Χαιρετισμός Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, στην εκδήλωση της ΠΟΓΟ για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Από μέρους της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ απευθύνω θερμό χαιρετισμό στη σημερινή εκδήλωση. Απευθύνω τον πιο θερμό χαιρετισμό στις γυναίκες της ΠΟΓΟ και μέσω τους, σε όλες τις γυναίκες της Κύπρου.
Σήμερα τιμούμε τις πρωτοπόρες ηρωικές εργάτριες των υφαντουργείων και των εργοστασίων της Νέας Υόρκης. Αυτές που το 1857 τόλμησαν να ορθώσουν ανάστημα και να διεκδικήσουν καλύτερη ζωή και αξιοπρέπεια. Τιμούμε τις ηγετικές φυσιογνωμίες του παγκόσμιου γυναικείου κινήματος, ανάμεσα στις οποίες κατέχουν εξέχουσα θέση η Κλάρα Τσέτκιν και η Ρόζα Λούξεμπουργκ. Τιμούμε τις εκατομμύρια άλλες γυναίκες που έδωσαν νόημα και περιεχόμενο στο γυναικείο ζήτημα. Αυτό το πέτυχαν συνδέοντας το με τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στην εκμετάλλευση και το σύστημα που τη γεννά· τον καπιταλισμό.
Τιμούμε σήμερα και τις πρωτοπόρες γυναίκες της Κύπρου. Την Κατίνα Τουμάζου Νικολάου, την Κλειώ Ιωαννίδου και τόσες άλλες επώνυμες και ανώνυμες γυναίκες που άνοιξαν την πόρτα για να βγει η γυναίκα από την κουζίνα και να αγωνιστεί για την ισοτιμία. Τις γυναίκες των εργοστασίων, των υφαντουργείων, της οικοδομής, τη γυναίκα της δουλειάς και της πάλης για καλύτερο αύριο. Το Κόμμα μας και το Λαϊκό Κίνημα γενικότερα, δικαιούνται να αισθάνονται περηφάνεια γιατί στις γραμμές του βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή γυναίκες. Σε μια εποχή που το να πολιτικοποιείται η γυναίκα θεωρείτο σκανδαλώδες, το ΚΚΚ- ΑΚΕΛ την τοποθέτησε στην πρώτη γραμμή των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων.
Σήμερα δεν τιμούμε τη γυναίκα που απλώς δίνει ζωή. Τιμούμε τη γυναίκα που παλεύει για τη ζωή. Δεν τιμούμε τη γυναίκα με την αψεγάδιαστη μορφή και τα χέρια τα άθικτα, που τα προφυλάσσει μέσα στα γάντια της άνεσης, της ασφάλειας και της καλοπέρασης. Τιμούμε τη γυναίκα που η βιοπάλη χαράζει ρυτίδες στο πρόσωπο της. Τιμούμε τη γυναίκα που δίνει καθημερινά μάχη πληγώνοντας τα χέρια της με ρόζους μέσα στα εργοστάσια και στα χωράφια, μέσα στα λίγα τετραγωνικά του σπιτιού της για να κερδίσει τη δική της και τη ζωή των παιδιών της. Τιμούμε τη γυναίκα που τα πόδια της κουράστηκαν στην ουρά της ανεργίας, πάγωσαν στις θάλασσες της μετανάστευσης, μελάνιασαν στα χέρια των εμπόρων. Τιμούμε τη γυναίκα μετανάστρια, που πνίγηκε στη Λαμπετούζα, στο δρόμο για καλύτερη ζωή. Τιμούμε τη γυναίκα θύμα εμπορίας, θύμα στα κέρδη του παγκόσμιου δουλεμπορίου που ξεπερνά σε τζίρο τα 32 εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Τιμούμε τη γυναίκα αγωνίστρια της Βενεζουέλας που πυκνώνει τις επιτροπές ενάντια στο πραξικόπημα, της Ουκρανίας που τόλμησε να σταθεί μπροστά από τη βαριοπούλα των νεοναζί που φιλοδοξούσε να κατεδαφίσει το άγαλμα του Λένιν και να διαγράψει την ιστορία της.
Τιμούμε τη γυναίκα της Κύπρου. Τη μάνα, είτε είναι ελληνοκύπρια, είτε τουρκοκύπρια, είτε αρμένια, είτε μαρωνίτισσα, είτε λατίνα που στέκει ακόμα μαυροντυμένη και θρηνεί τα παιδιά που της σκότωσαν ο φασιμός και ο πόλεμος. Τη μάνα που ζει με την αγωνία πότε κάποιος θα ξανασκαλίσει το χώμα και θα βρει έστω ένα ίχνος από το παιδί, τον άντρα, τον πατέρα της για να το κλάψει και να το θάψει. Τη μάνα, την αδερφή, την κόρη που στέκουν με μια φωτογραφία εδώ και 40 χρόνια περιμένοντας τους αγαπημένους τους να επιστρέψουν. Τιμούμε τη γυναίκα της Κύπρου που πασχίζει σήμερα να αναστήσει τα παιδιά της και την τρομάζουν τα αδιέξοδα.
Οι συνθήκες στις οποίες ζει σήμερα η γυναίκα στην Κύπρο και όχι μόνο, γίνονται κάθε μέρα όλο και πιο σκληρές. Είναι εντυπωσιακά τα όσα μπορεί να εντοπίσει κάποιος αν μελετήσει τις επιπτώσεις των μνημονίων, ειδικότερα στις γυναίκες. Έρευνα που δημοσιεύτηκε το Μάιο του 2013 έδειξε αύξηση της βίας σε ποσοστό 47% κατά των γυναικών στην Ελλάδα. Άλλη μελέτη πανεπιστημιακών που έγινε φέτος κατέδειξε πως αυξήθηκε η βρεφική θνησιγένεια κατά 43%. Αύξηση που παρατηρήθηκε επειδή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα πρόσβασης στις δέουσες υπηρεσίες υγείας αλλά και επειδή την πρώτη περίοδο της ζωής του βρέφους, οι «κοινωνικοοικονομικές συνθήκες» δεν του επέτρεψαν να επιζήσει.
Στην Ιταλία η πορνεία, ειδικότερα ανάμεσα στις νεαρές γυναίκες, αυξήθηκε θεαματικά, και αυτή ως απότοκο της ανεργίας και της φτώχειας που μαστίζει χιλιάδες οικογένειες. Στην Πορτογαλία οι απόπειρες αυτοκτονίας γυναικών λόγω των συνθηκών που δημιουργεί το Μνημόνιο, σημείωσαν άνοδο 47% σύμφωνα με το Πορτογαλικό Παρατηρητήριο για τα Συστήματα Υγείας. Στην Ισπανία η εικόνα της 45χρονης Μαρίας κρατώντας στην αγκαλιά της την κόρη της, ένα 8χρονο παιδί, και τη μητέρα της που πάσχει από διπολική διαταραχή έκανε το γύρο του κόσμου, όταν ξέσπασε σε λυγμούς την ώρα της αναγκαστικής έξωσης από το σπίτι της.
Δεν θα συμβούν άραγε όλα αυτά στην Κύπρο; Η περίπτωση της μητέρας που πέθανε μόνη και αβοήθητη μπροστά στα μάτια του παιδιού της πριν από λίγο καιρό στη Λάρνακα, δεν επιτρέπει τέτοια αισιοδοξία. Αυτή η γυναίκα ήταν θύμα του δόγματος που βολτάρει εδώ και μήνες στα δελτία ειδήσεων και υποβάλλει πως «πρέπει να γίνουν περικοπές, να κοπεί το «λίπος», να υπάρχει λιγότερο κράτος». Δόγμα που γίνεται η αφορμή να πετσοκόβεται το κράτος πρόνοιας.
Δε θα επεκταθώ στα όσα έγιναν επί Διακυβέρνησης Χριστόφια γιατί αυτά είναι καταγεγραμμένα. Ενισχύθηκε νομοθετικά η προστασία της μητρότητας και των εγκύων εργαζομένων· βελτιώθηκε η νομοθεσία για τη γονική άδεια, χρηματοδοτήθηκαν υποδομές και υπηρεσίες φροντίδας παιδιών και ηλικιωμένων και καθιερώθηκε η δωρεάν μεταφορά των παιδιών στο σχολείο, που έχουν ως κύριο αποδέκτη τη σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα. Αυξήθηκε ο κατώτατος μισθός σε επαγγέλματα με ψηλή γυναικεία απασχόληση. Έγινε προτεραιότητα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης η ισοτιμία και ο αλληλοσεβασμός των φύλων και πολλά άλλα. Σήμερα δυστυχώς τα πράγματα λειτουργούν διαφορετικά.
Η κοινωνική σύνταξη στοχοποιείται και δεν στοχεύεται. Οι υποδομές φροντίδας για παιδιά και ηλικιωμένους συρρικνώνονται. Τα ωράρια επεκτείνονται καθιστώντας την εργαζόμενη μητέρα «λάστιχο».
Η οικονομική στήριξη προς τις γυναικείες οργανώσεις μειώνεται. Η ανεργία αυξάνεται συνεχώς. Η καθημερινή αβεβαιότητα για το μεροκάματο, το σπίτι, τη φροντίδα, την παιδεία και την υγεία της οικογένειας, συνεχίζεται αμείωτη.
Τις επιπτώσεις όλων αυτών των πολιτικών τις βιώνει η κάθε γυναίκα του τόπου μας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η ΠΟΓΟ θα πρέπει, για άλλη μια φορά, να πρωταγωνιστήσει για τη διαφύλαξη και την υπεράσπιση των γυναικείων κατακτήσεων. Θα πρέπει να εντείνει τη μάχη για την πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική της ενδυνάμωση έτσι ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στην αποστολή της. Να αγκαλιάσει τις γυναίκες όλων των ηλικιών, να φτάσει κοντά σε κάθε εργαζόμενη, σε κάθε αγρότισσα, στη γυναίκα πρόσφυγα, στη μετανάστρια, στη νέα γυναίκα, στη συνταξιούχο, στη γυναίκα – θύμα της εκμετάλλευσης, της βίας, της φτώχειας και της ανισότητας. Σε αυτή της την προσπάθεια, θα έχει πάντοτε στο πλευρό της το Κόμμα των Εργαζομένων, το ΑΚΕΛ.
Το Κόμμα μας δεν μένει όμως μόνο στα λόγια. Έχουμε ήδη καταθέσει προτάσεις προς την Κυβέρνηση προκειμένου να προστατευθεί ο λαός από τη θύελλα των αντιλαϊκών πολιτικών. Προτάσεις για μείωση των ενοικίων και προστασία της πρώτης κατοικίας. Για αναστολή διώξεων για χρέη προς το δημόσιο, σχέδια αναδιάρθρωσης και επιμήκυνσης των δανείων, διευθέτησης των οικονομικών υποχρεώσεων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και για ακύρωση του διατάγματος επέκτασης του ωραρίου των καταστημάτων. Έχουμε ήδη καταθέσει συνολική πρόταση για να ξεφύγουμε από τον αδιέξοδο δρόμο του Μνημονίου. Έχουμε ήδη επεξεργαστεί επιπρόσθετες προτάσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας αλλά και για την κοινωνική προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους.
Το ΑΚΕΛ είναι αποφασισμένο να παλέψει εντός αλλά και εκτός της Βουλής για να προστατευτεί ο λαός από τις σαρωτικές, αντιλαϊκές πολιτικές. Το ίδιο αποφασισμένοι είμαστε να παλέψουμε και για την επανένωση της πατρίδας μας.
Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από τότε που το ΝΑΤΟ, η Χούντα, ο Γρίβας και η ΕΟΚΑ Β’ έστρωσαν με το εγκληματικό πραξικόπημα το χαλί στην Τουρκία για να εισβάλει. Συμπληρώνονται 40 χρόνια κατοχής και διαίρεσης του τόπου μας. Η παθητική παρέλευση του χρόνου εδραιώνει ολοένα και περισσότερο τα κατοχικά δεδομένα. Βασικές αρχές και επιδιώξεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, σταδιακά υπονομεύονται.
Η κατάσταση επί του εδάφους αλλοιώνεται, με αποτέλεσμα η δυνατότητα για ουσιαστικές εδαφικές αναπροσαρμογές να αποδυναμώνεται. Οι περιουσίες των Ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα επίσης αλλοιώνονται. Κάποιες από αυτές πωλούνται σε εξευτελιστικές τιμές στο κατοχικό καθεστώς, μέσω της Επιτροπής Αποζημιώσεων που λειτουργεί δυστυχώς με τις ευλογίες του ΕΔΑΔ. Ο εποικισμός αυξάνεται συνεχώς με τους προοδευτικούς Τουρκοκύπριους να διαμαρτύρονται πως απειλεί την ταυτότητα τους και της Κύπρου ολόκληρης. Διάφοροι κύκλοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση καραδοκούν να θέσουν θέμα απευθείας εμπορίου και συμμετοχής Τουρκοκυπρίων στο Ευρωκοινοβούλιο.
Αυτά δεν τα λέμε για να εκβιάσουμε τη συναίνεση του λαού στην όποια απαράδεχτη λύση. Αλλά γιατί δε θέλουμε να αποκοιμίζουμε το λαό με ψευτοπατριωτισμούς, που το μόνο που θα πετύχουν θα είναι να τον ξυπνήσουν μια μέρα σε πατρίδα διχοτομημένη.
Το μέλλον των ελληνοκυπρίων και των τουρκοκυπρίων στη γη που τους γέννησε, απειλείται άμεσα. Γι΄αυτό και επείγει να διαπραγματευτούμε σωστή, δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση. Λύση βασισμένη σε αρχές και αξίες του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου. Στα σχετικά Ψηφίσματα του ΟΗΕ και τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου. Λύση που να διασφαλίζει την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση και την αποχώρηση των εποίκων. Να επανενώνει την χώρα και το λαό μας στα πλαίσια δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Να οδηγεί σε ενωμένο κράτος με μία κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια. Να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων, περιλαμβανομένου του δικαιώματος επιστροφής των προσφύγων στα σπίτια και στις περιουσίες τους. Να επανενώνει το κράτος και το λαό μας και όχι να θεσμοθετεί τη χωριστή διαβίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Κάθε προσπάθεια που θα καταβάλλεται από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη προς αυτή την κατεύθυνση, θα έχει τη στήριξη μας. Καλούμε τον Πρόεδρο να λειτουργήσει συλλογικά για να δημιουργήσει τις προύποθέσεις της μεγαλύτερης δυνατής ενότητας. Να μην επιδιώξει την επιβολή ιδεολογικών θέσεων της δεξιάς σ΄ ότι αφορά τη λύση που εκτός από απαράδεκτες για την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων, είναι και επικίνδυνες. Καλούμε τα πολιτικά κόμματα και όλα τα οργανωμένα σύνολα να συνεργαστούμε έτσι που αυτή η προσπάθεια να έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας παρά αποτυχίας. Ας ξεπεράσουμε όλοι τον καλό μας εαυτό για να πετύχουμε το καλύτερο για τον τόπο και το λαό μας.
Ούτε ο αγώνας για την επανένωση, ούτε ο αγώνας για την πρόοδο και την ευημερία του τόπου μας θα καρποφορήσουν, αν απουσιάζει από αυτούς «το γυναικείο προζύμι». Είμαι βέβαιος πως οι γυναίκες της Κύπρου, οι γυναίκες της ΠΟΓΟ θα δηλώσουν παρούσες σε αυτούς τους αγώνες. Θα κερδίσουν μαζί με το ΑΚΕΛ το μέλλον τους! Αυτή θα είναι και η καλύτερη τιμή στους γυναικείους αγώνες!
