Τώρα ζητούν και τα ρέστα, του Στέφανου Στεφάνου

Δύο χρόνια μετά το κούρεμα καταθέσεων, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός των κυβερνώντων τέθηκε ξανά σε λειτουργία, αυτή τη φορά για να αποσείσει τις ασήκωτες ευθύνες που έχει η κυβέρνηση Αναστασιάδη σ’ αυτό το θέμα και να τις φορτώσει –όπως πάντα- στους προηγούμενους.

Ατυχής η έμπνευσή τους. Ατυχής, γιατί το μόνο που κατάφεραν ήταν να φρεσκάρουν στη μνήμη των πολιτών τα γεγονότα της συγκεκριμένης περιόδου που δεν είναι καθόλου κολακευτικά για τους κυβερνώντες.

Οι πολίτες θυμήθηκαν ξανά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να λέει από το βήμα της Βουλής στην τελετή εγκατάστασής του (28.2.2013) ότι «δεν θα γίνουν αποδεκτές οι όποιες αναφορές περί κουρέματος καταθέσεων ή του δημοσίου χρέους. Ανάλογο θέμα δεν προσφέρεται ούτε προς συζήτηση».

Οι πολίτες θυμήθηκαν ξανά τον Αβέρωφ Νεοφύτου να δηλώνει από τις ΗΠΑ (9.3.2013) ότι το ΔΝΤ επιμένει για κούρεμα των καταθέσεων, αλλά «το κάναμε ξεκάθαρα πως κάτι τέτοιο θα είναι καταστροφικό και δεν θα το δεχθούμε».

Και για όσους ακόμα επιμένουν ότι οι κυβερνώντες αιφνιδιάστηκαν, ο Μιχάλης Σαρρής, Υπουργός Οικονομικών τότε, έλεγε στο Sigma (27.3.2013): «Η διαπραγματευτική μας ομάδα γνώριζε ότι το κούρεμα καταθέσεων θα έμπαινε στο τραπέζι…».

Ο Πρόεδρος πολλές φορές δήλωσε ότι του έβαλαν το πιστόλι στο κρόταφο και υποχρεώθηκε να δεχθεί το κούρεμα. Όταν βέβαια διεκδικούσε την προεδρία, δεν αναφερόταν σε πιστόλια και εκβιασμούς. Δήλωνε μόνο ότι η κρίση θέλει ηγέτη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο ηγέτης όχι μόνο αποδέχθηκε τον εκβιασμό, αλλά τον διευκόλυνε κιόλας αποδεχόμενος το ξεπούλημα των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα.

Στο προσφάτως αποκαλυφθέν έγγραφο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ξεκάθαρα καταγράφεται ότι οι Ευρωπαίοι μεθόδευαν για αρκετούς μήνες το κούρεμα καταθέσεων, αλλά τους προβλημάτιζαν οι αρνητικές επιπτώσεις στην Ευρωζώνη που θα προκαλούνταν από την παρουσία των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα. Οι Ευρωπαίοι τελικά απαίτησαν και πέτυχαν το ξεπούλημα αυτών των τραπεζών.

Μέσα σε μια νύχτα αποξενώθηκαν οι τράπεζες, ο μοχλός άσκησης πίεσης χάθηκε, μαζί και 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ που τα καρπώθηκε συγκεκριμένη ελληνική τράπεζα. Στο μεταξύ, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είχε προλάβει να ευχαριστήσει με ευγνωμοσύνη τον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό Σαμαρά για τη σχετική συμφωνία.

Οι κυβερνώντες προβαίνουν τώρα στον πρωτοφανή ισχυρισμό ότι το κούρεμα το συμφώνησε η προηγούμενη κυβέρνηση. Κανείς και ποτέ στο εσωτερικό και το εξωτερικό δεν επικαλέστηκε κάποια συμφωνία με την προηγούμενη κυβέρνηση για να επιβάλει το κούρεμα. Τους διαψεύδει ο ίδιος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο οποίος στη Βουλή των Αντιπροσώπων είχε δηλώσει ότι η Λαγκάρντ του είπε πως δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν με την προηγούμενη κυβέρνηση σχετικά με το κούρεμα και γι’ αυτό περίμεναν την καινούρια.

Το κούρεμα είναι απόφαση αποκλειστικά της σημερινής κυβέρνησης. Ο Μιχάλης Σαρρής, που ήταν πρωταγωνιστής στα γεγονότα του κουρέματος, απαντώντας σε ερώτηση αν η προηγούμενη κυβέρνηση συμφώνησε το κούρεμα με την κατάθεση νομοσχεδίου για την εξυγίανση των τραπεζών, ήταν σαφής: «Το κούρεμα δεν έγινε διότι ετοιμάσθηκε νομοσχέδιο, αλλά διότι κατά τη διάρκεια του 2012 όσο περνούσε ο καιρός τόσο χειρότερη γινόταν η κατάσταση των τραπεζών…». (εφ. «Αλήθεια», 1.3.2015).

Η συζήτηση για το κούρεμα έφερε στο προσκήνιο μια δήλωση  που έκανε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, ο οποίος με ξεκάθαρο τρόπο λέει ότι το κούρεμα όλων των καταθετών «δεν ήταν έξυπνο και διορθώθηκε αμέσως, την επόμενη μέρα, με απόφαση των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης διαμέσου τηλεδιάσκεψης» (4.4.2013).

Αυτή η δήλωση εγείρει μέγα θέμα τάξης για τους κυβερνώντες. Αφού το κούρεμα διορθώθηκε, γιατί η κυβέρνηση το έφερε προς έγκριση στη Βουλή; Σ’ αυτό η κυβέρνηση πρέπει να απαντήσει αναλαμβάνοντας επιτέλους τις ευθύνες της. Δεν είναι άλλωστε ο κ. Αναστασιάδης που δηλώνει με κάθε ευκαιρία ότι προτιμά να είναι ωφέλιμος αντί αρεστός;