Τσακίστε τους δουλεμπόρους και μετά τι; του Κώστα Χριστοδουλίδη
Η Αριστερά από χρόνια επικρίνει την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη μετανάστευση. Είναι μια πολιτική που χρησιμοποιεί αστυνομικά κατασταλτικά μέσα στο εσωτερικό αναθέτοντας κύρια στον Οργανισμό Φρόντεξ την «προστασία» των συνόρων της ΕΕ και στο εξωτερικό συνεχίζει μια πολιτική επεμβάσεων και συγκρούσεων που γεννά μεταναστευτικά κύματα τα οποία κατά μυριάδες σπάζουν είτε πάνω στα βράχια των συνοριοφυλάκων είτε θυσιάζονται από τους σκλαβέμπορους. Επιπρόσθετα, με την πολιτική της μπλε κάρτας, της επιλεκτικής εισδοχής μεταναστών ανάλογα με τα προσόντα τους, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται η μεταναστευτική πίεση, αλλά αποκτά μια ελιτιστική προσέγγιση, εν πολλοίς υποκριτική, γιατί στο μεταξύ εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες εισρέουν στις χώρες της ΕΕ κάθε χρόνο.
Το ερώτημα είναι απλό. Είναι δυνατό να μην υπάρχουν μεταναστευτικά κύματα όταν στη Συρία, στη Λιβύη, στο Ιράκ, Αφγανιστάν και Πακιστάν εξακοντίζονται πολεμικές εκστρατείες ή στην Παλαιστίνη ζουν στη μόνιμη προσφυγοποίηση; Είναι δυνατό όταν σε τρίτες χώρες της Αφρικής και της Ασίας η φτώχεια και η πείνα θερίζει, η ΕΕ και το ΔΝΤ διεξάγουν «πολιτικές εκστρατείες» φιλελεύθερου εκσυγχρονισμού τους με αντάλλαγμα την μετατροπή τους σε εξάρτημα των πολυεθνικών, να μην φεύγουν οι ξένοι, νέοι και οικογενειάρχες; Ου με πείσεις καν με πείσεις.
Οι ομάδες ταχείας επέμβασης θα εκσυγχρονιστούν και εμπλουτιστούν, λέει το φιρμάνι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για να τσακίσουν τους δουλέμπορους. Και μετά, τι;
Στην κριτική της ΕΕ εισέρχονται ενίοτε και κάποιοι Ευρωπαίοι παράγοντες όπως ο πρόεδρος των Φιλελευθέρων Φέρχοφσταντ που κατηγορούν το Συμβούλιο για μια πολιτική που απέτυχε και ζητούν να λυθούν οι αιτίες που προκαλούν τη μετανάστευση. Μέσα στο αναμάσημα παλαιών θέσεων η πρόεδρος της Επιτροπής Ελευθεριών κ. Γουίκστρομ, ζητά αντικατάσταση του Συστήματος του Δουβλίνου από ένα Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου. Το Δουβλίνο, εκτός από πρωτεύουσα, είναι ένα σύστημα που απαγορεύει σε ένα πρόσφυγα μετανάστη που για παράδειγμα ξεπέφτει στην Κύπρο, να συνεχίσει μέχρι τον τελικό του προορισμό που είναι π.χ. η Γερμανία ή η Ιταλία. Αυτό το σύστημα ανάμεσα στα προβλήματα που δημιουργεί είναι και εκείνο της ανθρωπιστικής κρίσης από τη συσσώρευση μεταναστών σε ένα μέρος που δεν μπορεί ή δεν θέλει να τους συντηρήσει για να αποφευχθεί η μεταφορά τους στη χώρα τελικού προορισμού. Αν και αυτό είναι μόνο ένα μέρος του προβλήματος, είναι πολύ υποκριτικό να μην αναγνωρίζεται ότι ήδη υπάρχει Ευρωπαϊκό Σύστημα. Από το 2008, όταν πομπωδώς είχε εξαγγελθεί το Σύστημα Ασύλου έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα, από την άποψη ότι δεν μπόρεσε, φυσιολογικά, να διαχειριστεί τις μυριάδες των πενήτων, των πολέμων και της πείνας. Και όπως πάντα, τίποτε δεν αλλάζει θεμελιωδώς στην ΕΕ, εκτός από τον τόνο της φωνής των ηγετών και των αριθμό των θυμάτων των ανθρώπων.
Ποια ή πρόταση; Καμιά δεν είναι επαρκής πολιτικά, αν η φτώχεια και οι πόλεμοι που βολεύουν τους ισχυρούς της γης συνεχίζονται. Μετανάστες πάντα υπήρχαν όμως στην εποχή του ιμπεριαλισμού οι ξενιτεμένοι και προσφυγοποιημένοι είναι κατά πολύ περισσότεροι. Όμως έστω και έτσι, ο Φρόντεξ θα έπρεπε να καταργηθεί και στη θέση του να δημιουργηθεί δύναμη διάσωσης, χώροι φιλοξενίας και διευκολύνσεις, το Δουβλίνο (όχι η πρωτεύουσα αλλά το σύστημα της ΕΕ) να αρθεί και κανένας στρατιώτης να μην στέλλεται να πολεμήσει εκτός. Θα ήταν μια αρχή.
Κώστας Χριστοδουλίδης
Υπεύθυνος Τμήματος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Κ.Ε. ΑΚΕΛ
