Home  |  Ενημέρωση   |  Αρθρογραφία   |  "Πλούτος: να τα έχουν όλα και να θέλουν κι άλλα", Του Νεοκλή Συλικιώτη

"Πλούτος: να τα έχουν όλα και να θέλουν κι άλλα", Του Νεοκλή Συλικιώτη

nsylikiotisΗ Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) OXFAM εξέδωσε μια έκθεση για την αυξανόμενη οικονομική ανισότητα στον κόσμο, με τίτλο: “πλούτος: να τα έχουν όλα και να θέλουν και άλλα”. Η οργάνωση αναφέρει μεταξύ άλλων πως το 2014, το 1% του πληθυσμού της γης κατείχε το 48% του παγκόσμιου πλούτου, την ώρα που το υπόλοιπο 99% μοιράζεται μεταξύ του το 52% του πλούτου. Αν συνεχιστεί αυτή η πορεία, μέχρι το 2016, το 1% του πληθυσμού της γης θα κατέχει ήδη 50% του παγκόσμιου πλούτου. Μέσα σε 4 μόλις χρόνια (2010-2014) ο πλούτος των 80 πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη (οι οποίοι κατέχουν περισσότερο πλούτο από το 50% του φτωχότερου πληθυσμού του πλανήτη μαζί) αυξήθηκε  κατά 50% (από $1.3 τρισεκατομμύρια, σε $1.9 τρισεκατομμύρια).  Την ίδια ώρα, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων που κατέχουν ίσο πλούτο με το φτωχότερο 50% του πλανήτη μειώθηκε κατά την περίοδο 2010-2014  από 388 σε 80. Τόσο πολύ αυξήθηκε δηλαδή η περιουσία των πιο πλούσιων ανθρώπων του πλανήτη, που πλέον χρειάζεται περίπου το ένα πέμπτο από όσους ήταν το 2010 για να αντιστοιχεί ο πλούτος τους με αυτόν του φτωχότερου 50% του πλανήτη. Η δε πρόταση της συγκεκριμένης ΜΚΟ για καταπολέμηση αυτής της οικονομικής ανισότητας είναι η στροφή μακριά από τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και του “φονταμενταλισμού της αγοράς”, όπως τον ονομάζει, γιατί ακριβώς αυτές οι πολιτικές οξύνουν την οικονομική και κοινωνική ανισότητα.

Στην Κύπρο η προσήλωση των κυβερνώντων στο ξήλωμα του κοινωνικού κράτους και στις ιδιωτικοποιήσεις, σε συνάρτηση με τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές λιτότητας που προωθούνται από την Τρόικα και τους εδώ υποστηρικτές της, έχουν ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα με αυτά που αναφέρει η συγκεκριμένη ΜΚΟ. Η φτωχοποίηση του πληθυσμού είναι πλέον εμφανής σε όλους, την ίδια ώρα που η ψαλίδα μεταξύ πλούσιων και φτωχών μεγαλώνει. Η αγορά εργασίας απορρυθμίζεται, με τους μισθούς να συμπιέζονται, και την εργοδοσία να βρίσκει κύριο υπερασπιστή της την κυβέρνηση. Η ανεργία (ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους) βρίσκεται σε ιστορικά ψηλά επίπεδα. Γίνεται τεράστια προσπάθεια να ιδιωτικοποιηθούν κερδοφόροι οργανισμοί του κράτους. Η κυβέρνηση έκλεισε με συνοπτικές διαδικασίες τον εθνικό αερομεταφορέα. Είναι ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση και η Τρόικα δεν ακολουθούν ένα πρόγραμμα διάσωσης της οικονομίας, αλλά ένα πρόγραμμα βίαιης ανακατανομής του πλούτου προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.

Βεβαίως ως ΑΚΕΛ δεν χρειαζόμαστε την OXFAM για να επιβεβαιώσει τις θέσεις μας, εντούτοις δεν μας εκπλήσσει το ασφαλές συμπέρασμα της ΜΚΟ πως οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας, και η βίαιη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, η φιλελευθεροποίηση (βλ. ιδιωτικοποίηση) της υγείας, της παιδείας και τέλος η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών όπως το νερό, ο ηλεκτρισμός κλπ οδηγούν πάντοτε στα ίδια αποτελέσματα. Οδηγούν σε μια άδικη κοινωνία, στην οποία οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Τα ίδια αναφέρει εξάλλου και  η έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εργασίας για την ανισότητα στους μισθούς, η οποία αποδεικνύει πως τόσο στην Ευρωζώνη όσο και στην Κύπρο η παραγωγικότητα των εργαζομένων και τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων αυξάνεται, ενώ οι μισθοί τους μειώνονται.  Ούτε και η έκθεση του ΠΟΕ μας εκπλήσσει. Αυτό που μας εκπλήσσει είναι η φανατική προσήλωση των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ, αλλά και της κυβέρνησης Αναστασιάδη στις καταστροφικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας, απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, διάλυσης του κοινωνικού κράτους και ιδιωτικοποιήσεων που φτωχοποιούν το λαό μας και καταστρέφουν τον τόπο μας.

Ως ΑΚΕΛ, αλλά και ως Αριστερά στην ΕΕ τασσόμαστε ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Παλεύουμε ενάντια στις πολιτικές εκείνες που καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό των κοινωνιών μας, ενάντια στις πολιτικές του αχαλίνωτου κέρδους για τους λίγους εις βάρος των πολλών, και ενάντια στη διάλυση του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής προστασίας για τους πολίτες. Ως Αριστερά παλεύουμε για μια κοινωνία με γνώμονα τον άνθρωπο, την κοινωνική ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτός είναι και ο λόγος που παίρνουμε πρωτοβουλίες ενάντια στα διατάγματα των τουριστικών ωραρίων των καταστημάτων για όλη την Κύπρο, αλλά και γιατί συμπορευόμαστε με τους εργαζομένους που ζητούν δίκαιους όρους εργασίας στους χώρους δουλειάς.

* Ευρωβουλευτής ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις, Αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Βόρειας Πράσινης Αριστεράς.

PREV

Σκόρπιες σκέψεις περί ιστορίας, ιδεολογίας και πολιτικής, του Γιάννου Κατσουρίδη

NEXT

Ελπίδα εναντίον φόβου, Του Στέφανου Στεφάνου