Επιβεβαιώθηκαν οι θέσεις του ΑΚΕΛ για πολιτικές Ε.Ε.
Απόσπασμα από την ομιλία Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ στην Πάφο
Μιλώντας στην παρουσίαση των υποψηφίων του ΑΚΕΛ-Αριστερά Νέες Δυνάμεις στην Πάφο, ο Γενικός Γραμματέας ΚΕ ΑΚΕΛ, Α. Κυπριανού είπε ανάμεσα σε άλλα:
«Είτε το ομολογούμε όλοι είτε όχι, οι βασικές φιλοσοφίες που θα αναμετρηθούν και σε αυτές τις εκλογές είναι δύο. Η μια, είναι αυτή που ούτε θέλει, ούτε μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Κι αυτό γιατί είναι ιδεολογικά ταυτισμένη με τις οδηγίες που οδηγούν σε φτωχοποίηση των λαών. Είναι ιδεολογικά τοποθετημένη στις δυνάμεις της συντήρησης. Στις δυνάμεις που δεν θέλουν να αλλάξει ούτε και ένα γιώτα από τα Μνημόνια που βυθίζουν ολόκληρους λαούς στη λιτότητα, την ύφεση και τη μιζέρια. Είναι αυτή τη φιλοσοφία που ζει στο πετσί του ο κυπριακός λαός από τον περασμένο Μάρτιο. Αυτή που τον υποχρέωσε να υποκύψει στις απαράδεκτες απαιτήσεις των δανειστών.
Η άλλη φιλοσοφία είναι αυτή που καθοδηγεί το ΑΚΕΛ, όλα τα χρόνια της παρουσίας και της δράσης του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είναι η φιλοσοφία που καταγγέλλει τη δογματική και ακραία αντιμετώπιση των οικονομικών δεδομένων κάθε χώρας από τις Βρυξέλλες. Η φιλοσοφία που είχε σωστά προειδοποιήσει πως η υπόσχεση της Συνθήκης της Λισσαβόνας για διασφάλιση της ευημερίας των λαών της Ευρώπης και η περιβόητη αλληλεγγύη θα έμεναν στα χαρτιά. Η φιλοσοφία που αντικρίζει με κριτικό φακό τις κυρίαρχες πολιτικές και αντιστέκεται. Η φιλοσοφία που διεκδικεί ριζικά διαφορετικές προτεραιότητες. Προτεραιότητες που είναι επικεντρωμένες στην κοινωνική ανάπτυξη, στην προστασία από την ανεργία και τις ελαστικές μορφές αβέβαιης και χαμηλά αμειβόμενης απασχολησιμότητας. Φιλοσοφία που είναι επικεντρωμένη στην ανάγκη για αναβάθμιση των δημοκρατικών διαδικασιών, της κοινωνικής προστασίας όσων έχουν ανάγκη και στην προστασία του περιβάλλοντος.
Οι θέσεις και οι εκτιμήσεις του ΑΚΕΛ για τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβεβαιώθηκαν πλήρως. Γιατί διατυπώθηκαν διαλεκτικά, δίχως αυταπάτες, δίχως τους μύθους περί «εταίρων», «φίλων» και μιας «οικογένειας αγγελικά πλασμένης». Παραθέτω ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Όταν η Κυπριακή Βουλή κλήθηκε να επικυρώσει τη Συνθήκη της Λισαβόνας, το ΑΚΕΛ υποδείκνυε πως το νεοφιλελεύθερο μοντέλο δεν μπορεί να απαντήσει στις λαϊκές ανάγκες, παρουσιάζοντας στοιχεία για την αυξανόμενη ανεργία και τη φτώχεια και απορρίπτοντας ταυτόχρονα τον ανόθευτο ανταγωνισμό ως πλαίσιο της Συνθήκης. Ποια ήταν τότε η απάντηση του ηγέτη του ΔΗΣΥ και σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας; Ότι «κάποιοι παραμένουν δέσμιοι ξεπερασμένων προσεγγίσεων και αρνούνται πεισματικά να προχωρήσουν σε εκείνες τις μεταρρυθμιστικές και εκσυγχρονιστικές τομές που θα ενισχύσουν την παραγωγικότητα, την ανταγωνιστικότητα και την οικονομική ανάπτυξη». Τι βιώνει όμως σήμερα ολόκληρη η Ευρώπη; Όσα οι «δέσμιοι ξεπερασμένων προσεγγίσεων» προέβλεψαν.
Ιδεοληπτικούς και αγκυλωμένους μας χαρακτήρισαν και το 2009 όταν είχαμε υποδείξει μαζί με άλλα κομμουνιστικά, αριστερά και προοδευτικά κόμματα της Ευρώπης πως «την ίδια στιγμή που διατίθενται δισεκατομμύρια από τους δημόσιους πόρους για τη διάσωση των υπευθύνων για την κρίση, οι εργάτες, οι μικρο-αγρότες, τα μεσαία στρώματα και όλοι εκείνοι που ζουν από την εργασία τους ασφυκτιούν κάτω από το βάρος των μονοπωλίων και θα βιώσουν ακόμη περισσότερη εκμετάλλευση, μεγαλύτερη ανεργία, χαμηλότερους μισθούς και συντάξεις, αύξηση της ανασφάλειας, της πείνας και της ανέχειας, ως αποτέλεσμα ή με την πρόφαση της αντιμετώπισης της κρίσης από τις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις». Σήμερα που αυτά τα φαινόμενα τα ζούμε και στην Κύπρο, ποιος μπορεί να τα διαψεύσει;»
