Ομιλία Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, στη συγκέντρωση για αλληλεγγύη προς τον ελληνικό λαό

 

Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ για να καταγγείλουμε και να καταδικάσουμε την προκλητική, απαράδεχτη και αντιδημοκρατική στάση των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι της Ελλάδας και του ελληνικού λαού. Για να εκφράσουμε τη στήριξη μας στον ελληνικό λαό και τις προσπάθειες της Κυβέρνησης του, που αγωνίζονται για την αξιοπρέπεια και τη ζωή.

Τους τελευταίους μήνες γίναμε μάρτυρες του πραγματικού προσώπου των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτού του προσώπου που έκρυβαν τόσο οι ίδιοι, όσο και οι υποστηριχτές τους σε εθνικό επίπεδο, κάτω από εύηχα λόγια και συνθήματα.  Δημοκρατία, αλληλοσεβασμός, αλληλεγγύη, συνοχή. Τους τελευταίους μήνες και ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες είδαμε συμπεριφορές που δεν έχουν καμιά σχέση με τα πιο πάνω. Ωμές παρεμβάσεις στο εσωτερικό χωρών, παραβιάζοντας την κυριαρχία ανεξάρτητων κρατών. Απειλές και εκβιασμοί που καμιά σχέση δεν έχουν με τη δημοκρατία και τον αλληλοσεβασμό. Επιλογές με αποκλειστικά ιδεολογικά κριτήρια, που είναι ό, τι πιο δογματικό στο σύγχρονο κόσμο. Σε ότι αφορά δε την περιβόητη αλληλεγγύη των εταίρων  αυτή χάθηκε από προσώπου γης. Για το ΑΚΕΛ όλα αυτά δεν είναι νέα, ούτε και αποτελούν έκπληξη.

Εδώ και χρόνια τα βλέπαμε, όσο και αν οι εδώ τοποτηρητές των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης πάσχιζαν να τα αποκρύψουν από το λαό. Είναι γι΄αυτό που τονίζαμε ότι οι πολιτικές που ακολουθούνται είναι αδιέξοδες. Ότι μοιραία θα οδηγούσαν τους λαούς σε τεράστια προβλήματα και σε αβέβαιο μέλλον. Ότι το ζητούμενο ήταν μια άλλη Ευρώπη. Ευρώπη της πραγματικής δημοκρατίας, της ειρήνης, της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και του αλληλοσεβασμού. Μας αποκαλούσαν αντιευρωπαϊστές. Προσκολλημένους στο παρελθόν που κυριαρχούνταν από ιδεολογικές αγκυλώσεις. Δυστυχώς για εκείνους, τα τελευταία χρόνια αποκαλύπτονται ολοένα και περισσότερο. Ολοένα και περισσότερος κόσμος βλέπει το πραγματικό τους πρόσωπο πίσω από τα χαμόγελα και τις «φιλικές» συμβουλές. Κύριος στόχος είναι η επιβολή της ιδεολογίας τους, φιμώνοντας ή απαξιώνοντας την όποια διαφορετική φωνή. Είναι η επιβολή του νεοφιλελεύθερου συντηρητικού καπιταλιστικού μοντέλου ως της μόνης επιλογής.

Η προώθηση των συμφερόντων των ισχυρών και των πολυεθνικών μονοπωλίων με κάθε τρόπο. Με τρόπο εκλεπτυσμένο εκεί και όπου μπορούν, δηλαδή με πολιτικές αποφάσεις που ντύνονται με χαρακτηρισμούς όπως σύγχρονες, ευφάνταστες, ευέλικτες κλπ. Εκεί και όπου αυτή η μέθοδος δεν πείθει, επιβάλλονται με το ζόρι. Με απειλές, εκβιασμούς και εκφοβισμό. Και πάντοτε βέβαια με την βοήθεια των πολύ χρήσιμων «συνεργατών». Τα αστικά μέσα ενημέρωσης. Ας μην ξεχνάμε τις καταγγελίες που έγιναν πολύ πρόσφατα από πρώην Ιρλανδό Υπουργό. Ότι δηλαδή Μέσα Ενημέρωσης και δημοσιογράφοι χρηματοδοτούνταν για να προωθήσουν και «επιβάλλουν» τις απόψεις των ισχυρών πολιτικών και οικονομικών κύκλων του πλανήτη∙ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από αυτό τον κανόνα δεν ξέφυγαν ούτε η Ελλάδα, ούτε και η Κύπρος.

Η εκδήλωση μας δεν επιδιώκει ανάμιξη στα εσωτερικά της Ελλάδας. Από θέση αρχής λέμε ότι οι αποφάσεις θα ληφθούν από τον ελληνικό λαό. Η εκδήλωση μας στοχεύει στο να αποκαλύψει τον πραγματικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως αυτός υπαγορεύθηκε από τις ευρω-συνθήκες και τις βίβλους. Στοχεύει στη διατράνωση της θέσης μας ότι ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός. Πιο δίκαιος, πιο ανθρώπινος, πιο αλληλέγγυος. Ο δρόμος του σοσιαλισμού.

Επιχειρούν να μας πείσουν διάφοροι πανευρωπαϊκά αλλά και σε εθνικό επίπεδο ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ότι είναι μονόδρομος η λιτότητα. Το υποστηρίζουν λέγοντας ότι αυτό αποδείχθηκε από τις εξελίξεις στην Κύπρο και αλλού. Μας λένε είναι μάταιο να αγωνιζόμαστε για κάτι άλλο, αφού δεν το θέλουν οι ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του πλανήτη.

Τους απαντούμε ότι εμείς δε γονατίζουμε. Δε θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο κόσμο για τους πολλούς και όχι τους λίγους και «εκλεκτούς». Τους λέμε ότι οι εξελίξεις στην Κύπρο, την Ελλάδα και αλλού δεν ήταν νομοτέλεια. Δρομολογήθηκαν από τις δικές τους πολιτικές επιλογές και κτίστηκαν πάνω σε έξωθεν παρεμβάσεις, ψέματα και διαστρεβλώσεις. Είναι πολύ καλά γνωστός ο ρόλος των οίκων αξιολόγησης, των ΜΜΕ, αλλά και το πόσο εύκολα αλλάζει το κλίμα ανάλογα με το ποιος είναι στην εξουσία.

Ένα παράδειγμα μόνο θα πω για το πώς κτίζονται τα ψέματα. Ο κύριος λόγος για τον οποίο η Ελληνική Κυβέρνηση δεν δεχόταν τις προτάσεις του Eurogroup, ήταν γιατί με αυτές το δημόσιο χρέος της χώρας δεν θα ήταν βιώσιμο. Το Eurogroup επέμενε για το αντίθετο. Μετά από πολλές πιέσεις το ΔΝΤ υποχρέωθηκε να δώσει στη δημοσιότητα τις εκτιμήσεις του για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας. Αποκαλύφθηκε πόσο δίκαιο είχε η ελληνική κυβέρνηση. Ότι δηλαδή το χρέος της δεν είναι βιώσιμο. Αυτό λέει από μόνο του πάρα πολλά.

Συζητούμε σήμερα αν η λιτότητα είναι η λύση στην κρίση. Ποιος πρέπει να πληρώσει τα σπασμένα της. Αν προηγούνται οι άνθρωποι ή οι αριθμοί. Το ΑΚΕΛ έχει ήδη επιλέξει να είναι στο πλευρό των λαών που αγωνίζονται. Που έχουν πληρώσει ήδη ακριβά την αυταπάτη πως «πρέπει να πιουν το πικρό φάρμακο των μνημονιακών πολιτικών και της λιτότητας» για να αναστηθούν. Που έχουν καταλάβει πως η σωτηρία τους δεν είναι τα «σφίξετε και άλλο το ζωνάρι», «πληρώστε και πληρώστε ξανά για να σωθούν οι τράπεζες».

Η πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα από το 2009 την έσωσε; Ποια είναι η πραγματικότητα; Ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι. Άλλοι τόσοι που ενώ εργάζονται δεν πληρώνονται. Άλλοι τόσοι που πληρώνονται με κουπόνια σουπερμάρκετ. Το αποτέλεσμα των Μνημονίων είναι να γίνει εφτάμιση φορές μεγαλύτερο το χάσμα μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων. Η Ελλάδα είναι ήδη ανάμεσα στις πρώτες δέκα χώρες με τις μεγαλύτερες ανισότητες διεθνώς. Το 51% των νέων συμβάσεων εργασίας που υπογράφονται αφορούν τη μερική απασχόληση, δηλαδή μισθός από 500 ευρώ και κάτω. Χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι δουλεύουν με σπαστό ωράριο για 4 ώρες αμειβόμενοι με 180 ευρώ το μήνα. Αύξηση της παιδικής φτώχειας σε θεαματικά επίπεδα. Το ίδιο και των αυτοκτονιών εξαιτίας της κρίσης.  Ποιους ωφελούν λοιπόν τα Μνημόνια;

Σύμφωνα με τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους η αποπληρωμή του ελληνικού χρέους επεκτείνεται μέχρι το 2057. Μέχρι το τέλος του χρόνου η Ελλάδα καλείται να πληρώσει σε τόκους και χρεολύσια  16,2 δισ. ευρώ.   Μέχρι το 2020 το ποσό θα ανεβεί στα 56,383 δισ. ευρώ. Από το 2021 μέχρι το 2030 το ποσό θα ανέβει στα 75 δισ. ευρώ. Σε εκθέσεις μάλιστα διεθνών οργανισμών που μελέτησαν το θέμα του ελληνικού χρέους αναφέρεται πως το 92% του ποσού των δανείων επέστρεψαν στους δανειστές είτε για να πληρωθούν παλιότερα δάνεια είτε για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες, είτε για να αποζημιωθούν ιδιώτες κατόχοι ομολόγων. Με άλλα λόγια ένας ολόκληρος λαός σηκώνει στις πλάτες του παλιά δάνεια, τράπεζες και ιδιώτες.

Έτσι υποτίθεται πως σώζεται η Ελλάδα. Όταν όμως υποδεικνύεται στους θιασώτες των μνημονιακών πολιτικών και της λιτότητας αυτή η πραγματικότητα, επιλέγουν να αποπροσανατολίσουν. Μας καλούν να κοιτάξουμε την πρόοδο άλλων χωρών που μπήκαν σε Μνημόνιο. Ειδικά την Ιρλανδία, τη χώρα που ξαναέκανε «το θαύμα» κατά τους ίδιους. Όμως οι ίδιοι οι Ιρλανδοί έχουν άλλη άποψη. Η ανεργία στους νέους ξεπερνά σήμερα το 20%. Η παιδική φτώχεια διπλασιάστηκε και υποβαθμίστηκε τρομερά η δημόσια υγεία. Τονίζουν ότι οι Ιρλανδοί σήμερα χρωστούν εφτά φορές το ΑΕΠ τους, την ώρα που οι Έλληνες χρωστούν μόνο τρεις φορές.

Πλασαρίστηκε και στην Κύπρο το ηρεμιστικό χάπι του «θαύματος» από την Κυβέρνηση και μερίδα των μέσων ενημέρωσης. Θαύμα, με τους άνεργους να έχουν ξεπεράσει τις 70 χιλιάδες και το ποσοστό ανεργίας να ξεπερνά το 16%. Θαύμα με τους άνεργους νέους να είναι στο 35% την ώρα που αρκετοί από αυτούς επιλέγουν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά. Θαύμα με τους μισθούς και τις συντάξεις να έχουν μειωθεί πάνω από 30%. Θαύμα με τη φτώχεια να πλησιάζει το 29% και το βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων να έχει μειωθεί πέραν του 30%.

Δεν είναι όμως μόνο οι πολιτικές που εφαρμόζονται σήμερα. Είναι και οι πολιτικές που έρχονται. Επιχειρούν οι υπέρμαχοι της λιτότητας να αποκοιμίσουν το λαό με το « λίγο κουράγιο ακόμα και τελειώνει το Μνημόνιο». Όμως λένε τη μισή αλήθεια. Θα βγούμε από το Μνημόνιο αλλά όχι από τη δανειακή σύμβαση. Θα λήξει το Μνημόνιο, αλλά όχι η πολιτική φιλοσοφία που το διαπνέει. Τα Μνημόνια δε θα υπάρχουν, όμως δε θα αφήσουν τίποτε όρθιο για τους λαούς την επομένη.

Τα Μνημόνια θα τελειώσουν, όμως με τις πολιτικές της η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ανοίγει το δρόμο για νέες θύελλες που θα πλήξουν τους λαούς. Ένα παράδειγμα είναι η τραπεζική ένωση. Μέσω της η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδιώκει έλεγχο των τραπεζικών ιδρυμάτων υποστηρίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα βελτιώσει τις ικανότητες πρόγνωσης, πρόληψης και αντιμετώπισης μελλοντικών κρίσεων. Για αυτό και μετέφερε τον έλεγχο και την χρηματοοικονομική εποπτεία του τραπεζικού συστήματος από το εθνικό στο υπερεθνικό επίπεδο. Αν αναλογιστεί κανείς πως αντιμετωπίστηκε η σημερινή κρίση, μπορεί να καταλάβει και τι θα συμβεί με τις μελλοντικές κρίσεις. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η νέα εμπορική και εταιρική σχέση μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ. Η Συνθήκη (TTIP) αποτελεί συνθήκη ελεύθερων συναλλαγών και επενδύσεων βασικός στόχος της οποίας είναι η άρση ρυθμιστικών «φραγμών». Στην πραγματικότητα όμως αυτοί οι «φραγμοί» είναι ορισμένα από τα βασικά κοινωνικά μας δικαιώματα. Ο στόχος της δεν είναι άλλος από τη δραστική συμπίεση των εργασιακών δικαιωμάτων, τη χαλάρωση των κανονισμών στους τομείς του περιβάλλοντος και της ασφάλειας τροφίμων και την απελευθέρωση της αγοράς υπηρεσιών όπως η υγεία, η παιδεία, και το νερό. Επιπλέον, οι πρόνοιες της εν λόγω συμφωνίας θα τσακίσουν τις δυνατότητες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων να επιβιώσουν. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως ο στόχος είναι να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών και αμερικανικών πολυεθνικών και όχι των λαών.

Η διεθνής οικονομική κρίση ξεμασκάρεψε τον καπιταλισμό. Έκανε ακόμα πιο εμφανή τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού.  Αυτό ακριβώς φόβισε το μεγάλο κεφάλαιο που ρίχνει στη μάχη τεράστιες δυνάμεις, πολιτικές και οικονομικές για να χειραγωγήσει, να τρομοκρατήσει και να διαμορφώσει συνειδήσεις. Βρισκόμενοι σήμερα εδώ, έχουμε ήδη διαλέξει και πάλι να είμαστε με το λαό∙ με τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους νέους και τους μικρομεσαίους. Με όλους όσοι θέλουν να σηκώσουν κεφάλι, να υψώσουν το ανάστημα και να διεκδικήσουν την αξιοπρέπεια και το αύριο. Με όλους όσοι απορρίπτουν τις παρεμβάσεις, τους εκβιασμούς, τα τελεσίγραφα και τα ψευδοδιλήμματα. Με όλους όσοι υποστηρίζουν το δικαίωμα του ελληνικού λαού να είναι κυρίαρχος και να αποφασίζει για το μέλλον του χωρίς πιστόλια στον κρόταφο. Στεκόμαστε λοιπόν αλληλέγγυοι με τον ελληνικό λαό που αγωνίστηκε και μάτωσε στα τόσα χρόνια της Ιστορίας του, στις μάχες στο μέτωπο, στις απεργίες, στις πορείες, στους δρόμους και στα οδοφράγματα για ένα καλύτερο μέλλον. Ενώνουμε μαζί του τη φωνή μας για το δίκαιο, τη ζωή και την αξιοπρέπεια του.