Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριανού στην εκδήλωση για ονοματοδότηση λεωφόρου σε λεωφόρο Δημήτρη Χριστόφια

 

Από μέρους της ΚΕ ΑΚΕΛ ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση να παραβρεθώ και να είμαι ομιλητής στη σημερινή εκδήλωση. Ευχαριστούμε εξίσου θερμά το Κοινοτικό Συμβούλιο Πραστειού και Κελλακιού για την πρωτοβουλία του αυτή.

Με αυτή τιμάται η μνήμη του Δημήτρη Χριστόφια, η δράση του και η προσφορά του.

Ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι κεφάλαιο για το Λαϊκό Κίνημα και για την Κύπρο για πολλούς λόγους.

Αναμφίβολα ο πρώτος σκοπός της ζωής του, ήταν η λύση του Κυπριακού.

Από τα νεανικά του χρόνια, επικεφαλής της νεολαίας της Αριστεράς και έπειτα στην ηγεσία του Κόμματος, δεν δίσταζε να κάνει τολμηρά βήματα για την επαναπροσέγγιση του λαού μας και τη λύση του Κυπριακού. Μέσα σε εποχές εξαιρετικά δύσκολες, αντηχούσε το σύνθημα «οι Τούρκοι της Κύπρου δεν είναι εχθροί μας», δίνοντας το μήνυμα της ανάγκης ο λαός μας να μονοιάσει, να χτίσει από κοινού το μέλλον του. Όταν αργότερα βρέθηκε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δίχως να εγκαταλείψει αρχές κατάφερε να πετύχει πολλά και σημαντικά για την υπόθεση της δικαίωσης του λαού μας.

Είναι χαρακτηριστικά αυτά που είπε ο αείμνηστος Αλέκος Μαρκίδης, ένας άνθρωπος που βρέθηκε ιδεολογικά και πολιτικά σε αντίπαλο στρατόπεδο, αλλά είχε την τόλμη να μιλήσει ειλικρινά για τον Δημήτρη. Ο Μαρκίδης αποχαιρετώντας τον Δημήτρη ανέφερε «Άφησε πίσω του σπουδαίες, συμφέρουσες και πολύτιμες συγκλίσεις για όλη την Κύπρο. Μακάρι αυτές να μην χαθούν. Η ιστορία θα αποκαταστήσει πολλά από όσα άδικα του είχαν καταλογιστεί». Συγκλίσεις για τις οποίες πολεμήθηκε αδυσώπητα από τον κ. Αναστασιάδη, τον Δημοκρατικό Συναγερμό και άλλους. Όταν όμως φάνηκαν τα πρώτα τουρκικά πλοία στην ΑΟΖ ο κ. Αναστασιάδης προσέτρεξε στις συγκλίσεις για το φυσικό αέριο και τις θαλάσσιες ζώνες για να προστατευθεί η Κύπρος.

Ο Δημήτρης οραματίστηκε την Κύπρο της ειρήνης και της επανένωσης. Πέτυχε μαζί με τους συντρόφους και συνεργάτες του να δώσει σάρκα και οστά σε αυτό το όραμα. Λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, που να τερματίζει την κατοχή και τις εγγυήσεις, να επανενώνει τον τόπο και τον λαό, να αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες. Μίλησε στο λαό με ειλικρίνεια για το πώς μπορεί να σωθεί η Κύπρος από την κατοχή και πώς μπορεί να επιβιώσει ο λαός μας στην πατρίδα του και επί διακυβέρνησης του έθεσε ως στόχο την καλλιέργεια ειρηνικής συνύπαρξης στην παιδεία και στην κοινωνία.

Κέρδισε την εμπιστοσύνη της διεθνούς κοινότητας ως ηγέτης και ως πολιτικό πρόσωπο και γι’ αυτό κατάφερε να ανοίξει ένα παράθυρο για την Κύπρο. Την ώρα που όπως αποδείχθηκε το οικονομικό μοντέλο των τραπεζών άγγιζε τα όρια του, άνοιξε ένα άλλο παράθυρο: αυτό της ενέργειας. Μέχρι σήμερα το κοίτασμα Αφροδίτη είναι το μοναδικό κοίτασμα που επιβεβαιώθηκε. Σχεδόν οκτώ χρόνια μετά, το μόνο που κατάφερε η Κυβέρνηση Αναστασιάδη στα ενεργειακά είναι να στήνει επικοινωνιακά θεάματα για το φυσικό αέριο, επί της ουσίας όμως, δυστυχώς τίποτε άλλο. Σε αντίθεση με τη διακυβέρνηση Χριστόφια, η οποία φρόντισε να το θωρακίσει και να το προτάξει ως παράγοντα ειρήνης για τη χώρα και ευημερίας για το λαό.

Αν όλα αυτά τα αντιπαραβάλουμε με το σήμερα, η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Σήμερα η Τουρκία προκαλεί ανενόχλητη και η διεθνής κοινότητα αρκείται σε φραστικές καταδίκες. Σε ότι αφορά το Κυπριακό μας καταλογίζονται εξίσου ευθύνες για το αδιέξοδο.

Είναι χαρακτηριστική απόδειξη γι’ αυτό όσα αναφέρονται στις Εκθέσεις του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.

Ο Χριστόφιας θα αξιολογηθεί από την ιστορία ως ο ηγέτης που υπερασπίστηκε κεκτημένα των εργαζομένων, αντιστάθηκε στις ιδιωτικοποιήσεις, τράβηξε γραμμή για να υπερασπιστεί τους πολλούς, αυτούς που είχαν ανάγκη.

Όλα αυτά προσδίδουν στη διακυβέρνηση Χριστόφια ιστορική σημασία. Παρόλη την επίθεση που εκδηλώθηκε από την αρχή της Προεδρίας, δεν μπορεί κανένας να κλείσει τα μάτια μπροστά στο έργο που έγινε. Τομές και μεταρρυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις, στην παιδεία και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Στην κοινωνική πολιτική, το υδατικό, τον τομέα του περιβάλλοντος και άλλα πολλά.

Διαβάζοντας μια συνέντευξη που είχε δώσει μόλις ανέλαβε Γενικός Γραμματέας, εντόπισα μια αναφορά του η οποία νομίζω περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο τον τρόπο πολιτικής σκέψης του Δημήτρη. Έγραψε ο δημοσιογράφος «αυτός ο νεαρός κομμουνιστής ηγέτης έχει μια σκέψη που πετά πάνω από τη θάλασσα όπως τον γλάρο και μόλις εντοπίσει την ανάγκη την τσιμπά από τα κύματα και την σηκώνει».

Ο Χριστόφιας εντόπιζε την ανάγκη της εποχής και την έκανε πολιτική θέση και δράση. Την εποχή που ο κόσμος συγκλονιζόταν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και άλλα κομμουνιστικά κόμματα φυλλορροούσαν, το ΑΚΕΛ κάτω από την  ηγεσία του Χριστόφια και των άλλων συντρόφων άνοιξε τις πόρτες του, άκουσε τον κόσμο, τόλμησε αλλαγές που ενέπλεκαν την κομματική βάση στη λήψη των αποφάσεων, στον κομματικό διάλογο. Έδωσε νόημα στο πνεύμα των κλασσικών του μαρξισμού- λενινισμού ότι «η ιδεολογία μας δεν είναι δόγμα». Ο ίδιος τόνιζε «ο μαρξισμός λενινισμός δεν είναι κάτι αποστεωμένο, μια συνταγή που γράφει ο γιατρός, πάρε το φάρμακο και θα γίνεις καλά. Η εντολή των κλασσικών είναι να αναπτύσσεται να αναμορφώνεται συνεχώς με κατευθυντήρια γραμμή την καταπολέμηση της εκμετάλλευσης και την κοινωνική δικαιοσύνη».

Θεωρώ αναγκαίο για πολλούς λόγους, κυρίως λόγω των συνθηκών που βιώνουμε σήμερα, να κάνω μια αναφορά στην πολιτιστική πολιτική που ακολούθησε το ΑΚΕΛ και η Κύπρος υπο την ηγεσία του. Ο ίδιος προσωπικά και συλλογικά η ηγεσία τότε αντιλαμβάνονταν τη σημασία της πολιτιστικής ζύμωσης για την καλλιέργεια της πολιτικής συνείδησης, τη σημασία της παραγωγής έργου και θέσεων στα πολιτιστικά ζητήματα. Οι άνθρωποι της δημιουργίας και του πολιτισμού ένιωσαν το ΑΚΕΛ σπίτι τους, πεδίο για να εκφραστούν και να δουλέψουν. Έτσι το ΑΚΕΛ αγκάλιασε και διέδωσε την πολιτιστική δημιουργία Κύπριων και ξένων, δίνοντας βήμα στους καλλιτέχνες, δείχνοντας στα πλατιά λαϊκά στρώματα ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος, πλούσιος, ποιοτικός, που διαπαιδαγωγεί αισθητικά, μορφώνει και ψυχαγωγεί. Παρόλες τις δυσκολίες και την πρωτόγνωρη πολεμική που δέχτηκε η διακυβέρνηση Χριστόφια, άφησε έργο πίσω της και στον τομέα του πολιτισμού. Παρόλα τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις που είχε ως Γενικός Γραμματέας, Πρόεδρος της Βουλής και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όλα τα χρόνια της ενεργούς του δράσης φρόντιζε να έχει διαρκή επικοινωνία με τους ανθρώπους του πολιτισμού, να είναι παρών στο θέατρο, στις συναυλίες, στις εκθέσεις και σε κάθε είδους πολιτιστικό γεγονός.

Θα μπορούσαμε να μιλούμε για πολλή ώρα για τα όσα πρόσφερε, για τα όσα πέτυχε ως πολιτικός και ως άνθρωπος ο Δημήτρης. Θα περιοριστώ μόνο στα όσα επιγραμματικά μάς άφησε ως παράδειγμα ο ίδιος.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως χιλιάδες κόσμου έχουν να διηγηθούν μια μικρή ιστορία που τον αφορά. Κάποιος που τον γνώρισε κάπου, για λίγα λεπτά, αλλά ο Χριστόφιας τον θυμόταν με το μικρό του όνομα. Θυμόταν το πρόβλημα που τον βασάνιζε. Θυμόταν την οικογένεια του, τη δουλειά του.

Ο Χριστόφιας ήταν όλα αυτά που πασχίζουν ορισμένα πολιτικά πρόσωπα να παραστήσουν με τις οδηγίες επικοινωνιολόγων. Απλός, σεμνός, ειλικρινής, γνήσιος, οικείος, έντιμος, αξιοπρεπής, ακέραιος, δυναμικός και ευαίσθητος.

Αφού αυτοί δεν μπορούν να γίνουν ότι ήταν ο Δημήτρης, έχουν τη μικροπρέπεια να προσπαθούν σήμερα, μετά το θάνατο του, να του προσάψουν ανεντιμότητα, κρυφή ζωή, σκοτεινές συναλλαγές. Προσπαθούν δηλαδή να πουν ότι μπορεί αυτοί να μην είναι καλύτεροι, αλλά εκείνος ήταν το ίδιο με αυτούς.  Κατ’ επέκταση, επιχειρούν σπιλώνοντας τη μνήμη του, να σπιλώσουν και το ΑΚΕΛ. Αυτό προσπάθησαν να κάνουν και πολύ πρόσφατα όταν βγήκαν να του ρίξουν ευθύνες για τα σκάνδαλα που βαραίνουν εκείνους με τις πολιτογραφήσεις.

Ο Χριστόφιας τίμησε την εμπιστοσύνη που του έδειξε το ΑΚΕΛ και οι εργαζόμενοι με τον καλύτερο τρόπο. Ήξερε ποιους εκπροσωπούσε και τους δικαίωσε, γιατί πορεύτηκε σε όλο τον πολιτικό του βίο με καθαρά χέρια. Πλέον στέκεται ως παράδειγμα απέναντι από διάφορους που είναι δέσμιοι συμφερόντων, που περηφανεύονται κιόλας για την ικανότητα τους να δολοπλοκούν στα παρασκήνια.

Ο Δημήτρης Χριστόφιας αγαπούσε βαθιά και ειλικρινά την Κύπρο και τους ανθρώπους της. Η ανταπόδοση αυτής της αγάπης με πρωτοβουλίες όπως η σημερινή είναι τιμή για τη μνήμη του, τιμή για το Λαϊκό Κίνημα. Για εμάς είναι και μια ακόμα δέσμευση ότι θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για όλα όσα και ο ίδιος πάλεψε. Για την επανένωση, την ειρήνη, την πρόοδο του λαού μας, την κοινωνική δικαιοσύνη.