Με αφορμή την πρόταση για την κύρια κατοικία, του Άριστου Δαμιανού

Το να μιλούμε γενικά και αόριστα για την ανάγκη υπεράσπισης των θεσμών δεν είναι αρκετό. Τα πολιτικά πρόσωπα και οι αξιωματούχοι της πολιτείας οφείλουμε καθημερινά διά της δύναμης του παραδείγματος να δείχνουμε το δρόμο και στην υπόλοιπη κοινωνία. Τα όσα διαδραματίστηκαν τις τελευταίες μέρες στη Βουλή των Αντιπροσώπων, σε σχέση με την πρότασή μας για την κύρια κατοικία, αποτελούν κακό παράδειγμα σεβασμού των θεσμών και της δημοκρατικής διαδικασίας.

Είναι απαράδεκτο μια ολόκληρη επιτροπή, στην προκείμενη περίπτωση η Επιτροπή Νομικών της Βουλής, να αποφασίζει ομόφωνα την παραπομπή της πρότασης νόμου για προστασία της κύριας κατοικίας στην Ολομέλεια της Βουλής για ψήφιση και δύο μέρες αργότερα διά επιβολής να εξαναγκάζουν σε νέα ψηφοφορία για να ανατρέψουν την πρώτη. Ασφαλώς τέτοια φαινόμενα παρουσιάστηκαν και στην Ολομέλεια της Βουλής. Η λύση είναι απλή. Η αδογμάτιστη αλλά πιστή εφαρμογή του κανονισμού της Βουλής. Δυστυχώς παρατυπία υπήρξε και με την αποδοχή του αιτήματος για παρουσία της Γενικής Ελέγκτριας στην Επιτροπή Νομικών της Βουλής ως Διοικητού της Κεντρικής Τράπεζας, πριν καν αναλάβει επίσημα τα καθήκοντά της. Κακίζουμε και τη στάση του μέχρι εκείνη τη στιγμή Διοικητή, ο οποίος από το εξωτερικό συνηγορούσε στις εκποιήσεις.

Σε κάθε περίπτωση, παράλληλα με τη θεσμική διάσταση, υπάρχει και η πολιτική πτυχή. Με πρωτοβουλία του Προέδρου του Συναγερμού και με τη σύμφωνο γνώμη του ΔΗΚΟ, αποτράπηκε η ψήφιση μιας πρότασης νόμου, η οποία θα έδινε μια τελευταία δυνατότητα στους δανειολήπτες για προσωρινή αναστολή εκποίησης της κύριας, οικογενειακής κατοικίας ή της μικρής επαγγελματικής στέγης. Ακούστηκαν πολλά, σε μια προσπάθεια να μειωθεί η αξία μιας πρότασης νόμου που έτυχε επεξεργασίας για οχτώ μήνες στην Επιτροπή Νομικών της Βουλής. Ο,τι κι αν λέει η προπαγάνδα του Προεδρικού και ο Συναγερμός, η κυβέρνηση υιοθετεί τη φιλοσοφία των εκποιήσεων. Γι’ αυτό απέτρεψαν την ψήφιση.

Αν και ακόμα δεν κατέθεσαν κάτι συγκεκριμένο, από τα λίγα που ξέφυγαν του Οικονομικού Σύμβουλου του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Πισσαρίδη, έχει διαφανεί η πολιτική πρόθεση της κυβέρνησης. «Ενοίκιο αντί υποθήκης». Δηλαδή εκποίηση και μετά αν κρατεί ο πολίτης (που δεν θα κρατεί γιατί αν κρατούσε θα πλήρωνε τη δόση του δανείου του) ενοικίαση υπό όρους του ίδιου του σπιτιού του. Και τι θα γίνει αν δεν πληρώνει το ενοίκιο, λόγω αδυναμίας; Εξωση;

Στο ερώτημα δε πού θα βρει λεφτά το κράτος να αγοράσει τα ακίνητα των πολιτών, η απάντηση των κυβερνώντων είναι ότι –ίσως- να καταφύγουμε για χρήματα στην Τρόικα. Λογική του παραλόγου. Επειδή κακώς δεσμεύτηκαν να επιταχύνουν τις διαδικασίες εκποιήσεων με βάση το επικαιροποιημένο Μνημόνιο, θα μας οδηγήσουν σε περαιτέρω δανεισμό και νέα μνημόνια, για να βρουν λεφτά για να εκποιούν τα σπίτια των πολιτών.

Ασφαλώς άλλη είναι η αλήθεια. Αυτήν τη στιγμή τραπεζίτες, πολιτικά πρόσωπα και άλλοι πέραν της Αριστεράς, συζητούν με επενδυτικά ταμεία για μαζικές, συγκαλυμμένες εκποιήσεις, μέσω αγοράς ομαδικών χαρτοφυλακίων όπως έκαναν και σε άλλες μεσογειακές χώρες. Επιστροφή δηλαδή στη φεουδαρχία. Με εξαγορές από πολυεθνικά ταμεία, σε μια Κύπρο της οποίας το ένα τρίτο κατέχεται από την Τουρκία.

Ως ΑΚΕΛ έχουμε ήδη προειδοποιήσει την κυβέρνηση του Συναγερμού. Στις 8 Μαΐου η πρόταση νόμου για προστασία από τις εκποιήσεις θα τεθεί ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής. Αν μέχρι τότε εγκαταλείψουν την απάθεια και φέρουν νομοσχέδιο, θα το συζητήσουμε. Ωστόσο, μέσα από τις εξαγγελίες, είναι ξεκάθαρο ότι η βούλησή τους είναι ανύπαρκτη και οι προθέσεις τους αντίθετες από τις δικές μας.

*Επικεφαλής Γραφείου Νομικών Κ.Ε. ΑΚΕΛ, Βουλευτής