Δεν αναμένουμε ασφαλώς οποιασδήποτε μορφής αυτοκριτική απο τον κ. Χάσικο για την δική του στάση στο πραξικόπημα και για τις αναρίθμητες μαρτυρίες που τον θέλουν να κυκλοφορούσε με καλασνίκοφ στις 15 Ιουλίου 1974. Μάλλον το καλασνίκοφ ήταν παιδικό ή ακριβέστερα μαθητικό παιχνίδι, αφού ούτως ή άλλως έγινε μεν πραξικόπημα στην Κύπρο αλλά πραξικοπηματίες δεν υπάρχουν. Κατα συνέπεια, ούτε ερινύες, ούτε ενοχές, ούτε κάν μια απλή αναγνώριση λάθους δεν πρέπει να αναμένεται απ’ αυτούς που έφεραν την χειρότερη καταστροφή στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας. Οπόταν ο κ. Χάσικος μπορεί να έχει ήσυχη τη συνείδηση του και να επιχειρεί με προκλητικό θράσος να εξισώνει τους πεσόντες για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας με τους επιτιθέμενους για να την καταλύσουν.