Ο πρόεδρος Αναστασιάδης και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία σε σχέση με τις τουρκικές αφόρητες προκλήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ, οτι πρέπει να μιλάμε λιγότερο και να δρούμε περισσότερο. Δυστυχώς σ’ αυτή τη ορθή προτροπή δεν είναι συνεπής ούτε ο ίδιος Πρόεδρος και γενικότερα οι κυβερνώντες. Η όποια πλειοδοσία σε πατριωτική, ανυποχώρητη συνθηματολογία σε σχέση με τις τουρκικές προκλήσεις, οχι μόνο δεν ωφελεί αλλά ζημιώνει την προσπάθεια να πείσουμε διεθνώς ότι όντως είμασταν αναγκασμένοι να αντιδράσουμε με αναστολή των συνομιλιών.

Μάλλον δίνει το πρόσχημα στους τρίτους, άσπονδους φίλους και στρατηγικούς εταίρους του κ. Αναστασιάδη, να αμφισβητούν τα κίνητρα της Ε/Κ πλευράς. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν οι ατυχείς χειρισμοί του κ. Αναστασιάδη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, έχουν ήδη πλήξει την αξιοπιστία της Ε/Κ πλευράς.

Αυτή η συμπεριφορά, όχι μόνο δεν εξυπηρετεί τον συλλογικό στόχο για αντιμετώπιση της τουρκικών τυχοδιωκτισμών, αλλά μάλλον δημιουργεί ένα σκηνικό ανάλογο με αυτό που βιώσαμε πριν τη συνομολόγηση του κοινού ανακοινωθέντος Αναστασιάδη-Έρογλου. Να ανεβάσουμε δηλαδή τον πήχη τόσο ψηλά ώστε είτε να αυτοεγκλωβιστούμε, είτε να περάσουμε κάτω απ’ αυτόν. Και στα δυο σενάρια θα είναι και πάλιν αναπόφευκτο το κόστος για την Ε/Κ πλευρά.

Το  ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για επανέναρξη των συνομιλιών, οι οποίες είναι και ο μόνος τρόπος για να λυθεί το Εθνικό μας πρόβλημα.