Εφ' όλης της ύλης διάσκεψη Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού
Δημοσιογραφική Διάσκεψη Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού
Τρίτη 10 Μαρτίου 2015
Η χώρα μας βρίσκεται σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της. Θεωρούμε ότι είναι υποχρέωση του κάθε πολιτικού κόμματος να ανασκοπήσει την πορεία στην οποία οδηγείται η Κύπρος και να διατυπώσει την εκτίμηση του γι΄αυτή. Να δώσει τη δική του άποψη για το τι πρέπει να αλλάξει και πώς να πορευθούμε.
Συμπληρώθηκαν ήδη δύο χρόνια από τη μέρα που η Κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ ανέλαβε την εξουσία. Ο κ. Αναστασιάδης και ο Δημοκρατικός Συναγερμός έδωσαν προεκλογικά πολλές υποσχέσεις και δεσμεύθηκαν για άλλα τόσα. Δεν υποτιμούμε σε καμία περίπτωση τις αντικειμενικές δυσκολίες τις οποίες είχαν να αντιμετωπίσουν ως Κυβέρνηση. Όμως, οι ίδιοι τόνιζαν προεκλογικά, ότι γνώριζαν όλα τα προβλήματα και είχαν έτοιμες όλες τις λύσεις. Αναμφίβολα γνώριζαν ορισμένα προβλήματα, αφού οι ίδιοι συνέβαλαν στη δημιουργία τους. Δυστυχώς όμως, μετεκλογικά ξέχασαν όλες τις λύσεις.
Στο Κυπριακό ο κ. Αναστασιάδης και η ηγεσία του ΔΗΣΥ δήλωναν ότι είχαν την ικανότητα και τις σχέσεις στη διεθνή κοινότητα που θα τους επέτρεπαν να παρουσιάσουν εναλλακτικές προτάσεις, που θα έδιναν ώθηση στον ουσιαστικό διάλογο και θα στρίμωχναν την Τουρκία στο σκαμνί του κατηγορούμενου. Δύο χρόνια μετά τα αποτελέσματα είναι καταθλιπτικά. Δεν έγινε κατορθωτό να ξεκινήσουν ακόμη ουσιαστικές διαπραγματεύσεις. Η κατοχική Τουρκία, ενώ έχει την κύρια ευθύνη για το αδιέξοδο, γίνεται ολοένα πιο προκλητική και επιθετική, ενώ παρουσιάζεται ως η πλευρά που επιθυμεί και επιδιώκει τη λύση. Ενδεικτικές είναι οι πρόσφατες δηλώσεις του κ. Νταβούτογλου μετά τη συνάντηση του με το Γ.Γ. του ΟΗΕ. Κατηγόρησε την πλευρά μας για το αδιέξοδο προβάλλοντας τη χώρα του έτοιμη να εργαστεί για την επίτευξη λύσης. Ενώ η Τουρκία εισέβαλε και κατέχει παράνομα μεγάλο μέρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ γίνεται προκλητικότερη και επιθετικότερη, η στάση της διεθνούς κοινότητας είναι από χλιαρή έναντι της μέχρι αρνητική για μας. Ενδεικτική ήταν η τελευταία έκθεση του Γ.Γ. του ΟΗΕ που ήταν η χειρότερη των τελευταίων χρόνων για την ελληνοκυπριακή πλευρά. Εξίσου ενδεικτική είναι και η επαναφορά στο προσκήνιο του ζητήματος του απευθείας εμπορίου αλλά και αρνητικές για την πλευρά μας δηλώσεις του κ. Άιντε. Το ζήτημα του Φυσικού Αερίου μετατράπηκε από κυριαρχικό δικαίωμα της νόμιμης Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας σε θέμα των διαπραγματεύσεων. Είναι προφανές ότι αν δεν υπάρξει λύση στο Κυπριακό η Τουρκία θα προσπαθήσει να παρεμποδίσει με κάθε τρόπο την αξιοποίηση του φυσικού μας πλούτου. Το χειρότερο απ΄όλα είναι το συνεχιζόμενο αδιέξοδο που διευκολύνει την Τουρκία στην προώθηση των διχοτομικών της στόχων.
Καλούμε τον κ. Αναστασιάδη να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα οδηγούν σε απόσυρση της τουρκικής ΝΑVTEX και του BARBAROS και στη δημιουργία προϋποθέσεων για επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων, δίχως απειλές και εκβιασμούς και δίχως απεμπόληση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Αν και εφόσον επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις τον καλούμε να τις χειριστεί με προσήλωση σε αρχές, συνέπεια, σοβαρότητα και υπευθυνότητα, μακριά από αντιφάσεις, παλινδρομήσεις και τακτικισμούς. Τον καλούμε να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις από εκεί που είχαν μείνει. Έχοντας ως βάση τις συγκλίσεις Χριστόφια- Ταλάτ. Αν λειτουργήσει σ΄αυτά τα πλαίσια διαβεβαιώνουμε τον κυπριακό λαό ότι το ΑΚΕΛ, συμπεριφερόμενο όπως πάντα υπεύθυνα και εποικοδομητικά, θα στηρίξει τη διαδικασία.
Σωστή λύση στο Κυπριακό θα δώσει ώθηση και στην ανάπτυξη κάτι που είναι απαραίτητο για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Οι προεκλογικές αλλά και μετεκλογικές δεσμεύσεις του κ. Αναστασιάδη και του ΔΗΣΥ αποδείχθηκαν, δυστυχώς, κούφια λόγια. Ο κ. Αναστασιάδης από «ηγέτης της κρίσης» μετατράπηκε σε πειθήνιο εκτελεστικό όργανο της Τρόικα. Προεκλογικά υποσχόταν δάνεια-γέφυρες που θα του επέτρεπαν να διαπραγματευτεί σκληρά με τους Ευρωπαίους «φίλους» του για να βελτιώσει το Μνημόνιο. Τελικά κατέληξε σε Μνημόνιο καταφανώς χειρότερο. Το κούρεμα καταθέσεων, οι ιδιωτικοποιήσεις, η αύξηση του εταιρικού φόρου, ζητήματα που ήταν «αιτία πολέμου» προεκλογικά για τον κ. Αναστασιάδη, ήταν μερικές από τις «επιτυχίες» του στο Μνημόνιο που υπέγραψε και το οποίο αποκαλούν σήμερα «το πολιτικό τους μανιφέστο».
Δύο χρόνια μετά, η κατάσταση είναι καταθλιπτική για την κυπριακή οικονομία και κοινωνία. Η ανεργία είναι πάνω από 16%. Σε αυτήν δεν υπολογίζεται ο αριθμός των νέων που μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Ας σημειωθεί ότι για πρώτη φορά ο αριθμός τους είναι μεγαλύτερος από όσους έρχονται να εργαστούν στην Κύπρο. Δεν υπολογίζεται επίσης ο αριθμός των ευρωπαίων εργαζόμενων που εγκαταλείπουν το νησί. Με όλους αυτούς ο αριθμός θα πλησίαζε το 23%. Στους δε νέους η ανεργία βρίσκεται στο 35%.
Οι μισθοί και οι συντάξεις μειώθηκαν, σε κάποιες περιπτώσεις πάνω από 30%, οδηγώντας στη μιζέρια μεγάλη μερίδα του λαού. Το αποτέλεσμα είναι 29% να ζει γύρω από το όριο της φτώχειας. Η απορρύθμιση εργασίας είναι το άλλο μεγάλο «επίτευγμα» των κυβερνώντων που μας επιστρέφει στον εργασιακό μεσαίωνα.
Η ανεργία, η μείωση μισθών και συντάξεων οδήγησε χιλιάδες δανειζόμενους να μην μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Πιστές στη φιλοσοφία τους η Κυβέρνηση και η Τρόικα και σε αυτή την περίπτωση προστατεύουν τα συμφέροντα των τραπεζών κι όχι των μικροοφειλετών που έπεσαν θύματα των δικών τους αποφάσεων, προωθώντας τις εκποιήσεις της κύριας κατοικίας και της μικρής επαγγελματικής στέγης. Την ίδια στιγμή, προωθούνται ιδιωτικοποιήσεις οργανισμών δημόσιας ωφελείας που στήριξαν διαχρονικά το κυπριακό κράτος και την ασφάλεια του, παρέχοντας υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στο λαό.
Αυτή τη ζοφερή εικόνα επιχειρούν να παρουσιάσουν στον κυπριακό λαό ως αισιόδοξη προοπτική. Λένε να κάνουμε λίγη ακόμη υπομονή και θα φύγουμε από το Μνημόνιο. Θα ανατείλουν καλύτερες μέρες. Επιχειρούν να ξεγελάσουν γι΄ άλλη μια φορά τον κόσμο. Όλα τα Μνημόνια έχουν ημερομηνία λήξης. Αυτό που δε λένε όμως είναι σε ποια κατάσταση θα βρίσκεται η χώρα και ο λαός με τη λήξη του Μνημονίου. Τι θα αφήσει όρθιο το Μνημόνιο για τις επόμενες γενιές; Μισθοί, συντάξεις, υγεία, παιδεία, κοινωνικός πλούτος, όλα μπαίνουν στο στόχαστρο του. Αυτό που δε λένε επίσης, είναι πως όταν φύγουν από αυτά οι χώρες θα παρακολουθούνται από μηχανισμό ελέγχου για τις πολιτικές που ακολουθούν. Ότι θα είναι δέσμιες περιορισμών τους οποίους επιβάλλει ως ευαγγέλια η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Φτάνει να ρίξει κάποιος μια ματιά σε χώρες όπως η Ιρλανδία και η Ισπανία και θα κατανοήσει τι συμβαίνει. Οι διαδηλώσεις είναι τακτικές και μαζικές ενώ οι εκποιήσεις της κύριας κατοικίας είναι στην ημερήσια διάταξη. Μόνο για το 2014 εκποιήθηκαν 35,000 κατοικίες στην Ισπανία. Καλούμε τον κ. Αναστασιάδη και το ΔΗΣΥ να κατανοήσουν ότι η πορεία στην οποία οδηγούμαστε είναι αδιέξοδη. Να κατανοήσουν ότι απαιτείται συλλογική χάραξη άλλης προσέγγισης. Προσέγγισης που θα επιχειρεί τη συνεργασία με άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για τη χάραξη εναλλακτικών πολιτικών επιλογών.
Όση κριτική και αν ασκήθηκε στην προηγούμενη Κυβέρνηση δεν είναι εύκολο να αμφισβητήσει κάποιος το σημαντικό έργο που παρήγαγε στον τομέα του Φυσικού Αερίου. Με τις ενέργειες της άνοιξε ένα μεγάλο παράθυρο προοπτικής για τον τόπο με το κεφάλαιο ενέργεια. Ο κ. Αναστασιάδης παρέλαβε από την Κυβέρνηση Χριστόφια ολοκληρωμένο σχεδιασμό για την ανάπτυξη και την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων που βρίσκονται στην κυπριακή ΑΟΖ. Παρέλαβε υπογεγραμμένα συμβόλαια με εταιρείες κολοσσούς, τα οποία περιελάμβαναν ένα επιθετικό πρόγραμμα γεωτρήσεων. Παρέλαβε έτοιμες δομές, όπως η Κρατική Εταιρεία Υδρογονανθράκων, στελεχωμένες από καταξιωμένους επιστήμονες τεχνοκράτες.
Προεκλογικά ο κ. Αναστασιάδης μιλούσε για εθνική στρατηγική αξιοποίησης του Φυσικού Αερίου, με χρονοδιάγραμμα το οποίο θα ακολουθείτο κατά γράμμα. Δυο χρόνια μετά η εικόνα είναι και εδώ καταθλιπτική. Παρά τις συνεχείς προτροπές και παραινέσεις του ΑΚΕΛ, η κυβέρνηση αντί να εργαστεί με ταχύτητα, ευελιξία και αποφασιστικότητα προς την κατεύθυνση της υλοποίησης του σχεδιασμού, παρουσίασε πρωτοφανή και αδικαιολόγητη αδράνεια και καθυστέρηση. Όλοι οι σχεδιασμοί που έγιναν διακόπηκαν και ανατράπηκαν. Η ΚΡΕΤΥΚ διαλύθηκε, καταξιωμένοι επιστήμονες εξοστρακίστηκαν, οι συζητήσεις με Ισραηλινές εταιρείες σταμάτησαν, όλες οι μελέτες ειδικών συμβουλευτικών οίκων του εξωτερικού ανατράπηκαν. Η δημιουργία τερματικού στο Βασιλικό εγκαταλείφθηκε. Η Κύπρος σταμάτησε να θεωρείται το ιδανικό περιφερειακό κέντρο υγροποίησης και εξαγωγής Φυσικού Αερίου στις παγκόσμιες αγορές, με επενδύσεις δισεκατομμυρίων και δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας για τους Κυπρίους και μετατράπηκε σε φτωχό και αδύναμο συγγενή, που έχει αποθέματα αλλά δε μπορεί να ελπίζει σε αυτά.
Επιπλέον, παρά τις συνεχείς υποσχέσεις του κ. Αναστασιάδη για διαφάνεια και ενημέρωση για όλα τα ζητήματα που αφορούν τον τόπο, επιμένει εδώ και δύο χρόνια να διαβουλεύεται με την Τρόικα, για τα ενεργειακά ζητήματα, πίσω από κλειστές πόρτες δίχως κανένας να γνωρίζει τι δεσμεύσεις έχει αναλάβει έναντι της.
Προεκλογικά ο κ. Αναστασιάδης μοίραζε υποσχέσεις σε διάφορες κατευθύνσεις για να υφαρπάξει την ψήφο του λαού. Μετεκλογικά τις ξέχασε.
Υποσχέθηκε ότι δε θα δεχόταν την κατάργηση των αξιογράφων. Υπέγραψε την κατάργηση τους. Δε θα δεχόταν τη διαγραφή των μετοχών. Τις μηδένισε στο Eurogroup στις 25 του Μάρτη 2013. Σε ότι αφορά τις επενδύσεις, επενδύσεις ακούμε αλλά επενδύσεις δεν βλέπουμε. Οι μόνες που έγιναν είναι από κάποια κερδοσκοπικά επιθετικά κεφάλαια στον τραπεζικό τομέα.
Είναι και σειρά άλλων δεσμεύσεων που έμειναν στα χαρτιά. Η μονοθυριδική πρόσβαση για επιχειρήσεις, η οριστική αντιμετώπιση της καθυστέρησης στην έκδοση των τίτλων ιδιοκτησίας και η ενίσχυση των επενδύσεων στον τομέα του τουρισμού. Ιδιαίτερα για τον τουρισμό όχι μόνο δεν προωθήθηκε οτιδήποτε, αλλά ούτε καν υπάρχει σχεδιασμός για να αντιμετωπιστεί η επίπτωση από τα προβλήματα που προκύπτουν, ειδικά με τη ρωσική αγορά. Το μόνο που πέτυχαν είναι να ελέγξουν πλήρως τον ΚΟΤ.
Σε κάποια φάση της προεκλογικής του εκστρατείας ο κ. Αναστασιάδης και ο Δημοκρατικός Συναγερμός υποσχέθηκαν να γίνουν «Κυβέρνηση από το λαό για το λαό». Οι πολιτικές που σήμερα επιβάλουν στο λαό, καθιστούν αυτή την υπόσχεση προεκλογική απάτη, μεγαλύτερη και από το «δεσμεύομαι». Είναι προφανές ότι τα μόνα συμφέροντα που μέχρι στιγμής εξυπηρετούν είναι αυτά των τραπεζών και κάποιων μεγάλων επιχειρήσεων.
Η δέσμευση για πάταξη της φοροδιαφυγής, μετατράπηκε σε δίχτυ προστασίας για τους μεγαλο-οφειλέτες και σε διαρκές κυνηγητό για τους μικρούς που σύρονται στα δικαστήρια. Οι αγρότες ακόμα περιμένουν κίνητρα, χορηγίες και χαλίτικη γη για να αναδιαρθρωθεί ο αγροτικός τομέας. Όσο για το ΓΕΣΥ όχι μόνο δεν προωθήθηκε η εφαρμογή του, αλλά η Κυβέρνηση επιχειρεί να το υποτάξει στα συμφέροντα του ιδιωτικού τομέα.
Οι δανειολήπτες ακόμα περιμένουν να υλοποιηθεί η πολυδιαφημιζόμενη πρόταση του για την αποπληρωμή δανείων, ενώ οι τράπεζες έχουν στο στόχαστρο συνεχώς τους μικροοφειλέτες. Οι αναδιαρθρώσεις γίνονται με το σταγονόμετρο, ενώ τα επιτόκια παραμένουν στα ύψη. Την ίδια στιγμή, ο κ. Αναστασιάδης και η Κυβέρνηση παρουσιάζονται να είναι κάτι παραπάνω από απρόθυμοι να προστατεύσουν την κύρια κατοικία.
Οι μικρομεσαίοι, είναι η άλλη μεγάλη ομάδα που πλήγηκε συνειδητά από τις πολιτικές της Κυβέρνησης Αναστασιάδη- Δημοκρατικού Συναγερμού. Η προεκλογική υπόσχεση για ίδρυση εγγυοδοτικού μηχανισμού δεν εφαρμόστηκε παρά μόνο προωθήθηκε παραλλαγή της με πολλές αδυναμίες. Το ίδιο και η υπόσχεση για μη επιβολή πρόσθετων φορολογιών και η δέσμευση για μείωση του συντελεστή ΦΠΑ για απόκτηση της πρώτης επαγγελματικής στέγης στο 5%. Η δε πολιτική της επέκτασης των ωραρίων των καταστημάτων τσάκισε χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις προκαλώντας ταυτόχρονα πρόβλημα σε χιλιάδες οικογένειες. Σε ότι αφορά ειδικά τους μικρομεσαίους είναι προκλητική η αδιαφορία αλλά και η αναλγησία με την οποία αντιμετώπισε η Κυβέρνηση τις προτάσεις και τις εκκλήσεις που απευθύναμε ως ΑΚΕΛ. Με τον πιο άδικο και πρόχειρο τρόπο που θα μπορούσε επιβλήθηκε η φορολογία ακίνητης ιδιοκτησίας. Με αδιαφορία για τις κοινωνικές επιπτώσεις προσεγγίστηκαν οι περικοπές στις συντάξεις και στις κοινωνικές παροχές και οι επιθέσεις στην παιδεία και στην υγεία. Για την υγεία υπενθυμίζω ότι μειώθηκαν τα σχετικά κονδύλια κατά 102 εκατομμύρια ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια.
Προεκλογικά ο κ. Αναστασιάδης επανέλαβε όσες πιο πολλές φορές μπορούσε μια λέξη. Τη λέξη «εμπιστοσύνη». Μέσα σε δύο χρόνια την πλήγωσε άπειρες φορές. Με τα κατά συρροήν ψέματα που λέχθηκαν για το κούρεμα των καταθέσεων η λέξη καταρρακώθηκε. Καταρρακώθηκε και με την αποκάλυψη λίγες μέρες μετά τα γεγονότα του Μαρτίου του 2013, της φυγάδευσης τεράστιων ποσών από μέρους του στενού του οικογενειακού περιβάλλοντος στο εξωτερικό. Με τη διάψευση των προσδοκιών που δημιούργησαν οι ίδιοι στην κοινωνία με τη Διερευνητική Επιτροπή για την οικονομία, η οποία αποδείχθηκε φιάσκο, αφού ούτε καν η σύσταση της δεν ήταν νόμιμη. Με την αποκάλυψη ότι όντως του είχε παραδοθεί το έγγραφο Ντάουνερ. Με την υπογραφή της Χάρτας Δεοντολογίας από ολόκληρη την Κυβέρνηση και όλα τα τραγελαφικά που ακολούθησαν. Χαμένοι φάκελοι, χαμένα συμβόλαια, τζετ που δωρίσθηκαν γενναιόδωρα από φίλους και πελάτες. Με τη σκιά του δικηγορικού γραφείου του Προέδρου να βρίσκεται παντού: από τις συσκέψεις στο Προεδρικό με δικηγόρους υπό κάλυψη, μέχρι την Τράπεζα Κύπρου. Με τις αγοραπωλησίες οικοπέδων της Αρχιεπισκοπής με άτοκες δόσεις. Με τους διορισμούς των «άριστων των αρίστων», που ορισμένοι από αυτούς έμειναν μετεξεταστέοι πριν καν ξεκινήσει η χρονιά.
«Προαπαιτούμενο επιτυχίας κάθε συλλογικής προσπάθειας αποτελεί για μένα η διαβούλευση. Διαβούλευση με τις πολιτικές δυνάμεις, διαβούλευση με τους πολίτες. Είμαι βαθιά πεπεισμένος πως μόνο μέσα από τη σύνθεση απόψεων και ιδεών, απορρίπτοντας ιδεολογήματα και δογματισμούς, μπορούμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια νέα εθνική συναίνεση που θα δίνει νέα προοπτική στον τόπο». Αυτά ήταν τα λόγια του κ. Αναστασιάδη προεκλογικά. Μετεκλογικά ξεχάστηκαν όλα. Η ενότητα δεν έγινε ποτέ πράξη. Αντιθέτως ο αυταρχισμός, η αλαζονεία και ο διχασμός κυριαρχούν στην πολιτική ζωή του τόπου. Ποια συναίνεση; Ένα μόνο παράδειγμα: ο διορισμός του Προέδρου του Δημοσιονομικού Συμβουλίου με γενναιόδωρη μάλιστα αμοιβή, τον οποίο απέρριψε η Βουλή, αλλά ο Πρόεδρος τον διόρισε. Ποια διαβούλευση; Αν αναλογιστεί κανείς πώς επέλεξε να χειριστεί η Κυβέρνηση το ζήτημα των νομοθεσιών για εκποιήσεις, μόνο για διαβούλευση δε μπορεί να μιλήσει. Πότε κατάφεραν να απορρίψουν τους δογματισμούς τους; Όταν ισχυρίζονται πως δεν θέλουν τις ιδιωτικοποιήσεις για οικονομικούς λόγους, αλλά γιατί αυτό επιβάλλει η ιδεολογική τους αντίληψη; Ποια συλλογική προσπάθεια για ενότητα; Όταν έχει ισοπεδωθεί η θυσία του κάθε ήρωα για να φτάσει να θεωρείται το ίδιο με αυτόν που «εκτελούσε εντολές» τάχα το 1974; Όταν το δόγμα που μυρίζει δεκαετία του ’50, «όποιος δεν είναι δικός μας είναι εναντίον μας», εφαρμόζεται από τη δημόσια υπηρεσία μέχρι τη δημόσια ζωή του τόπου; Όταν συνειδητά ο Πρόεδρος διορίζει δεύτερο τη τάξει στη Νομική Υπηρεσία ένα άνθρωπο με γνωστές κομματικές θέσεις που πανηγύριζε έξαλλα μαζί του στις προεκλογικές εξέδρες; Όταν όλη η Κύπρος άκουσε πώς στήθηκε μια δίκη, πώς στήνονται ποδοσφαιρικοί αγώνες, ποιοι και πόσοι είναι διαπλεκόμενοι μέχρι το λαιμό σε διάφορα και οι αρμόδιοι σφυρίζουν αδιάφορα; Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, όλα αυτά θα προκαλούσαν πολιτικό σεισμό. Στην Κύπρο επί Νίκου Αναστασιάδη δεν προκάλεσαν ούτε καν λίγη αιδώ στους πρωταγωνιστές τους.
Η αποτίμηση των δύο χρόνων διακυβέρνησης Αναστασιάδη μπορεί να συνοψισθεί σε τρεις λέξεις: απογοήτευση, καταρράκωση και αναξιοπιστία. Αυτή δεν είναι απλώς η διαπίστωση του ΑΚΕΛ που θα μπορούσε να πει κάποιος πως τα υποδεικνύει όλα αυτά με αντιπολιτευτική διάθεση. Είναι η διαπίστωση που ακούμε καθημερινά από οργανωμένα σύνολα και ανθρώπους από όλους τους πολιτικούς χώρους, ακόμα και από ανθρώπους που δεν είναι καν πολιτικοποιημένοι.
Είναι και αρκετοί άλλοι τομείς πολιτικής που δεν ανέφερα προηγουμένως που βρίσκονται κάτω από τη συνεχή πίεση των επιθέσεων της Κυβέρνησης Αναστασιάδη- Συναγερμού. Ως ΑΚΕΛ έχουμε αποτιμήσει πλήρως όσα δεν έχουν γίνει. Έχουμε αποτιμήσει μάλλον όσα γίνονται προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που έδειχνε πριν από τις εκλογές ο κ. Αναστασιάδης.
Αυτά τα δύο χρόνια το ΑΚΕΛ δεν έκλεισε τις πόρτες. Με προτάσεις νόμου στη Βουλή, με εισηγήσεις και προτάσεις προς την Κυβέρνηση και διαρκή διάθεση για διάλογο προσπαθούσε και προσπαθεί να μη διαλυθούν οι τελευταίες γέφυρες συνεννόησης. Προσπαθούσε και προσπαθεί να βρεθούν διέξοδοι και λύσεις στα πιεστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος και που πνίγουν τον κάθε Κύπριο. Είναι γνωστό σε όλους πως παρακολουθούμε τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Έχουμε ήδη δημοσιοποιήσει τις προτάσεις που καταθέσαμε στο Εθνικό Συμβούλιο. Σε ότι αφορά την οικονομία και τους μικρομεσαίους έχουμε καταθέσει τις προτάσεις μας και προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στη Βουλή, ενώ θα συζητήσουμε επιπρόσθετες προτάσεις και στο 22ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ. Το ίδιο ισχύει και για τομείς όπως η υγεία, η παιδεία, το κοινωνικό κράτος, η πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής, οι γυναίκες, το μεταναστευτικό, οι αγρότες και πολλά άλλα. Έχουμε εξάλλου ήδη δημοσιοποιήσει το σύνολο των θέσεων και των προτάσεων μας που θα τεθούν ενώπιον του επερχόμενου Συνεδρίου.
Σήμερα κυριαρχούν σχεδόν παντού η απογοήτευση από τα όσα συμβαίνουν και η δυσπιστία έναντι όσων μπορούν να γίνουν. Ο λαός μας βίωσε και βιώνει πρωτόγνωρες καταστάσεις. Νιώθει εξαπατημένος. Νιώθει να του κλέβουν την αξιοπρέπεια. Νιώθει να τον επιστρέφουν δεκαετίες πίσω, στα χρόνια της τοκογλυφίας και της δουλείας. Στα χρόνια της υποταγής. Αντί να περιμένει το αύριο, το φοβάται. Γιατί δεν ξέρει τι θα φέρει. Αυτό είναι που θέλουμε να αλλάξουμε. Κανένας δεν έχει μαγικό ραβδί. Ούτε η Κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση. Το ζήτημα είναι τι πιστεύει ο καθένας πως πρέπει να γίνει. Εμείς πιστεύουμε πως δεν πρέπει να μετατραπούμε σε πρόθυμους εκτελεστές εντολών. Δεν πρέπει να ξημερώσει η επόμενη μέρα του Μνημονίου με την Κύπρο να μη μας ανήκει. Δεν πρέπει να περάσει η οικονομική κρίση και να παραμείνουμε γονατισμένοι από τη φτωχοποίηση και την ανέχεια. Έχουμε τη δύναμη. Έχουμε τη θέληση. Έχουμε τους τρόπους. Μπορούμε να ορθώσουμε ανάστημα. Να συνεχίσουμε να παλεύουμε εντός και εκτός Βουλής, εντός και εκτός Κύπρου ακόμα πιο αποφασιστικά γιατί, αν μη τι άλλο, χρωστάμε μια άλλη Κύπρο στις γενιές που έρχονται.
