Επικήδειος Άντρου Κυπριανού, στην ταφή λειψάνων του αγνοούμενου Απόστολου Τόφα

Επικήδειος Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, στην ταφή λειψάνων του αγνοούμενου Απόστολου Τόφα

26 Απριλίου 2014, Ιερός Ναός Απ. Αντρέα, Πλατύ Αγλαντζιάς

Κηδεύουμε σήμερα τον Απόστολο Τόφα από την Άσσια. Ένα από τα χιλιάδες θύματα της ανείπωτης τραγωδίας του τόπου μας. Ένα από τα χιλιάδες θύματα της προδοσίας του λαού μας που έστρωσε το χαλί για να πατήσει πάνω η δολοφονική μπότα του Αττίλα, που εξακολουθεί μέχρι σήμερα να κρατά σκλαβωμένα τα εδάφη μας.
Ο Απόστολος Τόφας ήταν αυτό που λέμε «ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας». Άνθρωπος φιλήσυχος και καλός οικογενειάρχης. Κηπουρός στο επάγγελμα. Μαζί με την αείμνηστη σύζυγο του, τη Χρυστάλλα, που ήταν κεντήστρα, προσπαθούσαν να αναθρέψουν σωστά τις τρεις κόρες τους. Την Αντρούλα, την Τασούλα και την Αγγελίτσα. Ο Απόστολος εργαζόταν ως κηπουρός στις αγγλικές βάσεις. Τον Ιούλιο του 1974, τουρκοκύπριοι συνάδελφοι του υποστηρίζοντας πως ήταν θέμα ημερών μετά το πραξικόπημα να εισβάλει η Τουρκία στην Κύπρο, του πρότειναν να τους ακολουθήσει για να τον προστατεύσουν. Ο ίδιος αρνήθηκε. Δεν ήθελε να αφήσει πίσω του τη γη του και την οικογένεια του. Ήθελε να μείνει κοντά στη Χρυστάλλα του και στις κόρες του για να τις προστατεύσει.
Ο Απόστολος, ένας απλός άνθρωπος, είχε κατανοήσει όντας μέλος του ΑΚΕΛ και των Λαϊκών Οργανώσεων της Άσσιας, το ύψιστο νόημα του αγώνα του ανθρώπου. Να υπερασπιστεί την κρίσιμη στιγμή και μέχρι το τέλος τα υπέρτατα ιδανικά: τη ζωή, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του ανθρώπου. Είτε αυτές χωρούσαν στα λιγοστά τετραγωνικά ενός σπιτιού, είτε απλώνονταν σε ολόκληρη τη μικρή του πατρίδα.
Όταν η Άσσια καταλήφθηκε ο κατοχικός στρατός συγκέντρωσε μεγάλο αριθμό αντρών του χωριού. Οι νεότεροι κρατήθηκαν ως αιχμάλωτοι. Όσοι από τους υπόλοιπους ήταν 50 χρονών και άνω, επιβιβάστηκαν από τους τούρκους στρατιώτες σε λεωφορείο, δήθεν για να επιστρέψουν στους δικούς τους. Τελικά, ο τουρκικός στρατός τους δολοφόνησε εν ψυχρώ στην τοποθεσία Ορνίθι και έριξε τα πτώματα τους σε πηγάδια. Ο Απόστολος, μαζί με εβδομήντα άλλους άφησε από τότε την οικογένεια του να τον περιμένει. Από τις 14 Αυγούστου του 1974 η σύζυγος, οι κόρες και οι υπόλοιποι συγγενείς του έψαχναν απεγνωσμένα ένα σημάδι του. Κάτι που να τους έδινε έστω μια ελπίδα πως ο Απόστολος ζούσε και θα γυρνούσε κοντά τους.
Ο επίλογος της τραγωδίας της οικογένειας Τόφα, γράφεται σήμερα. Πέντε χρόνια μετά το θάνατο της αγαπημένης του συζύγου, η οποία πήρε μαζί της τον καημό του αγνοούμενου Απόστολου. Πριν δύο εβδομάδες, έφτασε στις κόρες του το μήνυμα από τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων. Τα οστά του βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA.
Σαράντα χρόνια μετά, η αιματοβαμμένη κυπριακή γη ανοίγει ακόμα τις αγκάλες της για να σκεπάσει τις σωρούς όσων χάθηκαν εκείνο το μαύρο καλοκαίρι. Σαράντα χρόνια μετά, το συρματόπλεγμα εξακολουθεί να χαρακώνει το παρόν και να απειλεί το μέλλον μας.
Σαράντα χρόνια κατοχής και διαίρεσης είναι πολλά. Η κατάσταση στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου αλλάζει δραματικά. Οι περιουσίες των ελληνοκυπρίων είτε πωλούνται σε εξευτελιστικές τιμές, είτε αναπτύσσονται παράνομα. Η πρόθεση του κατοχικού καθεστώτος να παραχωρήσει στους Τουρκοκύπριους δικαίωμα προσφυγής στη λεγόμενη επιτροπή περιουσιών με σκοπό την ανταλλαγή της περιουσίας τους στις ελεύθερες περιοχές συνιστά μία ακόμα προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων. Ταυτόχρονα, οι έποικοι αυξάνονται καθιστώντας ήδη μειοψηφία τους Τουρκοκύπριους. Οι προοδευτικοί Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας βγάζουν κραυγή αγωνίας. Τους τρομάζει η πιθανότητα να μην έχουν μέλλον στην ίδια τους την πατρίδα.
Γι΄αυτό ας αφήσουν ορισμένοι κατά μέρος τον κάλπικο πατριωτισμό και τις ρητορείες. Δε δεχόμαστε μαθήματα πατριωτισμού, ειδικά από εκείνες τις καταστάσεις που πρωταγωνίστησαν στην προδοσία του Κύπρου και του λαού μας. Ας μην αποκοιμίζουν λοιπόν το λαό με συνθήματα για να τον ξυπνήσει μια μέρα ο εφιάλτης της διχοτόμησης. Γιατί μη λύση του Κυπριακού αυτό σημαίνει. Σημαίνει πως εμείς οι ίδιοι θα έχουμε χαρίσει τη μισή μας πατρίδα στην Τουρκία. Σημαίνει πως εμείς οι ίδιοι θα έχουμε επιτρέψει τη συμβίωση μας με τις χιλιάδες του τουρκικού στρατού και των εποίκων. Θα έχουμε επιτρέψει τη συμβίωση μας με ένα μόρφωμα που θα ελέγχεται από την Τουρκία, μέσα στην ίδια μας την πατρίδα.
Η δίκαιη επίλυση του Κυπριακού είναι μονόδρομος για το ΑΚΕΛ. Δρόμος εξαιρετικά δύσκολος, τον οποίο όμως πρέπει να βαδίσουμε. Όπλο μας σ΄αυτή την προσπάθεια είναι οι διαχρονικές θέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο, τα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και οι συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου. Έχουμε ήδη τοποθετηθεί σε ότι αφορά την επανέναρξη των συνομιλιών. Υποστηρίζουμε τη διαδικασία και ευχόμαστε να μας οδηγήσει σε αίσιο αποτέλεσμα. Στηρίζουμε συνειδητά την προοπτική επανένωσης του τόπου μας. Γνωρίζουμε πως όσο αφήνουμε τον χρόνο να περνά άκαρπος, στο τέλος ο λαός μας θα καταδικαστεί σε νέα δεινά.
Αυτό δε σημαίνει πως δίνουμε λευκή επιταγή στους χειρισμούς που γίνονται για το Κυπριακό. Δε σημαίνει πως αρκεί μια οποιαδήποτε λύση. Με κάθε ευκαιρία τονίζουμε πως θα συμφωνήσουμε σε λύση μόνο αν επανενώνει το κράτος και το λαό μας και δεν θα θεσμοθετεί τη χωριστή διαβίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Θα συμφωνήσουμε σε λύση μόνο αν διασφαλίζει την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση και την αποχώρηση εποίκων. Αν επανενώνει την χώρα και το λαό μας στα πλαίσια δικοινοτικής διζωνικής, ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αν οδηγεί σε ενωμένο κράτος με μία κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια. Αν διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων, περιλαμβανομένου του δικαιώματος επιστροφής των προσφύγων στα σπίτια και στις περιουσίες τους.
Εκφράσαμε πολλές φορές μέχρι σήμερα την ανησυχία ότι λανθασμένη τακτική θα μας οδηγήσει σε περιπέτειες, όπως αυτή που περάσαμε πρόσφατα με την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος. Γι΄αυτό και καλέσαμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις από εκεί που έμειναν. Υποδείξαμε πως θα ήταν ουτοπικό να πιστεύει κανείς ότι, αν εγκαταλείψουμε τις συγκλίσεις, μπορούμε να καταλήξουμε σε κάτι καλύτερο με τον Έρογλου στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Σήμερα που βρισκόμαστε μπροστά στο νέο καταιγισμό των προκλητικών δηλώσεων του κ. Έρογλου, αποδεικνύεται του λόγου το αληθές. Αντί ο ηγέτης των τουρκοκυπρίων να επιδεικνύει καλή θέληση και πνεύμα συνεργασίας, επιδίδεται σε δηλώσεις που κάθε άλλο παρά βοηθούν τη διαδικασία. Ο δικός μας ρόλος όμως ποιος πρέπει να είναι; Σίγουρα όχι να κάνουμε χώρο στο τραπέζι για τις απαράδεκτες θέσεις του κ. Έρογλου. Όχι να προσπαθούμε να απαντήσουμε στα επικοινωνιακά παιχνίδια του κ. Έρογλου, με δικές μας επικοινωνιακές κινήσεις και δηλώσεις. Αλλά με χειρισμούς και τακτική επί της ουσίας. Με προσήλωση σε αρχές.
Ο λαός μας πέρασε πολλά δεινά στην ιστορία του. Σήμερα ζει μέσα σε συνθήκες ακόμα πιο σκληρές. Του οφείλουμε τη δικαίωση. Γι΄αυτό θα πρέπει να το λέμε και να το εννοούμε όλοι πως πρέπει να εργαστούμε ενωμένοι για το στόχο της επανένωσης. Δίχως να λοξοδρομούμε. Δίχως να παραδινόμαστε σε θέσεις ή απαράδεκτες απαιτήσεις που εξυπηρετούν οποιοδήποτε άλλο εκτός από την υπόθεση της Κύπρου. Η ευθύνη είναι μεγάλη. Μακάρι να μπορέσουμε να σταθούμε όλοι αντάξιοι της.
Μόνο έτσι θα αναπαυθούν οι ψυχές των ηρώων μας. Μόνο έτσι θα αναπαυθεί η ψυχή του Απόστολου. Μόνο έτσι μια μέρα, όπως το τραγούδησε και ο ήρωας του Ρίτσου οι «σταυροί μας θα μπουμπουκιάσουν τριαντάφυλλα και θα λυγίσουμε εκείνους που φέρνουν τ’ άδικο”.