Ομιλία Γ.Γ. της Κ.Ε. ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριανού στην Ημερίδα της ΕΕΑ/ΒΠΑ στις Βρυξέλλες με τίτλο «Οικονομική και κοινωνική κατάσταση στη ΕΕ και τα Μνημόνια»

Με μεγάλη χαρά διοργανώνουμε σήμερα μαζί με την Ενωμένη Ευρωπαϊκή Αριστερά/Βόρεια Πράσινη Αριστερά, το Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και το Ισπανικό Κομμουνιστικό Κόμμα την ημερίδα η «Οικονομική Κατάσταση στην ΕΕ και τα Μνημόνια». Έχουμε φέρει μαζί μας στην αποστολή εκπροσώπους από διάφορους συνδικαλιστικούς και επαγγελματικούς κλάδους και φορείς καθώς επίσης και εκπροσώπους εκπαιδευτικών και φοιτητικών Οργανώσεων.  Το ΑΚΕΛ, επιδιώκει να αφουγκράζεται από πολύ κοντά τα ειδικά προβλήματα σε όλους τους τομείς και να λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη τις απόψεις τους. Θεωρούμε ότι η εδώ παρουσία τους θα εμπλουτίσει τη συζήτηση και θα συμβάλει στην εξαγωγή πιο ολοκληρωμένων και εμπεριστατωμένων συμπερασμάτων.

Στην εποχή των Μνημονίων, η δημοκρατία και η κυριαρχία των κρατών αλλοιώνονται. Οι αποφάσεις λαμβάνονται όχι από τους εκπροσώπους των λαών, αλλά από τις Βρυξέλλες. Ενώ επικαλούνται το συμφέρον των λαών, ο λαός ποτέ δεν ερωτάται απευθείας, για τις πολιτικές που άλλοι αποφασίζουν για εκείνο. Ταυτόχρονα, τα εθνικά κοινοβούλια ασκούν δευτερεύοντα ρόλο τυπικής έγκρισης για παρά πολλά, σημαντικά ζητήματα. Τις περισσότερες μάλιστα φορές, τελούν υπό εκβιασμό.

Η καπιταλιστική κρίση παρατείνεται εξαιτίας της επίθεσης λιτότητας και περικοπών που θεσμοποιήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εντείνεται σήμερα μια σχέση που χαρακτηρίζεται από δύο γενικά στοιχεία. Το πρώτο είναι η αύξηση της οικονομικής ανέχειας και εξαθλίωσης στο νότο, ενώ στον βορρά αυξάνεται ο πλούτος ο οποίος κατανέμεται άνισα. Το δεύτερο χαρακτηριστικό, είναι οι σχέσεις εξάρτησης σε όλες τις σφαίρες της ζωής. Στην οικονομία και στην πολιτική. Το γεγονός αυτό οφείλεται στην επιβολή πολιτικών στα κράτη της περιφέρειας, που εξυπηρετούν τα μεγάλα χρηματοοικονομικά συμφέροντα του αναπτυγμένου βορρά. Αυτή η τάση οδηγεί μέσω των Μνημονίων και των Δανειακών Συμβάσεων στη βίαιη αναδιανομή του πλούτου, στις ιδιωτικοποιήσεις και στις συμπράξεις ξένων και ντόπιων μεγαλοεπιχειρήσεων. Αυτή η πίεση επηρεάζει τους εργαζόμενους και τους μισθωτούς αλλά και τα μικρομεσαία στρώματα. Οι μικρές επιχειρήσεις ωθούνται στην χρεωκοπία από τις υφιστάμενες πολιτικές και την πίεση από το μεγάλο κεφάλαιο. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, μεταξύ των ετών 2008-2014 πάνω από 300,000 εταιρείες του τομέα κατασκευών στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν κλείσει, από τις οποίες οι 200,000 είναι πολύ μικρές επιχειρήσεις. Στην Κύπρο, μόνο κατά τα τελευταία δύο χρόνια χρεοκόπησαν 5,000 εταιρείες που απασχολούσαν μέχρι 9 υπαλλήλους ενώ από την αρχή της κρίσης έκλεισαν 7,000 επιχειρήσεις συνολικά. Με άλλα λόγια, το μεγάλο «ψάρι» τρώει το μικρό.  Η ανεργία στην Ευρωπαϊκή Ένωση έφτασε στο 11,5% και στους 24,512 εκατομμύρια άνεργους. Σήμερα, 122 εκατομμύρια συνανθρώπων μας ζουν σε συνθήκες  φτώχειας, ποσοστό 24,5%, ενώ το 2004 το ποσοστό ήταν 16%. Στην αντίπερα όχθη, τα ποσοστά κέρδους των μη χρηματοοικονομικών επιχειρήσεων διατηρούνται στο 38%, σχεδόν όσο ήταν πριν από την κρίση.

Ταυτόχρονα υπάρχει και το ζήτημα της ποιότητας της εργασίας. Το 2004, η προσωρινή εργασία δεν ξεπερνούσε το 15% του ενεργού πληθυσμού. Μέχρι το 2010 μια μελέτη απέδειξε ότι μόνο στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Ισπανία, οι αρρύθμιστες, με πολύ περιορισμένα δικαιώματα μορφές εργασίας, έφτασαν στο 30-40%. Από το 1987 μέχρι το 2007, το 30% των νέων θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν πανευρωπαϊκά, είχαν προσωρινό χαρακτήρα. Όσον αφορά το επιχείρημα ότι πρόκειται για συνειδητή επιλογή των εργαζομένων, επιτρέψετε μου να πω ότι πρόκειται για ένα ψέμα. Το 61.7% σε έρευνα που διεξήγαγε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, απαντά ότι υποχρεώθηκε να δεχθεί τέτοιου είδους προσωρινή και αρρύθμιστη εργασία, αφού δεν έβρισκε κάτι διαφορετικό σε συνθήκες πιο ομαλές.

Οι δανειακές συμβάσεις που έχουν επιβληθεί για τη λεγόμενη διάσωση των οικονομιών των χωρών της περιφέρειας δεν οδηγούν στη σταθεροποίηση.  Αντιθέτως, η βίαιη αναδιανομή του πλούτου επηρεάζει βασικά και ουσιώδη δικαιώματα: την υγεία, την παιδεία και την κοινωνική πρόνοια σε τέτοιο βαθμό ώστε σε μερικά χρόνια να αποτελούν προνόμιο για λίγους. Αποδεικνύεται, με τραγικό πρέπει να ομολογήσουμε τρόπο, ότι η λογική της Ευρωζώνης και ο χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στοχεύουν στη διαιώνιση της νεοφιλελεύθερης, πιο εκμεταλλευτικής μορφής του συστήματος. Δεν είναι τυχαίο που με το λεγόμενο διπλό πακέτο νομοθεσιών της Ένωσης, τα κράτη για να αποκτήσουν ξανά μέρος της κυριαρχίας που απώλεσαν, πρέπει να αποπληρώσουν το 75% των χρεών τους.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες τα κόμματα μας οφείλουν να προτείνουν μια πραγματικά εναλλακτική πορεία. Μακριά από τα Σύμφωνα Σταθερότητας που έχουν ως μοναδικό κριτήριο την τήρηση από τα κράτη μέλη του δόγματος που έχει στο επίκεντρο του το μονεταρισμό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αντί τα κριτήρια της ρυθμισμένης εργασίας για όλους, της καταπολέμησης της φτώχειας, της ενίσχυσης της δημόσιας παιδείας και υγείας, της εξάλειψης του φαινομένου των άστεγων, που κτυπά πλέον την πόρτα και της Κύπρου.

Αυτό γιατί η Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας από κοινού με την Τρόικα, επιμένουν στην υιοθέτηση ενός πολυνομοσχεδίου, που ανοίγει το δρόμο για την κατάσχεση ακόμα και της κύριας κατοικίας και της μικρής  επαγγελματικής στέγης. Προκειμένου να διασφαλιστεί μια κακώς νοούμενη εξυγίανση των τραπεζών, οι οποίες είναι και οι κύριοι υπαίτιοι της κρίσης, οι κυρίαρχοι κύκλοι είναι έτοιμοι να θυσιάσουν ξανά, τα μόνιμα θύματα της κρίσης, τα ευάλωτα στρώματα του πληθυσμού. Προς αυτή την κατεύθυνση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε απαντητική επιστολή που μου απέστειλε δε διαχωρίζει τους μεγάλους οφειλέτες από τους μικρούς. Αυτή η φιλοσοφία θα συνεχίσει να μας βρίσκει απέναντι της. Δεν αντέχει η κοινωνία επιπρόσθετα με το κούρεμα του Γιούρογκρουπ και της Κυβέρνησης Αναστασιάδη του 2013, την κατάσχεση της οικογενειακής και επαγγελματικής στέγης. Προς αυτή την κατεύθυνση έχουμε καταθέσει τις δικές μας προτάσεις και θα επιμείνουμε να παλεύουμε μέχρι να υιοθετηθεί η φιλοσοφία τους.

Μέσα από την Ομάδα της Αριστεράς, αγωνιζόμαστε να ανακόψουμε τις αντιλαϊκές μεθοδεύσεις, στο βαθμό που είναι στην τυπική αρμοδιότητα του Ευρωκοινοβουλίου. Να προβάλουμε διαφορετικό όραμα, το όραμα της Ευρώπης των λαών, της δημοκρατίας και της ισότητας. Οι δυνάμεις της Αριστεράς έχουν τη δύναμη και το ρεαλισμό να αντιταχθούν στην εκμετάλλευση και στη φτωχοποίηση των Ευρωπαϊκών λαών. Να προτάξουν πρόταση κοινωνικής ανάπτυξης. Να προστατεύσουν τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Του συνόλου των Ευρωπαϊκών λαών. Η αισιοδοξία οικοδομείται με κοινή δράση και πάλη. Η φωνή της αμφισβήτησης των κυρίαρχων πολιτικών, φωνή που δυναμώνει, πρέπει να μετατραπεί σε δύναμη ανατροπής των αντιλαϊκών πολιτικών. Προς αυτή την κατεύθυνση εργάζονται και πρέπει να εντείνουν τον αγώνα τους τα κόμματα μας. Αναπτύσσοντας διαδικασία ανταλλαγής εμπειριών και συντονισμού με την κοινωνία, αισιοδοξούμε ότι θα αναγεννήσουμε την ελπίδα.