Δεν είναι κρίση προσφύγων. Είναι τα αποτελέσματα συγκεκριμένων πολιτικών, του Νεοκλή Συλικιώτη
Από τις αρχές του 2015 235.000 πρόσφυγες έφτασαν στις ακτές της Ιταλίας και της Ελλάδας (πέραν των 100.000 στην Ιταλία και περί των 135.000 στην Ελλάδα). Την ίδια στιγμή ο διεθνής οργανισμός για την μετανάστευση υπολογίζει πως εντός του 2015 (μέχρι τα τέλη Ιουλίου) πνίγηκαν 2.000 άνθρωποι στην προσπάθεια τους να διασχύσουν την Μεσόγειο. Στην Γερμανία, στην πόλη Χάιντεναου, οι νεοναζί μαζί με άλλους ρατσιστές επιτέθηκαν σε εστία ασύλου του γερμανικού κράτους τραυματίζοντας 31 αστυνομικούς.
«Αυτή δεν είναι η Ευρώπη που ονειρεύτηκα» είπε ο κύριος Γιούνκερ για την κρίση που δημιουργήθηκε με την άφιξη των προσφύγων από τη Συρία, τη συνεχιζόμενη άρνηση των κρατών να δεχτούν μετανάστες καθώς και τη ρατσιστική αντιμετώπιση πολιτών και κρατών έναντι των Σύριων προσφύγων. Μπορεί να μην είναι αυτή η Ευρώπη την οποία ονειρεύτηκε ο κύριος Γιούνκερ, δυστυχώς όμως είναι η Ευρώπη την οποία ανέχεται και συνεχίζει να προωθεί.
Η ΕΕ έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τον πόλεμο στη Συρία, όπως επίσης και για τις εντάσεις στην περιοχή. Με την ανοχή της ΕΕ, τόσο η Γαλλία όσο και η Γερμανία εξόπλιζαν ή και εξοπλίζουν ακόμα έμμεσα αλλά και άμεσα τους τζιχαντιστές, ενώ μαζί με τις ΗΠΑ αλλά και με άλλες χώρες της ΕΕ συνέβαλαν στην αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής προωθώντας πολέμους και χρηματοδοτώντας την «αραβική άνοιξη». Η Ένωση στηρίζει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την αποσταθεροποίηση στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής συνεχίζοντας πρακτικές νεοαποικιακών σχέσεων εξάρτησης των χωρών αυτών προς όφελος των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου. Η ΕΕ αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει την κρίση των προσφύγων στρατιωτικοποιώντας τα σύνορά της την ίδια στιγμή που περικόπτει κονδύλια από την κοινωνική αναπτυξιακή πολιτική. Στον φετινό προϋπολογισμό της Ένωσης προβλέπεται ξανά μείωση των κοινωνικών κονδυλίων, ενώ αντίστοιχα οι στρατιωτικές δαπάνες για την υπηρεσία αστυνόμευσης των συνόρων της Ένωσης (FRONTEX) αυξάνονται.
Τώρα γίνεται μια προσπάθεια στην Γερμανία να αρθούν ορισμένοι περιορισμοί της συμφωνίας Δουβλίνο ΙΙ, επιτρέποντας έτσι σε περισσότερους αιτητές ασύλου να παραμείνουν εκεί. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Υπάρχουν ακόμα πολλά που πρέπει να γίνουν. Η ΕΕ οφείλει να αναλάβει τις υποχρεώσεις της απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες και να απορρίψει εντελώς το Δουβλίνο ΙΙ προχωρώντας παράλληλα σε ένα σχέδιο δίκαιης ανακατανομής βαρών, σύμφωνα με τη δυνατότητα του κάθε κράτους μέλους, καθώς και σε κοινό σύστημα ασύλου το οποίο να βασίζεται πραγματικά στην αλληλεγγύη μεταξύ των λαών της ΕΕ. Από το 2009 έως το 2011 έγιναν σημαντικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Με δική μας πρωτοβουλία, ως Υπουργός Εσωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας μαζί με συναδέλφους άλλων χωρών διαμορφώσαμε το μέτωπο των χωρών της Μεσογείου, διοργανώσαμε στην Κύπρο συνάντηση των χωρών του Νότου για το μεταναστευτικό ζήτημα, και καταθέσαμε από κοινού έγγραφο στην ΕΕ υπέρ των 2 αξόνων στη μεταναστευτική πολιτική, δηλαδή υπέρ της δίκαιης κατανομής των βαρών και του κοινού συστήματος ασύλου. Τότε είχαμε απευθυνθεί σε ώτα μη ακουώντων καθώς οι χώρες του Βορρά δεν είχαν νιώσει ακόμα την πίεση των προσφύγων. Δυστυχώς όμως στη συνέχεια η ζωή μας δικαίωσε.
Ως Αριστερά έχουμε ξεκάθαρη θέση. Αντί η ΕΕ να γίνεται ουρά των γεωστρατηγικών, ιμπεριαλιστικών πολέμων και των συμφερόντων των ΗΠΑ οφείλει και πρέπει να στηρίξει τις χώρες της Μέσης Ανατολής ώστε να επικρατήσει Ειρήνη και ευημερία στην περιοχή. Αναμένουμε λοιπόν από την ΕΕ να πάψει να ενισχύει τις δυνάμεις καταστολής και το τοίχος στα σύνορα που κάνει την Ευρώπη φρούριο, και να αρχίσει να προωθεί άμεσα πολιτικές για έμπρακτη στήριξη των χωρών της Ασίας και της υποσαχάριας Αφρικής. Η ΕΕ έχει χρέος να ενισχύσει την ανθρωπιστική της βοήθεια, τις δυνάμεις διάσωσης των ανθρώπων αλλά ταυτόχρονα να συμβάλλει στην προώθηση αναπτυξιακών πολιτικών στις χώρες των μεταναστών καθώς και να στηρίξει τα κράτη που συνορεύουν με τις χώρες που βρίσκονται σε κρίση. Για να γίνει όμως αυτό απαιτείται πρώτα να αλλάξει η φιλοσοφία του διευθυντηρίου των Βρυξελλών και των χωρών του Βορρά, κάνοντας επιτέλους εκείνες τις παραχωρήσεις που θα επιτρέψουν την δίκαιη κατανομή των βαρών ανάλογα με το ΑΕΠ του κάθε κράτους καθώς και την ανάπτυξη ενός κοινού συστήματος ασύλου. Προς αυτήν την κατεύθυνση δίνουμε μάχη ως Αριστερά στο Ευρωκοινοβούλιο, και σε κάθε μετερίζι δουλειάς και αγώνα. Γιατί η αλληλεγγύη δεν είναι μόνο ιδεολογικό ζήτημα, είναι πρώτα από όλα βαθιά ανθρωπιστικό.
*Ευρωβουλευτή ΑΚΕΛ, Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς
