«Γυρίσαμε σελίδα…», του Γιώργου Κ. Γεωργίου
Δεν γυρίσατε τη σελίδα, κύριε Αναστασιάδη. Η σελίδα είναι η ίδια. Κι έρχεται από παλιά έχοντας έντονο κομματικό, ταξικό και ιδεολογικό χρώμα. Σκουριασμένη, αλλά αιματηρή. Μουσκεμένη με τα δάκρυα του λαού μας.
Η «νέα» σας σελίδα γράφει: Εχουμε τη μεγαλύτερη μείωση μισθών στην Ευρώπη, τη μεγαλύτερη αύξηση της μακροχρόνιας ανεργίας και τη μεγαλύτερη μείωση της απασχόλησης. Τα παιδιά μας μεταναστεύουν. Οσοι μένουν, εκλιπαρούν για 500 ευρώ.
Εχουμε τα υψηλότερα δανειστικά επιτόκια, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια κινούνται ανεξέλεγκτα, παραδώσατε τις τράπεζες σε ύποπτους ξένους και επιτήδειους ντόπιους, οι εκποιήσεις επέρχονται, η στεγαστική πολιτική φυλλορροεί, η φοροκαταιγίδα τσακίζει τα νοικοκυριά, ο δείκτης ευημερίας μάς καθιστά τριτοκοσμική χώρα, το κράτος πρόνοιας διαλύεται και σεις μας λέτε ότι κάνετε… επανάσταση με τα τρία έψιλον. Ξέφτισε κι αυτή, μια παρωδία τελικά.
Η μόνη αλήθεια είναι πως το μνημόνιο είναι το μανιφέστο σας. Αυτό γράφει η σελίδα σας. Οσα κάνετε, αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών κι ενός στενού, μάλλον συγγενικού, περίγυρου. Τα υπόλοιπα είναι για τους αδαείς. Εξάλλου, το ομολογείς Πρόεδρε: αποδεικτικό του «Πάμε θαυμάσια, βρισκόμαστε σε πορεία πλήρους ανάκαμψης… Αντέξετε ακόμα λίγο… Τι απέμεινε να διαπραγματευτούμε;» που μας λες συχνά, είναι ότι σώσαμε τις τράπεζες, αποκτήσαμε πρόσβαση στις αγορές και κερδίσαμε την εμπιστοσύνη των δανειστών μας. Κι ακόμα, τη δέσμευσή σου αυτή σίγουρα θα την υλοποιήσεις, για πλήρη εφαρμογή του ανθρωποκτόνου τροϊκανικού προγράμματος. Αυτά θέλει η κοινωνία; Και τα άλλα που έπονται; Τις ιδιωτικοποιήσεις που δεν θα γίνονταν και που τώρα δεν αποτελούν εισπρακτικό εργαλείο, αλλά δήθεν αναγκαία διαρθρωτική αλλαγή; Και τα σπίτια μας που θα τα προστάτευες, γιατί τα ρίχνεις βορά στα αρπακτικά επενδυτικά ταμεία; Το ΓεΣΥ, γιατί το κάνεις δώρο στις πολυασφαλιστικές; Αυτά έλεγες προεκλογικά;
Τότε μας έταζες ανοιξιάτικα λιβάδια και μας βρήκε άγρια βαρυχειμωνιά. Κι ένα χοντρό παραμύθιασμα. Για μια οικονομία που δήθεν ανακάμπτει, για την ανεργία που παραμένει απλώς στο 15,8 %, για ένα δημόσιο χρέος που περιορίστηκε μέσα από τις λογιστικές αλχημείες των ανυπόληπτων οίκων και θεσμικών οργάνων, για τις τράπεζες που μετατράπηκαν σε ψυχρούς μηχανισμούς είσπραξης χρημάτων, για το αναιμικό, αλλά αιματηρό, πρωτογενές πλεόνασμα και την ευημερία των αριθμών… Για τη δυστυχία των ανθρώπων, απόλυτη σιωπή. Καλά, δεν την βλέπετε; Ούτε συγκινείστε;
Κύριε Πρόεδρε, η «νέα» σελίδα σας περικλείει, ως πρότυπο, τη μεταμνημονιακή Ιρλανδία, μια κοιλάδα θανάτου, ένα κινούμενο νεκροταφείο, έτσι την έχουν καταντήσει οι υπερβόρειοι Ευρωπαίοι φίλοι σας, με επικεφαλής τη Μέρκελ. «Ζηλεύατε» μέχρι πρόσφατα και τη μοίρα της δυστυχούς Ελλάδας. Αλλαξαν, τώρα, κάπως τα πράγματα και διαπιστώνω μια αμηχανία σε σας και σ’ όλο το κυπριακό κατεστημένο, δυσανάλογη, αλλά ευεξήγητη με ό,τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο.
Ακούστε, κύριε Πρόεδρε. Το οικονομικό θαύμα που επαγγέλλεστε είναι όνειρο θερινής νυκτός. Και το ξέρετε, αυτό είναι το χειρότερο. Οικονομικά θαύματα κάνει ένας λαός ελεύθερος κι εμείς είμαστε υπό ζυγό. Τελούμε υπό οικονομική και πολιτική κατοχή. Ο μνημονιακός δρόμος δεν είναι μια ριζοσπαστική αλλαγή κι ούτε αποτελεί εθνική αποστολή… Σε εθνικό θάνατο οδηγεί. Προσέξτε, όσο είναι νωρίς. Οι σκλάβοι κι οι πεινασμένοι ξυπνούν κάποτε. Και, τότε, γυρίζουν πραγματικά σελίδα. Κι αλίμονο…
*Βουλευτής ΑΚΕΛ – Αριστερά – Ν.Δ.
