Χαιρετισμός Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, στην εκδήλωση για τα 50χρονα του ΑΜΟΛ Λύσης
Χαιρετισμός Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού,
στην εκδήλωση για τα 50χρονα του ΑΜΟΛ Λύσης
16 Ιανουαρίου 2015, Δημοτικό Θέατρο Λάρνακας
Από μέρους της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ απευθύνω θερμό χαιρετισμό στη σημερινή εκδήλωση για τα 50 χρόνια ζωής και προσφοράς του Αθλητικού Μορφωτικού Ομίλου Λύσης. Συγχαίρω θερμά όλους όσοι συνέβαλαν, ο καθένας με το δικό του τρόπο, για να πλουτίσει τη δράση του και να στεγάσει τη δημιουργικότητα και τις ανησυχίες γενιών και γενιών της Λύσης.
«Βοσσιοί τζιαι περβολάρηδες, ρεσπέρηδες, αρκάτες, εμείς ζωήν γεμώννουμεν, που την αυκήν τες στράτες, ποτττέ μας εν ηξέρουμεν να παραπονηθούμεν, τζι’ ούλλον τον κόσμον όππαλα στους νόμους μας κρατούμεν». Ο κόσμος της δουλειάς που γλαφυρά περιγράφει στους στίχους του ο μεγάλος Παύλος Λιασίδης, ήταν αυτός που γέννησε το Κίνημα των Μορφωτικών, Πολιτιστικών και Αθλητικών Συλλόγων. Αυτός ο κόσμος που στα χρόνια της αποικιοκρατίας περπατούσε σκυφτός μέσα στο σκοτάδι της αμορφωσιάς, που δούλευε ώρες ατέλειωτες για να ανασάνει από την εξαθλίωση και την τοκογλυφία, αυτός ο κόσμος βρήκε τις απαντήσεις που έψαχνε μέσα στα φιλόξενα οικήματα των Συλλόγων. Συνειδητοποιώντας τις σκληρές και δυσχερείς συνθήκες της εποχής, γίνεται σήμερα πιο κατανοητή η σοφία και ο ριζοσπαστισμός της απόφασης του ΑΚΕΛ, να δημιουργηθούν αθλητικοί μορφωτικοί σύλλογοι. Οι σύλλογοι του λαϊκού κινήματος σε ολόκληρη την Κύπρο έγιναν σχολεία αυτομόρφωσης· φυτώρια αθλητών, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, εφαλτήρια εξύψωσης του ανθρώπου. Μέσα από τους συλλόγους του Λαϊκού Κινήματος απελευθερώθηκε ένας πρωτόγνωρος δυναμισμός πολιτιστικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας, αθλητικής δράσης και δραστηριότητας. Αναδείχθηκαν μεγάλοι πρωταγωνιστές των Γραμμάτων, όπως τον Τεύκρο Ανθία και τον Παύλο Λιασίδη, του θεάτρου όπως τον Βλαδίμηρο Καυκαρίδη, των Τεχνών, του ποδοσφαίρου και γενικά του αθλητισμού.
Τα οικήματα των Λαϊκών Οργανώσεων σε όλη την Κύπρο κουβαλούν μαζί τους το καθένα τη δική του ιστορία, αλλά και την ιστορία του Λαϊκού Κινήματος σε κάθε Δήμο, Κοινότητα ή συνοικία. Κάθε λιθάρι, κάθε πέτρα τους, έγινε καταφύγιο στα χρόνια των διώξεων, στα χρόνια του σκοταδισμού και της αμορφωσιάς. Αν αναλογιστούμε τις συνθήκες που επικρατούσαν στην Κύπρο κατά τη δεκαετία 1940-1950 θα κατανοήσουμε τη σημασία και το ρόλο που είχαν τα οικήματα των Λαϊκών Οργανώσεων. Φώτισαν τη σκέψη χιλιάδων νέων τους οποίους η αποικιοκρατία, η φτώχεια και η εξαθλίωση είχαν καταδικάσει στην άγνοια και τη μοιρολατρία. Με την πολιτική, μορφωτική, πολιτιστική και οργανωτική δουλειά στις Λαϊκές Οργανώσεις κάθε περιοχής, ξεκίνησε σιγά, σιγά η πάλη ενάντια στην κοινωνική και ταξική καταπίεση. Η ανέγερση των οικημάτων των Λαϊκών Οργανώσεων στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στη δεκαετία του 1950 έδωσε ώθηση σε πολλές αλλαγές στην κυπριακή κοινωνία.
Πολλοί βιάστηκαν να πουν ότι, η παρουσία και η δράση των μορφωτικών και πολιτιστικών Συλλόγων σήμερα είναι ξεπερασμένη, ίσως και αχρείαστη. Σήμερα που ο ελεύθερος χρόνος είναι ελάχιστος και προσφέρονται τόσες ευκαιρίες για επιμόρφωση και ψυχαγωγία τι μπορούν να προσφέρουν οι Σύλλογοι, ρωτούν; Η απάντηση είναι απλή. Ιδιαίτερα μέσα στις σημερινές συνθήκες οι Σύλλογοι είναι καταφύγιο, όπως ήταν και τόσες δεκαετίες πριν. Σήμερα που η ζωή του καθενός συνθλίβεται στις μυλόπετρες των πολιτικών του κ. Αναστασιάδη και της Τρόικα, η μόνη απάντηση είναι η αντίσταση. Η αντίσταση μέσα από την καθημερινή δράση των Συλλόγων σε κάθε συνοικία, σε κάθε γειτονιά. Αντίσταση που να ξεκινά από τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την αυτομόρφωση και να περνά στην πολιτική ζύμωση και δράση. Οι Σύλλογοι είναι πλούτος στα χέρια μας, τον οποίο κληρονομήσαμε από το χθες και με τον οποίο μπορούμε να χτίσουμε για το αύριο.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ σήμερα οι κυρίαρχοι κύκλοι και εντός και εκτός Κύπρου προσπαθούν να μας καταδικάσουν στη μοιρολατρία. Προσπαθούν να μας απονευρώσουν μέσα στην απογοήτευση του «τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει». Από τα οικήματα των Συλλόγων που έδωσαν φτερά στην εργατιά, στην αγροτιά και στη διανόηση της Κύπρου πριν πολλές δεκαετίες, μπορεί να ξεκινήσει ξανά ο αγώνας για να περάσουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην κοινωνία. Είμαστε εδώ και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μέχρι την νίκη του Ανθρώπου! Μέχρι που οι πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά υπερισχύσουν του καπιταλισμού που ρίχνει στη φτώχεια, τη μιζέρια και την ανέχεια δισεκατομμύρια ανθρώπων στον πλανήτη.
