Κύπρος και Μνημόνιο
Αναπόφευκτα η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση θα επηρέαζε και την κυπριακή οικονομία, μια οικονομία έντονα εξωστρεφή, αναπόσπαστο κομμάτι του παγκόσμιου καπιταλιστικού οικοδομήματος. Η κρίση επηρέασε στα αρχικά της στάδια την πραγματική οικονομία πλήττοντας τομείς όπως οι κατασκευές, ο τουρισμός και η βιομηχανία. Η λήψη μέτρων για στήριξη από τη μια των παραγωγικών τομέων της οικονομίας, και των ευάλωτων στρωμάτων της κοινωνίας από την άλλη ήταν προς την ορθή κατεύθυνση αφού το 2010 και το πρώτο εξάμηνο του 2011 η κυπριακή οικονομία ξαναμπήκε σε πορεία ανάπτυξης.
Δυστυχώς, η κυπριακή οικονομία εισήλθε έπειτα σε βαθιά ύφεση εξαιτίας βασικά του τραπεζικού τομέα, ως αποτέλεσμα της απουσίας επαρκούς και ουσιαστικού ελέγχου από τις Εποπτικές Αρχές αλλά και των εγκληματικών ενεργειών, λαθών και παραλείψεων από διευθυντικά στελέχη και διοικήσεις των τραπεζών που ζημίωσαν σε μεγάλο βαθμό την κυπριακή οικονομία. Η κρίση επιδεινώθηκε δραματικά μετά τις αποφάσεις Αναστασιάδη – Eurogroup τον Μάρτη του 2013 για κάλυψη των τραπεζικών ζημιών διά του κουρέματος των τραπεζικών καταθέσεων.
Σήμερα, οι κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις στη χώρα μας καθορίζονται από την εφαρμογή του Μνημονίου, το οποίο συμφωνήθηκε με την Τρόικα από την κυβέρνηση Αναστασιάδη. Η φιλοσοφία του Μνημονίου εδράζεται στις καταστροφικές συνταγές της λιτότητας που οδηγεί στην πράξη σε ακόμα βαθύτερη ύφεση αποκλείοντας την ανάπτυξη. Η εφαρμογή των προνοιών του Μνημονίου οδήγησε σε βαθύτερη ύφεση, κλείσιμο χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και ωφελήματα, φτωχοποίηση του κυπριακού λαού και υπόσκαψη του κοινωνικού κράτους.
Οι αντιλαϊκές κοινωνικο-οικονομικές πολιτικές της κυβέρνησης θα ενταθούν μέσω της προώθησης των ούτω καλούμενων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Στην πράξη πρόκειται για πλήρη απορρύθμιση που δεν βελτιώνει την οικονομία προς όφελος της κοινωνίας, αλλά ολοκληρώνει το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι αποφάσεις για ιδιωτικοποίηση των ημικρατικών οργανισμών, οι εκποιήσεις κατοικιών, οι αλλαγές στην Παιδεία, το ξεπούλημα του κλάδου της Υγείας σε ιδιωτικά συμφέροντα, κ.ά.
Μέρος των μέτρων λιτότητας που λαμβάνει η κυπριακή κυβέρνηση παραβιάζουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτά περιγράφονται στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και συγκεκριμένα το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα σε συνθήκες εργασίας που σέβονται την αξιοπρέπεια, η εξασφάλιση της οικονομικής και κοινωνικής προστασίας της οικογένειας και ο σεβασμός στο δικαίωμα κοινωνικής αρωγής και στεγαστικής βοήθειας προς εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης.
