Ευρωπαϊκή Ένωση
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενδυναμώνει το χαρακτήρα της ως προωθημένου οργανισμού καπιταλιστικής ολοκλήρωσης. Στη βάση αυτή λαμβάνουν χώρα διεργασίες που εμβαθύνουν την ολοκλήρωση της Ε.Ε. σε μια πορεία όπου η κυριαρχία των κρατών και των λαών περιορίζεται δραματικά και μεταφέρεται στο αντιδραστικό επίπεδο της Ε.Ε. Την ίδια στιγμή τα ηγετικά κράτη της Ε.Ε., εν μέσω αντιθέσεων και συμμαχιών, διαδραματίζουν ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο επιβολής των πολιτικών τους. Οι εξελίξεις αυτές αποβαίνουν σε βάρος των λαών και των εργαζομένων. Δεν ταυτιζόμαστε με την κριτική που ασκούν ακροδεξιές δυνάμεις, η οποία έχει ως αφετηρία εθνικιστικές/σοβινιστικές αντιλήψεις.
Η επιβολή της Συνθήκης της Λισαβόνας, η θεσμοθέτηση της Ενιαίας Οικονομικής Διακυβέρνησης, η Τραπεζική Ένωση με τη συγκεντροποίηση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, η πολιτική της λιτότητας μέσα από τον κανόνα για πλεονασματικούς προϋπολογισμούς των κρατών και η υιοθέτηση σειράς πακέτων στην κατεύθυνση μιας ενιαίας πολιτικής των κρατών-μελών υπό τον έλεγχο της Ε.Ε. και του λεγόμενου Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, θεσμοθετούν το νεοφιλελευθερισμό, αποδυναμώνουν τον κοινωνικό ρόλο του κράτους, ενισχύουν το έδαφος για επιθέσεις σε εργασιακά δικαιώματα και στο δημόσιο πλούτο, ενισχύουν την κερδοσκοπία και το ρόλο των πολυεθνικών μονοπωλίων και των ισχυρών κρατών. Περαιτέρω, η θεσμοθετημένη συνεργασία της Ε.Ε. με το ΔΝΤ, οξύνει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των πολιτικών της Ένωσης και υποτάσσει εντονότερα τους λαούς, πρώτιστα της περιφέρειας.
Τα βάρη της κρίσης επιβλήθηκαν στους ώμους των λαϊκών στρωμάτων μέσα από τα «Μνημόνια Συναντίληψης» που επέβαλε η Ε.Ε. μαζί με το ΔΝΤ σε κράτη-μέλη της περιφέρειας της Ε.Ε., ανάμεσά τους και η Κύπρος. Έτσι, αυξάνεται η εκμετάλλευση και επιβάλλονται σχέσεις νεο-αποικιοκρατικού χαρακτήρα, ενώ μεγαλώνουν οι ανισότητες και οι διαφορετικές ταχύτητες ανάπτυξης των κρατών.
Μια από τις σημαντικότερες εξελίξεις αποτελεί η δρομολογούμενη συνομολόγηση της Διατλαντικής Εμπορικής και Επενδυτικής Σχέσης (ΔΕΕΣ-TTIP) μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ. Η ΔΕΕΣ-TTIP θα καταργήσει κάθε φραγμό στη δράση των πολυεθνικών, διαμορφώνοντας μια ενιαία ευρωατλαντική αγορά, ένα «οικονομικό ΝΑΤΟ». Το ΑΚΕΛ και άλλες δυνάμεις διαφωνούν με μια τέτοιου χαρακτήρα συμφωνία.
Οι τρομοκρατικές πράξεις είναι καταδικαστέες ως τέτοιες. Την ίδια στιγμή, με πρόσχημα την «καταπολέμηση» της τρομοκρατίας, αλλά με πραγματικό στόχο τον απόλυτο έλεγχο και την καταστολή κάθε ουσιαστικής αμφισβήτησης, που προέρχεται πρωτίστως από τα αριστερά κινήματα, το ευρωπαϊκό κατεστημένο επενδύει στην αλλοτρίωση της κοινωνικής συνείδησης. Στο όνομα της πάταξης της τρομοκρατίας αντιδημοκρατικοί νόμοι προωθούνται εδώ και χρόνια.
H μετατροπή της ευρωπαϊκής ηπείρου σε ένα περίκλειστο «φρούριο» με δικαίωμα πρόσβασης μόνο σε «χρήσιμους» οικονομικούς μετανάστες, που δεν ενοχλείται από τους χιλιάδες κατατρεγμένους από πολέμους και πείνα που πνίγονται στη Μεσόγειο, είναι καταθλιπτική. Η άρνηση της Ε.Ε. και των κυβερνήσεων των κρατών-μελών της να αντιμετωπίσουν τα γενεσιουργά αίτια της μετανάστευσης, τους καθιστούν συνένοχους για την ποικιλότροπη θυματοποίηση των μεταναστών και προσφύγων.
Στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής είναι εμφανής η στρατιωτικοποίηση των διεθνών σχέσεων, με την ενσωμάτωση σε νόμο του δόγματος του λεγόμενου προληπτικού πολέμου, της αυξανόμενης σύζευξης και συνέργειας μεταξύ Ε.Ε.-ΝΑΤΟ, κοινών στοχεύσεων και εναλλαγής μέσων επιβολής της νέας τάξης πραγμάτων σε τρίτες χώρες. Δισεκατομμύρια ευρώ από τον προϋπολογισμό της Ε.Ε. και των κρατών-μελών δίνονται σε εξοπλιστικά προγράμματα και στρατιωτικές αποστολές, την ίδια στιγμή που άλλες δαπάνες περικόπτονται.
