Εκλογές αποδοκιμασίας των αντιλαϊκών πολιτικών οι επερχόμενες ευρωεκλογές

Συνέντευξη Άντρου Κυπριανού στο ΚΥΠΕ

Ερ. Μεγάλος λόγος γίνεται για το ποσοστό της αποχής με δεδομένο και το ότι στις Ευρωεκλογές παρατηρούνται διαχρονικά αυξημένα ποσοστά αποχής. Γιατί πιστεύετε ότι οι πολίτες θα πρέπει να συμμετέχουν στις Ευρωεκλογές;

Απ. Τα προηγούμενα χρόνια επικρατούσε η αντίληψη ανάμεσα στους ψηφοφόρους πως οι Βρυξέλλες και οι αποφάσεις που λαμβάνονται εκεί είναι κάτι μακρινό που δε μας επηρεάζει και πολύ. Όμως ο Μάρτιος του 2013 απέδειξε ότι κάθε άλλο παρά είναι έτσι τα πράγματα. Αποδείχθηκε με τον πιο επώδυνο τρόπο για το λαό μας, αφού μέσα σε ένα βράδυ οι Βρυξέλλες συμφώνησαν μαζί με τον κ. Αναστασιάδη σε πολιτικές που άλλαξαν μια για πάντα τη ζωή του καθενός μας στην Κύπρο.
Συνεπώς, ό,τι συμβαίνει στις Βρυξέλλες μας αφορά. Όμως αυτές οι εκλογές έχουν διπλή σημασία: δεν είναι μόνο εκλογές αποδοκιμασίας των αντιλαϊκών πολιτικών που μας επιβάλλουν οι κυρίαρχοι κύκλοι των Βρυξελλών. Είναι και εκλογές αντίδρασης στην κυβερνητική σπουδή να εφαρμόζονται αναντίρρητα δίχως δεύτερη κουβέντα και με το παραπάνω, αυτές οι πολιτικές στην Κύπρο.
Τέλος αυτή η εκλογική αναμέτρηση έχει σημασία και για το πόσο ισχυρά θα είναι τα κόμματα την επόμενη των εκλογών, ώστε να μπορέσουν αποτελεσματικά να συμβάλουν στην προώθηση και επίλυση του Κυπριακού.

Ερ. Πώς αντιμετωπίζεται από τα κόμματα η γενικότερη απαξίωση των Κυπρίων ειδικότερα μετά τα γεγονότα του Μαρτίου 2013 και τις αποφάσεις του Eurogroup;

Απ.Είναι φυσιολογικό πολλοί να αντικρίζουν με δυσπιστία και απογοήτευση τις πολιτικές δυνάμεις. Την ώρα που χιλιάδες συμπολίτες μας καθημερινά αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανέχειας και της ανεργίας, έχουν πρόβλημα επιβίωσης δύσκολα θα πειστούν από τα λόγια. Θέλουν να δουν λύσεις, προτάσεις.

Οι υπέρμετρες προσδοκίες που καλλιέργησε προεκλογικά ο κ. Αναστασιάδης στον κυπριακό λαό με συνθήματα του τύπου «η κρίση θέλει ηγέτη» και «η Κύπρος δεν είναι μόνη» αποδείχθηκαν μέσα σε ένα βράδυ φούσκα. Ήταν λογικό και αναμενόμενο οι χιλιάδες που πίστεψαν προεκλογικά πως ο κ. Αναστασιάδης δεν θα δεχόταν μύγα στο σπαθί του να απογοητεύθηκαν από το σοκ της από-δέσμευσης του από όσα υποσχέθηκε προεκλογικά. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο κούρεμα. Αλλά και στα περί απόρριψης των ιδιωτικοποιήσεων, επαναδιαπραγμάτευσης της κατ΄αρχήν συμφωνίας του Δ. Χριστόφια με την Τρόικα για ηπιότερα μέτρα για τους εργαζόμενους, προστασία των ανέργων και πολλά άλλα. 

Σε ό,τι αφορά το ΑΚΕΛ είναι φυσιολογικό ο κόσμος της Αριστεράς να κλονίστηκε όχι μόνο από την επίθεση που δέχθηκε το κόμμα μας τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και από την προσπάθεια που συστηματικά γίνεται πλέον για να σπιλωθεί το ηθικό του κύρος. Είναι επίσης γεγονός ότι βρεθήκαμε στη διακυβέρνηση του τόπου και κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες μιας οικονομικής κρίσης που κλόνισε ολόκληρη την Ευρώπη, την οποία κανένας δεν κατόρθωσε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Αυτό μας καταλογίζεται από πολλούς, είτε δικαίως, είτε αδίκως. Για εμάς τα λάθη, οι αδυναμίες και οι παραλείψεις μας δεν είναι στοιχεία που προσπαθούμε να κρύψουμε κάτω από το χαλί. Αντιθέτως τα συζητήσαμε και τα αναλύσαμε, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε παρακάτω. Συναισθανόμενοι τα χρέος μας μέσα σε αυτή την άγρια επίθεση να προστατευθούν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι μικρομεσαίοι, ανασυνταχθήκαμε και βγήκαμε ξανά μπροστά. Με συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις για την προστασία του δημόσιου πλούτου, του κόπου του εργαζόμενου που δανείστηκε για να χτίσει ένα σπίτι, του ιδρώτα της κάθε οικογένειας που δουλεύει σκληρά για ένα μισθό  και μια σύνταξη αξιοπρέπειας.

Μέσα στις σημερινές συνθήκες είναι λογικό πολλοί να θεωρούν ότι δεν αξίζει να στηρίξουν καμιά πολιτική φιλοσοφία, κανένα κόμμα. Αυτό όμως αποτελεί και την πρώτη νίκη όσων θέλησαν να επιβάλουν στο λαός μας τις αντιλαϊκές πολιτικές τους. Η αποχή από την κάλπη, η ισοπέδωση και η απαξίωση ανοίγει το δρόμο για να επιβάλουν τις πολιτικές τους. Συνεπώς, την ώρα που κάποιος λέει «είναι όλοι το ίδιο, όλοι κλέφτες, όλοι μας οδήγησαν εδώ που είμαστε σήμερα, δεν αξίζει κανένας» απλώς κλείνει τα μάτια και τα αυτιά στην επίθεση που έρχεται και με τη δική του συνενοχή, αυτή δε θα συναντήσει καμιά αντίσταση.

Ερ.Ποια θεωρείτε ότι είναι τα σημαντικά ζητήματα που θα απασχολήσουν την ΕΕ και κατ` επέκταση το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την πενταετία 2014-2019;

Απ. Είναι ζητήματα τα οποία έχουμε ήδη μελετήσει και αναδείξει ως ΑΚΕΛ. Αφορούν κυρίως την ολοκλήρωση των κανονισμών για την Τραπεζική Ένωση και την εφαρμογή της μέχρι το 2018. Πρόκειται για εξέλιξη που θέλει να σπρώξει τις αδύνατες τράπεζες στη χρεοκοπία και να οδηγήσει σε γιγαντιαία συγκεντροποίηση τραπεζικού κεφαλαίου στις μεγάλες τράπεζες των ισχυρών κρατών.

Επιπλέον ζητήματα που αφορούν στην εμβάθυνση της οικονομικής ολοκλήρωσης στα πλαίσια της ΟΝΕ και της Ενιαίας Διακυβέρνησης, την εφαρμογή αποφάσεων όπως το εξαπλό και διπλό πακέτο που αφορούν τον έλεγχο της δημοσιονομικής πολιτικής των κρατών μελών και των αυτόματων κυρώσεων σε κράτη που παραβιάζουν το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Ερ. Η Ευρώπη προσπαθεί να συνέλθει από την οικονομική κρίση και τους κοινωνικούς κραδασμούς που αυτή έχει προκαλέσει, ειδικότερα στις χώρες του Νότου. Ποια είναι η κατεύθυνση που η ΕΕ θα πρέπει ν` ακολουθήσει έτσι ώστε ν` αντιμετωπίσει τις οικονομικές και κοινωνικές αυτές προκλήσεις;

Απ. Ως ΑΚΕΛ καταψηφίσαμε όλες τις συνθήκες, τις στρατηγικές και τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προώθησαν τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την απελευθέρωση της αγοράς από κάθε φραγμό και έλεγχο, τις ιδιωτικοποιήσεις, την εμπορευματοποίηση της παιδείας, της υγείας και των φυσικών αγαθών. Ταυτόχρονα, στεκόμαστε κριτικά απέναντι στη διαδικασία Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης που εμβαθύνει τις ανισότητες μεταξύ των κρατών και εντός των κρατών.

Η Ευρώπη χρειάζεται ριζικό οικονομικό αναπροσανατολισμό με πολιτικές βιώσιμης ανάπτυξης, προαγωγής των παραγωγικών δυνατοτήτων κάθε χώρας, των παραγωγικών κλάδων και υποστήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Χρειάζεται να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα των εργαζομένων, το δικαίωμα της νεολαίας σε πλήρεις, μόνιμες και αξιοπρεπείς δουλειές, το δημόσιο χαρακτήρα των στρατηγικών τομέων και υπηρεσιών κάθε χώρας. Προς αυτή την κατεύθυνση προτείνουμε την κατάργηση των ασφυκτικών δημοσιονομικών περιορισμών που θέτει η Ένωση στα κράτη-μέλη και εισαγωγή κοινωνικών κριτηρίων (ποσοστά ανεργίας, φτώχειας, στέγασης, δείκτες για την παιδεία και την υγεία).

Ερ. Η οικονομική κρίση βέβαια έχει δημιουργήσει και πολλά ερωτηματικά σε σχέση με το μέλλον της ΕΕ. Θεωρείτε ότι η διαδικασία ενοποίησης της Ευρώπης μπορεί να προχωρήσει; Και ποιος πρέπει να είναι ο τελικός προορισμός;

Απ. Ως ΑΚΕΛ είναι εδώ και χρόνια που προειδοποιούμε πως η ισοπεδωτική υποταγή σε σκληρά δημοσιονομικά προγράμματα και άτεγκτα οικονομικά κριτήρια δεν πρόκειται να αποδώσει. Συνεπώς αυτό που χρειάζεται είναι ο ριζικός οικονομικός αναπροσανατολισμός με πολιτικές βιώσιμης ανάπτυξης όπως είπα και πιο πάνω, που θα είναι ταυτόχρονα προορισμός και αφετηρία για την Ευρώπη που θέλουμε. Επίσης ως ΑΚΕΛ θεωρούμε ότι η Ευρώπη για να ανταποκριθεί στο όραμα των λαών χρειάζεται να προωθεί την ειρήνη και τη δημοκρατία. Να στηρίζει την κοινωνική δικαιοσύνη, συνοχή και αλληλεγγύη.

Ερ. Πού θεωρείτε ότι θα πρέπει να επικεντρωθούν οι προσπάθειες του/των Ευρωβουλευτών του κόμματος σας εντός της επόμενης πενταετίας;

Απ. Στην ανάδειξη της ανάγκης για δίκαιη επίλυση του κυπριακού προβλήματος και εναλλακτικής στρατηγικής απέναντι στην επίθεση λιτότητας και φτωχοποίησης των λαών της Ευρώπης και κατ΄ επέκταση και της Κύπρου.

Ερ. Ποιον υποψήφιο θα στηρίξετε και γιατί για τη θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;

Απ. Όπως είναι γνωστό το ΑΚΕΛ συμμετέχει στη Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς/ Πράσινη – Βόρεια Αριστερά (GUE/NGL). Αυτό που μας ενδιαφέρει λοιπόν είναι η ενίσχυση της GUE/NGL και η διατήρηση της συνοχής της.
Είναι επίσης γνωστό ότι ο Αλέξης Τσίπρας, προέρχεται από την Ομάδα μας. Δυστυχώς όμως οι διαδικασίες σε ό,τι αφορά την εκλογή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής χαρακτηρίζονται από έλλειμμα δημοκρατίας. Ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου θα τεθεί μόνο η υποψηφιότητα που θα επιλέξει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ουσιαστικά λοιπόν δεν θα έχουμε επιλογή.

Ερ. Φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την ένταξή μας στην ΕΕ, τι θεωρείτε ότι κέρδισε η Κύπρος από τη συμμετοχή της στην ΕΕ όλα αυτά τα χρόνια; Ποια είναι τα αρνητικά αν πιστεύετε ότι υπάρχουν;
Απ. Το Κυπριακό είναι ο κύριος λόγος που το ΑΚΕΛ συνηγόρησε στην ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χωρίς αυταπάτες και ωραιοποιήσεις. Αλλά με διάθεση να εργαστούμε σκληρά, να απευθυνθούμε στο σύνολο των πολιτικών ομάδων και να αναδείξουμε τις θέσεις μας, να διεκδικήσουμε μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο για να τεθεί η Τουρκία ενώπιον των ευθυνών της και να αποκρούσουμε κάθε μεθόδευση για αναβάθμιση του ψευδοκράτους.

Από εκεί και πέρα, δεχθήκαμε πολλή κριτική για την ανάλυση μας για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεχθήκαμε πολλή επίθεση για τη διαχρονική μας στάση να αντικρίζουμε κριτικά και να μην αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα ό,τι προέρχεται από τις Βρυξέλλες. Χρόνια ολόκληρα μας απαξίωναν για τις θέσεις μας αναφορικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μας αποκαλούσαν «δογματικό και αγκυλωμένο» Κόμμα που δεν μπορούμε να αντικρίσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση ως «οικογένεια» μέσα στην οποία κυριαρχεί η «αλληλεγγύη των εταίρων».

Όταν η Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η διακήρυξη του ΑΚΕΛ, έλεγε ανάμεσα σε άλλα, «Το ΑΚΕΛ γνωρίζει τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για περιφερειακή ολοκλήρωση που με τα σημερινά τουλάχιστον δεδομένα  εδράζεται σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές οι οποίες βρίσκονται μακριά από τα δικά μας οράματα και τη δική μας αντίληψη για την κοινωνική δικαιοσύνη». Το Νιόβρη του 2010, το ΑΚΕΛ επέμενε να στηλιτεύει το «χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προωθημένης μορφής καπιταλιστική πολιτικο-οικονομική ολοκλήρωση» και να σημειώνει «πως ολοένα και περισσότερο γίνεται κατανοητό ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες καθώς και η κατάσταση που επικρατεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση επηρεάζουν τη ζωή των Κυπρίων».

Το Δεκέμβρη του 2011, στις συζητήσεις για την έγκριση του κρατικού Προϋπολογισμού είχαμε τονίσει ότι «αυτό που επιδιώκεται από τις κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μια εντελώς δογματική και ακραία αντιμετώπιση των οικονομικών δεδομένων κάθε χώρας». Είχαμε τότε κατηγορηθεί ως ιδεοληπτικοί.  Ποιος μπορεί όμως σήμερα να απορρίψει αυτές τις αλήθειες; Την ώρα μάλιστα που ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ισχυρίζεται πως εκβιάστηκε από τους Ευρωπαίους για να λάβει αποφάσεις για το μέλλον της Κύπρου και των Κυπρίων;

Από εκεί και πέρα, σημασία έχει τι λέει η πραγματικότητα. Που μας τη θύμισε ο Economist πριν από λίγες μέρες, ανακηρύσσοντας την Κύπρο το μεγάλο χαμένο από τις χώρες που εντάχθηκαν στην ΕΕ το 2004, αφού το βιοτικό επίπεδο των Κυπρίων μειώθηκε κατά 13.8%.

Ερ. Ποιο είναι το στοίχημα για το κόμμα σας σε αυτές τις εκλογές;

Απ. Να διατηρήσει τις δύο έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ταυτόχρονα να επαναβεβαιωθεί μέσα από την κάλπη ως ισχυρή δύναμη που θα τεθεί επικεφαλής των αγώνων για λύση του Κυπριακού και αντίσταση στις αντιλαϊκές πολιτικές της Τρόικας και της Κυβέρνησης Αναστασιάδη.

(ΚΥΠΕ/ΚΧΡ/ΜΜ)