Το δράμα των προσφύγων εργαλειοποιείται ξανά από την κυβέρνηση Ερντογάν, την ώρα που η υποκρισία της ΕΕ έχει φτάσει σε κραυγαλέα ύψη. Οι ένοχοι του αιματοκυλίσματος στη Συρία και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή έχουν μετατρέψει τους πρόσφυγες σε μπαλάκι και σε διαπραγματευτικό χαρτί για τις γεωπολιτικές τους επιδιώξεις. Το ΑΚΕΛ διατρανώνει ότι εχθρός μας δεν είναι οι πρόσφυγες, αλλά αυτοί που προκαλούν τους πρόσφυγες και τον ξεριζωμό.

Η ΕΕ είχε εμπλοκή –ενίοτε και πρωταγωνιστική- στις επεμβάσεις και τους πολέμους σε ολόκληρη την περιοχή που προκάλεσαν τον ξεριζωμό και την προσφυγιά εκατομμυρίων ανθρώπων. Εδώ και χρόνια όμως αφήνει ορισμένες μόνο χώρες να αναλάβουν ολόκληρη την ευθύνη της φιλοξενίας των προσφύγων, αφού δεξιές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εμποδίζουν την εφαρμογή ενός συστήματος φιλοξενίας των προσφύγων σε όλα ανεξαιρέτως τα κράτη-μέλη ανάλογα με τις δυνατότητες και τον πληθυσμό του καθενός. Την ίδια ώρα ο Κανονισμός του Δουβλίνου εγκλωβίζει τους πρόσφυγες στα κράτη πρώτης άφιξης, δηλαδή στα κράτη του μεσογειακού νότου. Η δε Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό αποτελεί στην ουσία μια ανήθικη συνδιαλλαγή της ΕΕ με την κυβέρνηση Ερντογάν, έξω από αρχές και δίκαια. Σήμερα είναι πιο επιτακτική από ποτέ η αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες αλλά και η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών.

Ευθύνες βέβαια έχει και η κυβέρνηση Αναστασιάδη, η οποία απέτυχε να διεκδικήσει σε ευρωπαϊκό επίπεδο όταν συνομολογήθηκε η Συμφωνία με την Τουρκία, η οποία εξ αρχής δεν θα είχε καμία δέσμευση προς την Κυπριακή Δημοκρατία. Ακόμα περισσότερες είναι οι ευθύνες της κυβέρνησης όσον αφορά την εξέταση των αιτήσεων ασύλου στην Κύπρο. Όταν η εξέταση των αιτήσεων από την Κύπρο διαρκεί μέχρι και 5 χρόνια, αυτό δεν είναι ευθύνη κανενός άλλου παρά της κυβέρνησης, η οποία απέτυχε να στελεχώσει επαρκώς την Υπηρεσία Ασύλου. Πού και πώς έχουν αξιοποιηθεί τα 38 εκατομμύρια ευρώ που έλαβε η Κύπρος από την ΕΕ για την φιλοξενία και υποδοχή αιτητών ασύλου, αν όχι σε αυτή την κρίσιμη πτυχή;

Το Προσφυγικό είναι πράγματι ένα σύνθετο θέμα, χωρίς εύκολες λύσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η επικοινωνιακή εκμετάλλευση του και ο ρατσισμός δεν είναι η λύση, αλλά μέρος του προβλήματος. Χρειαζόμαστε αποτελεσματικές πολιτικές, βασισμένες στο διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συμβάσεις, στην αλληλεγγύη προς όσους βρίσκονται σε κίνδυνο. Ένα σύστημα ασύλου που να εξετάζει σωστά και ταχύτατα τις αιτήσεις, σε πολιτικές ένταξης των μεταναστών και των προσφύγων στην κοινωνία μας.

04/03/2020