Συνέντευξη Προέδρου Επιτροπής Απασχόλησης ΕK, Li Andersson

Συνέντευξη στην εφημερίδα Χαραυγή και τον δημοσιογράφο Κυριάκο Λοΐζου

Το ΑΚΕΛ και η αντιπροσωπεία του στην ομάδα της Αριστεράς στο ΕΚ διοργάνωσαν την περασμένη Τετάρτη 23 Απριλίου εκδήλωση-συζήτηση με τίτλο: «Οι προκλήσεις και οι αγώνες των εργαζομένων στην Κύπρο και την Ευρώπη», μια εκδήλωση που ως σκοπό είχε να φέρει στο προσκήνιο τις σύγχρονες ανάγκες και προκλήσεις του κόσμου της εργασίας, σε τοπικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, αναδεικνύοντας παράλληλα τις προτεραιότητες της Αριστεράς για την προάσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Ανάμεσα στους ομιλητές βρέθηκε και η Φινλανδή ευρωβουλεύτρια και πρόεδρος της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του ΕΚ, Λι Άντερσον, η οποία παραχώρησε συνέντευξη στη «Χαραυγή», τονίζοντας μεταξύ άλλων την ανάγκη για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων.

Από τους κινδύνους και την υποκρισία της ακροδεξιάς στο Ευρωκοινοβούλιο μέχρι τα παραδείγματα της Φινλανδίας και της Ισπανίας, η Λι Άντερσον σκιαγράφησε τόσο την παρούσα κατάσταση στην Ευρώπη, όσο και αυτά που πρέπει να γίνουν έτσι ώστε η ΕΕ να μπει στον δρόμο της υπεράσπισης των αδύναμων.

Βρίσκεστε στην Κύπρο για εκδήλωση με τίτλο «Προκλήσεις και Αγώνες των Εργαζόμενων σε Κύπρο και Ευρώπη». Σε ποιο σημείο βρίσκεται αυτή τη στιγμή η εργατική δικαιοσύνη στην Ευρώπη;

Η εργασία αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις και αν δείτε όλα τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας για τους Ευρωπαίους, π.χ. για τις εκλογές στο Ευρωκοινοβούλιο ή για το τι περιμένουν από αυτό, φαίνεται ξεκάθαρα πως οι Ευρωπαίοι περιμένουν και θέλουν από την ΕΕ περισσότερα πράγματα, κυρίως σε ό,τι αφορά την κρίση του κόστους ζωής, την ενεργειακή κρίση και κατ’ επέκταση την ακρίβεια στην ενέργεια. Επίσης, η στεγαστική κρίση είναι ένα μεγάλο ζήτημα, οπότε καταλαβαίνουμε πως ο κόσμος της εργασίας στην Ευρώπη συνεχίζει να παλεύει καθημερινά, πόσω μάλλον τώρα εξαιτίας κυρίως της ενεργειακής κρίσης και του πληθωρισμού. Την ίδια στιγμή, στο Ευρωκοινοβούλιο βρίσκεται μια ανερχόμενη δύναμη, αυτή της ακροδεξιάς, που σε συνδυασμό με την παραδοσιακή Δεξιά έχουν την πλειοψηφία και δυστυχώς επηρεάζουν την ατζέντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι, δίνεται έμφαση στην ανταγωνιστικότητα και λιγότερο στην κοινωνική πολιτική της Ευρώπης, την περιβαλλοντική πολιτική κ.ά. Μπορούμε να πούμε πως η ανταγωνιστικότητα είναι σημαντική και για τους εργαζόμενους, ωστόσο θα πρέπει να διευκρινίσουμε τι εννοούμε με τον όρο αυτό.

Η Κομισιόν τι κάνει γι’ αυτό;

Το πρόβλημα, γενικά, είναι πως μέχρι στιγμής η Κομισιόν δεν έχει κατοχυρώσει τα δικαιώματα των εργαζόμενων και τις συνθήκες εργασίας, αλλά έχει προωθήσει νομοθετήματα προς την αντίθετη κατεύθυνση, κάτι που έχει, προφανώς, αρνητικό αντίκτυπο στα δικαιώματα των εργαζομένων σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Επιτροπή Εργασίας του Ευρωκοινοβουλίου υπάρχει μεγάλη ανησυχία, καθώς η ατζέντα έχει αλλάξει, εξού και οι προσπάθειές μας για να ασκήσουμε πίεση στην Κομισιόν και σε εκείνος που παίρνουν τις αποφάσεις προς την κατεύθυνση μιας ισχυρής κοινωνικής πολιτικής και νομοθεσιών με σκοπό να κατοχυρωθούν και να ισχυροποιηθούν τα δικαιώματα των εργαζόμενων.

Πολλές φορές η ακροδεξιά στην Ευρώπη διατείνεται πως βρίσκεται στο πλευρό των αδύναμων, ωστόσο επί της ουσίας έχει καταψηφίσει όλα τα νομοσχέδια τα οποία ήταν υπέρ των εργαζόμενων.

Ποιες είναι οι προτεραιότητες της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους στην Ευρώπη;

Μία από τις μεγάλες προτεραιότητές μας είναι να πιέσουμε ώστε η ΕΕ να χρησιμοποιήσει τη δύναμη που έχει με σκοπό να ωφεληθούν οι εργαζόμενοι. Έχουμε αποδείξει πως όταν υπάρχει πολιτική βούληση, η ΕΕ μπορεί να ισχυροποιήσει και να κατοχυρώσει τα δικαιώματα των εργαζόμενων στην Ευρώπη. Πιέζουμε έτσι ώστε η Κομισιόν να συνεχίσει στον δρόμο αυτής της πολιτικής για τον κόσμο της εργασίας, και θα θέλαμε να δούμε νομοθεσίες σχετικές με την Τεχνητή Νοημοσύνη στην εργασιακή ζωή και πώς οι αλγόριθμοι μπορούν να φανούν χρήσιμοι και όχι να καταπατηθούν τα θεμελιώδη δικαιώματα. Μπορεί κάποιος να απολυθεί από τον αλγόριθμο αν αυτός λειτουργεί με τρόπο ελεγκτικό, όπως για παράδειγμα να ελέγχει πόσο γρήγορα γράφετε εσείς ένα άρθρο. Άρα, καταλαβαίνετε ότι χρειαζόμαστε κανόνες για όλο αυτό, γιατί είναι επικίνδυνο και θα είναι εις βάρος των εργαζόμενων, με σκοπό να διαφυλαχθούν τα θεμελιώδη δικαιώματα.

Επίσης, θέλουμε να υπερασπιστούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, καθώς είναι πάρα πολύ σημαντικό για τον κόσμο της εργασίας να μπορεί να εκπροσωπείται και να απαιτεί τα δικαιώματά του, ενώ θέλουμε να δούμε ισχυροποίηση του ελέγχου στην εργασία με σκοπό την αποφυγή της εκμετάλλευσης από την πλευρά της εργοδοσίας. Σε γενικότερο πλαίσιο, πιστεύω ότι η Αριστερά πιέζει για να αναχαιτιστεί η λιτότητα, διότι, όπως βλέπετε, είναι προ των πυλών, ενώ προσβλέπει σε μία φιλόδοξη βιομηχανική πολιτική που να συνδυάζει τους κλιματικούς και περιβαλλοντικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει να γίνει λιγότερο εξαρτώμενη από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία (σ.σ. η ΕΕ), κυρίως στην ενέργεια και την τεχνολογία.

Μπορεί το παράδειγμα της Ισπανίας να αποτελέσει «φάρο» για τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ και για την ίδια την ΕΕ;

Αδιαμφισβήτητα! Το ισπανικό παράδειγμα είναι πραγματικά ενδιαφέρον, διότι η Ισπανία έχει κάνει πράγματα πρώτη και μετά ακολούθησε η ΕΕ, όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού. Οι Ισπανία μάς έδειξε ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά για να λύσουμε τα προβλήματα των εργαζόμενων και ότι είναι πραγματικότητα, και όχι ουτοπία. Πολλοί λένε ότι, π.χ., η αύξηση του κατώτατου είναι κάτι κακό για την οικονομία, ωστόσο η Ισπανία έχει κάνει παρά πολλά πράγματα που για μερικούς είναι «κακά» για την οικονομία… αλλά η οικονομία της λέει το αντίθετο. Επιπλέον, δείχνει ότι όλες αυτές οι οικονομικές κινήσεις –και για την κοινωνία– δεν είχαν αρνητικό αντίκτυπο για την οικονομία της.