Μέτρα ανακούφισης της κοινωνίας, μόνο με αλλαγή διακυβέρνησης, της Παναγιώτας Αποστόλου
Ακούγοντας κανείς για τα υπερβολικά πλεονάσματα που υπάρχουν στον Κρατικό προϋπολογισμό του 2023, ανέμενε την ίδια ώρα να προωθούνταν από την κυβέρνηση, πολιτικές στήριξης της Κοινωνίας, των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Η αύξηση των δαπανών του προϋπολογισμού σε καμία περίπτωση δεν μεταφράζεται σε στήριξη της Κοινωνίας. Τι κι αν αυτή παλεύει με την ακρίβεια, με τις αυξήσεις στις τιμές των βασικών αγαθών, με την καθήλωση των εισοδημάτων της.
Η Κύπρος, το 2021, κατείχε το μεγαλύτερο ποσοστό εργαζομένων που είχαν υποστεί μείωση απολαβών από όλες τις χώρες της Ε.Ε. Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Ο Κύπριος μέσος πολίτης, δεν έχει να πληρώσει για τα πιο στοιχειώδη για την καθημερινή του επιβίωση. Αδυνατεί να πληρώσει τις οφειλές του σε ρεύμα, νερό. Αδυνατεί να αγοράσει βασικά αγαθά. Η στέγαση έχει γίνει εφιάλτης για τους πολίτες, ιδιαίτερα για τους νέους και τους φοιτητές. Ειδικά η νέα γενιά, είναι η πιο αδικημένη μερίδα της κοινωνίας, αφού ζει μέσα σε μια κατάσταση αβεβαιότητας για το μέλλον, χωρίς να μπορεί να οικονομήσει και να επενδύσει σε μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Η κυβέρνηση Αναστασιάδη, για άλλη μια χρονιά, περιορίστηκε στα ελάχιστα για στήριξη των ευάλωτων ομάδων πληθυσμού, των επιχειρήσεων και της Κοινωνίας. Πολλές οι δεσμεύσεις αλλά στην πράξη πολύ λίγα έγιναν και φέτος. Ανεκπλήρωτες δεσμεύσεις για εκσυγχρονισμό σημαντικών νομοθεσιών, ανεκπλήρωτες δεσμεύσεις για αναθεώρηση επιδομάτων ευάλωτων ομάδων. Προβλέψεις για έργα που στο τέλος δεν υλοποιούνται. Στεγαστικά σχέδια σε Ορεινές και Μειονεκτικές περιοχές που δεν επιτρέπουν στους πολίτες και ειδικά στους νέους να έχουν ουσιαστική πρόσβαση, λόγω των κριτηρίων και της γραφειοκρατίας που απαιτούνται.
Λύσεις υπάρχουν και σίγουρα δεν είναι τόσο πολύπλοκες όσο κάποιοι θέλουν να τις παρουσιάζουν. Το κράτος πρώτιστα θα πρέπει να έχει την ευθύνη και με στρατηγικό σχεδιασμό να στηρίζει ομάδες πληθυσμού που το έχουν ανάγκη. Μεταξύ άλλων: στήριξη των νέων, στους οποίους μέσα από προγράμματα να τους παράσχει φθηνά επιτόκια που δεν θα ξεπερνούν το ρυθμό αύξησης των μισθών. Προσφορά προγραμμάτων στέγασης στα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά και στην ύπαιθρο. Υποβολή προτάσεων για αντιμετώπιση της ακρίβειας. Στήριξη των δανειοληπτών από τις καταχρηστικές ρήτρες και τις παράνομες χρεώσεις των τραπεζών. Αποκατάσταση των συντάξεων και αφαίρεση του πέναλτι 12% σε αυτούς που επιλέγουν να αφυπηρετήσουν στα 63 χρόνια. Στήριξη σε νοικοκυριά για να αντιμετωπίσουν το κύμα ακρίβειας. Στήριξη μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Αναπροσαρμογή ύψους επιδομάτων αφού τα σημερινά επιδόματα καθορίστηκαν από το 2014.
Άλλες χώρες της Ε.Ε εφάρμοσαν πολιτικές για ανακούφιση της Κοινωνίας από την ακρίβεια. Στην Κύπρο, όμως οι κυβερνώντες, δεν θέλουν να υιοθετήσουν ανάλογα μέτρα. Η κυβέρνηση αρνείται να παρέμβει με μέτρα στήριξης της κοινωνίας, την ώρα που δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να στηρίξει τους λίγους έχοντες και τον πλούτο. Αυτή είναι η φιλοσοφία της.
Πως λοιπόν οι πολίτες να περιμένουν μέτρα ανακούφισης; Μόνο με την αλλαγή διακυβέρνησης αυτής της χώρας στις επικείμενες προεδρικές εκλογές. Ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης θα πρέπει να αποφασίσει, αν θα συνεχίσει ο Δημοκρατικός Συναγερμός για τρίτη θητεία ή αν θα στηρίξει την αλλαγή στη διακυβέρνηση του τόπου, με προοδευτική πορεία πλεύσης. Έχει την επιλογή και αυτήν πρέπει να στηρίξει.
- Μέλος Επαρχιακής Επιτροπής ΑΚΕΛ Λεμεσού, Κοινοβουλευτική Συνεργάτιδα.
