Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Α. Κυπριανού στην εκδήλωση Μνήμης και Τιμής
«Θέλω σε μισή ωρούλα να μου ετοιμάσεις τάφους για 75 νεκρούς….Στο κοιμητήριο ήρθαν τέσσερα καμιόνια γεμάτα πτώματα. Είπα στον αξιωματικό να ταφούν ανά ίσο αριθμό σε κάθε τάφο που ανοίξαμε. Τότε άρχισε τις βρισιές «ρε βρωμόπαπα αυτοί εδώ είναι κουκουέδες-σκυλιά, οι στρατιώτες θα ταφούν με τιμές εδώ και οι μουσκικοί όλοι έξω μακριά»..μου τους παρέδωσαν, μεταξύ τους ήταν και δύο κοριτσάκια ηλικίας 3 ετών και 7 ετών, δύο γυναίκες, κάποιοι αστυνομικοί και οι υπόλοιποι ντυμένοι με πολιτικά… ύστερα έφεραν και άλλους. Ένας ηλικίας 18 με 20 χρονών φορούσε μόνο ένα στρατιωτικό παντελόνι…τον είδα καθαρά να κινεί ελαφρά το χέρι του, τους φώναξα ότι αυτός είναι ζωντανός. Άρχισε να με βρίζει. Τον έθαψαν ζωντανό».
Αυτή είναι η μαρτυρία του ιερέα που βρισκόταν στο κοιμητήριο της Λευκωσίας, τη μαύρη μέρα του Ιούλη του 1974.
Σε αυτό το ίδιο κοιμητήριο τιμούνται πλέον μαζί με τους ήρωες της δημοκρατίας και εκείνοι που επιτέθηκαν εναντίον της. Αυτό με κύρια ευθύνη του Αρχιεπισκόπου και άλλων παραγόντων της πολιτικής και εκκλησιαστικής ζωής του τόπου.
Στις 15 του Ιούλη του 1974 οι πραξικοπηματίες, υπηρετώντας τα σχέδια των ιμπεριαλιστών, άνοιξαν τον τάφο της Δημοκρατίας, τον τάφο της Κύπρου. Όσο και αν προσπαθούν σήμερα οι ιδεολογικοί τους απόγονοι να χώσουν το έγκλημα βαθιά στη λήθη εμείς δεν πρόκειται να ξεχάσουμε.
Δεν ξεχνούμε! Δεν ξεχνούμε την προδοσία. Τα όπλα που σημάδεψαν το λαό μας. Δεν ξεχνούμε τις χειροπέδες και τις σφαίρες που χάραξαν για πάντα τη συνείδηση εκατοντάδων ηρώων της Δημοκρατίας που τους συνέλαβαν, τους βασάνισαν, τους φυλάκισαν, τους σκότωσαν. Δεν ξεχνούμε αυτούς που πρόδωσαν και αυτούς που προδόθηκαν. Αυτούς που σχεδίασαν και οργάνωσαν το έγκλημα εναντίον της Κύπρου και του λαού μας.
Η αδέσμευτη πολιτική που ακολουθούσε ο Μακάριος, οι μαζικοί αγώνες του ΑΚΕΛ και του Λαϊκού Κινήματος, η αντίσταση, ήταν εμπόδιο στα διχοτομικά τους σχέδια. Γι’ αυτό και άφριζαν απαιτώντας να τεθεί εκτός νόμου το ΑΚΕΛ. Γι’ αυτό και ο Γρίβας με τα πρωτοπαλίκαρα του εκπονούσαν τα πραξικοπηματικά σχέδια το ένα μετά το άλλο. Σχέδιο Ερμής, Σφενδόνη, Απόλλων, Γρόνθος και Τυφών. Σχέδιο Ανταπόδοσις. Αυτό στοχοποιούσε πολιτικά πρόσωπα, ανάμεσα τους και τον αείμνηστο Εζεκία Παπαϊωάννου, καθώς και γραφεία εφημερίδων, όπως η Χαραυγή. Τελευταίο, το σχέδιο Νίκη που εκπόνησε ο ίδιος ο Γρίβας. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ιστορικά ντοκουμέντα που αποδεικνύουν την προδοσία του Γρίβα και της ΕΟΚΑ Β΄. Την προδοσία της Χούντας των Αθηνών. Δυστυχώς όλοι αυτοί ήταν ο δούρειος ίππος για να προωθήσουν τα σχέδια τους σε βάρος της Κύπρου το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ.
Το 1972, ο κυπριακός λαός με πρωταγωνιστή το ΑΚΕΛ κινητοποιήθηκε μαζικά για να αποτρέψει το πραξικόπημα, διανυκτερεύοντας στην πλατεία της Αρχιεπισκοπής. Μετά τη ματαίωση του πραξικοπηματικού σχεδίου, ο κλοιός γύρω από τον Μακάριο, την Κύπρο και το λαό έσφιγγε ολοένα και περισσότερο. Το κλίμα γινόταν πιο συγκρουσιακό, ενώ το μίσος και ο φανατισμός από μέρους της ακροδεξιάς εντείνονταν μέρα με τη μέρα.
Το έγκλημα προετοιμαζόταν από τον Γρίβα και την ΕΟΚΑ Β’ πολύ καιρό πριν υλοποιηθεί. Εισαγωγή παράνομου οπλισμού, πολιτικές επιθέσεις και δολοφονίες, εκρήξεις σε στρατόπεδα και αστυνομικούς σταθμούς, τρομοκρατία και επεισόδια ήταν στην ημερήσια διάταξη.
Εμείς δεν ξεχνούμε! Δεν ξεχνούμε ποιοι διέταξαν την εξόντωση της Κύπρου. Η πατρίδα μας τους ήταν χρήσιμη μόνο αν ήταν παραδομένη στις υπηρεσίες τους. Ήταν χρήσιμη μόνο ως «αβύθιστο αεροπλανοφόρο»∙ «κατασκοπευτική βάση του ελεύθερου κόσμου» ενάντια στη Σοβιετική Ένωση∙ ορμητήριο για την κατάπνιξη των αραβικών απελευθερωτικών κινημάτων και κέντρο ελέγχου της ροής πετρελαίου προς τη Δύση.
Ήθελαν την πατρίδα μας υποταγμένη στα συμφέροντα τους, όπως την θέλουν και σήμερα. Ο περιβόητος νόμος Ρούμπιο-Μενέντεζ που ετοιμάστηκε με τη συνεργασία της Κυβέρνησης Αναστασιάδη και τον οποίο χαιρέτισε ο Συναγερμός, σ’ αυτό στοχεύει. Να γίνει η Κύπρος όργανο τους στην αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας, θέτοντας σε κίνδυνο την χώρα και το λαό μας.
Ο στόχος τότε ήταν να τεθεί κάτω από τον πλήρη έλεγχο του ιμπεριαλισμού. Γι’ αυτό και έπρεπε να ανατραπεί ο Μακάριος, να εισβάλει η Τουρκία και να διαιρεθεί το νησί μας. Σχέδια Μπώλ, Λέμνιτσερ, Άτσεσον, Σάϋρους Βάνς κ.α. Όλα με τον ίδιο στόχο. Την ανατροπή του Μακαρίου και τον έλεγχο της Κύπρου.
Εμείς δεν ξεχνούμε! Δεν ξεχνούμε τα μηνύματα του Αμερικάνου Υφυπουργού Εξωτερικών Μπωλ στις πρεσβείες της χώρας του πως ο ελληνικός στρατός έχει την ισχύ για να «κανονίσει το Μακάριο», αν υπάρξει εντολή από την Αθήνα και ότι ίσως ο Γρίβας θα μπορούσε να αναλάβει αυτή την ευθύνη. Την παρέμβαση του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, Γιόζεφ Λουνς στην εκκλησιαστική κρίση, υπέρ των τριών φασιστομητροπολιτών. Τη διαβεβαίωση του χουντικού στρατηγού Μπονάνου σε σύσκεψη λίγες μέρες πριν το πραξικόπημα πως «υπάρχει κάλυψη». Δεν ξεχνούμε την ωμή παραδοχή του πως δεν ειδοποίησε το ΓΕΕΦ για την εισβολή, γιατί είχε ιεραρχήσει «άλλα πράγματα να κάνει».
Δεν ξεχνούμε τη «συμπάθεια και την κατανόηση» την οποία εξέφραζε ο αμερικανός υφυπουργός εξωτερικών προς τον Τούρκο πρέσβη τον Αύγουστο του 1974.
Δεν ξεχνούμε ότι ήταν ελληνοκύπριοι φασίστες αυτοί που άνοιξαν την κερκόπορτα στον Αττίλα. Αυτοί με την Χούντα των Αθηνών διέπραξαν το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 1974. Η τουρκική εισβολή ολοκλήρωσε το δίδυμο έγκλημα. Σαρανταπέντε χρόνια μετά εξακολουθεί να κατέχει παράνομα το 40%, σχεδόν, του εδάφους της χώρας μας. Διαχώρισε βίαια τον κυπριακό λαό∙ γέμισε την Κύπρο με τάφους, αγνοούμενους και πρόσφυγες. Μέχρι σήμερα εξακολουθεί να εγκληματεί εποικίζοντας τον τόπο μας, εκμεταλλευόμενη παράνομα τη γη των ελληνοκυπρίων, και διατηρώντας πολυάριθμα στρατεύματα στο νησί μας.
Σαρανταπέντε χρόνια μετά, η πατρίδα μας ακόμα ματώνει με το συρματόπλεγμα να χαράζει βαθιά το σώμα της. Οι προσφυγικοί συνοικισμοί καταρρέουν ενώ το κράτος αδιαφορεί παγερά για όσους σιγολιώνουν εκεί για χρόνια ολόκληρα περιμένοντας την επιστροφή. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες κιτρινίζουν περιμένοντας μιαν απάντηση για το τι έγιναν τόσοι άνθρωποι, για το αν τελικά το αίμα τους θα δικαιωθεί.
Σαρανταπέντε χρόνια μετά, κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε. Εμείς δεν ξεχνούμε! Δεν ξεχνούμε τους Κώστα Μισιαούλη, Κωστάκη Ευαγόρου, Νίκο Φλουρέντζου, Κυριάκο Παπαλαζάρου, Αντρέα Κέστα, Πάμπο Χριστοφή, Τάσο Χριστοφή, Παντελή Χαραλάμπους, Χριστάκη Κόμπο και τόσους άλλους. Δεν ξεχνούμε τους Γαβριήλ Θεοδοσίου, Ανδρέα Στυλιανού, Γεράσιμο Λεοντίου, Αβραάμ Λοϊζο, Ευέλθοντα Ιωαννίδη, Νίκο Καρασαμάνη, Αχιλλέα Κουρτελλή, Γεώργιο Αδάμου Χ’’ Στεφανή, Γιώργο Χαραλάμπους, Αντρέα Θεοδοσίου και άλλους τόσους.
Κάθε φορά που ο κ. Αναστασιάδης και οι συνοδοιπόροι του μιλούν υποτιμητικά για τον πατριωτισμό του ΑΚΕΛ, αυτά τα ονόματα και άλλα τόσα είναι η απάντηση μας.
Αν αυτοί δεν τους θυμούνται, εμείς δεν τους ξεχνούμε!
Είναι αυτοί που οι προδότες τους έστησαν καρτέρι, τους συνέλαβαν, τους βασάνισαν. Αυτοί που τους έκαψαν ζωντανούς, που τους έθαψαν ζωντανούς.
Είναι αυτοί που τους έριξαν για τις ιδέες τους στις φυλακές, στα μπουντρούμια και στους τάφους.
Είναι αυτοί που τα ψευτοπαλλίκαρα του Έθνους τους έστειλαν στη μάχη με τα κοντοπαντέλονα, άοπλους και προδομένους.
Είναι αυτοί που τους άφησαν μόνους τους να πολεμούν την πάνοπλη Τουρκία, για να γλυτώσουν οι άλλοι και να νέμονται τις καρέκλες εξουσίας. Για να μας κουνούν το δάχτυλο και να μας κάνουν μαθήματα δημοκρατίας και πατριωτισμού.
Είναι αυτοί ο φόρος αίματος του Λαϊκού Κινήματος στην υπόθεση της Κύπρου∙ η τιμή και η περηφάνια μας∙ ο βαρύς μας όρκος για το μέλλον της χώρας και του λαού μας.
Είναι το χρέος που δε μας αφήνει να παραδοθούμε. Είναι το χρέος που δε μας αφήνει να γονατίσουμε μπροστά στον εφιάλτη της διχοτόμησης, που δυστυχώς τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά ορθώνεται μπροστά μας.
Η Τουρκία ήταν διαχρονικά το εμπόδιο για την επίτευξη λύσης με τις αδιάλλαχτες θέσεις της. Η Τουρκία πάντοτε είχε ως προτεραιότητα και προωθούσε τα δικά της συμφέροντα. Πώς εμείς μπορούμε να καταστήσουμε ανέφικτους τους στόχους της; Πώς μπορούμε να την υποχρεώσουμε είτε να συνεργαστεί στην ορθή βάση λύσης, είτε να εκτεθεί, πληρώνοντας το ανάλογο κόστος;
Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι. Θα το πετύχουμε εμμένοντας στη συμφωνημένη βάση λύσης. Αυτό μας συμβουλεύουν όλοι διεθνώς να κάνουμε. Μπορούμε να το πετύχουμε αξιοποιώντας το δίκαιο που έχουμε με το μέρος μας. Με την προϋπόθεση να είμαστε καλά προετοιμασμένοι και συγκεντρώνοντας όλα τα επιχειρήματα που έχουμε στη διάθεση μας. Δίχως αντιφάσεις, παλινδρομήσεις και τακτικισμούς που απλώς διευκολύνουν την Τουρκία να προωθήσει τους στόχους της. Δίχως αγκυλώσεις και ρατσιστικές αντιλήψεις. Συνεργαζόμενοι με τους τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας που θέλουν και αγωνίζονται και αυτοί για τη λύση και την επανένωση. Λυπούμαι να πω ότι τα τελευταία χρόνια δεν λειτουργούμε έτσι. Αντιθέτως χειρισμοί που γίνονται από τον κ. Αναστασιάδη διευκολύνουν την Τουρκία να μένει στο απυρόβλητο.
Το επαναλαμβάνουμε με πλήρη συνείδηση. Ο κ. Αναστασιάδης με τις αντιφάσεις, τις παλινδρομήσεις και τους τακτικισμούς του κινδυνεύει να μείνει στην Ιστορία ως ο Πρόεδρος της διχοτόμησης. Τον καλούμε έστω και τώρα να προβληματιστεί. Τον καλούμε έστω και τώρα να αποτιμήσει τους χειρισμούς του.
Παρέλαβε από τον αείμνηστο Δημήτρη Χριστόφια το Κυπριακό με κοινά ανακοινωθέντα που εξασφάλιζαν διαχρονικές θέσεις της πλευράς μας. Με πολλά θέματα συμφωνημένα και καταγεγραμμένα ως συγκλίσεις. Με το κεφάλαιο της ενέργειας με τεράστια προοπτική και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας διασφαλισμένα. Με τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίζει ότι η πλευρά μας ήταν ένα βήμα μπροστά στην ετοιμότητα για λύση του προβλήματος.
Ο ίδιος τι έκανε και σε ποια φάση οδήγησε το κυπριακό;
Επιχείρησε να πετάξει τα κοινά ανακοινωθέντα Χριστόφια- Ταλάτ στα σκουπίδια. Τελικά κατέληξε στην Κοινή Διακήρυξη του Φλεβάρη του 2014 με απώλειες, κυρίως στο θέμα της αδιαίρετης κυριαρχίας.
Από την ανάληψη της εξουσίας τον καλέσαμε να συνεχίσει στη βάση των συγκλίσεων Χριστόφια-Ταλάτ. Να μην αρχίσει από μηδενική βάση όπως υποσχέθηκε προεκλογικά για να υφαρπάξει ψήφους. Δεν εισακουστήκαμε. Ο Πρόεδρος με τη στήριξη όλων των κομμάτων πλην του ΑΚΕΛ, ακολούθησαν τη λογική της απόρριψης των συγκλίσεων και της διαπραγμάτευσης από την αρχή. Το μόνο που κατάφερε ήταν να μεγαλώσει το χάσμα οδηγώντας σε αδιέξοδο.
Εν τω μεταξύ διόρισε διαπραγματευτή για να μην υποβιβάζεται ο ίδιος, όπως έλεγε, σε κοινοτάρχη. Επέμενε για απευθείας συζήτηση με την Τουρκία και συμφώνησε να προχωρήσει σε χιαστί συναντήσεις. Διακήρυττε ότι θα ενέπλεκε την Ευρωπαϊκή Ένωση στις συνομιλίες για να καταστήσει την Τουρκία υπόλογη. Ότι θα αξιοποιούσε τους φίλους του διεθνώς για να πιέσουν την Τουρκία να συνεργαστεί για λύση και να αποδεχθεί την πρόταση μας για την Αμμόχωστο.
Η ζωή δυστυχώς τον διέψευσε. Αυτό για εμάς ήταν αναμενόμενο. Η τουρκική επιθετικότητα κλιμακώθηκε περαιτέρω ενώ σημαντική μερίδα της διεθνούς κοινότητας που συνήθως μας υποστήριζε, θώπευε σε αρκετές περιπτώσεις την Τουρκία και υιοθετούσε αρνητικές για την πλευρά μας θέσεις.
Όταν ο κ. Αναστασιάδης αποφάσισε να κινηθεί στη βάση των συγκλίσεων Χριστόφια-Ταλάτ στηρίξαμε τη διαδικασία, αποδεικνύοντας τον πατριωτισμό μας. Εκείνη την περίοδο επιτεύχθηκε και σχετική πρόοδος. Η πρόοδος αυτή θα μπορούσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για το ποθούμενο αποτέλεσμα της λύσης αν δεν επικρατούσαν άλλες φιλοδοξίες και συμφέροντα.
Την ώρα που είχε επιτευχθεί ακτίνα σύγκλισης στο ακανθώδες κεφάλαιο του εδαφικού, ο κ. Αναστασιάδης διέκοψε την προσπάθεια στον Μοντ Πελεράν 1. Δυστυχώς το έπραξε επικαλούμενος τον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ. Λέγοντας ότι του ζητήσαμε εμείς να επιστρέψει πίσω στην Κύπρο γιατί είχαμε προβλήματα στο Κόμμα. Ένα μεγάλο ψέμα.
Το δεύτερο Μοντ Πελεράν απέτυχε. Κάτω από την απειλή της οριστικής κατάρρευσης συμφωνήθηκε η σύγκληση Διάσκεψης για την Κύπρο. Είχαμε διαφορετική άποψη για την πιθανότητα επιτυχίας, αλλά και για τη σύνθεση της διάσκεψης.
Παρόλο που δεν ρωτηθήκαμε όταν αποφασίστηκε αυτή από τους δύο ηγέτες και τον ΟΗΕ, και πάλι στηρίξαμε την προσπάθεια, επιμένοντας στη διασφάλιση της οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάτι που έγινε.
Η πρώτη φάση της Διάσκεψης στη Γενεύη δεν απέδωσε αφού δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα το έδαφος. Αποφασίστηκε Διάσκεψη τεχνοκρατών για να προετοιμάσει την επόμενη φάση. Με τη λήξη της Διάσκεψης των τεχνοκρατών, όμως, είχαμε τα γνωστά ευτράπελα με το ενωτικό δημοψήφισμα.
Από εκείνο το σημείο και μετά, αντί ο κ. Αναστασιάδης να προβληματιστεί για το πού οδηγούσε τα πράγματα, αποφάσισε να επαναφέρει την πολιτική της πρόταξης. Απαιτούσε έναρξη των διαπραγματεύσεων από το θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας. Ζητούσε συμφωνία σε αυτό και μετά συζήτηση και συμφωνία στο εδαφικό. Μόνο τότε θα συζητούσε τα υπόλοιπα κεφάλαια έλεγε. Τι πέτυχε; Στο δείπνο της 4ης Ιουνίου 2017 στη Νέα Υόρκη ανέτρεψε ξανά τον εαυτό του, αποδεχόμενος να πάει στο Κραν Μοντανά.
Τα όσα έγιναν εκεί και τα όσα ακολούθησαν, επιβεβαίωσαν πλήρως τις προβλέψεις και τις εκτιμήσεις του ΑΚΕΛ για τους αντιφατικούς χειρισμούς του κ. Αναστασιάδη. Το ναυάγιο των συνομιλιών χρεώθηκε δυστυχώς και στη δική μας πλευρά. Ο ίδιος παρουσίασε ένα εντελώς διαφορετικό αφήγημα στον κυπριακό λαό και ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία.
Μετά την επανεκλογή του κ. Αναστασιάδη, το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται. Πύκνωναν τα δημοσιεύματα και οι πληροφορίες ότι ο Πρόεδρος προβληματιζόταν ότι ίσως τελικά να υπάρχουν «άλλες λύσεις» για το Κυπριακό. Αυτές επιβεβαιώθηκαν όταν ο αναπληρωτής Πρόεδρος της Συμμαχίας Πολιτών αποκάλυψε δημόσια ότι ο κ. Αναστασιάδης τους είχε πει μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου ότι θα «διαπραγματευόταν λύση με στοιχεία συνομοσπονδίας και δύο κρατών».
Φτάσαμε στο σήμερα. Μετά που χάσαμε μήνες να συζητούμε για το ποιο είναι το πλαίσιο, αν είναι αυτό της 30ης Ιουνίου ή της 4ης Ιουλίου και μετά τις φαιδρότητες του κυβερνώντος κόμματος περί προφορικού εγγράφου.
Ο κ. Αναστασιάδης επικαλείται σήμερα τις επιστολές που στέλνει στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ για να μας πείσει ότι είναι έτοιμος για επανέναρξη των συνομιλιών από το σημείο που είχαμε μείνει στο Κραν Μοντανά και στη βάση του πλαισίου Γκουτιέρες. Για να μας πείσει μάλιστα ότι αυτό κάνει, διέρρευσε την τελευταία του επιστολή.
Τόσο αυτή, όσο και οι προηγούμενες, αλλά και δημόσιες δηλώσεις του τον διαψεύδουν πανηγυρικά. Λέει ότι δέχεται το πλαίσιο Γκουτέρες αλλά επιδιώκει την επανασυζήτηση κλειστών, κατά τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, κεφαλαίων. Προτείνει νέες ιδέες τις οποίες μέχρι σήμερα δεν έχει εξηγήσει, όπως είναι η αποκεντρωμένη Ομοσπονδία. Θέτει προτάσεις που συζητήθηκαν κι απορρίφθηκαν από την ίδια τη διαπραγματευτική του Ομάδα, όπως είναι η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Κι ενώ ο κ. Αναστασιάδης πειραματίζεται, ακροβατεί και αναλώνεται σε τακτικισμούς, η Τουρκία κλιμακώνει την προκλητικότητα της και επιχειρεί νέα τετελεσμένα που μας φέρνουν πιο κοντά στην οριστική διχοτόμηση. Το παρατεταμένο αδιέξοδο, όπως προβλέψαμε της έδωσε την ευχέρεια να θέσει στο τραπέζι την απαράδεχτη απαίτηση για δύο κράτη.
Ενώ μας έλεγαν ότι θωράκισαν την ΑΟΖ, ότι είχαμε επαρκείς κι αποτελεσματικούς μηχανισμούς να αποτρέψουμε τις προκλήσεις της Τουρκίας στην ΑΟΖ, ότι η Τουρκία δεν θα μπορούσε να προχωρήσει σε γεωτρήσεις τι βιώνουμε; Η Τουρκία προχωρεί σε γεωτρήσεις με τρία πλοία, ενώ οι κυρώσεις που εξαγγέλλονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι όχι μόνο αναποτελεσματικές αλλά και πολύ κατώτερες των προσδοκιών και των διακηρύξεων της Κυβέρνησης Αναστασιάδη και των δηλώσεων του Υπουργού Εξωτερικών.
Την ίδια στιγμή οι μεθοδεύσεις της Τουρκίας για την Αμμόχωστο εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους. Οι ενέργειες της πλευράς μας θα έπρεπε να στοχεύουν στον τερματισμό των τουρκικών προκλήσεων και στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Πολύ φοβούμαστε ότι οι μέχρι στιγμής χειρισμοί και εξελίξεις κάθε άλλο παρά οδηγούν εκεί.
Καλούμε τον κ. Αναστασιάδη να κατανοήσει τις πραγματικότητες. Δεν είμαστε στο παρά πέντε. Είμαστε στο και πέντε. Η Κύπρος αν δεν επανενωθεί θα τουρκοποιηθεί. Αν αφεθεί η Τουρκία ανενόχλητη να εποικίζει και να φορτώνει στρατεύματα τη μισή μας πατρίδα, σύντομα θα θελήσει να επεκταθεί και στην υπόλοιπη μισή. Σε αυτή την περίπτωση δεν μας σώζουν ούτε οι χειραψίες στις τριμερείς, ούτε τα καζίνο, ούτε οι πύργοι.
Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα μπορούμε να υπολογίζουμε στο μέλλον μόνο όταν διασφαλιστεί ότι θα το ζήσουμε μαζί. Ότι θα το ζήσουμε στα πλαίσια λύσης που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό. Που θα αποκαθιστά την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Λύση βασισμένη στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου, στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Λύση που θα αποστρατιωτικοποιεί την Κύπρο και θα αποκλείει τα όποια εγγυητικά ή δικαιώματα επέμβασης στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας από ξένες δυνάμεις. Λύση που θα επανενώνει το έδαφος, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία στο πλαίσιο δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως αυτή περιγράφεται στα κείμενα των Ηνωμένων Εθνών. Λύση που θα οδηγεί σε ενωμένο κράτος, συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Συχνά διερωτούμαι αν η παράταξη που δημιούργησε το κυπριακό πρόβλημα θα καταφέρει ή θέλει να το λύσει. Αν η παράταξη που δημιούργησε το κυπριακό πρόβλημα θυμάται ότι αναθεμάτιζε τις απόψεις του ΑΚΕΛ τη δεκαετία του ’50 και τελικά μας οδήγησε στη Ζυρίχη. Αν θυμάται ότι αναθεμάτιζε τις απόψεις του ΑΚΕΛ το ’60 και βύθισε τον τόπο στο αίμα των δικοινοτικών ταραχών. Αν θυμάται ότι αναθεμάτιζε τις απόψεις του ΑΚΕΛ το ’70, έπιασε τα όπλα για να επιβάλει τις δικές της και έριξε τη μισή Κύπρο στο γκρεμό γεμίζοντας την άλλη μισή πρόσφυγες.
Αν διδάχτηκε κάτι από τη σύγχρονη Ιστορία του τόπου, οφείλει ως μια συμβολική συγνώμη προς το λαό μας για τα δεινά που προκάλεσε με τις ιδεοληψίες, το φανατισμό και τις παραταξιακές εμμονές της να εργαστεί με ειλικρίνεια και συνέπεια για τη σωτηρία της Κύπρου. Αν όχι, θα πρέπει να θυμάται ότι η Ιστορία πάντα κάνει ταμείο και όλοι θα κριθούμε στο τέλος.
Κυρίως θα πρέπει να θυμάται ότι απέναντι του βρίσκεται μια φωνή που πίσω της βρίσκονται χιλιάδες. Χιλιάδες που δεν μπορούν και δεν θέλουν να ξεχάσουν. Όλοι αυτοί που εδώ και τέσσερις δεκαετίες φυλάνε σαν φυλαχτό πολύτιμο το κλειδί του σπιτιού που τους περιμένει. Ποτίζουν με το δάκρυ τους τις φωτογραφίες των αγαπημένων τους για να μην τις μαράνουν τα χρόνια. Θυμούνται τα καλάσνικωφ, τα λαντρόβερ, τις φυλακές, τα βασανιστήρια, το αίμα. Θυμούνται την προδοσία. Δεν ξεχνούν το έγκλημα. Οραματίζονται γι’ αυτόν τον τόπο ένα άλλο μέλλον.
Αυτή η φωνή, είναι η δική μας φωνή. Είναι η φωνή του ΑΚΕΛ! Είναι το ανθρώπινο ποτάμι χιλιάδων ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων που δεν πρόκειται να κάνουν πίσω! Που ονειρεύονται Κύπρο ειρηνική και επανενωμένη!
Είναι η φωνή που βροντοφωνάζει και απόψε!
Θέλουμε Κύπρο επανενωμένη!
Θέλουμε δικαιοσύνη, ειρήνη και αδελφοσύνη!
Θέλουμε πίσω τη ζωή μας!
Θέλουμε πίσω την πατρίδα που ξεπούλησαν, τα χώματα που πάτησαν!
Είναι η φωνή του ΑΚΕΛ! Που φωνάζει κάθε χρόνο πιο δυνατά: η Κύπρος ανήκει στο λαό της!
Ζήτω το ΑΚΕΛ!
Ζήτω ο αδούλωτος κυπριακός λαός!
