Γιώργος Κουκουμάς: Για πραγματικά προοδευτικές απαντήσεις απαιτείται σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα

Συνέντευξη Eκπροσώπου Τύπου ΑΚΕΛ, Βουλευτή, Γιώργου Κουκουμά στην εφημερίδα Χαραυγή και τον δημοσιογράφο Μιχάλη Μιχαήλ.

Σε μια συγκυρία πολιτικής ρευστότητας και κοινωνικής πίεσης, το μέλος της Κεντρικής Γραμματείας του ΑΚΕΛ, Γιώργος Κουκουμάς, στη συνέντευξή του στη «Χαραυγή» παρεμβαίνει σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα της επικαιρότητας.

Ασκεί σκληρή κριτική στη διγλωσσία του ΔΗΣΥ, την πατριδοκαπηλία της Αννίτας Δημητρίου και τις παρεμβάσεις Αναστασιάδη, ενώ στηλιτεύει το λαϊκισμό και την επικοινωνιακή διαχείριση της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη, ειδικά με αφορμή τις πυρκαγιές και την ακρίβεια.

Αναλύει τις κοινωνικές προτάσεις του ΑΚΕΛ για μισθούς, στέγη και φορολόγηση υπερκερδών, επαναφέρει τη θέση για επανέναρξη των συνομιλιών στο Κυπριακό και στέλνει μήνυμα συσπείρωσης ενόψει Βουλευτικών, με επίκεντρο τη νεολαία, τους εργαζομένους και την προοδευτική κοινωνική συμμαχία.

«Η κυπριακή κοινωνία βιώνει μια αντίθεση που γίνεται εκρηκτική. Από τη μια, τα υπερκέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και τα αυξημένα –λόγω ακρίβειας– έσοδα του κράτους και από την άλλη το κόστος ζωής που πιέζει»

«Η διγλωσσία του ΔΗΣΥ είναι σύμπτωμα των διαχρονικών αντιφάσεων της ελληνοκυπριακής δεξιάς που σοβούν και σήμερα»

«Ενόσω το δίδυμο Ερντογάν – Τατάρ εμμένει στην αξίωση για δύο κράτη, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε πρόοδος ούτε ουσιαστική συζήτηση»

Το τελευταίο διάστημα έχουμε μια στροφή από κόμματα προς μια εθνικιστική ή εθνικίζουσα ρητορική. Όπως π.χ. η πρόσφατη δήλωση της προέδρου του ΔΗΣΥ ότι «δεν πρέπει να έχουμε διχόνοια μεταξύ μας, αλλά με τους απέναντι», καθώς και η επανεμφάνιση Αναστασιάδη με νουθεσίες προς την ηγεσία του ΔΗΣΥ. Θα θέλατε να το σχολιάσετε;

Από τη μια, η Αννίτα Δημητρίου, που θα έφερνε το σύγχρονο και το νέο στην πολιτική ζωή, κατάντησε να συναγωνίζεται με το ΕΛΑΜ στην πατριδοκαπηλία και το γριβισμό. Να «ξεχνά» ότι εχθρός μας δεν είναι οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας, αλλά η τουρκική κατοχή. Και από την άλλη, η θεωρία του «νέου ρεαλισμού» του Χάρη Γεωργιάδη που καλλιεργεί ευθέως το συμβιβασμό με τη διχοτόμηση, δηλαδή την οριστική παράδοση της μισής Κύπρου στην Τουρκία. Μια θεωρία της οποίας το δρόμο, βέβαια, άνοιξε ο ίδιος ο Αναστασιάδης συζητώντας με την Τουρκία τα δύο κράτη.

Αυτή η διγλωσσία είναι σύμπτωμα των διαχρονικών αντιφάσεων της ελληνοκυπριακής δεξιάς που σοβούν και σήμερα. Όμως οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα: να μας μείνει για πάντα η κατοχή και η διχοτόμηση. Όσο για τον Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος αντί να λογοδοτεί για τη διαφθορά της δεκαετίας του, βγαίνει και κάνει μαθήματα πατριωτισμού, η λέξη θράσος ίσως δεν είναι αρκετή.

Μιας και αναφέρεστε στο Κυπριακό, ποια θα πρέπει να είναι η προτεραιότητα της ελληνοκυπριακής πλευράς με στόχο την επανεκκίνηση των διαπραγματεύσεων;

Η όλη προσπάθεια στο Κυπριακό συντηρείται μεν ζωντανή, χωρίς όμως απτά βήματα προς τα μπρος. Προφανώς, ενόσω το δίδυμο Ερντογάν-Τατάρ εμμένει στην αξίωση για δύο κράτη, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε πρόοδος ούτε ουσιαστική συζήτηση. Η ψηφοφορία του Οκτωβρίου για την ηγεσία των Τουρκοκυπρίων ενδεχομένως να δώσει μια νέα προοπτική, αλλά αυτό απομένει να το δούμε.

Εμείς επιμένουμε ότι ο τρόπος για να υπάρξει ξανά ελπίδα στο Κυπριακό είναι να επαναρχίσουν οι συνομιλίες από το σημείο που διακόπηκαν το 2017. Εκεί δηλαδή που, όπως όλοι παραδέχονται, είχαμε βρεθεί μια ανάσα πριν από μια λύση αρχών στο Κυπριακό. Κατοχυρώνοντας τις συγκλίσεις που είχαν συμφωνηθεί μέχρι τότε και ολοκληρώνοντας τη διαπραγμάτευση για τα εκκρεμούντα ζητήματα στη βάση του Πλαισίου Γκουτέρες. Αυτή είναι η δική μας θέση. Όποιος έχει πιο αποτελεσματικό δρόμο για να αποτραπεί η οριστική διχοτόμηση, να μας τον πει.

Πάμε σε ένα άλλο θέμα. Μια σειρά από ενέργειες της κυβέρνησης, όπως φάνηκε και στο θέμα των πρόσφατων πυρκαγιών, έχει λαϊκίστικο και επικοινωνιακό προσανατολισμό. Πόσο σας ανησυχεί ως ΑΚΕΛ ότι οι πολίτες πολλές φορές είναι επιρρεπείς στο λαϊκισμό;

Ο λαϊκισμός είναι διάχυτος. Και στην Κύπρο και στον κόσμο. Στην πολιτική, στα μέσα ενημέρωσης, στην κοινωνική δικτύωση. Όμως πρώτα, πρέπει να εξηγηθούμε τι είναι λαϊκισμός. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση θεωρεί «λαϊκισμό» τη λαϊκή απαίτηση για παραίτηση των υπουργών που ευθύνονται για την τραγική διαχείριση στην πιο καταστροφική πυρκαγιά στα χρονικά του κράτους. Αλλά δεν θεωρούν λαϊκισμό τα στημένα διαγγέλματα του κ. Χριστοδουλίδη. Ή ακόμα, η κυβέρνηση –και οι τράπεζες βεβαίως– θεωρούν «λαϊκισμό» την πρόταση του ΑΚΕΛ για φορολόγηση των τραπεζών προκειμένου να στηριχθεί ο κόσμος με δυσβάστακτα στεγαστικά δάνεια. Δεν θεωρούν όμως λαϊκισμό τα παραπλανητικά νούμερα που πλασάρει η κυβέρνηση για να πείσει ότι αυξήθηκαν οι μισθοί, όταν οι εργαζόμενοι βιώνουν στο πετσί τους το αντίθετο. Λαϊκισμός, λοιπόν, δεν είναι οι έγνοιες και τα αιτήματα του λαού, όπως καλλιεργούν οι συστημικές δυνάμεις και τα φερέφωνά τους στα ΜΜΕ. Λαϊκισμός είναι τα ψέματα και η ανειλικρίνεια στην πολιτική.

Εδώ είναι και η διαφορά του ΑΚΕΛ από τους υπόλοιπους. Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί με το ΑΚΕΛ, κανείς δεν μπορεί να του προσάψει ότι κρύβει ή μεταλλάσσει τις θέσεις του. Ακόμα κι αυτές που δεν «φέρνουν ψήφους», που πάνε κόντρα στο ρεύμα. Είτε πρόκειται για τη συνέπειά μας στο στόχο της επανένωσης, είτε για την αντιπαράθεσή μας με το ρατσισμό και τον εθνικισμό, είτε για την πρότασή μας για μια διαφορετική οικονομική ανάπτυξη της χώρας, είτε για την αντίθεσή μας στην υποτέλεια της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη προς το γενοκτονικό καθεστώς Νετανιάχου. Αυτή η στάση ειλικρίνειας και συνέπειας είναι –και πρέπει να είναι– αυτονόητη για την Αριστερά. Κι αυτή η στάση, αργά ή γρήγορα, εκτιμάται και από το λαό.

Είναι γενική διαπίστωση ότι αρκετός κόσμος φέτος δεν έκανε και δεν θα κάνει διακοπές λόγω οικονομικών αδυναμιών. Ωστόσο, η κυβέρνηση επιμένει να προβάλλει αριθμούς αντί την πραγματική κατάσταση. Ως ΑΚΕΛ έχετε υποβάλει σωρεία προτάσεων, υπήρξε κάποια κινητικότητα από πλευράς κυβέρνησης;

Δεν είναι μόνο η οικονομική αδυναμία για διακοπές. Η κυπριακή κοινωνία βιώνει μια αντίθεση που γίνεται εκρηκτική. Από μια, τα κέρδη και τα υπερκέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και τα αυξημένα –λόγω ακρίβειας– έσοδα του κράτους. Από την άλλη, το κόστος ζωής που πιέζει την πλειοψηφία της κοινωνίας, οι καθηλωμένοι μισθοί των εργαζομένων, τα νέα ζευγάρια που δεν μπορούν να αποκτήσουν στέγη. Για να υπάρξουν πραγματικά προοδευτικές απαντήσεις σε αυτά, πρέπει να σπάσουν αβγά. Πρέπει να υπάρξει σύγκρουση με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη όχι μόνο δεν διατίθεται για τέτοια σύγκρουση, αλλά μόνο να εξυπηρετήσει αυτά τα συμφέροντα ενδιαφέρεται.

Ξεχωρίζω τρεις μεγάλες προτεραιότητες του ΑΚΕΛ που θα διεκδικήσουμε ακόμα πιο επιτακτικά και αποφασιστικά το επόμενο διάστημα. Πρώτο, να μπει φρένο –μέσα από τις νομοθετικές προτάσεις του ΑΚΕΛ– στην ανεξέλεγκτη αγορά γης και ακινήτων από εύπορους ξένους που οξύνει τη στεγαστική κρίση. Δεύτερο, να μεταφραστεί η οικονομική ανάπτυξη σε πραγματικές βελτιώσεις στα εισοδήματα των εργαζομένων, με επέκταση της ΑΤΑ σε όλον τον ιδιωτικό τομέα, αύξηση του κατώτατου μισθού και επέκταση των συλλογικών συμβάσεων. Και τρίτο, να φορολογηθούν τα υπερκέρδη των τραπεζών και των εταιρειών ΑΠΕ, αλλά και ο συσσωρευμένος πλούτος, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τολμηρές κοινωνικές πολιτικές για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας.

Tο ΑΚΕΛ εδραιώνεται στην κοινωνία ως η μοναδική και αποτελεσματική δύναμη αντιπολίτευσης

Μετά το Συνέδριό του, ποιο είναι το βασικό πολιτικό μήνυμα που θέλει να εκπέμψει το ΑΚΕΛ ενόψει των βουλευτικών εκλογών; Θα υπάρξουν νέα ανοίγματα του κόμματος;

Το ΑΚΕΛ βγήκε από το Συνέδριο ανανεωμένο, ενωμένο και αποφασισμένο να δυναμώσει την παρουσία της Αριστεράς σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα πεδία. Οι έρευνες γνώμης της τελευταίας περιόδου, όσο ρευστό κι αν είναι το σκηνικό, καταδεικνύουν ότι η δουλειά που γίνεται ήδη φέρνει αποτελέσματα. Το ΑΚΕΛ εδραιώνεται στη συνείδηση της κοινωνίας ως η μοναδική και η αποτελεσματική δύναμη αντιπολίτευσης και ταυτόχρονα επαναβεβαιώνεται ως η δύναμη που έχει πρώτη έγνοια τα προβλήματα των εργαζομένων και της μεσαίας τάξης. Αυτά δείχνουν το δρόμο για τη συνέχεια. Να συνεχίσουμε το κτίσιμο της Κοινωνικής Συμμαχίας με ανθρώπους από τον προοδευτικό κόσμο της χώρας και ταυτόχρονα να προχωρήσουμε σε ένα αποφασιστικό άνοιγμα στη νεολαία και στον κόσμο της εργασίας, με προμετωπίδα τις διεκδικήσεις μας για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα του τόπου.