Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Α. Κυπριανού στη Συζήτηση για τον Κρατικό Προϋπολογισμό
Το πλαίσιο μέσα στο οποίο συζητούμε φέτος τον Κρατικό Προϋπολογισμό για το 2020 είναι ιδιαίτερα ζοφερό.
Η Κυβέρνηση Αναστασιάδη-Συναγερμού επιλέγει να ασκεί την εξουσία με αυταρχισμό και αλαζονεία.
Επιλέγει να συγκρούεται και να διχάζει.
Ενδιαφέρεται μόνο για τους λίγους και εκλεκτούς, αδιαφορώντας για τους πολλούς.
Προωθεί την ημετεροκρατία, την κουμπαροκρατία και την κομματικοποίηση των πάντων. Αδιαφορώντας για τη διαπλοκή και τη διαφθορά που έγιναν καθημερινό φαινόμενο. Δίχως ίχνος ευθιξίας και δεοντολογίας.
Με κινήσεις εντυπωσιασμού και αδιαφορώντας για την ουσία. Στοχεύοντας να ελέγχει την κοινή γνώμη στο εσωτερικό. Αδιαφορώντας για τη ζημιά που γίνεται στο εξωτερικό.
Ως αποτέλεσμα, η πλειοψηφία της κοινωνίας είναι κουρασμένη από την υπερ-προσπάθεια να επιβιώσει∙ να σταθεί στα πόδια της.
Αγανακτισμένη από τα αλλεπάλληλα κρούσματα διαφθοράς και διαπλοκής.
Απογοητευμένη από την κατάσταση που επικρατεί στο Κυπριακό και απαισιόδοξη∙ δίχως ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει∙ ότι η Κύπρος έχει ελπίδα να σωθεί από τους κινδύνους και τις απειλές.
Η κοινωνία ανησυχεί από την κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας και επιθετικότητας. Η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας έναντι αυτής της κλιμάκωσης, δυστυχώς, παραμένει φραστική. Τα όποια μέτρα λαμβάνονται δεν έχουν και ούτε μπορούν να έχουν ουσιαστικά αποτελέσματα σε ό,τι αφορά τη λύση του Κυπριακού.
Ο κ. Αναστασιάδης αντί να διδάσκεται από τα λάθη του, αντί να καταστρώσει ολοκληρωμένη στρατηγική επίτευξης του στόχου της λύσης, δυστυχώς αυτοσχεδιάζει. Λειτουργεί με παλινδρομήσεις, αντιφάσεις και τακτικισμούς. Ως αποτέλεσμα το Κυπριακό οδηγήθηκε σε επικίνδυνη τελμάτωση.
Παρόλες τις προεκλογικές τους υποσχέσεις ο κ. Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ δεν έφεραν το Κυπριακό πιο κοντά σε λύση.
Το χειρότερο είναι ότι δεν έπεισαν τη διεθνή κοινότητα πως δεν έχουμε ευθύνες για το παρατεταμένο αδιέξοδο.
Δεν προστάτευσαν αποτελεσματικά τα συμφέροντα και τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά προειδοποιούσαμε ότι το παρατεταμένο αδιέξοδο εγκυμονούσε κινδύνους για νέα σοβαρά τετελεσμένα σε βάρος της Κύπρου και του λαού μας. Σ’ αυτό συνέβαλλε και η απενοχοποίηση της Τουρκίας με την Έκθεση του κ. Γκουτέρες στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το Σεπτέμβριο του 2017.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η Κυβέρνηση δεν αντέδρασε στην Έκθεση του Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. που κατέρριπτε το αφήγημα του κ. Αναστασιάδη για το τι έγινε στο Κραν Μοντανά.
Επιμέναμε τότε ότι έπρεπε να γίνει δεκτή χωρίς όρους και προϋποθέσεις η εισήγηση του κ. Γκουτέρες να επαναρχίσει η διαπραγμάτευση από το σημείο που είχε μείνει στο Κραν Μοντανά, δηλαδή με τις συγκλίσεις, το Πλαίσιο Γκουτέρες της 30ης Ιουνίου και το άτυπο έγγραφο για το μηχανισμό εφαρμογής της λύσης. Δυστυχώς, δεν εισακουστήκαμε.
Προειδοποιήσαμε ότι το διαπραγματευτικό κενό θα έδινε χώρο στην τουρκική επιθετικότητα. Δικαιωθήκαμε.
Χάθηκαν δυόμιση πολύτιμα χρόνια κατά τα οποία η Τουρκία κλιμάκωσε την επιθετική της ρητορική∙ προκάλεσε και προκαλεί στην ΑΟΖ μας και την Αμμόχωστο. Δυστυχώς ούτε εμείς δεν πείσαμε τη διεθνή κοινότητα για την ειλικρίνεια των προθέσεων μας.
Οι δηλώσεις του κ. Αναστασιάδη που αμφισβητούσαν συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν, οι λεγόμενες νέες ιδέες, η άγονη αντιπαράθεση για το δήθεν πλαίσιο της 4ης Ιουλίου ροκάνιζαν τον χρόνο.
Η κλεψύδρα αδειάζει. Αν δεν σοβαρευτούμε, αν δεν είμαστε συνεπείς στο στρατηγικό στόχο, θα χάσουμε οριστικά τη δυνατότητα λύσης του Κυπριακού στο συμφωνημένο πλαίσιο. Είναι λυπηρό αλλά είναι διάχυτη η εντύπωση ότι αυτός είναι ο στόχος κάποιων και στην ελληνοκυπριακή κοινότητα.
Στην πρόσφατη συνάντηση στο Βερολίνο επαναβεβαιώθηκε και ενώπιον του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών ότι ο στόχος λύσης είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.
Επαναλήφθηκε ότι οι όροι αναφοράς θα αποτελούνται από την Κοινή Διακήρυξη της 11ης Φεβρουαρίου του 2014, τις συγκλίσεις οι οποίες έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα και το Πλαίσιο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ της 30ης του Ιούνη.
Όλα αυτά είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους φλέρταραν με άλλες ιδέες του κ. Αναστασιάδη συμπεριλαμβανομένου.
Το γεγονός ότι οι όροι αναφοράς δεν έγινε εφικτό να συμφωνηθούν, είναι ανησυχητικό.
Ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι η τυχόν επανέναρξη των διαπραγματεύσεων τοποθετείται μετά τις εκλογές στην Τουρκοκυπριακή Κοινότητα.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η τοποθέτηση του Γ.Γ. του ΟΗΕ, που επαναλαμβάνεται γι’ άλλη μια φορά, ότι οι δύο ηγέτες πρέπει να προετοιμάσουν την κοινωνία για την ανάγκη επίλυσης του Κυπριακού. Από την ετοιμότητα τους να το πράξουν θα διαφανεί και η πολιτική τους βούληση να εργαστούν για τη λύση.
Πολλοί διερωτούνται δικαιολογημένα πώς θα συζητήσουμε για λύση «με αυτή την επιθετική Τουρκία πώς θα συζητήσουμε για λύση»; Ακριβώς αυτή η επιθετικότητα δημιουργεί γεωπολιτική αβεβαιότητα η οποία απειλεί ευθέως την προοπτική επιβίωσης, φυσικής και οικονομικής, της πατρίδας και του λαού μας.
Πρέπει να διερωτηθούμε: θα σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και θα παραδώσουμε την πατρίδα μας στην Τουρκία ή θα παλέψουμε με όλα τα διπλωματικά μέσα που διαθέτουμε για να την σώσουμε;
Η συνέχιση της σημερινής κατάστασης πραγμάτων θα σημαίνει και συνέχιση των τουρκικών μεθοδεύσεων σε βάρος της Κύπρου.
Αν δεν συζητήσουμε για λύση η φυσιολογική εξέλιξη θα είναι η διχοτόμηση.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε τι μας διδάσκει η Ιστορία. Διαχρονικά, σε συνθήκες διαπραγματευτικού κενού, είχαμε τα πιο σοβαρά τετελεσμένα από πλευράς Τουρκίας. Αυτό πρέπει να μας χτυπήσει καμπανάκι.
Θα σταθώ επιγραμματικά και στο ζήτημα του φυσικού αερίου.
Οι παράνομες δραστηριότητες της Τουρκίας καταδεικνύουν ότι η λύση του Κυπριακού αποτελεί το μόνο αποτελεσματικό τρόπο για να αντιμετωπιστεί η τουρκική επιθετικότητα.
Υπενθυμίζω σχετικά ότι οι συγκλίσεις για τις θαλάσσιες ζώνες, τους φυσικούς πόρους και την κατανομή των ομοσπονδιακών εσόδων επιλύουν το πρόβλημα μεταξύ των δύο κοινοτήτων ταυτόχρονα με τη λύση του Κυπριακού.
Η μόνη εκκρεμότητα που θα απομείνει σε περίπτωση λύσης είναι η οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Τουρκία. Πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλά κράτη μεταξύ τους και με το οποίο μπορούμε να ζήσουμε μέχρι και την οριστική του επίλυση.
Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι μετά τη λύση του Κυπριακού δύσκολα μεν αλλά δημιουργούνται καλύτερες προϋποθέσεις για επίλυσή του. Με άλυτο το Κυπριακό είναι ευσεβοποθισμός να πιστεύουμε ότι η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Τουρκία είναι εφικτή.
Πρέπει, λοιπόν, να ξεπεραστούν τα εμπόδια για επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων με στόχο τη λύση δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας.
Μια άλλη απαίτηση κάποιων είναι η εγκατάλειψη του συμφωνημένου πλαισίου λύσης.
Σήμερα αποδεικνύεται με το χειρότερο τρόπο ότι το μοναδικό πραγματικό δίλημμα που έχουμε ενώπιον μας είναι ομοσπονδία ή διχοτόμηση. Σήμερα που συζητούνται επιλογές άλλες από την ομοσπονδία, ακούσατε κανένα να μιλά για ενιαίο κράτος, εκτός από κάποιους στην ελληνοκυπριακή κοινότητα;
Αντιθέτως, οι συζητήσεις αφορούν τη συνομοσπονδία και τα δύο κράτη. Όλοι καταλαβαίνουμε, ότι στην πραγματική ζωή, τέτοιες ιδέες επιτρέπουν στην Τουρκία να μεθοδεύει τον πλήρη έλεγχο των κατεχομένων και έμμεσο έλεγχο των ελεύθερων περιοχών. Αυτό θα οδηγήσει σε σκληρό χερσαίο σύνορο με την Τουρκία κάτι που θα είναι καταστροφικό για την Κύπρο.
Συνεπώς, η μόνη εφικτή λύση είναι η δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία.
Λύση στην οποία θα κατοχυρώνονται και θα διασφαλίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες όλων των κυπρίων πολιτών.
Λύση βασισμένη στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου, στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο.
Λύση που θα αποστρατιωτικοποιεί την Κύπρο και θα αποκλείει τα όποια εγγυητικά ή δικαιώματα επέμβασης στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας από ξένες δυνάμεις.
Λύση που θα επανενώνει το έδαφος, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία στο πλαίσιο δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με μία κυριαρχία, ιθαγένεια, διεθνή προσωπικότητα και με πολιτική ισότητα όπως αυτή περιγράφεται στα κείμενα των Ηνωμένων Εθνών.
Λύση που θα οδηγεί σε ενωμένο κράτος, συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ευχή μας είναι οι δύο ηγέτες να λειτουργήσουν στο εξής με συνέπεια και αποφασιστικότητα. Να προσηλωθούν σε πρωτοβουλίες και ρητορική που θα ενισχύουν την προοπτική για την επανένωση της πατρίδας μας.
Η ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής έχει αποσταθεροποιηθεί πλήρως.
Η Τουρκία ακολουθώντας επιθετική στρατηγική τετελεσμένων επιχειρεί να επωφεληθεί από τη γεωπολιτική αστάθεια. Γι’ αυτό προειδοποιούσαμε και πιέζαμε τον κ. Αναστασιάδη τόσο καιρό. Για να μη δημιουργηθούν τετελεσμένα λόγω του διαπραγματευτικού κενού. Δεν εισακουστήκαμε.
Τελικά η Κύπρος κινδυνεύει να πληρώσει το κόστος του χαμένου χρόνου.
Την ώρα που γίνονταν όλα αυτά, ο λαός παραμυθιαζόταν ότι η ΑΟΖ έχει θωρακιστεί. Αντί να αναγνωρίσουν τα λάθη τους και να αναθεωρήσουν την τακτική τους, αντί να κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, διάλεξαν τον εύκολο δρόμο.
Επιχείρησαν να επιρρίψουν ευθύνες και πάλι στο ΑΚΕΛ.
Βολικός στόχος ενόψει ευρωεκλογών. Τα δεδομένα τότε τους ασκούσαν αφόρητη πίεση. Οι ευθύνες τους για το ξεπούλημα του Συνεργατισμού ήταν απροκάλυπτες.
Εν τω μεταξύ, η κοινωνική οργή για τις κατά συρροή δολοφονίες αλλοδαπών γυναικών και παιδιών, φούντωνε.
Την ώρα που τα τουρκικά γεωτρύπανα επιχειρούσαν εντός της κυπριακής ΑΟΖ, την ώρα που τουρκικές φρεγάτες εμπόδιζαν γεωτρήσεις εντός αδειοδοτημένων οικοπέδων και αυτοί παρακολουθούσαν αδύναμοι να αντιδράσουν εξαιτίας των χειρισμών τους τι έκαναν; Κατηγόρησαν εμάς ότι παίζαμε το παιχνίδι της Τουρκίας!
Ο κάθε λογικός άνθρωπος μπορούσε να καταλάβει ότι επρόκειτο για μικροκομματικό τέχνασμα, προκειμένου να συγκρατήσουν τα ποσοστά τους.
Γι’ ακόμα μια φορά ο κ. Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ έβαζαν τα ποσοστά και τις καρέκλες πάνω από όλα. Έριξαν το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου μιλώντας για «δανεικές ψήφους» και για το ΑΚΕΛ που «υπονομεύει την πατρίδα». Βγάζοντας τη μάσκα έστριψαν ακροδεξιά.
Ξεκίνησαν μια εκστρατεία φόβου, για να παρουσιάσουν το ΑΚΕΛ ως μίασμα, ως κίνδυνο για τον τόπο και την οικονομία.
Δυστυχώς για τον τόπο μας, το σύνθημα για την κατρακύλα αυτή την έδωσε το ίδιο το Προεδρικό. Με τον ίδιο τον Πρόεδρο να μας αποκαλεί μηδενικά, επειδή τολμήσαμε να ασκούμε κριτική∙ με το Προεδρικό και τον ΔΗΣΥ να μας ρωτούν ποιών τα συμφέροντα εκπροσωπούμε.
Ρωτούν εμάς ποιών τα συμφέροντα εκπροσωπούμε την ώρα που αφήνουν τον χρόνο να περνά ανεκμετάλλευτος.
Την ώρα που η Άγκυρα μεθοδεύει τον εποικισμό της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου παραβιάζοντας κατάφωρα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Την ώρα που απειλεί επικίνδυνα την ταυτότητα της τουρκοκυπριακής κοινότητας με τον εποικισμό και τον πλήρη έλεγχο της.
Θα το ξαναπώ. Το ΑΚΕΛ ήταν, είναι και θα παραμείνει η πατριωτική φωνή που φωνάζει για όλη την Κύπρο. Η φωνή που φωνάζει ότι είμαστε μια πατρίδα, ένας λαός∙ ότι δεν θα παραδοθούμε, δεν θα γονατίσουμε. Θα παλέψουμε για να ζήσουμε στον τόπο μας ενωμένοι, ελεύθεροι και μονιασμένοι.
Το μέλλον, την πατρίδα, την κοινωνία, την οικονομία δεν την απειλεί το ΑΚΕΛ. Την απειλούν αδέξιοι χειρισμοί και επικίνδυνες πολιτικές. Και στο Κυπριακό και στην εσωτερική διακυβέρνηση.
Στο εσωτερικό πρέπει επιτέλους οι κυβερνώντες να ενδιαφερθούν για την πλειοψηφία της κοινωνίας που υποφέρει από τους χειρισμούς τους.
Πρέπει επιτέλους να απεγκλωβιστούν από το μύθο που έκτισαν για το success story της Κυπριακής οικονομίας. Η πραγματικότητα είναι δυστυχώς πολύ διαφορετική.
Τι είδους ανάπτυξη έφεραν; Γιατί είναι περήφανοι γι’ αυτήν;
Σε ποιων τις τσέπες μπαίνουν τα έσοδα από την ανάπτυξη; Ποιους θα ωφελέσει;
Πρόκειται για ανάπτυξη που διασφαλίζει την αειφορία, την προστασία του περιβάλλοντος;
Που στηρίζει την πραγματική οικονομία;
Πρόκειται για ανάπτυξη που προάγει την έρευνα και την καινοτομία;
Που στοχεύει σε αντιμετώπιση των πολλών κοινωνικών προβλημάτων; Που επενδύει στο ανθρώπινο δυναμικό;
Όχι βέβαια.
Ολόκληρο το παραγωγικό μοντέλο της Κύπρου στρεβλώνεται, το ανθρώπινο δυναμικό της απαξιώνεται. Οι συνειδήσεις των νεότερων γενεών διαφθείρονται μέσα σε ένα αντιπαραγωγικό περιβάλλον. Περιβάλλον που καταδικάζει τις νεότερες γενιές σε ζωή χειρότερη και ακριβότερη από τη ζωή των προηγούμενων γενιών.
Η οικονομία μεγαλώνει, όμως η κοινωνία συνεχίζει να νιώθει αβεβαιότητα και ανασφάλεια για το μέλλον.
Οι θέσεις εργασίας αυξάνονται, όμως οι εργαζόμενοι είναι παγιδευμένοι στη στασιμότητα των μισθών και των εισοδημάτων τους. Δεν μπορούν να σχεδιάσουν με ασφάλεια και σιγουριά το μέλλον τους.
Ενώ οι διεθνείς επενδύσεις αυξάνονται, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και οι αυτοεργοδοτούμενοι δύσκολα τα φέρνουν βόλτα. Συνεχίζουν να βρίσκονται αντιμέτωποι με το βάρος των δανείων και των υποχρεώσεων τους.
Για την Κυβέρνηση αυτές οι αντιφάσεις είναι φυσιολογικές. Διαχρονικά έτσι πολιτεύονται, γιατί τους βολεύει. Γιατί εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ισχυρών τους φίλων και των ημετέρων.
Παρά τις βελτιωμένες οικονομικές συνθήκες, παρά τα πλεονάσματα στα δημόσια ταμεία και την αύξηση των θέσεων εργασίας, δεν έχουν αλλάξει ούτε την πολιτική κατεύθυνση τους στην οικονομία ούτε έχουν βελτιώσει τη φιλοσοφία για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2020. Η Κυβέρνηση συνεχίζει να θεωρεί ότι όλα κυλούν ομαλά την ώρα που η αβεβαιότητα και οι δυσκολίες παραμένουν για πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Σε ότι αφορά τα πλεονάσματα είναι εύκολο να τα πετύχεις αν πετσοκόβεις τις δαπάνες για τη δημόσια υγεία, τα προσφυγικά προγράμματα, τις κοινωνικές παροχές κλπ.
Στην Οικονομία, παρά τους θετικούς ρυθμούς, η Κυβέρνηση ακολουθεί μοντέλο ανάπτυξης που στηρίζεται στο βραχυπρόθεσμο σχεδιασμό. Αυτός δεν είναι βιώσιμος. Παράλληλα έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις σε μεγάλη μερίδα της κοινωνίας.
Με το μονοδιάστατο μοντέλο ανάπτυξης, στηριγμένο στη βιομηχανία πώλησης διαβατηρίων, η Κυβέρνηση έχει δημιουργήσει οικονομία για τους λίγους.
Είναι γεγονός ότι το πρόγραμμα διαβατηρίων βοήθησε την οικονομία μας σε δύσκολες στιγμές. Η κατάχρηση του όμως, η έλλειψη αποτελεσματικού ελέγχου και η εμπλοκή της οικογένειας του Προέδρου στο Πρόγραμμα το ζήμιωσαν αφάνταστα.
Το χειρότερο μάς δυσφήμισαν στο εξωτερικό. Αυτό, όπως παραδέχτηκε και ο Υπουργός Οικονομικών ελάχιστη συνεισφορά είχε στο ΑΕΠ της χώρας. Τα πλείστα έσοδα μπήκαν στις τσέπες μιας μικρής ομάδας επιχειρηματιών ανάπτυξης γης, δικηγόρων και λογιστών. Σε αντίθεση η πλειοψηφία της κοινωνίας σηκώνει το βάρος της κρίσης. Το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μειώθηκε δραματικά τα τελευταία επτά χρόνια. Σήμερα υστερεί σημαντικά σε σχέση με την περίοδο πριν από το 2013.
Αυτή η κατάσταση έχει επιδεινώσει την καθημερινότητα της κοινωνίας.
Ας δούμε για παράδειγμα τί συμβαίνει στον τομέα της στέγασης. Τα αυξημένα ενοίκια, οι αυξημένες τιμές αγοράς κατοικίας, τα χαμηλά εισοδήματα των εργαζομένων, η δύσκολη δανειοδότηση από τις τράπεζες και η υπονόμευση της στεγαστικής πολιτικής του Κράτους, έκαναν τη στέγη προνόμιο και όχι δικαίωμα για όλους.
Αντί όλα αυτά να τους προβληματίσουν, προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες αλλού. Το επιχείρημα τους «φταίνε οι προηγούμενοι». Κυβερνούν 7 ολόκληρα χρόνια και αναζητούν ευθύνες στους προηγούμενους. Δεν είναι μόνο αυτό όμως.
Ποιος ξεχνά τη δήλωση του Χάρη Γεωργιάδη ότι την ευθύνη για τα ψηλά ενοίκια την έχουν τα νεαρά ζευγάρια; Γιατί; Γιατί τάχα επιλέγουν να ενοικιάζουν αντί να αγοράζουν ή να χτίζουν.
Αλήθεια δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό του ότι δεν έχουν λεφτά για να αγοράσουν; Να χτίσουν ότι δεν έχουν λεφτά; Ότι έχουν χαμηλούς μισθούς και δεν μπορούν να κάνουν δάνειο; Σε ποιον κόσμο ζει;
Δεν είναι μόνο τα ενοίκια και η στέγη. Η Κύπρος είναι πρωταθλήτρια στην ακρίβεια αγαθών πρώτης ανάγκης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την ώρα που οι μισθοί μειώθηκαν ραγδαία οι τιμές για αγαθά πρώτης ανάγκης βρίσκονται στα ύψη. Ούτε αυτό ανησυχεί την Κυβέρνηση.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ δεν πέτυχε success story στην οικονομία της Κύπρου. Αντιθέτως την έθεσε σε κίνδυνο οδηγώντας σε οικονομία της αρπαχτής. Η ραγδαία μεγέθυνση στον τομέα των κατασκευών ενέχει κίνδυνο δημιουργίας φαινομένου φούσκας.
Η παρούσα κατάσταση κάνει τη χώρα πιο ευάλωτη στις διεθνείς εξελίξεις και στους διεθνείς κινδύνους.
Η Κυβέρνηση Αναστασιάδη- Συναγερμού θα μείνει στην ιστορία ως αυτή που διέλυσε το Συνεργατισμό. Ανέλαβε τη διαχείριση του το 2013 με την κρατικοποίηση του. Για πέντε χρόνια δήλωνε ότι όλα πάνε καλά. Τελικά τον οδήγησε στο ξεπούλημα με τεράστια κρατική επιδότηση στην Ελληνική Τράπεζα. Την ίδια στιγμή φόρτωσε στους ώμους του λαού δισεκατομμύρια ευρώ.
Το πόρισμα για την κατάρρευση του Συνεργατισμού εξανέμισε τα ελάχιστα ψήγματα αξιοπιστίας που είχαν απομείνει στην Κυβέρνηση.
Η άρνηση τους να αναλάβουν τις ευθύνες τους, η απόρριψη του πορίσματος. Επιβεβαίωσε ότι συνεχίζουν να μην αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για τίποτα.
Το πόρισμα ξεκάθαρα και τεκμηριωμένα αναλύει τους λόγους για την κατάρρευση του Συνεργατισμού. Σημειώνει ότι:
«η τελική κατάρρευση του Συνεργατισμού το 2018 δεν μπορεί να αναζητείται στα όσα συνέβησαν πριν το 2013. Πρέπει να αναζητηθεί σε λάθη, παραλήψεις, απραξία, ανικανότητα, εγκληματική αμέλεια και ίσως και παράνομες πρακτικές τα οποία διαπράχθηκαν απ’ όσους ανάλαβαν να χειρισθούν τις υποθέσεις του ΣΠΤ από την ανακεφαλαιοποίηση και εντεύθεν».
Η κατάρρευσή του είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών της Κυβέρνησης Αναστασιάδη-Συναγερμού. Πολιτικών στοχευμένων και μεθοδευμένων για το ξεπούλημά του. Αυτή είναι η πραγματικότητα όσο κι αν δεν αρέσει στην Κυβέρνηση και στον ΔΗΣΥ.
Τα ίδια έκαναν και με τη διαχείριση του προβλήματος των Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων και των εκποιήσεων. Το ιδιωτικό χρέος και τα ΜΕΔ, ένα από τα βασικά προβλήματα της Κυπριακής οικονομίας, συνεχίζει να βαραίνει τόσο τα νοικοκυριά όσο και τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις (ΜμΕ).
Η Κυβέρνηση παρουσιάζει την αριθμητική μείωση τους ως επιτυχία. Στην πραγματικότητα η σημαντικότερη μείωση προκύπτει από την αφαίρεση των δανείων από τους ισολογισμούς των τραπεζών και της πώλησης τους σε τρίτους. Αυτό δεν απαλλάσσει στο ελάχιστο το βάρος για τα νοικοκυριά και τις ΜμΕ.
Ούτε το σχέδιο ΕΣΤΙΑ μπόρεσε τελικά να αποτελέσει ουσιαστική εναλλακτική επιλογή για τους δανειολήπτες. Πολλοί από αυτούς είναι σήμερα αντιμέτωποι με τον κίνδυνο εκποίησης της κατοικίας ή και της επαγγελματικής τους στέγης.
Το σχέδιο απέτυχε όχι γιατί το ενδιαφέρον ήταν περιορισμένο αλλά διότι το ίδιο είχε σημαντικά κενά. Είναι σχέδιο που δεν καλύπτει τους πρώτους που θα έπρεπε να καλύψει∙ τις ευάλωτες ομάδες των πολιτών με εισοδήματα που δεν τους επιτρέπουν ν’ ακολουθήσουν διαδικασία βιώσιμης αναδιάρθρωσης.
Όλοι αυτοί μένουν μετέωροι. Δυστυχώς γι’ αυτούς η κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτε. Ούτε για όσους μέχρι σήμερα ήταν συνεπείς με τις υποχρεώσεις τους.
Ενώ η κοινωνία αντιμετωπίζει ολοένα και πιο έντονα τον κίνδυνο των πλειστηριασμών η Κυβέρνηση ΔΗΣΥ – Ν. Αναστασιάδη συνεχίζει να είναι θεατής των γεγονότων.
Φρόντισε πρώτα, να αλλάξει τη νομοθεσία για τις εκποιήσεις, κάνοντας τη διαδικασία πιο εύκολη και απλή για τις τράπεζες. Ύστερα έστειλε στο Ανώτατο Δικαστήριο όσες προτάσεις νόμου πέρασε από τη Βουλή το ΑΚΕΛ με άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Προτάσεις που είχαν στόχο να βελτιώσουν το δίκτυ προστασίας για τους δανειολήπτες. Οι τράπεζες ζήτησαν λιγότερα εμπόδια στις εκποιήσεις, ταχύτερες διαδικασίες, λιγότερα δικαιώματα για τους δανειολήπτες, ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Η Κυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη – Δημοκρατικού Συναγερμού τους τα έδωσε όλα.
Σήμερα αποστέλλονται μαζικά χιλιάδες επιστολές πλειστηριασμοί, μερικοί από αυτούς για κύριες κατοικίες. Πολλαπλασιάζονται οι περιπτώσεις ανθρώπων που μένουν άστεγοι. Οι κυβερνώντες απλώς σφυρίζουν αδιάφορα. Η Κυβέρνηση Αναστασιάδη- Συναγερμού μπορεί να το καταγράψει κι αυτό στις επιτυχίες της.
Κομπάζουν για τη μείωση των ποσοστών ανεργίας. Την ίδια ώρα η πολιτική τους υποβαθμίζει την ποιότητα της εργασίας.
Στα εφτά χρόνια διακυβέρνησης η εργασία έχει απορρυθμιστεί. Έχει υποβαθμιστεί δραματικά η ποιότητα της.
Έχουν αυξηθεί κατακόρυφα οι χαμηλόμισθοι και οι εργαζόμενοι σε θέσεις εργασίας μερικής απασχόλησης∙ οι εργαζόμενοι χωρίς καμία προστασία.
Είναι φανερό ότι η Κυβέρνηση δεν έχει ως στόχο να στηρίξει την κοινωνία.
Αυτό φαίνεται και από τον προϋπολογισμό που έχει καταθέσει για το 2020. Είναι ένας ακόμα αντι-αναπτυξιακός, αντικοινωνικός, αντιλαϊκός προϋπολογισμός χωρίς όραμα∙ στην ίδια φιλοσοφία των προηγούμενων χρόνων.
Είναι αντι-αναπτυξιακός αφού οι συνολικές δημόσιες επενδύσεις είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα, χαμηλότερα ακόμα και από το 2012, μεσούσης της οικονομικής κρίσης.
Είναι αντικοινωνικός αφού οι κοινωνικές παροχές, παραμένουν σταθερά χαμηλές, με μόνη εξαίρεση τη συμπερίληψη από φέτος των δαπανών για το ΓεΣY.
Η Κύπρος είναι η χώρα με τις χαμηλότερες δημόσιες δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ στον τομέα της υγείας στην Ε.Ε. Οι δαπάνες για το ΓεΣΥ θα βελτιώσουν την κατάσταση αλλά δεν αναιρούν την πολιτική που ακολούθησε μέχρι σήμερα η Κυβέρνηση. Σε ότι αφορά το ΓΕΣΥ είναι μία από τις μεγαλύτερες λαϊκές κατακτήσεις. Το ΑΚΕΛ πρωταγωνίστησε για την υπερψήφιση των σχετικών νομοσχεδίων στη Βουλή. Δυστυχώς η Κυβέρνηση δεν υλοποίησε το δικό της μερίδιο ευθύνης που ήταν στήριξη των δημοσίων νοσηλευτηρίων. Αποτέλεσμα είναι να παραπαίουν θέτοντας σε κίνδυνο το ΓΕΣΥ.
Η χώρα μας συγκαταλέγεται επίσης στις χώρες με τις χαμηλότερες δαπάνες κοινωνικής προστασίας στη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι αντιλαϊκός αφού η πολιτική περιορισμού των δαπανών αν και δημιουργεί πρωτογενή πλεονάσματα δεν έχει καταφέρει να επιλύσει τα σημαντικά προβλήματα της οικονομίας.
Τέλος, είναι ένας προϋπολογισμός που συντηρεί την πολιτική της Κυβέρνησης στο βόλεμα ημετέρων.
Οι αλόγιστες δαπάνες για αγορά υπηρεσιών και προσλήψεων συμβούλων και συνεργατών του Προέδρου και άλλων αξιωματούχων έχουν γίνει καθημερινότητα.
H ανοιχτού τέλους συμφωνία για την επιδότηση της μισθοδοσίας των ιερέων της Εκκλησίας, φόρτωσε άλλα 80 εκατομμύρια στις πλάτες των φορολογουμένων για την επόμενη δεκαετία.
Από αυτά και μόνο είναι ξεκάθαρο ότι για την Κυβέρνηση το βόλεμα ημετέρων προέχει του εξορθολογισμού στη δημόσια υπηρεσία.
Δεν είναι τυχαίο που το συνολικό μέγεθος των εργαζομένων στη δημόσια υπηρεσία έχει ξεπεράσει τα επίπεδα του 2012. Από 61,837 που ήταν τότε σήμερα είναι 61,924. Όλοι θυμόμαστε την ισοπεδωτική κριτική που ασκούσε ο Δημοκρατικός Συναγερμός τότε για το «περιττό λίπος» στη Δημόσια Υπηρεσία.
Αποκαλυπτικά της ταξικής πολιτικής που ακολουθούν είναι και τα μεγέθη της κοινωνικής ανισότητας που επικρατούν σήμερα στην Κύπρο. Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας οι νέοι του τόπου μας αν και εργάζονται, απειλούνται από την φτώχεια, λόγω χαμηλών μισθών.
Όσοι έχουμε ακόμα επαφή με την πραγματικότητα βλέπουμε το φαινόμενο γύρω μας.
Είναι απόφοιτοι που υποαπασχολούνται.
Είναι πτυχιούχοι που δουλεύουν καθημερινά για 700 και 800 ευρώ. Οι νέοι που εργάζονται στην Κύπρο αλλά κινδυνεύουν από φτώχεια έχουν αυξηθεί, τη στιγμή που στην υπόλοιπη Ευρώπη το ποσοστό τους μειώνεται.
Χιλιάδες νέοι δεν μπορούν να ζήσουν μόνοι τους αν και εργάζονται. Δεν μπορούν να εξασφαλίσουν για τον εαυτό τους τα απαραίτητα προς το ζην.
Σε ότι αφορά την κοινωνική πολιτική, αυτή έχει μετατραπεί σε επιχείρηση κοινωνικής εκκαθάρισης.
Αντί οι αδύναμοι να ενισχύονται, εξουθενώνονται περισσότερο.
Οι συνολικές κοινωνικές δαπάνες μειώθηκαν τα τελευταία έξι χρόνια. Μειώθηκαν την περίοδο που ο κόσμος είχε περισσότερες ανάγκες εξαιτίας της κρίσης.
Το ίδιο μειώθηκαν οι παροχές κοινωνικής πρόνοιας. Ο μέσος όρος ποσοστού κοινωνικών δαπανών σε σχέση με το ΑΕΠ της Κύπρου είναι κατά πολύ χαμηλότερος από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στην Κύπρο το ποσοστό κοινωνικών δαπανών της κεντρικής κυβέρνησης σε σχέση με το ΑΕΠ το 2017 ήταν 5,1% ενώ ο μέσος όρος της Ε.Ε. ήταν 7,1%.
Δεν έγιναν μόνο περικοπές στις δαπάνες. Έγιναν περικοπές στις προσλήψεις και στις κρατικές χορηγίες προς τους εθελοντικούς οργανισμούς και τα Συμβούλια Κοινοτικής Ευημερίας που λειτουργούσαν κοινωνικά προγράμματα. Όλα αυτά έγιναν την ώρα που οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας (ΥΚΕ) αφήνονται να καταρρεύσουν. Αυτές, κυρίως, εκτελούν εντολές της Υπηρεσίας Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος.
Τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών δεν είναι απλώς απογοητευτικά.
Δεν είναι απλώς θλιβερά. Έχουν αίμα πάνω τους.
Θυμόμαστε όλοι τις τραγικές ιστορίες περιπτώσεων που υποτίθεται ότι έπρεπε να παρακολουθούνταν από τις Υπηρεσίες. Αντ’ αυτού κατέληξαν σε θάνατο, ντροπιάζοντας την κοινωνία και τους θεσμούς. Ντροπιάζοντας όλους μας.
Σε μια εποχή που οι συντάξεις καταβαραθρώθηκαν στα 500 και 400 ευρώ, που οι μισθοί φτάνουν στην καλύτερη περίπτωση τα 1000 ευρώ, η Κυβέρνηση Αναστασιάδη- Συναγερμού έκρινε ότι κρατικές δομές προστασίας και στήριξης παιδιών και ηλικιωμένων έπρεπε να κλείσουν ή να παραδοθούν αλλού.
Παραμονές των Ευρωεκλογών ο κ. Αναστασιάδης σε μια από τις κομματικές ομιλίες που έκανε στο ακροατήριο του, όντας Πρόεδρος, εξέφρασε την ανησυχία του μη τυχόν επικρατήσει το ΑΚΕΛ και εκθέσει την Κύπρο διεθνώς. Τραγελαφικά πράγματα, αν αναλογιστεί κανείς ότι μόλις πριν λίγες εβδομάδες η Παγκόσμια Τράπεζα έδινε στην Κύπρο χρυσό μετάλλιο στη διαφθορά.
Αναφέρει χαρακτηριστικά στην Έκθεση της ότι «η Κύπρος παρουσίασε την πενταετία 2013 με 2018 τη μεγαλύτερη αύξηση σε επίπεδα διαφθοράς εντός της Ε.Ε».
Όμως δεν είναι μόνο η Παγκόσμια Τράπεζα που τα λέει. Τα λέει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ευρωκοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα στο οποίο συμμετέχει ο ΔΗΣΥ. Γίναμε πρώτο θέμα σε διεθνή πρακτορεία Ειδήσεων και πρωτοσέλιδο σε πολλά διεθνή ΜΜΕ. Τέτοια δυσφήμιση δεν τη βιώσαμε ποτέ.
Η Κύπρος στα χρόνια διακυβέρνησης Αναστασιάδη- Συναγερμού καταγράφει ρεκόρ στη διαφθορά. Δεν θα τα απαριθμήσω όλα γιατί θα μείνουμε εδώ ως τα Χριστούγεννα. Θα σταχυολογήσω μόνο τα εξής:
Δεν είναι μόνο τα εκατομμύρια του οικογενειακού περιβάλλοντος που δραπέτευσαν στο εξωτερικό πριν το κούρεμα, οι εξυπηρετήσεις προς τον Αρχιεπίσκοπο, το σκάνδαλο με πρωταγωνιστή τον κ. Ρίκκο Ερωτοκρίτου, τους διορισμούς και τις προαγωγές για τις οποίες όλως περιέργως κρίνονται άξιοι μόνο όσοι είναι «μπλέ».
Δεν είναι μόνο το σκάνδαλο με το ξεπούλημα του Συνεργατισμού, οι προεδρικές χάρες σε παιδεραστές, η άνευ προηγουμένου αναξιοκρατία, οι παράνομες αναπτύξεις, ο αθέμιτος πλουτισμός ημετέρων, η έκρηξη της εγκληματικότητας, ο θεσμικός ρατσισμός που στοίχισε ανθρώπινες ζωές, η καταρράκωση θεσμών και άλλα πολλά.
Είναι και το κερασάκι στην τούρτα: οι απανωτές αποκαλύψεις για τις δραστηριότητες του δικηγορικού γραφείου του ίδιου του Προέδρου, για τους πελάτες του αλλά και για την παραχώρηση υπηκοότητας σε λογής ύποπτα εώς και καταζητούμενα πρόσωπα.
Επίσης τα όσα δημοσιοποιήθηκαν με το κατασκοπευτικό βαν είναι αποκαλυπτικά του χάους που επικρατεί επί των ημερών Αναστασιάδη- Συναγερμού.
Ο Πρόεδρος διερωτάται αν τον παρακολουθούν, ενώ ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ ρωτά ποιος παρακολουθά ποιόν.
Αφήνουν και πάλι άναυδη την κοινωνία με την αδυναμία τους ή την αδιαφορία τους να προστατεύσουν τα στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών.
Παίζουν με τα πάντα και εμπαίζουν τους πάντες.
Η Κύπρος ζει την χειρότερη περίοδο που πέρασε ποτέ. Δυστυχώς κάθε φορά που ξεσπά ένα σκάνδαλο, αντί οι κυβερνώντες να προβληματιστούν, αντί να δείξουν ότι συναισθάνονται τι συμβαίνει, μας κουνούν θυμωμένα το δάχτυλο. Γιατί;
Γιατί τολμούμε εμείς «τα μηδενικά» να μιλήσουμε.
Μας κάνουν μαθήματα για «ενότητα», για «πατριωτικό» καθήκον.
Μας κατηγορούν για ισοπεδωτική κριτική.
Μα τι άλλο πρέπει να γίνει για να μιλήσουμε για διαφθορά, για διαπλοκή, για μια κατάσταση σάπια την οποία οι κυβερνώντες και ο περίγυρος τους έχουν δημιουργήσει;
Πρέπει επιτέλους να το παραδεχτούν.
Θυμώνουν γιατί ξέρουν ότι λέμε την αλήθεια.
Έστω και μόνοι μας σε αρκετές περιπτώσεις. Έστω και τις ώρες που άλλα κόμματα αντί να αρθρώσουν λόγο, κάνουν πως δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν κατάλαβαν.
Ξέρουν ότι λέμε την αλήθεια όταν τους υποδεικνύουμε ότι παρέλαβαν το Κυπριακό από τον Δ. Χριστόφια με σημαντικές συγκλίσεις, το κεφάλαιο της ενέργειας με ισχυρές προϋποθέσεις, το υδατικό λυμένο, την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και τη μεταρρύθμιση τοπικής αυτοδιοίκησης σε προχωρημένο στάδιο, τον φάκελο του χαλλουμιού σχεδόν έτοιμο και απλώς τα άφησαν όλα να διαλυθούν.
Ξέρουν ότι λέμε την αλήθεια όταν αποκαλύπτουμε στον Κυπριακό λαό τι έγινε στο Κρανς Μοντανά, τι έγινε μετά.
Ξέρουν ότι λέμε την αλήθεια όταν προβλέπουμε πού θα μας οδηγήσει η πολιτική τους στο Κυπριακό.
Ξέρουν ότι λέμε την αλήθεια όταν τους θυμίζουμε τις αυταπάτες που καλλιεργούσαν για θωράκιση της ΑΟΖ, για συμμαχίες που δεν θα επέτρεπαν στην Τουρκία να μας απειλήσει, για μέτρα που τάχα θα «πονούν» την Τουρκία.
Ξέρουν ότι λέμε την αλήθεια την ώρα που μιλούμε για την αποτυχημένη πολιτική τους που δημιούργησε φτωχούς, άστεγους και νέους χωρίς ελπίδα.
Ξέρουν ότι λέμε την αλήθεια την ώρα που μιλούμε για την οικονομική ολιγαρχία που πλουτίζει με τη βοήθεια τους, την ώρα που οι πολλοί αγωνίζονται να βγάλουν το μήνα.
Αντί να τους προβληματίσουν όλα αυτά, μας κατηγορούν ως προδότες της πατρίδας και εκφραστές άλλων συμφερόντων.
Να το ξεκαθαρίσουμε ακόμα μια φορά.
Προδοσία είναι η διχοτόμηση. Σίγουρα δεν είναι το ΑΚΕΛ που συζητά κάτι τέτοιο.
Αλλότρια συμφέροντα δεν εξυπηρετήσαμε ποτέ. Αυτά να τα ψάξουν στην κυπριακή παροικία της Καμπότζης και της Μαλαισίας. Στις καταγγελίες διεθνών οργανώσεων για τα διαβατήρια και για το ξέπλυμα χρήματος.
Στα κρυφά και με ψέματα δεν πολιτευτήκαμε ποτέ.
Καθαρά και έντιμα απευθυνόμαστε στο λαό. Υπόλογοι είμαστε μόνο σε αυτόν.
Πρέπει έστω και τώρα να το συνειδητοποιήσουν όλοι.
Το ΑΚΕΛ δεν θα σκύψει το κεφάλι, δεν θα τρομοκρατηθεί, δεν θα σιωπήσει.
Το ΑΚΕΛ δεν το κρατά κανένας στο χέρι, ούτε εντός, ούτε εκτός Κύπρου.
Αυτό και ο κόσμος που το εμπιστεύεται σαν την καθαρή, ειλικρινή και τίμια φωνή, είναι η αστείρευτη του δύναμη.
Όλη αυτή τη δύναμη την αφιερώνουμε και θα συνεχίσουμε να την αφιερώνουμε στην Κύπρο. Όσοι είναι έτοιμοι, να κοπιάσουν να δουλέψουμε μαζί για να δούμε πώς θα βγάλουμε τον τόπο και την κοινωνία από τις περιπέτειες.
Οι υπόλοιποι, ας μην περιμένουν να συμβιβαστούμε, γιατί θα περιμένουν για πάντα.
