Ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ, Στέφανου Στεφάνου, στο μνημόσυνο των αδελφών Χριστοφή

Κυριακή 16.7.2023, Φικάρδου

Αγαπητή οικογένεια και συγγενείς των ηρώων αδελφών Χριστοφή,

Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,

Ήρθα στο μνημόσυνο του Χαράλαμπου και του Τάσου διακατεχόμενος από μεγάλη οργή. Μια οργή που νιώθω κάθε φορά που παρευρίσκομαι σε μνημόσυνα ηρώων αντιστασιακών που έδωσαν τη ζωή τους ενάντια στο προδοτικό, φασιστικό πραξικόπημα υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία και τη νομιμότητα. Υπερασπιζόμενοι την ελευθερία της πατρίδας μας, γιατί ήταν γνωστό ότι ένα πραξικόπημα θα έστρωνε το χαλί στην Τουρκία να εισβάλει.

Αυτή η οργή τροφοδοτείται από τον φανατισμό, το μίσος και τη μισαλλοδοξία που επέδειξαν οι πραξικοπηματίες στη δολοφονική δράση τους. Το μέγεθος του φανατισμού και της φασιστικής συμπεριφοράς των πραξικοπηματιών ΕΟΚΑβητατζήδων μεγαλειωδώς αποκαλύπτεται από τα γεγονότα της άγριας δολοφονίας των αδελφών Χριστοφή και των δυο συναγωνιστών τους: του Χριστάκη Κόμπου και του Παντελάκη Χαραλάμπους.

Οι τέσσερις τους είχαν συναντηθεί στο Φικάρδου και τράβηξαν κατά τη Λεμεσό για να φυγαδεύσουν τον Χριστάκη Κόμπο από τους πραξικοπηματίες που τον κυνηγούσαν. Ο Χριστάκης ήταν μέλος του Εφεδρικού. Στη διαδρομή συνελήφθησαν από τους πραξικοπηματίες. Βασανίστηκαν άγρια κι ύστερα τους εκτέλεσαν. Η δίψα όμως των πραξικοπηματιών για αίμα δεν σταμάτησε ως εδώ. Συνέχισαν να τους πυροβολούν ακόμα και νεκρούς και μετά τους τσάκισαν τα κρανία. Πόση βαρβαρότητα αλήθεια! Στη συνέχεια τούς έθαψαν πρόχειρα σε ένα σκουπιδότοπο στον Άγιο Τύχωνα.

Η οργή μου τροφοδοτείται και φουσκώνει περισσότερο, γιατί οι δολοφόνοι των ηρώων του Αγίου Τύχωνα ενώ ήταν γνωστοί τελικά απέφυγαν την τιμωρία. Ακόμα κι όταν μετά από πολλές και δύσκολες προσπάθειες της οικογένειας, του ΑΚΕΛ και άλλων δημοκρατικών δυνάμεων οι δολοφόνοι των τεσσάρων ηρώων προσήχθησαν στο δικαστήριο, δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε. Ο δικαστής επηρεασμένος από την ΕΟΚΑβήτικη τρομοκρατία που ακόμα κυριαρχούσε αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων και αθώωσε τους εγκληματίες με αστείες δικαιολογίες. Αργότερα, κάποιοι από αυτούς δικάστηκαν και φυλακίστηκαν για οπλοκατοχή, με μια ποινή που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρινόταν στο φρικαλέο τους έγκλημα.

Δυστυχώς, η ατιμωρησία για τους ενόχους του πραξικοπήματος ήταν γενική. Η υποτιθέμενη κάθαρση μόνο ως παρωδία μπορεί να χαρακτηριστεί. Από τους πραξικοπηματίες μόνο ένας τιμωρήθηκε κι αυτό προφανώς έγινε για να γλυτώσουν όλοι οι υπόλοιποι που όχι μόνο συμμετείχαν αλλά πανηγύριζαν κιόλας όταν δολοφονούσαν αγωνιστές. Έτσι έκαναν και στη δολοφονία των αδελφών Χριστοφή, του Κόμπου και του Χαραλάμπους.

Ως αποτέλεσμα της ατιμωρησίας πρωταγωνιστές του πραξικοπήματος επανήλθαν αργότερα στο πολιτικό προσκήνιο, αυτή τη φορά όχι με παραλλαγές και καλασνίκοφ, αλλά με κουστούμια και χοντρό πορτοφόλι, για να ζητήσουν τα ρέστα. Για να παραχαράξουν και να διαστρεβλώσουν την ιστορική αλήθεια. Για να μετατρέψουν τους θύτες σε θύματα και να φορτώσουν τις δικές τους ευθύνες για την καταστροφή σε άλλους.

Οργίζομαι, όταν κάποιοι επιμένουν να αποκαλούν το πραξικόπημα «άφρον». Πράξη προδοσίας ήταν κι όχι αφροσύνης. Όσοι πρωταγωνίστησαν σ’ αυτό βαρύνονται με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, γιατί αποτέλεσαν εκτελεστικά όργανα των αντικυπριακών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ, όπως τα εκπόνησε μαζί με την Τουρκία και τη χουντική Ελλάδα.

Οργίζομαι, όταν κάποιοι επιμένουν την καταστροφική, δολοφονική δράση της ΕΟΚΑ Β’ ενάντια στη δημοκρατία και τη νομιμότητα να την αποκαλούν διχόνοια. Πώς μπορεί όμως να ήταν διχόνοια όταν οι πολλοί υπερασπίζονταν τον εκλεγμένο Πρόεδρο Μακάριο και τη νομιμότητα και η θλιβερή μειοψηφία, δρώντας στο σκοτάδι, την υπέσκαπτε;

Οργίζομαι ακόμα περισσότερο, όταν διάφοροι επίσημοι, ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, να συναθροίζονται στο μνημείο των αντιστασιακών για να τιμήσουν τους ήρωες με δάφνινα στεφάνια και μερικά λεπτά αργότερα να καταθέτουν δάφνινα στεφάνια στους επιτιθέμενους στο Προεδρικό. Ήρωες όλοι τους. Κι αυτοί που έπεσαν για τη δημοκρατία κι αυτοί που κατέλυσαν τη δημοκρατία. Αυτό δεν είναι απλά παραχάραξη της ιστορίας. Είναι προσβολή στη μνήμη των ηρώων μας. Είναι προσβολή στη μνήμη των τεσσάρων ηρώων του Αγίου Τύχωνα, του ήρωα Σωτήρη Αδάμου Κωνσταντίνου που αρνήθηκε να εκτελέσει τις διαταγές να επιτεθεί στο Προεδρικό και εν ψυχρώ εκτελέστηκε. Είναι προσβολή προς όλους τους αγωνιστές της αντίστασης -ζώντες και νεκρούς- και από εμάς αυτό δεν πρόκειται ποτέ να γίνει αποδεκτό.

Θα συνεχίσουμε να λέμε την προδοσία -προδοσία, και τους προδότες – προδότες.

Θα συνεχίσουμε να ξυπνούμε τους εφιάλτες σε όλους εκείνους που φέρουν βαρύτατες ευθύνες για την καταστροφή της Κύπρου μας έστω κι αν προσπαθούν να πείσουν ότι η αναφορά στα ιστορικά γεγονότα πρόκειται για παρελθοντολογία.

Για να τιμά κάποιος έντιμα και ειλικρινά τη θυσία των ηρώων πρέπει και να τιμά την ιστορική αλήθεια. Αλλιώς τα μεγάλα πατριωτικά λόγια που συνήθως λέγονται στα μνημόσυνα ηρώων -κι αυτή την περίοδο θα ακούσουμε πολλά τέτοια- είναι κενά περιεχομένου.

Η ενότητα δεν μπορεί να οικοδομείται πάνω στον βιασμό της ιστορικής αλήθειας ούτε και πάνω στη λήθη. Τι είδους ενότητα είναι αυτή, αλήθεια, που θεωρεί όσους κατέλυσαν τη δημοκρατία ήρωες; Αυτή η προσέγγιση του Προέδρου διχάζει, δεν ενώνει. Σε κανένα ευνομούμενο κράτος του κόσμου άνθρωποι που συμμετείχαν σε ενέργειες κατάλυσης της δημοκρατίας δεν τιμώνται ως ήρωες.

Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,

Η υπεράσπιση της ιστορικής αλήθειας δεν είναι μόνο χρέος προς τους ήρωες μας. Είναι χρέος και για τις επόμενες γενιές που θα ζήσουν σ’ αυτό τον δύσμοιρο και πολυβασανισμένο τόπο. Στις νέες γενιές που έρχονται πρέπει να τους αφήσουμε έναν λαό ενωμένο και μια χώρα ελεύθερη. Μια πατρίδα χωρίς στρατεύματα κατοχής και διχοτομικά συρματοπλέγματα, την οποία να συνδιαχειρίζονται οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι σε συνθήκες ειρήνης, συνεργασίας και συναδέλφωσης.

Από το παρελθόν πρέπει να αντλούμε συμπεράσματα για το πώς πρέπει να πολιτευτούμε για να μπορέσουμε να φτάσουμε σε λύση, η οποία να απελευθερώνει και να επανενώνει τον τόπο και τον λαό. Μας ανησυχεί πάρα πολύ γιατί το Κυπριακό βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση. Το μακροβιότερο αδιέξοδο που υπήρξε ποτέ εργαλειοποιείται από την Τουρκία για να δημιουργεί νέα κατοχικά τετελεσμένα επί του εδάφους και να ενισχύει τη διχοτόμηση.

Επειγόμαστε για λύση και πρέπει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για να την πετύχουμε. Η ευκαιρία για λύση δεν πρόκειται να προκύψει από το πουθενά, ούτε κάποιοι τρίτοι θα τη δημιουργήσουν για εμάς. Εμείς πρέπει να τη δημιουργήσουμε, απευθυνόμενοι στον ΓΓ του ΟΗΕ με πειστικό τρόπο και ενθαρρύνοντάς τον να αναλάβει μια νέα πρωτοβουλία συνέχισης των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν το 2017.

Σ’ αυτό θα πρέπει να επικεντρωθούμε, αυτό πρέπει να πράξουμε χωρίς επικοινωνιακά τεχνάσματα και χωρίς μεγάλα λόγια.

Μόνο αν καταφέρουμε να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας από την κατοχή θα βρουν ανάπαυση οι νεκροί μας, θα δικαιωθούν οι αγώνες και οι θυσίες του λαού μας.

Μόνο έτσι θα διασφαλίσουμε το μέλλον των παιδιών μας.

Για τη δικαίωση του λαού μας, για τη δικαίωση της θυσίας των ηρώων μας εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε.

Τιμή και δόξα στους ήρωες μας!

Αιωνία η μνήμη στον Χαράλαμπο, τον Τάσο, τον Χριστάκη και τον Παντελάκη!