Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Σ. Στεφάνου στην εκδήλωση καταδίκης των Μαύρων Επετείων

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2022 και ώρα 20:00, Αμφιθέατρο Δήμου Ιδαλίου

Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Συντρόφισσες, σύντροφοι,
Φίλες και φίλοι,

Γιατί είμαστε απόψε εδώ;

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με αυτό το ερώτημα. Το θέτω γιατί έπειτα από 48 χρόνια, σχεδόν μισό αιώνα από εκείνο το καλοκαίρι που σημάδεψε τον τόπο μας, το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στους εαυτούς μας.

Γιατί είμαστε απόψε εδώ;

Γιατί πρέπει; Γιατί αυτό επιβάλλει το χρέος ή η συνείδησή μας; Γιατί σταματήσαμε καιρό τώρα να ρωτάμε, ενεργώντας απλώς από καθήκον;

Έχει σημασία να ξέρουμε γιατί είμαστε απόψε εδώ. Έχει σημασία να έχουμε επίγνωση γιατί μόνο έτσι θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε όρθιοι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Ο Σωτήρης, ο Γιώργος, ο Αναστάσης, ο Αντρέας κι ο Αχιλλέας είναι η αιτία που είμαστε εδώ. Είναι κι άλλοι βέβαια…. Ο Χριστάκης, ο Πάμπος, ο Παντελής, ο Στέλιος. Αυτοί μας οδηγούν εδώ κάθε χρόνο, γιατί ζούμε κάτω από τις βαριές σκιές τους.

Εγώ τότε δεν είχα κλείσει ακόμα τα δέκα. Ό,τι ακολούθησε, είναι η ζωή μου όλη. Και η δική σας ζωή και των παιδιών μας η ζωή, όλων μας η ζωή.

Ως λαός ζήσαμε κάτω από τη σκιά αυτών των παιδιών που τους λέμε ήρωες αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτοί δεν ήθελαν να γίνουν ήρωες. Αυτοί ήθελαν να ζήσουν μια ήρεμη ζωή, δίχως ηρωισμούς, με τη λαχτάρα των νέων ανθρώπων που θέλουν να γευτούν την ευτυχία.

Κανείς δεν τους ρώτησε αν θέλουν να γίνουν ήρωες. Το μυαλό και η καρδιά και η ψυχή τους δεν τους άφησε όμως άλλη επιλογή.

Η Κύπρος τότε απλωνόταν σε δύο όχθες και έπρεπε να διαλέξεις. Από τη μια ήταν η Χούντα, η ΕΟΚΑ Β’, η ακροδεξιά, οι ΝΑΤΟϊκές συνωμοσίες και τα εγκλήματα που οδήγησαν στο προδοτικό πραξικόπημα.  Απ’ την άλλη ήταν η αγάπη για την πατρίδα, την ειρήνη και τη δημοκρατία. Το τίμημα για όσους σήκωσαν το ανάστημα τους στην παρανομία, την τρομοκρατία, τον φασισμό, αυτούς που επέλεξαν τη δεύτερη όχθη, ήταν βαρύ. Πολλοί το πλήρωσαν με την ίδια τους τη ζωή.

Ο Σωτήρης Κωνσταντίνου που εκτελέστηκε πισώπλατα γιατί αρνήθηκε να σηκώσει το όπλο που του εμπιστεύτηκε η πατρίδα εναντίον του Προεδρικού.

Οι τέσσερις του Αη Γιάννη -Χατζηστεφανή, Χαραλάμπους, Κουρτελλής και Θεοδοσίου- που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ γιατί προσπαθούσαν να ξεσηκώσουν τον κόσμο σε αντίσταση.

Οι αδελφοί Πάμπος και Αναστάσης Χριστοφή, ο Παντελής Χαραλάμπους και ο Χριστάκης Κόμπος όταν βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν από γνωστούς – άγνωστους πραξικοπηματίες, επειδή φρόντισαν να φυγαδεύσουν με ασφάλεια τον Μακάριο.

Ο Μισιαούλης, ο Γεωργίου, ο Κέστας, ο Ευαγόρου. Ο κατάλογος των ηρώων μαχητών της αντίστασης είναι μακρύς.

Και γίνεται ακόμα πιο μακρύς αν προσθέσουμε σ’ αυτόν τα θύματα της ΕΟΚΑβήτικης βαρβαρότητας, τον Κυριάκο Παπαλαζάρου, τον Ανδρέα Αρμεύτη, τον Γιώργο Φωτίου, τον Στέλιο Μαύρου και άλλους στην περίοδο που προηγήθηκε του πραξικοπήματος.

Και γίνεται ακόμα πιο μακρύς αν προσθέσουμε τον Δώρο Λοΐζου που τον βρήκαν τα δολοφονικά βόλια της ΕΟΚΑ Β’ την ώρα που ο λαός μας θρηνούσε πάνω στα ερείπια που άφησε πίσω της η εισβολή της Τουρκίας.

Και μακραίνει πιο πολύ όταν προσθέσουμε τα παλικάρια που έπεσαν για να ανακόψουν την προέλαση του πάνοπλου Αττίλα.

Κι ακόμα περισσότερο μακραίνει πηγαίνοντας πιο πίσω στον χρόνο…. Τότε που η Κυπριακή Δημοκρατία προσπαθούσε να μπουσουλίσει στα κακοτράχαλα μονοπάτια του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας.

Αϊχάν Χικμέτ, Αχμέτ Γιουρκάν, Ντερβίς Αλή Καβάζογλου, Κώστας Μισιαούλης. Οι ήρωες, Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι, που με το αίμα τους πλήρωσαν το τίμημα για μια κοινή πατρίδα.

Και πριν από αυτούς, ο Μιχάλης Πέτρου, ο Ηλίας Τοφαρής, ο Σάββας Μένοικος, οι δεκαοκτώ εν ψυχρώ δολοφονηθέντες από τους μασκοφόρους του Γρίβα.

Και ο κατάλογος μεγαλώνει και βαθαίνει ώσπου να φτάσει στις ρίζες της Ιστορίας όπου συναντάμε τις ηρωικές μορφές του Γρηγόρη Αυξεντίου, του Κυριάκου Μάτση κι άλλων που θυσιάστηκαν για το ιδανικό της ελευθερίας.

Κάθε ήρωας του λαού μας είναι και δικός μας ήρωας.

Κάθε άνθρωπος που υπηρετεί με τους αγώνες του πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά, είναι και δικός μας άνθρωπος.

Γιατί η Αριστερά καθοδηγείται, υπηρετεί και χαράσσει δρόμους για εκείνες τις πανανθρώπινες αξίες που κάνουν τον κόσμο ένα μεγάλο πανηγύρι της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης.

Έναν αιώνα αγωνίζεται γι’ αυτά το ΑΚΕΛ. Γι’ άλλα χίλια χρόνια θα συνεχίσει να το κάνει.

Τιμή και δόξα στους ήρωες μας!

——————————————-

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Το ακόνισμα της μνήμης μέσα από το ταξίδι στην Ιστορία δεν έχει μόνο τον χαρακτήρα της απόδοσης οφειλόμενης τιμής στους ήρωες και στον αγωνιζόμενο λαό μας. Αυτό το νοερό ταξίδι αποτελεί υπόμνηση της ανάγκης να φτιάξουμε τις συνθήκες ενός ευτυχισμένου και ασφαλούς μέλλοντος για τις επόμενες γενιές.

Δύσκολο το έργο, το γνωρίζουμε! Το μάθαμε με τραγικό τρόπο. Το ζούμε καθημερινά όταν το κατοχικό συρματόπλεγμα μάς φράσσει τον δρόμο προς την Κερύνεια, την Αμμόχωστο, τη Μόρφου. Όταν στον Πενταδάκτυλο προβάλλει το σύμβολο του ψευδοκράτους. Όταν αντικρίζουμε τους προσφυγικούς συνοικισμούς να μαραζώνουν στον χρόνο μαζί με την ελπίδα για επιστροφή, για λύτρωση, για δικαίωση.

Δεν φτάσαμε τυχαία μέχρι εδώ. Η πορεία που ακολουθήσαμε χαράκτηκε από αίτια και αιτιατά. Με αποφάσεις και πράξεις που αντί να ανοίξουν δρόμους οδήγησαν σε αδιέξοδα και γκρεμούς. Δεν ήταν αναπόφευκτο και απαραίτητο να ζήσουμε όσα τραγικά ζήσαμε και ζούμε ακόμα.

Η πορεία θα μπορούσε να ήταν αλλιώς.

Και θα ήταν αλλιώς, αν δεν γινόταν ο αντιαποικιακός αγώνας εργαλείο στα χέρια της Δεξιάς για παραταξιακή ηγεμονία. Αν εισακουόταν η Αριστερά για ενότητα δυνάμεων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Αριστεράς και Δεξιάς για να αποκτήσει ο λαός μας γνήσιο και ανόθευτο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση.

Θα ήταν αλλιώς αν στηριζόταν η έστω υπό όρους και δεσμεύσεις ανεξαρτησία που κατακτήσαμε και καταβαλλόταν ειλικρινής προσπάθεια να την ολοκληρώσουμε. Αν στηρίζαμε και αναπτύσσαμε τις σχέσεις της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής κοινότητας στο πλαίσιο της συνδιαχείρισης του κοινού κράτους. Αυτές ήταν οι θέσεις του ΑΚΕΛ, γι’ αυτό προσπάθησε και έτσι πολιτεύθηκε. Δυστυχώς, δεν το προσπάθησαν όλοι. Αντίθετα! Οι κρατούντες τα ηνία της χώρας και βρισκόμενοι στις ηγεσίες των κοινοτήτων τους, είτε συνέχισαν να προσπαθούν για την ένωση είτε για τη διχοτόμηση. Έτσι προέκυψαν οι διακοινοτικές συγκρούσεις, οι τουρκοκυπριακοί θύλακες, η πράσινη γραμμή. Έτσι τροφοδοτήθηκε το εθνοτικό μίσος, η έχθρα και η μισαλλοδοξία.

Η πορεία μας θα ήταν αλλιώς αν όλοι στέκονταν απέναντι στις ΝΑΤΟϊκές επεμβάσεις και συνωμοσίες ενάντια στην Κυπριακή Δημοκρατία, που είχαν ως στόχο τη μετατροπή της Κύπρου σε αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Η Αριστερά έδωσε όλο της το είναι για να μην περάσουν οι αμερικανοβρετανικοί σχεδιασμοί. Και δεν θα περνούσαν αν αποφεύγονταν λάθη, αν δεν κυριαρχούσε το ευκταίο επί του εφικτού, αν δεν παραπλανούσαν οι ψευδαισθήσεις. Και το χειρότερο, αν δεν βρίσκονταν Έλληνες και Κύπριοι να εξυπηρετήσουν το παιγνίδι των ξένων.

Μιλώ για τη Χούντα των Αθηνών, που έβαλε την Ελλάδα στον γύψο με βασικό στόχο να κλείσει το Κυπριακό προς όφελος της Βορειοατλαντικής συμμαχίας. Αυτό τεκμηριώνεται από τα ιστορικά έγγραφα.

Μιλώ επίσης για την ΕΟΚΑ Β’, την οποία ίδρυσε ο Γρίβας με τη στήριξη και τη χρηματοδότηση της Χούντας και της ΣΙΑ, η οποία ανάλαβε το έργο της διαμόρφωσης των συνθηκών για εφαρμογή του διπλού εγκλήματος: του πραξικοπήματος και της εισβολής με στόχο τη διχοτόμηση της Κύπρου.

Ας μου επιτραπεί εδώ να κάνω τρία σχόλια:

Το πρώτο σχόλιο αφορά στον ισχυρισμό ότι ο Γρίβας δεν φέρει ευθύνη για το πραξικόπημα αφού ήδη είχε πεθάνει. Ο ισχυρισμός αυτός καταρρίπτεται από το γεγονός ότι τα σχέδια πραξικοπήματος φέρουν την υπογραφή του Γρίβα. Καταρρίπτεται από την εν γένει τρομοκρατική και δολοφονική δράση του, που οδήγησε κι αυτόν ακόμα τον Γλαύκο Κληρίδη, τότε πρόεδρο της Βουλής, να δηλώσει ότι «θα καλούσε τη Βουλή να τον κηρύξει ως κοινό δολοφόνο».

Το δεύτερο σχόλιο έχει να κάνει με τον ισχυρισμό ότι το πραξικόπημα ήταν άφρον. Δηλαδή, επιπόλαια και απερίσκεπτη πράξη. Ήταν γνωστό και παραδεκτό, υπάρχουν άλλωστε πολλές δηλώσεις καθώς και εξώφυλλα της εποχής που προειδοποιούσαν ότι ένα πραξικόπημα θα έδινε στην Τουρκία το πρόσχημα να εισβάλει. Το ΑΚΕΛ καθημερινά προειδοποιούσε γι’ αυτό. Επομένως, οι συνέπειες και οι προεκτάσεις του πραξικοπήματος ήταν καλά γνωστές. Αυτό καθιστά το πραξικόπημα πράξη εσχάτης προδοσίας και τις ευθύνες των πρωταγωνιστών του ασήκωτες.

Το τρίτο σχόλιο που θα ήθελα να κάνω αφορά τη συζήτηση που άνοιξε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, κ. Αβέρωφ Νεοφύτου, για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Πώς μπορεί να εξυπηρετηθούν τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας μας με την ένταξη στο ΝΑΤΟ; Θα μας προστατέψει από την Τουρκία, όπως προστατεύει την Ελλάδα; Θα μας φέρει ειρήνη όπως έφερε σε άλλες χώρες; Το ΝΑΤΟ όπου πήγε μόνο πολέμους και αιματοχυσίες έχει προκαλέσει. Η Κύπρος είναι ένα από τα θύματά του. Αλήθεια, ποια έκδοση του συνδρόμου της Στοκχόλμης εξωθεί σε μια τέτοια θέση τον κ. Νεοφύτου; Ο λαός μας ήδη πληρώνει πολύ βαριά τιμήματα από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις της Δεξιάς. Δεν έχει πλέον άλλα περιθώριο. Φτάνει!

Η ασφάλεια και η ειρήνη στον τόπο μας δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από μια τέτοια απευκταία εξέλιξη. Κανένα δεδομένο δεν το δικαιολογεί. Εμείς θα συνεχίσουμε να αντιστρατευόμαστε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ένταξη στο ΝΑΤΟ ποτέ!

———————————–

Φίλες και φίλοι,

Η αξιολογική επιστροφή στο παρελθόν τροφοδοτεί το χρέος που έχουμε να φτιάξουμε τις συνθήκες του μέλλοντος μας. Μιλώντας για το μέλλον του τόπου ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο. Χωρίς λύση το μέλλον μας μένει αιωρούμενο και αμφίβολο. Ενόσω συνεχίζεται η ντε φάκτο διχοτόμηση και η τουρκική κατοχή ό,τι κτίζουμε, το κτίζουμε στην άμμο.

Είναι λοιπόν ζωτική και κρίσιμη η ανάγκη της λύσης αν θέλουμε να διασφαλίσουμε το μέλλον μας. Λύση που να τερματίζει την τουρκική κατοχή και να επανενώνει τον τόπο και τον λαό μας. Είναι γι’ αυτό που εμείς για μια ζωή αγωνιζόμαστε για την επίτευξη λύσης. Μια ζωή εναντιωνόμαστε στην κατοχή και τη διχοτόμηση. Μια ζωή αντιστρατευόμαστε τον εθνικισμό, τον φασισμό, τη μισαλλοδοξία που τόσα δεινά έχουν προκαλέσει στον τόπο. Μια ζωή αγωνιζόμαστε για κοινή πατρίδα των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, για την επαναπροσέγγιση και τον κοινό τους αγώνα. Για ένα δικοινοτικό, διζωνικό, ομοσπονδιακό κράτος το οποίο οι δύο κυπριακές κοινότητες θα συνδιαχειρίζονται στο πλαίσιο της πολιτικής ισότητας.

Σήμερα, το Κυπριακό βρίσκεται στη χειρότερη φάση που βρέθηκε ποτέ. Η διχοτόμηση είναι προ των πυλών. Η πλευρά μας είναι πλήρως απαξιωμένη διεθνώς και θεωρείται συνυπεύθυνη για το παρατεταμένο αδιέξοδο. Ένας τρόπος υπάρχει για να αποτρέψουμε τη διχοτόμηση. Να βγούμε μπροστά αναλαμβάνοντας συγκεκριμένες και στοχευμένες πρωτοβουλίες. Για να σπάσουμε το παρατεταμένο αδιέξοδο. Για να κερδίσουμε ξανά τη χαμένη αξιοπιστία μας η οποία έχει ισοπεδωθεί εξαιτίας της λανθασμένης πολιτικής και των παλινωδιών του Ν. Αναστασιάδη και της κυβέρνησης του ΔΗΣΥ. Για να επανακτήσουμε την πειστικότητά μας και να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε δυναμική επανέναρξης των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν στον Κραν Μοντανά στη βάση του Πλαισίου Γκουτέρες και διαφυλάσσοντας τις επιτευχθείσες συγκλίσεις. Αυτό επανειλημμένα ζητούσε ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, σ’ αυτό θα πρέπει επιτέλους να ανταποκριθούμε.

Η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ αντί να ανταποκριθεί σ’ αυτά που για τέσσερα χρόνια ζητούσε ο Γ.Γ. κινήθηκε αντίστροφα. Κατάθεσε ιδέες που ακύρωναν συγκλίσεις, δεν ανέλαβε καμία πρωτοβουλία για να αξιοποιήσει τη συγκυρία της παρουσίας του Μουσταφά Ακιντζί στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας.

Το πώς θα κινηθούμε και ποιες πρωτοβουλίες πρέπει να αναλάβουμε, εδώ και δύο σχεδόν χρόνια ως ΑΚΕΛ έχουμε καταθέσει συγκεκριμένη, ολοκληρωμένη πρόταση. Η κυβέρνηση αρνείται να τη συζητήσει. Πριν καν τη διαβάσει την απέρριψε. Είναι κι αυτό ένα εύληπτο δείγμα της στάσης της κυβέρνησης του Συναγερμού που παθητικά παρακολουθεί τη διχοτόμηση να παγιώνεται.

Αν δεν κινηθούμε εμείς κανείς δεν πρόκειται να το κάνει για εμάς. Πολύ περισσότερο που η Τουρκία βολεύεται και εξυπηρετεί τις στοχεύσεις της για διχοτόμηση με την άγονη παρέλευση του χρόνου.

———————————–

Φίλες και φίλοι,

Η εντατική, συνεπής και συνεχής επιδίωξη για λύση είναι στον πυρήνα της προσπάθειας μας για προοδευτική αλλαγή. Για απαλλαγή από την κυβέρνηση του ΔΗΣΥ η οποία φέρει βαρύτατες ευθύνες για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Κυπριακό. Για τη διεθνή ανυποληψία που βρίσκεται η Κύπρος. Για τη βουτιά στη διαπλοκή και τη θεσμική διαφθορά που έχει κάνει η χώρα μας επί των ημερών της. Για το διαχωρισμό της κοινωνίας στους ημέτερους και στους υπόλοιπους. Για την εξυπηρέτηση των λίγων και προνομιούχων σε βάρος των πολλών. Για την υπαγωγή του δημόσιου συμφέροντος στα μεγάλα συμφέροντα.

Οι λόγοι για να φύγει η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Η ανάγκη για προοδευτική αλλαγή βοά από παντού.

Η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ επιχειρεί να παρατείνει την εξουσία της. Είτε με τον Αβέρωφ Νεοφύτου είτε με τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και οι δυο δηλώνουν περήφανοι Συναγερμικοί. Και οι δυο δεν θεωρούν την κυβέρνηση διεφθαρμένη. Και οι δυο δηλώνουν θιασώτες και συνεχιστές της πολιτικής Αναστασιάδη.

Εμείς επιλέξαμε τον ανεξάρτητο υποψήφιο Ανδρέα Μαυρογιάννη. Για την πραγματική αλλαγή. Για να επανακτήσει ο λαός μας τη χαμένη του αξιοπρέπεια. Για να ξαναγεννηθεί η ελπίδα για λύση και επανένωση. Για να επιστρέψει το χαμόγελο και η αισιοδοξία στους νέους μας. Για να προστατευτούν οι ευάλωτες ομάδες και το κοινωνικό κράτος. Για να έχει ο κόσμος ένα καθολικό και ποιοτικό σχέδιο υγείας. Για να έχουν οι νέοι μια παιδεία που να τους κάνει χαρούμενους και να τους δίνει προοπτική. Για να στηρίζεται η εργασία, το περιβάλλον, η ζωή. Για να γίνουμε ξανά περήφανοι για τη χώρα μας.

Σήμερα, ας αναλογιστεί ο καθένας από εμάς την προσωπική του ευθύνη.  Την ευθύνη που καθορίζει, ποιοι τον κυβερνούν, ποιοι αποφασίζουν γι’ αυτόν. Την ευθύνη να δουλέψουμε όλοι μαζί για την αλλαγή. Την ευθύνη να δικαιώσουμε τους νεκρούς μας μέσα από την αλλαγή.

Το χρωστάμε σε αυτούς που θυσιάστηκαν. Το χρωστάμε όμως και στα παιδιά μας που δικαιούνται να βαδίσουν στο μέλλον χωρίς να τους βαραίνουν οι σκιές της ιστορίας. Σε έναν τόπο ειρηνικό. Μια κοινή πατρίδα που θα δικαιώσει τη μνήμη των ηρώων που τιμούμε σήμερα.

Τιμή και δόξα στους ήρωές μας.

Τιμή και δόξα στους αγώνες του λαού μας.