Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Σ. Στεφάνου στην εκδήλωση καταδίκης των μαύρων επετείων
Πέμπτη 15 Ιουλίου 2021
Σαρανταεφτά χρόνια μετά, κανένας δεν ξεχνά! Τίποτα δεν ξεχνιέται! Αυτό βροντοφωνάζουμε με την αποψινή εκδήλωση μας, αλλά και με τις άλλες εκδηλώσεις που το ΑΚΕΛ και το Λαϊκό Κίνημα πραγματοποιούμε αυτή την περίοδο.
Δεν ξεχνούμε τη νατοϊκή συνομωσία!
Δεν ξεχνούμε αυτούς που ‘φέραν την τραγωδία: την Χούντα, τον Γρίβα, την ΕΟΚΑ Β’.
Δεν ξεχνούμε τους νεκρούς της δημοκρατικής αντίστασης και της υπεράσπισης της ελευθερίας του τόπου μας.
Δεν ξεχνούμε τους αγνοούμενους, τους εγκλωβισμένους, τους χιλιάδες τραυματίες και αιχμαλώτους, τους παθόντες, το αίμα, τον ξεριζωμό.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν εμείς δεν θα σταματήσουμε να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Δεν θα σταματήσουμε να υπενθυμίζουμε το τραυματικό παρελθόν και ποιοι πρωταγωνίστησαν στην τραγωδία που έζησε ο λαός μας το 1974.
Κάθε χρόνο διοργανώνουμε τις εκδηλώσεις καταδίκης του δίδυμου εγκλήματος για να διατρανώνουμε ότι «η Κύπρος ανήκει στον λαό της».
Κάθε χρόνο με τις εκδηλώσεις μας θυμίζουμε την ιστορική αλήθεια και την ίδια ώρα αποδίδουμε την πρέπουσα και οφειλόμενη τιμή στους ήρωες μας.
Κάθε χρόνο εμείς εδώ! Όσο η Κύπρος ματώνει από τα κατοχικά συρματοπλέγματα εμείς θα είμαστε στις επάλξεις μέχρι τη μέρα που η Κύπρος θα δικαιωθεί και ο λαός μας θα λυτρωθεί.
Οι ζωές μας το καλοκαίρι του 1974 κόπηκαν στη μέση. Ένοχοι πολλοί, αλλά κανείς δεν πλήρωσε. Ούτε και βγήκε κανείς να πει ένα συγγνώμη τουλάχιστον.
Αντίθετα, τόσα χρόνια μετά η Δεξιά και η Ακροδεξιά πασχίζουν να κρύψουν την αλήθεια. Να την σκεπάσουν με τη λήθη, να την αποσιωπήσουν με τη διαστρέβλωση. Το κάνουν αυτό γιατί αν μιλήσουν για την προδοσία, θα πρέπει να μιλήσουν και για τους προδότες. Αν μιλήσουν για τα εγκλήματα, θα πρέπει να μιλήσουν και για τους εγκληματίες. Και αυτό δεν το θέλουν.
Η ιστορική αλήθεια όμως είναι εδώ. Ζει μέσα στη συνείδηση όσων έζησαν τα γεγονότα. Η ιστορική αλήθεια κοιτάζει κατάματα όσους επιμένουν στη λήθη κι ας καμώνονται πως δεν την βλέπουν. Συνθλίβει τις ιδεολογικές και πολιτικές ψευδαισθήσεις πάνω στις οποίες η Δεξιά στήριξε βασικές πολιτικές επιλογές της οδηγώντας τον τόπο σε περιπέτειες και δεινά. Υπενθυμίζει το γεγονός ότι η δημοκρατία δεν στήθηκε στον τοίχο από ένα αόρατο χέρι. Κρατάει στο φως τις τεράστιες ευθύνες του ΝΑΤΟ κι αυτών που υπηρέτησαν τους αντικυπριακούς σχεδιασμούς του.
Η διαφύλαξη της ιστορικής αλήθειας είναι επιτακτική και αναγκαία για την επιβίωση του λαού μας. Αποτελεί πρώτα απ’ όλα οφειλόμενη τιμή και καθήκον προς όλους όσοι αγωνίστηκαν, θυσιάστηκαν, υπέφεραν αγωνιζόμενοι ενάντια στον φασισμό και την παρανομία.
Προς όλους τους μαχητές της αντίστασης ενάντια στο πραξικόπημα και σε όλους όσοι πρόταξαν τα στήθη απέναντι στον Αττίλα για να σώσουν την πατρίδα μας.
Η διαφύλαξη της ιστορικής αλήθειας είναι πυξίδα για τους αγώνες του λαού μας. Γιατί μόνο όποιος γνωρίζει την αλήθεια κατανοεί ότι τα μεγάλα λόγια και τα συνθήματα δεν οδηγούν πουθενά. Γιατί μόνο όποιος ξέρει την αλήθεια αναγνωρίζει ότι ο εθνικισμός πότισε με δηλητήριο τον λαό μας. Γιατί μόνο όποιος γνωρίζει την αλήθεια αναγνωρίζει ότι η πατριδοκαπηλεία, η μισαλλοδοξία, ο φανατισμός και ο αντικομουνισμός προκάλεσαν αιματηρές τραγωδίες στον τόπο μας.
Να γιατί έχουν αξία τέτοιες εκδηλώσεις καταδίκης του δίδυμου εγκλήματος. Γιατί ακονίζουν τη μνήμη στους παλαιότερους και γιατί μαθαίνουν οι νέοι και οι νέες μας από τις τραυματικές και επώδυνες εμπειρίες του παρελθόντος.
Είναι απαραίτητο να γνωρίζει η νέα γενιά πώς φτάσαμε στην τουρκική κατοχή η οποία έκοψε την πατρίδα μας στα δυο. Είναι απαραίτητο να γνωρίζει γιατί γέμισε ο τόπος μας από αγάλματα ηρώων. Γιατί υπάρχουν προσφυγικοί συνοικισμοί. Γιατί το μέλλον της σταματά στα οδοφράγματα.
Η ιστορική αλήθεια ζει στα πολλά και αδιαμφισβήτητα ιστορικά ντοκουμέντα που έχουμε πλέον στη διάθεσή μας. Ζει μέσα στους δύο Φακέλους που άνοιξαν για την τραγωδία της Κύπρου, ένας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και ένας στην Κυπριακή Βουλή. Πλέον κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα τεκμήρια και να μην συγκρουστεί με τη λογική. Τι αποδεικνύουν τα τεκμήρια;
Πρώτον, το πραξικόπημα δεν ήταν μια αυθόρμητη ενέργεια ορισμένων παιδιών που παρασύρθηκαν. Ήταν η πρώτη πράξη του ΝΑΤΟϊκού σχεδιασμού για διχοτόμηση της Κύπρου και μετατροπή της σε αβύθιστο αεροπλανοφόρο για την προώθηση των επιθετικών σχεδιασμών της Συμμαχίας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Η τουρκική εισβολή ήταν η δεύτερη πράξη. Ο Αγγλο-αμερικανικός ιμπεριαλισμός είχε προσπαθήσει με διάφορους τρόπους να επιβάλει τα σχέδιά του σε βάρος της Κύπρου, αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Μακάριος, η ισχυρή αντίσταση του ΑΚΕΛ που αποτέλεσε τη βασική δύναμη αντίστασης, καθώς κι άλλων δημοκρατικών δυνάμεων, δεν επέτρεψαν να περάσουν τα αντικυπριακά σχέδια αξιοποιώντας τη διεθνή υποστήριξη, κυρίως από τη σοσιαλιστική κοινότητα με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση και το Κίνημα των Αδεσμεύτων.
Σημείο στροφής για την υλοποίηση των σχεδιασμών αποτέλεσε η Εαρινή Σύνοδος των Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα, το 1971. Εκεί, η Χούντα των Αθηνών και οι στρατοκράτες της Άγκυρας, μαζί με τη Βρετανία και τις ΗΠΑ αποφάσισαν να τελειώνουν με το Κυπριακό. Μερικές βδομάδες αργότερα, τον Αύγουστο του 1971, ο Γρίβας κατέβαινε μυστικά στην Κύπρο για να ιδρύσει την τρομοκρατική, φασιστική οργάνωση της ΕΟΚΑ Β’. Στόχος της Οργάνωσης ήταν η πρόκληση ανωμαλίας στην Κύπρο έτσι ώστε να καλλιεργηθεί το έδαφος για την εξόντωση του Μακαρίου. Εξόντωση, όμως, του εκλεγμένου Προέδρου σήμαινε συνταγματική ανατροπή, γεγονός που θα έδινε πρόσχημα και αφορμή στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο, δήθεν για να αποκαταστήσει την τάξη ως εγγυήτρια δύναμη.
Δεύτερον, το πραξικόπημα έστρωσε το χαλί στην εισβολή. Η διάβρωση της Εθνικής Φρουράς από τους πραξικοπηματίες συντελείτο μεθοδικά πολύ πριν τον Ιούλη του 1974. Όταν το πραξικόπημα εκδηλώθηκε, μονάδες της Εθνικής Φρουράς που εντέλλονταν να υπερασπιστούν την Κύπρο σε περίπτωση τουρκικής εισβολής μετακινήθηκαν από την περιοχή της Κερύνειας στην Πάφο για να εξοντώσουν τον Μακάριο. Όταν άρχισε η εισβολή, η πραξικοπηματική ηγεσία της Εθνικής Φρουράς εμπόδισε την οργάνωση άμυνας, γιατί -είπαν- ότι επρόκειτο για άσκηση. Τόσο μεγάλη ήταν η προδοσία.
Τρίτον, το πραξικόπημα δεν αποτελεί μια ανόητη πράξη, αλλά πράξη εσχάτης προδοσίας. Προδοσία στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν Έλληνες χουντικοί και Κύπριοι ΕΟΚΑβητατζήδες. Οι πρωταγωνιστές ούτε άφρονες, ούτε παράφρονες ήταν. Συνειδητά προχώρησαν στους σχεδιασμούς τους παρόλο που γνώριζαν ότι η ανατροπή του Μακαρίου θα έφερνε την Τουρκία στην Κύπρο.
Σε μια χώρα που το μεγαλύτερο έγκλημα που συνέβη έμεινε ατιμώρητο, σε μια χώρα που πρωταγωνιστές της προδοσίας αντί να πάνε φυλακή βολεύτηκαν σε θέσεις δημοσίου ακόμα και σε αξιώματα, σε μια χώρα που το θράσος περισσεύει και στα κανάλια το έγκλημα του πραξικοπήματος εμφανίζεται ως «εμφύλιος σπαραγμός» εύλογα μπορεί να διερωτηθεί κανείς, τι μπορούμε να αναμένουμε από το μέλλον;
Την απάντηση τη δίνουμε εμείς κάνοντας την ιστορική αλήθεια συνείδηση η οποία μάς προσανατολίζει στη δράση μας και οριοθετεί την πορεία μας.
Ο μόνος τρόπος να ακυρωθούν οι διχοτομικοί σχεδιασμοί αυτών που οργάνωσαν και διέταξαν το έγκλημα του 1974 είναι η απελευθέρωση και η επανένωση του τόπου και του λαού μας.
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την επίτευξη λύσης στη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Η λύση αυτή παρέχει την ισχυρή βάση και το πλαίσιο για να τερματιστεί η τουρκική κατοχή. Για να αποκατασταθεί η ενότητα του τόπου και του λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Για να διασφαλιστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες του λαού μας. Για να δημιουργηθούν συνθήκες μόνιμης ειρήνης, ασφάλειας και συνεργασίας ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους οι οποίοι θα συνδιαχειρίζονται την κοινή τους πατρίδα.
Σήμερα που η κατάσταση στο κυπριακό είναι πιο κρίσιμη, πιο επικίνδυνη από ποτέ είναι αναγκαίο να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αυτό έκανε πάντα το ΑΚΕΛ, αυτό κάνει και τώρα. Μιλά με ειλικρίνεια και εντιμότητα στον λαό, όσο κι αν αυτό ενοχλεί ορισμένους. Όσο πικρές κι αν είναι οι αλήθειες.
Και η αλήθεια είναι ότι για πολλά χρόνια όσοι συμβιβάστηκαν με το συρματόπλεγμα αφήνουν τον λαό να βυθίζεται σε ψευδαισθήσεις.
Ψευδαίσθηση είναι ότι το στάτους κβο διασφαλίζει όσα κατακτήσαμε ως λαός και ως χώρα. Μεγαλύτερη ψευδαίσθηση είναι ότι μπορούμε να βολευτούμε με την υφιστάμενη κατάσταση και να θεωρούμε ότι έχουμε διασφαλισμένα όλα τα δικαιώματα, όλα τα αγαθά και τα πλεονεκτήματα που έχουμε ως κράτος. Αν το κυπριακό δεν λυθεί, τα πράγματα δεν θα είναι όπως τα ζούμε σήμερα. Η Τουρκία θα εδραιώσει την παρουσία της όχι δίπλα από την Κύπρο αλλά μέσα στην Κύπρο. Με όπλα, στρατό και συνεχή εποικισμό. Με το δικαίωμα να ορίζει τη μισή Κύπρο, έχοντας το βλέμμα στην άλλη μισή.
Ψευδαίσθηση είναι η ασφάλεια που νομίζουμε ότι έχουμε. Τρανταχτή απόδειξη γι’ αυτό αποτελούν οι τουρκικές προκλήσεις στην ΑΟΖ, τα τουρκικά πλοία που τα βλέπουμε από τη στεριά να σεργιανίζουν στις θάλασσές μας. Η αμφισβήτηση της κυπριακής ΑΟΖ, τα εμπόδια στην ανάπτυξη του όποιου ενεργειακού σχεδιασμού και της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου, οι κίνδυνοι για την ασφάλεια της χώρας και του λαού μας είναι απόρροια και προέκταση της παράνομης τουρκικής κατοχής.
Ψευδαίσθηση είναι ότι έχουμε περισσότερες από μια επιλογές για τη λύση του Κυπριακού. Το δίλημμα δεν είναι ομοσπονδία ή κάτι άλλο για να αποφύγουμε τη διχοτόμηση. Το δίλημμα είναι ομοσπονδία ή διχοτόμηση. Και η ελληνοκυπριακή πλευρά συμφώνησε εδώ και δεκαετίες ότι η λύση που επιδιώκουμε είναι η ομοσπονδία. Το συμφώνησε με την τουρκοκυπριακή κοινότητα και το υιοθέτησε η διεθνής κοινότητα. Είναι αυτή η λύση που περιλαμβάνεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τα οποία εμείς επικαλούμαστε και τα χρησιμοποιούμε ως ασπίδα μας απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις και παρανομίες.
Ψευδαίσθηση είναι να νομίζουμε ότι ο χρόνος εργάζεται υπέρ της λύσης του Κυπριακού. Η ιστορία και οι εξελίξεις ειδικά των τελευταίων τεσσάρων χρόνων έχουν διαλύσει αυτή την ψευδαίσθηση.
Η παρέλευση του χρόνου αλλοιώνει τη δημογραφική σύνθεση στα κατεχόμενα και η ίδια η ύπαρξη της τουρκοκυπριακής κοινότητας απειλείται ευθέως. Μοιραία θα αφομοιωθεί από την Τουρκία αν δεν λυθεί το κυπριακό.
Δεν μπορούμε λοιπόν να εφησυχάζουμε πιστεύοντας ότι ο χρόνος δουλεύει υπέρ της λύσης. Ο χρόνος δουλεύει εναντίον της και ταυτόχρονα εναντίον του μέλλοντός μας. Κι αυτό δυστυχώς δεν φαίνεται να το συνειδητοποιούν οι κυβερνώντες.
Εμείς προειδοποιούσαμε ότι η άκαρπη παρέλευση του χρόνου λειτουργεί σε βάρος της Κύπρου. Είχαμε προβλέψει μετά το ναυάγιο του Κρανς Μοντανά ότι χωρίς επανέναρξη των συνομιλιών και με την Τουρκία απενοχοποιημένη θα οδηγούμασταν σε τετελεσμένα στα κατεχόμενα.
Μας έλεγαν οι κυβερνώντες, ο κ. Αναστασιάδης, ο κ. Χριστοδουλίδης, ο ΔΗΣΥ, ότι η Τουρκία δεν θα τολμήσει να ανοίξει την Αμμόχωστο, ότι ρίχνει απλώς πυροτεχνήματα, ότι μπλοφάρει. Και τελικά προχωρεί σε τετελεσμένα στην Αμμόχωστο με το Προεδρικό και το κυβερνών κόμμα να διερωτούνται «μα τι άλλο θέλετε να κάνουμε».
Το ΑΚΕΛ εισηγήθηκε τι άλλο μπορεί να γίνει για να βγει το Κυπριακό από το τέλμα. Πριν από την διάσκεψη της Γενεύης έθεσε ενώπιον του κ. Αναστασιάδη συγκεκριμένη πρόταση για το τι μπορεί να γίνει για να επαναρχίσουν ουσιαστικές συνομιλίες. Ποτέ δεν ισχυριστήκαμε ότι η πρόταση μας θα φέρει οπωσδήποτε τα προσδοκόμενα αποτελέσματα. Αλλά ακόμα και αν η πρόταση αυτή δεν αποδώσει το ζητούμενο που είναι η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων τουλάχιστον θα αφαιρέσει κάθε πρόσχημα από την Τουρκία και θα την εκθέσει στα μάτια της διεθνούς κοινότητας.
Η ιστορική εμπειρία του Κυπριακού αποδεικνύει ότι η Τουρκία εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να προωθεί τους σχεδιασμούς της. Δεν είναι τυχαίο που μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά βάζει επίσημα πλέον τη θέση για λύση δύο κρατών. Στάση απαράδεκτη και προκλητική μεν, που προκαλεί όμως μεγαλύτερες δυσκολίες στις προσπάθειες εξεύρεσης λύσης.
Με φόντο τις αρνητικές εξελίξεις το κρίσιμο θέμα είναι, εμείς τι πρέπει να κάνουμε, πώς να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της Τουρκίας; Ένας τρόπος υπάρχει! Αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες οι οποίες θα δημιουργούν δυναμική για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Εδώ είναι το στοίχημα! Η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Αν το αδιέξοδο παραμείνει όσο και να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε τα τετελεσμένα που δημιουργεί η Τουρκία στην Αμμόχωστο και αλλού, τα προβλήματα θα συνεχίσουν. Κι αν ακόμα τώρα καταφέρουμε να αποτρέψουμε τα χειρότερα, το επόμενο διάστημα θα έχουμε πάλι να αντιμετωπίσουμε την τουρκική προκλητικότητα και τις παρανομίες της Τουρκίας οι οποίες δεν θα τερματιστούν.
Φίλες και φίλοι,
Σαρανταεφτά χρόνια μετά οι σειρήνες ήχησαν ξανά για να θυμίσουν σε όσους ζήσαμε τα γεγονότα ότι αυτές οι μέρες δεν είναι όπως τις άλλες. Οι σειρήνες, είναι γεγονός, ξυπνούν μνήμες τραυματικές. Άραγε στις συνειδήσεις των νεότερων γενεών που δεν έζησαν τα γεγονότα, η αντίδραση είναι η ίδια;
Τους μεγαλώσαμε με το «Δεν ξεχνώ», αλλά δεν έχουν τι να θυμούνται από τα κατεχόμενα μέρη των γονιών τους και των παππούδων τους. Μόνο ακούνε ιστορίες. Και όταν φύγει και η δική μας γενιά η οποία είναι η τελευταία που έχει βιώματα από τα κατεχόμενα δεν θα υπάρχει κανένας να θυμάται ότι έζησε εκεί.
Και τότε όλα θα είναι πιο εύκολα για την Τουρκία, αλλά και για όλους όσοι σχεδίασαν και στόχευσαν τη διχοτόμηση της Κύπρου.
Τα σαρανταεπτά χρόνια είναι πολλά. Η κλεψύδρα του χρόνου αδειάζει επικίνδυνα. Ας αξιοποιήσουμε τον χρόνο που μας απομένει για να σώσουμε την πατρίδα μας από την οριστική διχοτόμηση.
Σ’ αυτό τον κρίσιμο αγώνα εμείς οι ΑΚΕΛιστές και οι ΑΚΕΛίστριες θα συνεχίσουμε να είμαστε στην πρώτη τη γραμμή.
Όπως πάντα έτσι και τώρα.
Για να διασφαλίσουμε το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών μας.
Για να δικαιώσουμε τις θυσίες των ηρωικών παιδιών της Αριστεράς, του Λαϊκού Κινήματος. Των παιδιών της Κύπρου μας, που έδωσαν τη ζωή τους για να αναπνέουμε εμείς αέρα ελευθερίας και αξιοπρέπειας!
Τιμή και δόξα στους ήρωες μας.
