Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Στέφανου Στεφάνου στην εκδήλωση για την Δημοκρατική Αντίσταση

Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2023 και ώρα 19:00, Οίκημα Αναγέννησης Δερύνειας

«Αυτό που νιώθουμε είναι πως δεν ηττηθήκαμε στον πόλεμο του 1974, αλλά ότι προδοθήκαμε», ανέφερε σε μια συνέντευξη του ένας αγωνιστής του 1974.

Αυτό είναι αλήθεια. Πώς αλήθεια να ηττηθεί η λεβεντιά; Πώς να ηττηθεί η πίστη στη Δημοκρατία και την Ελευθερία που την πότισαν δεκαετίες αγώνων του λαού μας;

Αήττητη στάθηκε η δημοκρατική αντίσταση απέναντι από τα καλάσνικωφ της προδοσίας εκείνες τις μαύρες μέρες του Ιούλη του 1974.

Αγέρωχη αρνήθηκε να εκτελέσει παράνομες διαταγές.

Αλύγιστη προχώρησε ολόισια στη μάχη.

Αήττητη πέρασε στην Ιστορία και μέχρι σήμερα ζει εκεί. Κι ας μην την περιέλαβαν στα σχολικά βιβλία κι ας την περιφρονεί επιδεικτικά το επίσημο αφήγημα.

Η ιστορική αλήθεια μέχρι σήμερα παραμένει ζωντανή, με εκδηλώσεις του Παγκύπριου Συνδέσμου Δημοκρατικών Αντιστασιακών όπως η αποψινή.

Η ιστορική αλήθεια ζει και επιμένει πεισματικά να μας θυμίζει τις πιο λαμπρές και ταυτόχρονα πιο σκοτεινές στιγμές της σύγχρονης κυπριακής Ιστορίας.

Ζει μέσα στις διηγήσεις των πρωταγωνιστών της. Ζει σε κάθε γωνιά της Κύπρου. Από το εφτάπατο της Λεμεσού, στις γειτονιές της Πάφου, στο Καϊμακλί στη Λευκωσία, στον Άη Γιάννη στη Λάρνακα, στους συλλόγους και στα σπίτια των σημαδεμένων από την γριβική τρομοκρατία. Ζει, ανίκητη και ζωντανή μέσα από τις μαρτυρίες ζώντων και νεκρών.

Ζει και εδώ στη Δερύνεια, στο προπύργιο της Αριστεράς. Στο προπύργιο της δημοκρατικής αντίστασης. Εδώ που οι φασίστες της ΕΟΚΑ Β’ τρομοκρατούσαν, συλλάμβαναν αριστερούς και δημοκρατικούς πολίτες προέβαιναν μέχρι και σε εικονικές εκτελέσεις. Εδώ που έστησαν τον Σιέλλο να τον εκτελέσουν, εκνευρισμένοι από τις κοφτές απαντήσεις του στην ανάκριση. «Για να μην με ρωτάς συνέχεια, ναι είμαι μέλος και της Αναγέννησης, και της ΠΕΟ, και της ΕΔΟΝ, και του ΑΚΕΛ». Εδώ στο περβόλι του Καρπασίτη, που τον έδεσαν πάνω στον εκσκαφέα και τον έσερναν μπροστά στη γυναίκα και τα παιδιά του και όταν αρνήθηκε ο ίδιος μετά να σέρνει τον σύντροφό του τον Κυριάκο τον βασάνισαν αλύπητα. Εδώ που δεκάδες στελέχη της Αριστεράς συνελήφθηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν από τους ψευτοπαλικαράδες της ΕΟΚΑ Β’.

Απόψε τιμούμε τον ηρωισμό όσων αντιστάθηκαν στον φασισμό και στην προδοσία. Απόψε τιμούμε τη λεβεντιά αυτών που ο φασισμός τούς έστησε στο απόσπασμα ως προδότες, όμως την κρίσιμη στιγμή έτρεξαν άοπλοι και προδομένοι να σώσουν την Κύπρο.

«Πενήντα χρόνια μετά, ούτε στα παιδιά μου δεν έχω την δύναμη ν’ αφηγηθώ αυτά που ζήσαμε… ζήσαμε μια προδοσία», μαρτυρεί ο Δημήτρης Ζαχαρία. «Πολεμούσαμε για μέρες χωρίς νερό, χωρίς φαγητό, με χέρια άδεια», συμπληρώνει ο Σωτήρης Αλεξάνδρου ο οποίος την πρώτη μέρα της εισβολής παράκουσε τη διαταγή να μην χτυπηθούν οι εισβολείς και ο Ελλαδίτης λοχαγός του τον απείλησε με στρατοδικείο!

«Όταν τα θυμάμαι θέλω να κλαίω… Είπα στον πατέρα μου να μας πάρει στην πρώτη γραμμή, με τον Σταύρο Χριστοφόρου. Ο γιος του δεν ήταν ούτε 4 χρονών, έτρεχε το αυτοκίνητο ξοπίσω. Ο Σταύρος είπε να σταματήσουμε να πάρει το μωρό σπίτι γιατί αλλιώς θα μας ακολουθούσε ως την Αμμόχωστο. Έβαλε το μωρό μέσα από τα κάγκελα και το φίλησε. Ήταν η τελευταία φορά που ο Σταύρος είδε τον γιο του και ο γιος του είδε τον Σταύρο. Ο πατέρας μου είπε να μας πάρει πίσω, να σωθούμε. Αρνηθήκαμε. Μακάρι να φεύγαμε, θα γλύτωνε ο Σταύρος», διηγείται ο Φώτος Ηλία. Μάχες, χάος, οι σφαίρες να περνούν ξυστά, αιχμαλωσία στα Άδανα και στο Αντίγιαμαν. Παίδες εν καμίνω.

Εκεί μέσα στη φωτιά προδομένοι ρίχτηκαν για να σώσουν την Κύπρο οι πραγματικοί πατριώτες, ο κόσμος της Αριστεράς, οι δημοκρατικοί πολίτες, τα παιδιά του λαού. Οι παλικαράδες που πρότασσαν τα όπλα, συλλάμβαναν κόσμο και βασάνιζαν αγωνιστές έτρεξαν να κρυφτούν στο Τρόοδος. Εμφανίστηκαν μετά που ολοκληρώθηκε το έργο τους. Μετά που η μισή Κύπρος καταλήφθηκε από τον Αττίλα, φόρεσαν τα καλά τους κοστούμια και βολεύτηκαν σε θέσεις εξουσίας, στα έδρανα της Βουλής, στο κόμμα που πολιτικά τους στέγασε. Κυκλοφορούσαν σαν κύριοι, βουλευτές, αξιωματούχοι, σεβάσμιοι παράγοντες, να λαμβάνουν τιμές και προνόμια. Χωρίς να ντρέπονται γιατί μέχρι σήμερα ο κόσμος τους θυμάται ένοπλους να κάνουν συλλήψεις και ανακρίσεις, να δίνουν διαταγές, να παραδίδουν το Βαρώσι αμαχητί, να παραδίδουν την Κύπρο προδομένη.

«Δεν ηττηθήκαμε στον πόλεμο του 1974, προδοθήκαμε». Μια πικρή αλήθεια να κρέμεται από τα χείλη όσων έζησαν το μέγεθος της προδοσίας, όσων ήταν εκεί στην πρώτη γραμμή.

Η Κύπρος προδόθηκε από μια θλιβερή μειοψηφία που επιδόθηκε στο όργιο της παρανομίας και της τρομοκρατίας σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.

Η Κύπρος παραδόθηκε στον Αττίλα από τη Χούντα των Αθηνών και την γριβική ΕΟΚΑ Β’ με ένα σχέδιο προετοιμασμένο χρόνια πριν, στα στρατηγία του ΝΑΤΟ. Αποκορύφωμα του σχεδίου αυτού ήταν το πραξικόπημα του 1974.

Όσες νεοφανείς θεωρίες και να επικαλεστούν μέχρι και σήμερα όσοι προσπαθούν ν’ αναποδογυρίσουν την Ιστορία, η αλήθεια θα επιμένει. Το πραξικόπημα δεν ήταν μια «απερισκεψία» παρασυρμένων νέων. Ήταν ένα προμελετημένο από τον Γρίβα έγκλημα, το οποίο υλοποίησε η ΕΟΚΑ Β’. Ήταν προδοτικό, φασιστικό, ξενοκίνητο. Ήταν αυτό που έδωσε στην Τουρκία την ευκαιρία στο πιάτο για να εισβάλει στην Κύπρο.

«Μα πάλι θα μας πείτε για το ’74;», αναφωνούν ορισμένοι ειρωνικά. Ναι, πάλι. Ναι, πάντα. Γιατί για εμάς το «Δεν ξεχνώ» δεν είναι σύνθημα κενό, σημαία ευκαιρίας να την ανεμίζουμε για να σκεπάσουμε την ανομία και το έγκλημα, για να ξεσκονίσουμε τις τύψεις, αν νιώθουν κάποιοι τύψεις.

Για εμάς το «Δεν Ξεχνώ» δεν είναι απλά ένα σύνθημα είναι πολιτική πράξη. Δεν ξεχνούμε. Δεν ξεχνούμε την προδοσία, γιατί χωρίς αυτήν δεν θα γινόταν η τουρκική εισβολή, δεν θα υπήρχε η κατοχή. Δεν ξεχνούμε ποιοι έφεραν τον Αττίλα, ποιοι γέμισαν την Κύπρο τάφους. Δεν ξεχνούμε το αίμα που χύθηκε. Δεν ξεχνούμε τις μαυροντυμένες μάνες, τους αγνοούμενους που επιστρέφουν μέσα σε κασιούες για να θαφτούν με τις τιμές που τους αξίζουν μισό αιώνα μετά.

Μας θέλουν να ξεχάσουμε. Μα δεν ξεχνούμε!

Επιμένουμε και θα επιμένουμε. Γι’ αυτό καταθέσαμε πέρσι στη Βουλή το Ψήφισμα για τη Δημοκρατική Αντίσταση με την ευκαιρία της 7ης Δεκεμβρίου, μέρα Μνήμης των Μαχητών της Αντίστασης. Αυτό το Ψήφισμα υποχρεώνει τη Πολιτεία και τους θεσμούς να προωθήσουν πρωτοβουλίες γι’ ανάδειξη της Δημοκρατικής Αντίστασης. Καλεί επίσης την Κυβέρνηση και τους θεσμούς ν’ απέχουν από εκδηλώσεις τιμής και ηρωοποίησης όλων όσοι στράφηκαν κατά της δημοκρατικής νομιμότητας και ειδικότερα του αρχηγού και μελών της ΕΟΚΑ Β’ ή/και στελεχών της πραξικοπηματικής κυβέρνησης. Αυτό το ψήφισμα καταψηφίστηκε από τον ΔΗΣΥ και το ΕΛΑΜ. Βέβαια ο Πρόεδρος και η κυβέρνηση του παραβιάζοντας το Ψήφισμα τίμησαν και φέτος τους πραξικοπηματίες. Ντροπή και αίσχος. Είναι απαίτηση μας η κυβέρνηση να κάνει πράξη όσα προνοούνται στο ψήφισμα.

Σχεδόν μισό αιώνα μετά, η Κύπρος περιμένει ακόμα τη δικαίωση. Περιμένει ακόμα τη λύτρωση. Όσο ο χρόνος περνά με το Κυπριακό πρόβλημα να παραμένει άλυτο, ο εφιάλτης της διχοτόμησης πλησιάζει όλο και περισσότερο. Το στάτους κβο απειλεί ευθέως το μέλλον των παιδιών μας, το μέλλον του κυπριακού λαού. Το ΑΚΕΛ δεν θα κουραστεί να προειδοποιεί. Η παρούσα κατάσταση είναι μια μόνιμη απειλή, μια μόνιμη πηγή ανασφάλειας και κινδύνου.

Διανύουμε πλέον τον έκτο χρόνο χωρίς καμία εξέλιξη στο Κυπριακό. Ουδέποτε στο παρελθόν πέρασε τόσο μεγάλο διάστημα χωρίς συνομιλίες. Το ναυάγιο του Κραν Μοντανά και η στασιμότητα που επικρατεί παρέχει στην Τουρκία την ευκαιρία να προωθεί επίσημα πλέον τη λύση δύο κρατών αλλά και να προχωρεί στη δημιουργία νέων διχοτομικών τετελεσμένων. Ελπίζουμε να συνειδητοποιούν όλοι ότι οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι τεράστιοι και δεν αντιμετωπίζονται με ανέξοδες δηλώσεις και επικοινωνιακούς ελιγμούς. Αλοίμονο αν αυτοί που κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους παραδοθούν σε μικροπολιτικούς χειρισμούς και επικοινωνιακές τακτικές.

Το ΑΚΕΛ έχει καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση για το πώς μπορούμε να προχωρήσουμε και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για επανέναρξη των συνομιλιών. Η πρότασή μας στηρίζεται πάνω σε τρεις άξονες: πρώτο, συνέχιση των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν το 2017 στη βάση του Πλαισίου Γκουτέρες, διαφυλάσσοντας τις συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν έπειτα από μακρόχρονη προσπάθεια. Δεύτερο, διαμόρφωση θετικής ατζέντας στο επίκεντρο της οποίας να τεθούν οι ενεργειακές εξελίξεις της περιοχής και το κυπριακό φυσικό αέριο χωρίς να παραβιάζονται οι κόκκινές μας γραμμές. Τρίτο, μονομερής προώθηση πακέτου μέτρων στήριξης της τουρκοκυπριακής κοινότητας από μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αν παρ’ ελπίδα η τουρκική πλευρά δεν ανταποκριθεί θετικά, τουλάχιστον δεν θα έχουμε εμείς την ευθύνη για την αποτυχία της προσπάθειας. Όσο όμως δεν τεστάρουμε τις τουρκικές προθέσεις, δεν θα μάθουμε. Η πρόταση που έχουμε υποβάλει είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δοκιμαστούν οι τουρκικές προθέσεις στην πράξη.

Σε λίγα λεπτά πάνω σε αυτή την σκηνή θα ξεδιπλωθεί η ιστορία της δολοφονίας του Κυριάκου Παπαλάζαρου, η ιστορία της οικογένειάς του, που την σφράγισε ο Παπαλάζαρος με τη βροντερή φωνή του την ώρα που ο τότε Γενικός Εισαγγελέας Κρίτων Τορναρίτης τού μίλησε για αποζημίωση.

«Εν θέλω με τις λίρες τους με τίποτε άλλο. Εγώ θέλω ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!».

Δικαιοσύνη που δυστυχώς δεν αποδόθηκε ποτέ.

Δικαιοσύνη. Σημαίνει τιμή στους ήρωες της Αντίστασης και της Ελευθερίας.

Δικαιοσύνη. Σημαίνει ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας. Αν υπήρξε έγκλημα, υπήρξαν και εγκληματίες. Αν υπήρξε προδοσία, υπήρξαν και προδότες.

Δικαιοσύνη. Σημαίνει τερματισμός της τουρκικής κατοχής και επανένωση της Κύπρου στο πλαίσιο της ΔΔΟ με πολιτική ισότητα.

Γι’ αυτή τη δικαιοσύνη συνεχίζουμε ν’ αγωνιζόμαστε. Μέχρι τη μέρα που θα εκπληρώσουμε το χρέος μας στους ήρωες αυτού του τόπου, μέχρι τη μέρα που η πατρίδα μας θ’ ανασάνει ελεύθερη!