Δημοσιογραφική Διάσκεψη Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριανού
Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2019 και ώρα 11:00, Δημοσιογραφική Εστία
Θέλω να σας καλωσορίσω στη σημερινή διάσκεψη τύπου. Σας ευχαριστούμε που μας δίνετε την ευκαιρία να απευθυνθούμε μέσω σας στον κυπριακό λαό. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο ΡΙΚ που μας δίνει τη δυνατότητα να μεταφέρουμε απ’ ευθείας τις θέσεις μας στην κυπριακή κοινωνία.
Η εικόνα που υπάρχει στη χώρα μας είναι δυστυχώς απογοητευτική. Η πλειοψηφία της κοινωνίας κάθε μέρα που περνά βυθίζεται στην απογοήτευση, την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα και την απαισιοδοξία.
Παρά τα όσα υποσχόταν προεκλογικά ο κ. Αναστασιάδης, οι χειρισμοί του στο Κυπριακό, όσα επέλεξε να κάνει αλλά και όσα αποφάσισε να μην κάνει, έχουν διαμορφώσει ένα πολύ επικίνδυνο πλαίσιο. Η τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα εντείνονται. Η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας σε αυτή την έξαρση της τουρκικής αδιαλλαξίας παραμένει φραστική.
Το Κυπριακό οδηγήθηκε σε επικίνδυνη τελμάτωση
Το Κυπριακό δυστυχώς οδηγήθηκε σε επικίνδυνη τελμάτωση. Η Κύπρος απειλείται ευθέως από την Τουρκία. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής που ακολούθησε ο κ. Αναστασιάδης. Πολιτική που χαρακτηρίζεται από έλλειψη συνέπειας και στρατηγικού στόχου, παλινδρομήσεις, αντιφάσεις και τακτικισμούς.
Ενώ η Τουρκία κλιμάκωνε την επιθετικότητα της οι δηλώσεις του κ. Αναστασιάδη που αμφισβητούσαν συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν, η άγονη αντιπαράθεση για το πλαίσιο της 4ης Ιουλίου και οι δήθεν νέες ιδέες την άφηναν στο απυρόβλητο και ροκάνιζαν τον χρόνο. Η κλεψύδρα αδειάζει. Αν δεν σοβαρευτούμε, αν δεν είμαστε συνεπείς στο στρατηγικό στόχο θα χάσουμε οριστικά τη δυνατότητα λύσης του Κυπριακού στο συμφωνημένο πλαίσιο. Εκτός κι αν αυτός είναι ο στόχος κάποιων.
Στην πρόσφατη συνάντηση στο Βερολίνο ο στόχος της λύσης επαναβεβαιώθηκε και ενώπιον του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών ως η ΔΔΟ. Ξεκαθαρίστηκε επίσης ότι η βάση πάνω στην οποία θα γίνουν οι συνομιλίες, οι όροι αναφοράς δηλαδή, θα αποτελούνται από την Κοινή Διακήρυξη της 11ης Φεβρουαρίου του 2014, τις συγκλίσεις οι οποίες έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα και το Πλαίσιο του Γενικού Γραμματέα της 30ης του Ιούνη 2017.
Όλα αυτά είναι θετικά. Είναι ταυτόχρονα και η καλύτερη απάντηση σε όσους φλέρταραν με άλλες ιδέες και άλλους δρόμους, του κ. Αναστασιάδη συμπεριλαμβανομένου. Το γεγονός ότι οι όροι αναφοράς δεν έγινε εφικτό να συμφωνηθούν, είναι ανησυχητικό. Ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι η τυχόν επανέναρξη των διαπραγματεύσεων τοποθετείται μετά τις εκλογές στην Τουρκοκυπριακή Κοινότητα. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η τοποθέτηση του Γ.Γ. του ΟΗΕ, που επαναλαμβάνεται γι’ άλλη μια φορά, ότι οι δύο ηγέτες πρέπει να προετοιμάσουν την κοινωνία για την ανάγκη επίλυσης του Κυπριακού. Από την ετοιμότητα τους να το πράξουν θα διαφανεί και η πολιτική τους βούληση να εργαστούν για τη λύση.
Οι δύο ηγέτες να συμπεριφερθούν με συνέπεια και αποφασιστικότητα
Χάθηκαν δυόμιση πολύτιμα χρόνια από το Κραν Μοντανά μέχρι σήμερα. Οι δύο ηγέτες πρέπει από τώρα και στο εξής να συμπεριφερθούν με συνέπεια και αποφασιστικότητα. Να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να απευθυνθούν στο λαό με ειλικρίνεια. Ο κόσμος έχει κουραστεί να απογοητεύεται, έχει απελπιστεί να περιμένει.
Είναι εύλογο το ερώτημα, πώς θα πάμε σε συνομιλίες την ώρα που η Τουρκία κλιμακώνει την επιθετικότητα της; Η θέση μας είναι ξεκάθαρη. Όταν και εφόσον αρχίσει ουσιαστική διαπραγμάτευση, η Τουρκία θα πρέπει να τερματίσει τις προκλήσεις της. Αλλιώς αναλαμβάνει ακεραία την ευθύνη για ότι ακολουθήσει.
Πολλοί διερωτούνται «με αυτή την επιθετική Τουρκία πώς θα συζητήσουμε για λύση»; Ακριβώς αυτή η επιθετικότητα της Τουρκίας δημιουργεί γεωπολιτική αβεβαιότητα η οποία απειλεί ευθέως την προοπτική επιβίωσης, φυσικής και οικονομικής, της πατρίδας και του λαού μας. Και εδώ είναι που πρέπει να διερωτηθούμε: θα σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και θα παραδώσουμε την πατρίδα μας στην Τουρκία ή θα παλέψουμε με όλα τα διπλωματικά μέσα που διαθέτουμε για να τη σώσουμε; Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι όλοι αυτοί οι κίνδυνοι που υπάρχουν στην Ανατολική Μεσόγειο για ευρύτερη σύρραξη είναι που σπρώχνουν τη διεθνή κοινότητα να ενδιαφέρεται για λύση στο Κυπριακό.
Ο κ. Αναστασιάδης και ο Συναγερμός, αλλά και όσοι κάνουν τα στραβά μάτια μπροστά στις εξελίξεις οφείλουν έστω και τώρα να καταλάβουν την κρισιμότητα της κατάστασης. Να εργαστούν με συνέχεια και συνέπεια, με αποφασιστικότητα και καθαρό μυαλό για τη λύση.
Με ανάλογο αίσθημα ευθύνης πρέπει επιτέλους να ενδιαφερθούν για την πλειοψηφία της κοινωνίας που υποφέρει από τους χειρισμούς τους στα θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης.
Ο μύθος του success story κατέρρευσε με το ξεπούλημα του Συνεργατισμού
Ο μύθος που έκτισαν για το success story της Κυπριακής οικονομίας κατέρρευσε με το ξεπούλημα του Συνεργατισμού. Εκεί έγιναν θρύψαλα τα συνθήματα που χρησιμοποίησαν για να επανεκλεγούν˙ ότι δήθεν αντιμετώπισαν τα προβλήματα της οικονομίας, ότι αυτοί μπορούν και ξέρουν να τα επιλύσουν.
Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.
Η οικονομία όντως μεγαλώνει, όμως η κοινωνία συνεχίζει να νιώθει αβεβαιότητα και ανασφάλεια για το μέλλον.
Οι θέσεις εργασίας όντως αυξάνονται, όμως οι εργαζόμενοι είναι παγιδευμένοι στη στασιμότητα των μισθών και των εισοδημάτων τους. Δεν μπορούν να σχεδιάσουν με ασφάλεια και σιγουριά το μέλλον τους.
Ενώ οι διεθνείς επενδύσεις αυξάνονται, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και οι αυτοεργοδοτούμενοι δύσκολα τα φέρνουν βόλτα.
Τα αυξημένα ενοίκια, οι αυξημένες τιμές αγοράς κατοικίας, τα χαμηλά εισοδήματα των εργαζομένων και η έλλειψη κρατικής στεγαστικής πολιτικής, κατέστησαν τη στέγη προνόμιο και όχι δικαίωμα για όλους.
Την ώρα που οι μισθοί μειώθηκαν ραγδαία οι τιμές για αγαθά πρώτης ανάγκης βρίσκονται στα ύψη. Αυτό δεν ανησυχεί την Κυβέρνηση.
Το ιδιωτικό χρέος και τα ΜΕΔ, ένα από τα βασικά προβλήματα της Κυπριακής οικονομίας, συνεχίζει να βαραίνει τόσο τα νοικοκυριά όσο και τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις.
Η Κυβέρνηση παρουσιάζει την αριθμητική μείωση των ΜΕΔ ως επιτυχία. Στην πραγματικότητα η σημαντικότερη μείωση είναι το αποτέλεσμα της αφαίρεσης των δανείων από τους ισολογισμούς των τραπεζών και της πώλησης τους σε τρίτους. Αυτό δεν απαλλάσσει στο ελάχιστο το βάρος για τα νοικοκυριά και τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις. Ταυτόχρονα, παρόλες τις διακηρύξεις, ούτε το σχέδιο ΕΣΤΙΑ μπόρεσε τελικά να αποτελέσει ουσιαστική εναλλακτική επιλογή για τους δανειολήπτες.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ δεν έσωσε την οικονομία της Κύπρου. Αντιθέτως την έβαλε στο στόχαστρο. Όχι μόνο γιατί κούρεψε καταθέσεις και έκλεισε δύο τράπεζες. Αλλά γιατί ακολουθεί μια επικίνδυνη και ανεύθυνη πολιτική. Κατασκεύασε οικονομία της αρπαχτής, που αφήνει στο περιθώριο και στην απόγνωση τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού αλλά και τις δημιουργικές δυνάμεις της παραγωγής.
Γιατί δεν είναι μόνο οι φτωχοί που γίνονται φτωχότεροι εξαιτίας της κερδοσκοπικής αυτής πολιτικής τους. Είναι ολόκληρο το παραγωγικό μοντέλο της Κύπρου που στρεβλώνεται, το ανθρώπινο δυναμικό που απαξιώνεται.
Σε ποιών τις τσέπες μπαίνουν τα έσοδα από την ανάπτυξη;
Σε ποιων τις τσέπες μπαίνουν τα έσοδα από την ανάπτυξη; Ποιους θα ωφελήσει αυτή η ανάπτυξη; Πρόκειται για ανάπτυξη που διασφαλίζει την αειφορία, την προστασία του περιβάλλοντος, που στηρίζει την πραγματική οικονομία; Πρόκειται για ανάπτυξη που προάγει την έρευνα και την καινοτομία; Ανάπτυξη που στοχεύει σε αντιμετώπιση των πολλών κοινωνικών προβλημάτων;
Όχι βέβαια.
Ούτε καν περνά από το μυαλό τους ότι ένα μέρος των πλεονασμάτων για τα οποία περηφανεύονται θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας, για να τονώσουν την αγοραστική τους δύναμη άρα και τη ζήτηση.
Το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει η ραγδαία μεγέθυνση στον τομέα των κατασκευών είναι να δημιουργήσει ξανά φαινόμενα «φούσκας» αν δεν ληφθούν προληπτικά μέσα.
Εφτά σχεδόν χρόνια μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον κ. Αναστασιάδη και το Συναγερμό, η κοινωνική ανισότητα μεγαλώνει ως αποτέλεσμα της ταξικής πολιτικής που ακολουθείται.
Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας οι νέοι του τόπου μας αν και εργάζονται, απειλούνται από τη φτώχεια, λόγω χαμηλών μισθών. Για πρώτη φορά έχουμε στην Κύπρο το φαινόμενο των φτωχών εργαζομένων.
Σε ότι αφορά την κοινωνική πολιτική, πήραν από τους φτωχούς για να δώσουν στους φτωχότερους. Τι πέτυχαν;
Το ένα τρίτο σχεδόν των Κυπρίων ζει στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας.
Δυστυχώς, δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με μια Κυβέρνηση κοινωνικά ανάλγητη. Έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση ανεύθυνη, ανίκανη και επικίνδυνη. Λυπούμαι που το λέω. Δεν το λέω με αντιπολιτευτικό θυμό. Το λέω με πατριωτική στεναχώρια για το ποια είναι η κατάσταση στην χώρα μας. Πού οδήγησαν τα πράγματα.
Το τραγικό περιστατικό του θανάτου του 15χρονου, έφερε στη δημόσια συζήτηση το θέμα της αναδιοργάνωσης των υπηρεσιών κοινωνικής ευημερίας. Ακόμα και αυτό τον ευαίσθητο τομέα, που χειρίζεται κυριολεκτικά ανθρώπινες ζωές, έχουν την πρόθεση να το δώσουν στον ιδιωτικό τομέα. Να διατηρήσει το κράτος ένα επιτελικό ρόλο και να αγοράσουν υπηρεσίες από ιδιώτες. Ακόμα και εδώ, θέλουν να είναι απλώς μεσολαβητές.
Θέλουν να είναι μια Κυβέρνηση που δεν κυβερνά, απλώς διευθετεί υποχρεώσεις και εξυπηρετεί συμφέροντα.
Ως ΑΚΕΛ δώσαμε τις προτάσεις μας για το πώς θα πρέπει να γίνει η αναδιάρθρωση των Υπηρεσιών Κοινωνικής Μέριμνας. Με κοινωνική ευαισθησία και στήριξη τους και όχι με διάλυση τους.
Τα όσα αποκαλύφθηκαν με το κατασκοπευτικό βαν είναι αποκαλυπτικά του χάους που επικρατεί επί των ημερών Αναστασιάδη- Συναγερμού. Ο Πρόεδρος διερωτάται αν τον παρακολουθούν, ενώ ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ ρωτά ποιος παρακολουθά ποιόν.
Παίζουν με τα πάντα και εμπαίζουν τους πάντες.
Πριν μόλις εννιά μήνες παρακολουθούσαμε όλοι άναυδοι πτώματα να ανασύρονται από λίμνες και φρεάτια, ως αποτέλεσμα της ανευθυνότητας και του θεσμικού ρατσισμού τους. Ντραπήκαμε στη θέση τους, όταν ως πολιτεία ζήτησαν συγνώμη από τις οικογένειες των θυμάτων, «έστω και αν ήταν αλλοδαπές».
Τώρα με την υπόθεση του βαν αφήνουν και πάλι άναυδη την κοινωνία με την αδυναμία τους ή την αδιαφορία τους να προστατεύσουν τα στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών.
Συμπεριφέρονται ανεύθυνα άρα και επικίνδυνα. Και η υπόθεση με το βαν δεν είναι η μόνη. Μας παραμύθιαζαν ότι θωράκισαν την ΑΟΖ και ξυπνήσαμε μια μέρα και είδαμε το Φατίχ να αρμενίζει στα ανοιχτά της Πάφου.
Τελευταίο αλλά πολύ σημαντικό, είναι το μόνο ρεκόρ που πέτυχε η Κυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ.
Ρεκόρ στη διαφθορά
Ρεκόρ στη διαφθορά.
Η Έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι σαφής «η Κύπρος παρουσίασε την πενταετία 2013 με 2018 τη μεγαλύτερη αύξηση σε επίπεδα διαφθοράς εντός της Ε.Ε».
Δεν είναι μόνο τα εκατομμύρια του οικογενειακού περιβάλλοντος που δραπέτευσαν στο εξωτερικό πριν το κούρεμα, τα διαβατήρια που δόθηκαν σε καταζητούμενους και δικτάτορες, το χαμένο συμβόλαιο της τέως Διοικήτριας της Κεντρικής Τράπεζας, το σκάνδαλο με πρωταγωνιστή τον κ. Ρίκκο Ερωτοκρίτου, οι απαράδεκτες εξυπηρετήσεις προς τον Αρχιεπίσκοπο, οι διορισμοί και οι προαγωγές για τις οποίες όλως περιέργως κρίνονται άξιοι μόνο «οι γαλάζιοι». Είναι οι προεδρικές χάρες σε παιδεραστές, η στρατιά συμβούλων που προσλαμβάνεται στο Προεδρικό, οι παράνομες αναπτύξεις, ο αθέμιτος πλουτισμός ημετέρων, η έκρηξη της εγκληματικότητας, ο θεσμικός ρατσισμός που στοίχισε ανθρώπινες ζωές, η καταρράκωση θεσμών και πολλά άλλα.
Καθημερινά στην επαφή μας με τον κόσμο εισπράττουμε την απογοήτευση και την αγανάκτηση τους. Αυτό δε αφορά την πλειοψηφία του λαού και όχι μόνο τον κόσμο της Αριστεράς.
Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, δεν αντέχει άλλο.
Δεν αντέχει την ανασφάλεια και την αγωνία από τους κινδύνους που προκαλεί η μη λύση του Κυπριακού.
Δεν αντέχει την αγωνία πώς θα βγει ο μήνας με μισό μισθό.
Δεν αντέχει να αναπνέει τη βρωμιά που αναδύουν τα σκάνδαλα, η διαφθορά και η διαπλοκή.
Δεν αντέχει άλλο να βλέπει τη χώρα να βαδίζει σε δρόμο αδιέξοδο.
Απέναντι σε μια Κυβέρνηση που αποδείχτηκε ότι δεν είναι αξιόπιστη, δεν έχει σχέδιο αντιμετώπισης των προβλημάτων, δεν έχει κοινωνική ευαισθησία, δεν έχει συνέπεια υπάρχει μόνο μια διέξοδος.
Η συνεργασία όλων των δυνάμεων της κοινωνίας που θέλουν μια άλλη Κύπρο που θα τους εμπνέει.
Πρόταση για την επανένωση της πατρίδας και την ανασυγκρότηση της κοινωνίας
Με πολιτική πρόταση που θα στοχεύει στην επανένωση της πατρίδας, στην ανασυγκρότηση της κοινωνίας και της οικονομίας. Αυτή την πρόταση θέλουμε να αρχίσουμε να διαμορφώνουμε μαζί με τις δυνάμεις εκείνες που έχουν όραμα για μια άλλη Κύπρο˙ για την επανένωση, την κοινωνική αλληλεγγύη, το περιβάλλον, τον πολιτισμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα˙ για εναλλακτικές προτάσεις που θα βάλουν τα θεμέλια για ένα διαφορετικό μέλλον για εμάς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Αυτή την πρόταση φιλοδοξούμε ότι θα καταφέρουμε να συνδιαμορφώσουμε με την πλειοψηφία της κοινωνίας για να τη θέσουμε στο επίκεντρο της συζήτησης στο προσεχές Τακτικό Παγκύπριο Συνέδριο του ΑΚΕΛ τον Ιούνη του 2020.
Θέλω κλείνοντας να ξεκαθαρίσω κάτι ακόμα. Το ΑΚΕΛ συμπληρώνει σχεδόν 100 χρόνια ζωής. Είναι ένας από τους μακροβιότερους θεσμούς σε αυτό τον τόπο. Στα τόσα χρόνια της ζωής μας ουδέποτε αρνηθήκαμε να συμβάλουμε στο γενικό καλό, προς όφελος της πατρίδας, όποιος και αν ήταν στην εξουσία. Αυτό ισχύει και αυτό θα κάνουμε και τώρα. Όμως, σε καμία περίπτωση οι κυβερνώντες δεν θα πρέπει να υπολογίζουν στην ανοχή μας. Έχει εξαντληθεί η ανοχή μας και ο καθένας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Αρχής γενομένης από την αποκάλυψη όλης της αλήθειας για το βαν και την παραδειγματική τιμωρία για τις καταχρήσεις στα διαβατήρια.
