Χαιρετισμός Γενικού Γραμματέα της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Στέφανου Στεφάνου, στην πορεία διαμαρτυρίας ενάντια στη μετατροπή της Κύπρου σε ορμητήριο πολέμου

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να διαδηλώσουμε και να δηλώσουμε το πιο απλό, το πιο ουσιαστικό, το πιο επιτακτικό αίτημα για την πατρίδα και τον λαό μας.

–       Είμαστε εδώ γιατί θέλουμε μια Κύπρο που να ανήκει στον λαό της. Όχι στο ΝΑΤΟ ή σε οποιονδήποτε άλλο στρατιωτικό συνασπισμό. Όχι σε ξένους κηδεμόνες, όχι σε ξένους στρατούς. Στον λαό της και μόνο στον λαό της.

–       Είμαστε εδώ γιατί θέλουμε μια Κύπρο που να είναι γέφυρα ειρήνης στην Ανατολική Μεσόγειο. Όχι ορμητήριο πολέμου, όχι κατασκοπευτικό κέντρο, όχι πεδίο ασκήσεων για πρόβες πολέμου ενάντια στα γειτονικά κράτη. Γιατί οι υποδομές, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, η γη κι ο εναέριος χώρος της Κύπρου προορίζονται για να υπηρετούν την Κύπρο και όχι τους Αμερικανούς, τους Ισραηλινούς ή όποιους άλλους τρίτους.

–       Είμαστε εδώ γιατί εμείς θέλουμε να απαλλαγεί το νησί μας από όλους τους ξένους στρατούς και όχι να φορτώνεται κι άλλους. Είμαστε εδώ γιατί δεν μπορούμε να παρακολουθούμε παθητικά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να δηλώνει ότι διαπραγματεύεται τη μόνιμη παρουσία αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο. Αλήθεια, ποιος σας έδωσε τέτοιο δικαίωμα κ. Χριστοδουλίδη;

Φίλες και φίλοι,

Η σταδιακή μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο για ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις που άρχισε από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΔΗΣΥ και συνεχίζεται από τη σημερινή, όχι μόνο δεν προοιωνίζεται τίποτα θετικό για την πατρίδα μας, αλλά προκαλεί τεράστιους κινδύνους ιδιαίτερα με όσα τραγικά διαδραματίζονται στην περιοχή μας. Μόλις 380 χιλιόμετρα από εδώ, στη μαρτυρική Γάζα, μαίνεται ένας πόλεμος, μια κανονική βαρβαρότητα που ντροπιάζει τον ανθρώπινο πολιτισμό. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η μεγάλη πλειοψηφία του κυπριακού λαού -όπου κι αν ανήκει πολιτικά, όποια άποψη κι αν έχει για το Μεσανατολικό- έχει και τη λογική και την ανθρωπιά να αντιλαμβάνεται ότι τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη δολοφονία δεκάδων χιλιάδων αμάχων από την ισραηλινή πολεμική μηχανή, τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την επιχείρηση εξαφάνισης ενός ολόκληρου λαού από τη γη του. Γι’ αυτό προσδοκούμε στην κατάπαυση του πυρός, στην εφαρμογή των σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ και στη μόνιμη ειρήνη. Γι’ αυτό δεν θέλουμε η κυπριακή κυβέρνηση να συνεργεί ούτε και να σιωπά συνένοχα μπροστά σ’ αυτό το έγκλημα, σ’ αυτή τη γενοκτονία.

Ρωτήσαμε και ξαναρωτούμε: πόσες χιλιάδες παιδιά θα πρέπει να δολοφονηθούν για να συγκινηθεί η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη και τα υπόλοιπα κόμματα να ψελλίσουν μια λέξη κριτικής στον Νετανιάχου; Δεν συγκινήθηκαν ακόμα και τώρα, που το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο κήρυξε εγκληματία πολέμου τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ.

Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας αντιλαμβάνεται ότι διακυβεύεται η ασφάλεια της ίδιας της Κύπρου και των κατοίκων της. Ότι μια γενικευμένη ανάφλεξη στην περιοχή θα πλήξει και την Κύπρο που είναι κυριολεκτικά δίπλα από το μάτι του κυκλώνα. Ότι οποιαδήποτε εμπλοκή της Κύπρου στις πολεμικές επιχειρήσεις καθιστά τη χώρα μας στόχο. Ότι κάθε ξένος στρατός στο νησί δεν προσθέτει ασφάλεια, αλλά κινδύνους και απειλές.

Ο κ. Χριστοδουλίδης και η κυβέρνησή του αρνούνται να απαντήσουν στα ερωτήματα που θέτει το ΑΚΕΛ αλλά και μια μεγάλη μερίδα των πολιτών:

–       Ποια η άποψη της κυβέρνησης για τη χρήση των βρετανικών βάσεων προς υποστήριξη των πολεμικών επιχειρήσεων του Ισραήλ; Είναι δυνατόν η κυβέρνηση να μην έχει άποψη αλλά ούτε και αντίληψη των κινδύνων από αυτό;

–       Έδωσε ή όχι συγκατάθεση η κυβέρνηση, όπως απαιτείται από την Συνθήκη Εγκαθίδρυσης, για να χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί τις βρετανικές βάσεις; Ή μήπως οι υπερατλαντικοί σύμμαχοι δεν λογαριάζουν ούτε την κυβέρνηση, ούτε τη χώρα;

–       Ως πότε θα διακινούν το ψέμα ότι οι αμερικανικές δυνάμεις βρίσκονται και θα βρίσκονται μόνιμα εδώ τάχα μόνο για ανθρωπιστικές επιχειρήσεις; Όλος ο πλανήτης γνωρίζει τι εννοεί το ΝΑΤΟ μιλώντας για ανθρωπιστική επέμβαση.

–       Και πότε η κυβέρνηση θα ενημερώσει τη Βουλή και τον κυπριακό λαό για το περιεχόμενο των στρατιωτικών συμφωνιών με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα ΝΑΤΟϊκά κράτη;

Φίλες και φίλοι,

Η κυβέρνηση και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, πέραν της Αριστεράς, δικαιολογούν την στάση τους στο όνομα του περιβόητου «δυτικού προσανατολισμού της χώρας», στον οποίο πλέον ορκίζονται πίστη από το πρωί ως το βράδυ. Τι πραγματικά όμως εννοούν με το νέο σλόγκαν; Καλούμε και προκαλούμε να απαντήσουν τι κρύβεται πίσω από τα συνθήματα και τις ιδεοληψίες:

–       Μήπως εννοούν ότι στο όνομα του δυτικού προσανατολισμού θα πρέπει να σιωπά η Κύπρος όταν διαπράττονται πόλεμοι και βαρβαρότητες από τους δυτικούς και τους συμμάχους τους, όπως για παράδειγμα στη Μέση Ανατολή; Να σιωπά όταν το ίδιο το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο Νετανιάχου διαπράττει έγκλημα κατά της ανθρωπότητας; Και πού πάει το διεθνές δίκαιο; Πού πάει η αξιοπρέπεια και η αξιοπιστία της χώρας μας;

–       Τι σημαίνει «δυτικός προσανατολισμός» στις περιπτώσεις που η Δύση και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχουν ενιαία θέση; Μήπως αυτό που πραγματικά εννοούν είναι ότι Κύπρος θα σταυρώνει τα χέρια και θα συντάσσεται με το πιο αντιδραστικό κομμάτι της Δύσης; Γιατί, για παράδειγμα, η κυβέρνηση της Κύπρου δεν συντάσσεται στο Μεσανατολικό με κράτη όπως η Ισπανία, το Βέλγιο, η Ιρλανδία που επικρίνουν το Ισραήλ; Γιατί δεν συντάσσεται με τις θέσεις του ΟΗΕ και επιλέγει, μαζί με τις ΗΠΑ, να κάνει τον συνήγορο του Νετανιάχου;

–       Και τι εισηγούνται όλοι αυτοί ότι πρέπει να κάνει η Κύπρος όταν η Δύση ή έστω ένα τμήμα της παίρνει θέσεις που αντιστρατεύονται τα συμφέροντα της Κύπρου; Είναι διατεθειμένοι να υπονομεύουν τα συμφέροντα της ίδιας της Κύπρου, για να είναι αρεστοί στον εκάστοτε ένοικο του Λευκού Οίκου;

Κάθε λογικός άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι ένα πράγμα είναι η ανάπτυξη των σχέσεων της Κύπρου με όλα τα κράτη της περιοχής και του κόσμου, περιλαμβανομένων και των ΗΠΑ, κι άλλο πράγμα είναι η παραχώρηση βάσεων και η ΝΑΤΟποίηση της χώρας. Ένα πράγμα είναι να κτίζουμε αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με ισχυρά κράτη κι άλλο πράγμα είναι να καθιστούμε την Κύπρο πιόνι τους και να απαιτούν να προσδεθεί στο άρμα τους. Άλλωστε, ο διαβόητος νόμος Μενέντεζ-Ρούμπιο, που καθόρισε αυτή την πορεία, δεν προωθούσε τις σχέσεις Κύπρου-Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της Αμερικής με την εντολή η Κύπρος να καταστρέψει τις σχέσεις της με τη Ρωσία αλλά και την Κίνα, δύο μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που κατά γενική ομολογία στήριξαν την Κύπρο σε κρίσιμες στιγμές.

Κάθε λογικός άνθρωπος γνωρίζει κι αντιλαμβάνεται ότι η εξωτερική πολιτική της Κύπρου πρέπει να είναι βασισμένη στο διεθνές δίκαιο, σε αρχές, στα πραγματικά συμφέροντα της χώρας. Το κράτος μας πρέπει να επιδιώκει την ανάπτυξη των διεθνών σχέσεων της με όσο το δυνατόν περισσότερα κράτη. Αλλά αυτό δεν μπορεί να το κάνει εξυπηρετώντας συμφέροντα τρίτων ή διαλύοντας παραδοσιακές και ιστορικές σχέσεις με άλλα κράτη. Και, ασφαλώς, η ανάπτυξη της εξωτερικής μας πολιτικής πρέπει να επιδιώκει την προώθηση της λύσης του Κυπριακού γιατί η κατοχή και η διχοτόμηση ήταν και είναι η πρώτη πηγή κινδύνου για την πατρίδα και τον λαό μας. Σε αυτά πρέπει να εδράζεται η εξωτερική πολιτική της Κύπρου. Όχι σε αυταπάτες, όχι σε επικίνδυνα παιχνίδια με τη φωτιά της στρατιωτικοποίησης και τις αυταπάτες που καλλιεργούνται ότι έτσι δήθεν αναβαθμίζεται η διεθνής θέση της Κύπρου.

Φίλες και φίλοι,

Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες που είναι τόσο ορατός ένας γενικευμένος πόλεμος στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Και είναι επίσης η πρώτη φορά -μετά από 80 χρόνια- που ο εφιάλτης ενός παγκόσμιου πολέμου, ενός πυρηνικού μάλιστα πολέμου, κρέμεται ξανά πάνω από τα κεφάλια της ανθρωπότητας. Αυτά απειλούν πλέον όλα τα κράτη, όλους τους λαούς, όλους τους ανθρώπους πάνω στον πλανήτη. Δεν υπάρχει για κανένα μας η πολυτέλεια της αδιαφορίας, δεν υπάρχει η επιλογή να τα προσπεράσουμε όλα αυτά.

Γι’ αυτό είμαστε λοιπόν εδώ. Γιατί σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές για τον κόσμο και την ανθρωπότητα πρέπει να σταθούμε στην πλευρά της ειρήνης κι όχι των πολέμων, των εισβολών και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Εμείς είμαστε με την ειρήνη, το δίκαιο, την αλληλεγγύη των λαών και τη συνεργασία των κρατών. Γιατί και η Κύπρος πρέπει να βρίσκεται σε αυτή πλευρά. Και αυτό σημαίνει μια πατρίδα χωρίς ξένους κηδεμόνες, χωρίς ξένους στρατούς και ξένες στρατιωτικές βάσεις. Αγωνιζόμαστε για μια πατρίδα ελεύθερη και ανεξάρτητη, γέφυρα ειρήνης και όχι ορμητήριο θανάτου.

24.11.2024