Χαιρετισμός Βετεράνων ΑΚΕΛ από Δημήτρη Χριστόφια στη Σύνοδο για τα 90 χρόνια ΚΚΚ- ΑΚΕΛ

Πολλές φορές, κουβεντιάζοντας μεταξύ μας συνηθίζουμε να λέμε ότι το Κόμμα
της Εργατικής Τάξης αποτελεί πολιτικοκοινωνικό σχολειό. Όταν αποφοιτήσεις
και πάρεις το δρόμο για το σπίτι και τη σύνταξη, που ποτέ δεν συνταξιοδοτείσαι,
νιώθεις πολύ παράξενα γιατί είναι τότε που, ήρεμος πλέον, αρχίζεις να
αντιλαμβάνεσαι το βάθος και το εύρος της μάθησης και της ενασχόλησης που
σου πρόσφερε αυτό το λαϊκό επαναστατικό πανεπιστήμιο που λέγεται Κόμμα.
Είναι τότε που προσπαθείς να το πιστέψεις ότι φεύγεις και δε λες να το
συνειδητοποιήσεις. Και αυτό γιατί η υπηρεσία σε αυτό το Κόμμα και σε αυτό
το Κίνημα, η συμμετοχή σε κοινωνικούς πολιτικούς ταξικούς αγώνες είναι σα
ναρκωτικό που σε εθίζει και δε σου επιτρέπει να απεξαρτηθείς.
Συνειδητά μένεις εξαρτημένος μέχρι και την τελευταία σου πνοή. Ακόμα και
όταν κοντεύεις να φτάσεις σε αυτήν την τελευταία πνοή λες και κάτι σε ρωτάει,
κάτι φωνάζει μέσα σου: έχεις μετανιώσει που ακολούθησες αυτή την πορεία; Η
απάντηση έρχεται αυθόρμητα: αν θα άρχιζα από την αρχή θα ακολουθούσα τον
ίδιο ακριβώς δρόμο. Το δρόμο του αγώνα για τη λευτεριά, την κοινωνική πρόοδο
και την ταξική απελευθέρωση των εργαζομένων. Το δρόμο της κομμουνιστικής
πάλης, του κομμουνισμού που δεν ευτύχησα να τον ζήσω έστω και αν σεμνά λέγω,
προσπάθησα να βάλω το δικό μου λιθαράκι στην όλη περιπέτεια που μοιάζει σαν
παραμύθι αλλάείναι πραγματικότητα. Που μοιάζει σα μύθος άπιαστος και όμως
πραγματικός όσο και αν τον διαστρεβλώνουν οι πολιτικο-ιδεολογικοί αντίπαλοι
και αν τον πολεμούν χαρακτηρίζοντας μας αιθεροβάμονες.
Έτσι θεωρούσαν και τους μπολσεβίκους. Τελικά όμως με τη Μεγάλη Επανάσταση
του Οκτώβρη, αυτοί έδωσαν μαθήματα ανατροπής του παλιού και νίκης του
καινούργιου μέσα από τη θέληση των καταπιεσμένων. Δέκα μέρες ήταν ικανές
να συγκλονίσουν τον κόσμο. Είμαι σίγουρος, είμαστε σίγουροι όλοι εμείς που
στεκόμαστε σήμερα ενώπιον σας ότι τέτοιες μέρες θα ξανάρθουν. Και για την
Κύπρο και για τον κόσμο.
Γιατί υπάρχει μια δύναμη που ξέρει να οραματίζεται, να υπερπηδά δυσκολίες, να
αναγεννιέται και να προχωρά με το μέτωπο ψηλά, για να κατακτήσει τις καρδιές
των εργαζομένων και να τους οδηγήσει ξανά και ξανά και ξανά στο δρόμο του
λυτρωμού από τα δεσμά, στο σοσιαλισμό- κομμουνισμό.
Ευχαριστούμε από καρδιάς το ΑΚΕΛ που μας ενέταξε στο δρόμο του αγώνα, το
ΑΚΕΛ που έδωσε και δίνει νόημα στη ζωή μας.
Ζήτω το ΑΚΕΛ!