Σκέψεις πάνω στη μάχη της Ελλάδας, Του Γιαννάκη Κολοκασίδη
Η μάχη της Ελλάδας έφερε ήδη αποτελέσματα. Και αυτό ανεξάρτητα αν η ελληνική κυβέρνηση θα μπορέσει να αξιοποιήσει σωστά το «όχι» του λαού, ή αν θα οδηγηθεί σε ένα συμβιβασμό -οδυνηρό, ίσως και απαράδεκτο- με τους δανειστές.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η μάχη της Ελλάδας κουρέλιασε το μύθο που θέλει την Ευρωπαϊκή Ενωση να είναι μια ένωση αλληλεγγύης τάχα, δημοκρατίας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι ίδιοι οι ταγοί της ΕΕ στην αντιπαράθεσή τους με την ελληνική κυβέρνηση απεδείχθησαν στυγνοί εκβιαστές, τρομοκράτες (ωχριούν μπροστά τους οι τζιχαντιστές), πραξικοπηματίες των ΑΤΜ και ανάλγητοι τοκογλύφοι. Στις μέρες κορύφωσης του ελληνικού δράματος οι λαοί της Ευρώπης είδαν το πραγματικό πρόσωπο της περιβόητης ΕΕ. Θα πάψουν άραγε να καλλιεργούνται και να υπάρχουν αυταπάτες για την ΕΕ από δω και πέρα; Σίγουρα όχι. Οι ευρωλιγούρηδες (διάβαζε μισθοφόροι του κεφαλαίου) είτε είναι πολιτικοί είτε οικονομολόγοι είτε ΜΜΕ είτε δημοσιογράφοι (και ας μην τους κακοφαίνεται) ανασυντάσσονται ήδη και επανέρχονται δριμύτεροι. Αλλά το γυαλί έχει πλέον ραγίσει. Σ’ ολόκληρη την Ευρώπη και ευρύτερα τον κόσμο, σήμερα, είναι πολύ πιο δύσκολο να χειραγωγήσουν συνειδήσεις και να πλασάρουν την προπαγάνδα τους. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη τους ήττα. Ηττα που οφείλεται στον ελληνικό λαό.
Η μάχη της Ελλάδας έδειξε ότι υπάρχει ένας διαφορετικός δρόμος. Ο δρόμος της αντίστασης και της διεκδίκησης. Εδειξε ότι ο δρόμος της υποταγής στο μεγάλο πολυεθνικό και εθνικό κεφάλαιο δεν είναι μονόδρομος και δεν είναι η μόνη επιλογή. Σίγουρα ο δρόμος της αντίστασης και της διεκδίκησης δεν είναι εύκολος. Εχει πισωγυρίσματα, απογοητεύσεις και ήττες. Και δεν είναι σίγουρη η έκβασή του. Τουλάχιστον για την ώρα. Ομως ένα είναι το σίγουρο: επανέφερε στον ελληνικό λαό την αξιοπρέπεια που τόσο βάναυσα θέλησαν να του στερήσουν ντόπιοι και ξένοι «ευρωπαϊστές» και «εκσυγχρονιστές». Το παράδειγμα της Ελλάδας σίγουρα θα ακολουθήσουν και άλλοι λαοί. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος και ο μεγαλύτερος εφιάλτης της συμμορίας των τοκογλύφων. Από την Κυριακή το βράδυ ο κ. Γιούνκερ και οι υπόλοιποι της συμμορίας δεν θα κοιμούνται ήσυχοι. Και αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία, που όλοι χρωστούμε στον ελληνικό λαό.
Στην Κύπρο, η μάχη της Ελλάδας είχε και ένα άλλο αποτέλεσμα. Εδωσε ηχηρό χαστούκι στην ιδεολογία της «εθνικοφροσύνης». Για δεκαετίες η δεξιά βάφτιζε οτιδήποτε το συντηρητικό και αντιδραστικό ως εθνικό και στη βάση αυτή καπηλευόταν το όνομα της Ελλάδας. Αυτοπροσδιοριζόταν ως η «εθνικόφρων παράταξις», υποστήριζε με φανατισμό ακόμα και δικτατορικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και στιγμάτιζε άλλους ως ανθέλληνες. Εμείς βέβαια ξέραμε ότι τα πράγματα δεν είναι εθνικά, αλλά ταξικά. Αρκετός κόσμος αδυνατούσε να μας καταλάβει. Ηρθε όμως η μάχη της Ελλάδας και τα πράγματα ξεκαθάρισαν από μόνα τους. Ο Συναγερμός και η κυβέρνηση βρέθηκαν αντιμέτωποι με την αριστερή κυβέρνηση του Σύριζα και συντάχθηκαν με τους τοκογλύφους γιατί πολύ απλά πέραν από τις εθνικές καταβολές υπάρχουν τα ταξικά συμφέροντα και αυτά είναι που παίζουν καθοριστικό ρόλο. Ας είναι καλά και ο ελληνικός λαός που με τον αγώνα του ξεμασκάρεψε και τη δική μας ντόπια «εθνικοφροσύνη».
Στο τέλος θα ήθελα να εκφράσω την άποψή μου και σε μια άλλη πτυχή. Υπάρχει η άποψη ότι η ρήξη θα έπρεπε να είναι όχι μόνο με τη λιτότητα, αλλά συνολικά με το ευρώ και την ΕΕ. Ομως, όσο πιο βαθιές είναι οι σκοπούμενες ρήξεις τόσο μεγαλύτερη λαϊκή υποστήριξη έχουν ανάγκη. Αλλιώς είναι καταδικασμένες σε ηρωική αποτυχία. Είναι προφανές ότι ο ελληνικός λαός στη δεδομένη στιγμή ήταν έτοιμος να ταχθεί ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας που επιβάλλουν Ευρωπαίοι και ΔΝΤ, αλλά δεν είναι ακόμα έτοιμος να δεχτεί τη συνολική ρήξη. Αυτό το γνωρίζουν και οι ταγοί της ΕΕ, για τούτο και σκίστηκαν κυριολεκτικά για να θέσουν τον ελληνικό λαό προ του διλήμματος εντός ή εκτός ευρώ, εντός ή εκτός ΕΕ και να εκβιάσουν έτσι ένα αποτέλεσμα στα μέτρα τους.
Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Ενδεχόμενα στο μέλλον (άμεσο ή πιο απόμακρο κανένας δεν μπορεί να το προσδιορίσει) τα πράγματα να διαφοροποιηθούν και τότε μπορούν να τεθούν τα ερωτήματα σε διαφορετική βάση. Η μάχη της Ελλάδας δεν τέλειωσε, ούτε βέβαια και ο πόλεμος, όπου το ελληνικό δημοψήφισμα ήταν ένα σημαντικό επεισόδιο.
