Η Κύπρος μπορεί! του Στέφανου Στεφάνου, Γ.Γ. Κ.Ε ΑΚΕΛ
Αν ψάξουμε κάτω από την επιφάνεια των επετειακών παρελάσεων και των πανηγυρικών λόγων, θα αποκαλυφθεί το πραγματικό πρόσωπο της σημερινής ημέρας: μια Δημοκρατία ακρωτηριασμένη, βαθιά πληγωμένη, η οποία παλεύει ακόμα με τις παιδικές της ασθένειες. Η εικόνα θα ήταν απλώς θλιβερή αν δεν επρόκειτο για το κράτος μας. Τα πράγματα δε γίνονται πολύ χειρότερα, καθώς αφορούν στην ουσία της ύπαρξής μας. Οι πάλαι ποτέ παθογένειες της άγουρης Δημοκρατίας μας -ο νεποτισμός, η αναξιοκρατία, η σύγκρουση συμφέροντος- ταλανίζουν το οικοδόμημα της Κυπριακής Δημοκρατίας 62 χρόνια μετά την ίδρυσή της. Αυτό αποτελεί και το μεγάλο στοίχημα για όσους από εμάς δεν αποφεύγουμε να αντικρύσουμε την πραγματικότητα κατάματα. Ένα κατ’ εξοχήν πολιτικό στοίχημα που μας φέρνει αντιμέτωπους με την προσωπική μας ευθύνη: να συμβάλουμε ώστε αυτός ο τόπος να ενηλικιωθεί πολιτικά και να κάνει το αποφασιστικό άλμα στο μέλλον.
Εμείς ως ΑΚΕΛ τιμούμε την επέτειο της Ανεξαρτησίας, όχι για τους τύπους, αλλά για την ουσία. Από την αρχή πιστέψαμε στην Κυπριακή Δημοκρατία και δώσαμε τις μάχες μας στην πρώτη γραμμή για να την υπερασπιστούμε. Απέναντι στις ξένες παρεμβάσεις και στους παρακρατικούς που υπέσκαπταν το νόμιμο κράτος. Κόντρα σε αυτούς που προσπάθησαν να καταλύσουν τη δημοκρατία στον τόπο μας, τη Χούντα, την ΕΟΚΑ Β’, την ακροδεξιά. Ενάντια στο προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή.
Τιμούμε την επέτειο της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποτίνοντας ταυτόχρονα φόρο τιμής στους αγνούς ήρωες των αγώνων για απελευθέρωση από την αποικιοκρατία και σε όλους αυτούς που αγωνίστηκαν για να υπερασπίσουν την ελευθερία της πατρίδας μας και τη δημοκρατία στη χώρα. Επιμένοντας πεισματικά σε μια δίκαιη λύση του Κυπριακού γιατί μόνο έτσι θα γίνει αυτός ο τόπος μια ευτυχισμένη κοινή πατρίδα για όλους τους πολίτες του, Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους. Τα έχουμε πει αυτά στο παρελθόν τόσες πολλές φορές και τόσο επίμονα που θεωρώ πως κερδίσαμε αν μη τι άλλο την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Η σημερινή επέτειος της Ανεξαρτησίας όμως θα ήταν κρίμα να περιοριστεί στα αναμενόμενα, τις κοινοτοπίες και τα τετριμμένα. Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά χρήσιμοι για τον τόπο μας τότε πρέπει να κάνουμε αυτό που ανέφερα στην αρχή: να ξύσουμε την επιφάνεια και να αναμετρηθούμε με τις αλήθειες μας. Να κατανοήσουμε τουλάχιστον ποιο είναι αυτό το κράτος που γιορτάζουμε σήμερα και ποια είναι τα τραγικά του ελλείμματα. Στο παρελθόν αναλήφθηκαν φιλότιμες προσπάθειες και έγιναν βήματα για εκσυγχρονισμό και ωρίμανση της δημοκρατίας. Οι κοινωνικοί αγώνες απέδωσαν πρόοδο για τη χώρα και αξιοπρέπεια στην κοινωνία. Τα προβλήματα βεβαίως δεν λύνονται ως δια μαγείας, ειδικά όταν την ανάπτυξη σκιάζει το βαρύ σύννεφο της κατοχής. Βήματα μπροστά όμως έγιναν ώστε να ελπίζουμε βάσιμα πως ένα ευοίωνο μέλλον απλωνόταν μπροστά μας στο κατώφλι του 21ου αιώνα.
Την τελευταία δεκαετία δυστυχώς η Κύπρος βιώνει ένα μεγάλο πισωγύρισμα. Δεν είμαι αφελής για να υποστηρίξω ότι πριν όλα ήταν ρόδινα κι ούτε από αντιπολιτευτικό καθήκον μηδενίζω ό,τι έγινε. Ως πολίτης της Δημοκρατίας όμως και ως πολιτικό πρόσωπο, δεν μπορώ παρά να σταθώ στα αυταπόδειχτα: την ηθική απαξίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας με αποκλειστική ευθύνη της διακυβέρνησης Αναστασιάδη – Δημοκρατικού Συναγερμού. Το κατρακύλισμα της αξιοπιστίας μας διεθνώς, τον λεκέ του εμπορίου των χρυσών διαβατηρίων, η κακή διαχείριση του Κυπριακού που οδήγησε η διεθνής κοινότητα να θεωρεί την ελληνοκυπριακή πλευρά συνυπεύθυνη για το παρατεταμένο αδιέξοδο το οποίο φέρνει ολοένα και πιο κοντά τη διχοτόμηση. Δέκα άγονα χρόνια, όπου θριάμβευσε η λογική της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των λίγων και προνομιούχων σε βάρος των πολλών.
Το κράτος που γιορτάζουμε σήμερα το αποτελούν πολίτες με όνομα και επίθετο. Πρόκειται για ανθρώπους που παλεύουν καθημερινά με το τέρας της ακρίβειας. Για νέα παιδιά με πτυχία και υποθηκευμένες ζωές. Ευάλωτους συμπολίτες μας που προσπαθούν να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια τους με ένα κατώτατο μισθό που αγνοεί τις αληθινές ανάγκες. Νοικοκυριά που δεν μπορούν να αντέξουν το δυσβάστακτο βάρος της ενεργειακής κρίσης. Αυτή τη Δημοκρατία γιορτάζουμε σήμερα. Αυτή η πραγματικότητα βοά έξω από τα πολιτικά μας γραφεία. Γι’ αυτή την Κύπρο έχουμε υποχρέωση να μιλήσουμε σήμερα, στην επέτειο της Ανεξαρτησίας, εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας.
Καλοί λοιπόν είναι οι επετειακοί λόγοι, καλές και οι επετειακές παρελάσεις, αλλά καλύτερη η αλήθεια. Αυτή η αλήθεια που μας φέρνει αντιμέτωπους με την προσωπική μας ευθύνη: τι κάνουμε για να απεγκλωβιστούμε από αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα; Για το ΑΚΕΛ δεν υπάρχει κανένα δίλημμα. Η απάντηση είναι διάφανη και αντλείται από την ανάγκη για αληθινή, προοδευτική αλλαγή. Η Κύπρος δεν θα γυρίσει σελίδα κι ούτε θα αφήσει πίσω της κακές πρακτικές του παρελθόντος με τους συνεχιστές της σημερινής διακυβέρνησης. Η Κύπρος θα βαδίσει σε ένα πιο φωτεινό μέλλον μόνο εάν πιστέψει ότι μπορεί να γυρίσει σελίδα. Πεποίθησή μας είναι ότι μπορεί!
