Παρέμβαση Γ. Λουκαΐδη για τη μεταχείριση ανήλικων Παλαιστινίων από το ισραηλινό δικαστικό σύστημα

Παρέμβαση στην Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης

Θα ήθελα να συγχαρώ θερμά την εισηγήτρια της παρούσας Έκθεσης για τη δουλειά που έχει επιτελέσει παρά την έλλειψη συνεργασίας από την ισραηλινή αντιπροσωπεία, η οποία δεν συνάδει με το πνεύμα μιας κοινοβουλευτικής συνέλευσης. Θα ήθελα επίσης να υπερθεματίσω στις εισηγήσεις και συστάσεις που έχει θέσει στο Σχέδιο Ψηφίσματος.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καθώς συζητούμε αυτό το θέμα θα ήθελα να ζητήσω από όλους εσάς που έχετε ανήλικα παιδιά, εγγόνια ή ανίψια να τα φανταστείτε στη θέση των ανήλικων Παλαιστινίων που βρίσκονται στα χέρια των ισραηλινών αρχών. Να σκεφτείτε οπλισμένους στρατιώτες να εισβάλλουν στο σπίτι σας, στο μέσο της νύχτας και μπροστά στα μάτια σας να περνούν χειροπέδες στα παιδιά σας. Να τους δένουν τα μάτια και να τα σέρνουν με βρισιές και χτυπήματα. Να τα ρίχνουν σε θαλάμους απομόνωσης χωρίς κανένας να πει σε εσάς ή στα ίδια για ποιο πράγμα κατηγορούνται. Να τα ανακρίνουν χωρίς να είστε εσείς ή ένας δικηγόρος δίπλα τους. Να τους δίνουν ένα χαρτί γραμμένο σε γλώσσα που δεν καταλαβαίνουν και να τα εξαναγκάσουν να υπογράψουν «ομολογία ενοχής» τους. Να τα στήνουν μπροστά σε στρατιωτικά δικαστήρια και να καταδικάζονται με συνοπτικές διαδικασίες. Ένα κράτος που διαπράττει όλα αυτά, πόρρω απέχει από το να δικαιούται να αυτοαποκαλείται ως «η μόνη δημοκρατία της Μέσης Ανατολής».

Όποια κι αν είναι η άποψη του καθενός μας για το Μεσανατολικό Πρόβλημα και για τη λύση του, πρέπει όλοι να συμφωνήσουμε σε ένα πράγμα. Κανένα παιδί δεν μπορεί να στερείται τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα του. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία και κανένα ελαφρυντικό για κακοποίηση, κακομεταχείριση και εξευτελισμό παιδιών. Ό,τι κι αν είναι αυτό που έχουν διαπράξει ή αυτό για το οποίο κατηγορούνται. Πόσο δε μάλλον –προσθέτουμε εμείς- όταν η κατηγορία σε βάρος αυτών των παιδιών δεν είναι άλλη παρά η αντίσταση τους στην καθημερινή αδικία και τις βιαιότητες που βιώνουν. Η συμμετοχή τους στο δίκαιο αγώνα του λαού τους για ελευθερία.

Το Κράτος του Ισραήλ δεν έχει καμιά δικαιολογία να αρνείται να συμμορφωθεί με διεθνείς συμβάσεις που το ίδιο έχει υπογράψει όπως η Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και η Συνθήκη της Γενεύης. Ο ισχυρισμός του Ισραήλ ότι δεν είναι υποχρεωμένο να τα εφαρμόζει για τους Παλαιστίνιους που ζουν υπό την κατοχή του είναι ηθικά εξοργιστικός, αλλά και νομικά αβάσιμος, όπως υπέδειξε το Διεθνές Δικαστήριο. Το Ισραήλ οφείλει να θέσει τέρμα σε αυτή την εκτεταμένη, συστηματική και βαθιά εμπεδωμένη κακομεταχείριση των ανήλικων Παλαιστινίων η οποία ολόκληρο το σύστημα δικαιοσύνης του και να αλλάξει θεμελιακά τις νομοθεσίες, τις πρακτικές και τις συμπεριφορές του.

Το Κράτος του Ισραήλ αντί να απειλεί με ισόβια φυλάκιση τα παιδιά των Παλαιστινίων που «προσβάλλουν» Ισραηλινούς στρατιώτες –όπως δήλωσε ο Υπoυργός Παιδείας- θα έπρεπε να διερωτηθεί γιατί αυτά τα παιδιά νιώθουν οργή και αγανάκτηση. Αντί να αυξάνει τις ποινές σε 10 και 20 χρόνια φυλάκιση για παιδιά των Παλαιστινίων που ρίχνουν πέτρες, ας διερωτηθεί γιατί ρίχνουν τις πέτρες. Και η απάντηση δεν είναι άλλη από τη συνεχιζόμενη ισραηλινή κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών.