Κυπριακό
Ουσία του προβλήματος:
Σχεδόν μισό αιώνα, από την παράνομη τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή, το Κυπριακό -το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κυπριακός λαός στο σύνολό του- παραμένει άλυτο. Το Κυπριακό είναι πρωτίστως πρόβλημα διεθνές, πρόβλημα εισβολής, κατοχής, παράνομου εποικισμού, εθνικού ξεκαθαρίσματος και ξένων επεμβάσεων. Ταυτόχρονα το πρόβλημα έχει και την εσωτερική του πτυχή, που αφορά τις σχέσεις των δύο κοινοτήτων και την επιδιωκόμενη ομοσπονδιακή πολιτειακή δομή της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η κατοχική Τουρκία συνεχίζει να παραβιάζει απροκάλυπτα την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συνεχίζει να καταπατά βασικές αρχές του Διεθνούς Δικαίου, του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, σωρεία ψηφισμάτων και αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης και του Συμβουλίου Ασφαλείας, τις αρχές και αξίες στις οποίες εδράζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες του συνόλου του κυπριακού λαού.
Η λύση του προβλήματος:
Το Κυπριακό πρέπει να λυθεί μέσα στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών και στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, των Συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου 1977 και 1979, των ομόφωνων αποφάσεων του Εθνικού Συμβουλίου, του Διεθνούς Δικαίου, των ευρωπαϊκών αρχών και αξιών. Στρατηγικός στόχος παραμένει η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως αυτή περιγράφεται στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η ομοσπονδιακή Κύπρος θα αποτελεί συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, ένα κράτος με μια και μόνη κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα και μια ιθαγένεια. Παράλληλα, η λύση πρέπει να είναι λειτουργική και βιώσιμη. Θα πρέπει να διασφαλίζει την αποστρατιωτικοποίηση, την ενότητα της χώρας και του λαού, την κοινή οικονομική πρόοδο και ανάπτυξη, καθώς και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών όλων των Κυπρίων, περιλαμβανομένου του δικαιώματος των προσφύγων για επιστροφή και τερματισμού του εποικισμού. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις για τους μελλοντικούς κοινούς, ταξικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων εργαζομένων.
Οι χειρισμοί Ν. Αναστασιάδη:
Από την πρώτη στιγμή της εκλογής Αναστασιάδη, το 2013, είχαμε προειδοποιήσει ότι η πρόθεσή του για διαπραγμάτευση από μηδενική βάση εγκυμονούσε σοβαρότατους κινδύνους. Δυστυχώς δεν εισακουστήκαμε. Ως εκ τούτου, οδηγηθήκαμε στην επαναφορά απαράδεκτων θέσεων από την τουρκοκυπριακή πλευρά, οι οποίες είχαν προηγούμενα αποκλειστεί με τις συγκλίσεις Χριστόφια – Ταλάτ. Όταν το 2015 στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας αναδείχθηκε ο Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος αποφάσισε τον τερματισμό της πολιτικής Έρογλου και δήλωσε ότι θα προχωρούσε με τις συγκλίσεις, ο κ. Αναστασιάδης ανταποκρίθηκε. Τότε σημειώθηκε πρόοδος στις συνομιλίες, έστω και μέσα από εκατέρωθεν παλινδρομήσεις.
Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η εγκατάλειψη, από τον Τουρκοκύπριο ηγέτη τον Νοέμβριο του 2016, της πάγιας μέχρι τότε, θέσης των Τουρκοκυπρίων για κλείσιμο των 4 κεφαλαίων της εσωτερική πτυχής, προτού συζητηθεί κατά ουσιαστικό τρόπο σε ένα τελικό στάδιο το εδαφικό και ακολούθως πραγματοποιηθεί η διάσκεψη για την ασφάλεια. Αυτή η αλλαγή στάσης οδήγησε στην πραγματοποίηση των δύο συναντήσεων στο Μοντ Πελεράν. Ενώ εκεί φτάσαμε σε ακτίνα σύγκλισης στα ποσοστά εδάφους, με απόκλιση μόνο 1%, η προσπάθεια απέτυχε, οπόταν και σηματοδοτήθηκε μια ραγδαία επιδείνωση στις διαπραγματεύσεις.
Την 1η Δεκεμβρίου 2016, οι δύο ηγέτες κατέληξαν σε καθορισμό Διάσκεψης με παρουσία του ΟΗΕ, της ΕΕ ως παρατηρητή, των 3 εγγυητριών δυνάμεων και των δύο κοινοτήτων. Πολύ έγκαιρα, ως ΑΚΕΛ, είχαμε ενημερώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τις δικές μας απόψεις αναφορικά με τη μορφή της Διάσκεψης ότι, δηλαδή, θεωρούμε αναγκαία την συμμετοχή των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, οι οποίες όμως δεν εισακούστηκαν. Έτσι οδηγηθήκαμε στη διεξαγωγή της Διάσκεψης στη Γενεύη, όπου αποδείχτηκε ότι δεν είχε προηγηθεί σωστή προετοιμασία. Ακολούθησε συνάντηση τεχνοκρατών με στόχο την προετοιμασία της επόμενης φάσης της Διάσκεψης για το Κυπριακό, η οποία πραγματοποιήθηκε τελικά μερικούς μήνες μετά, στο Κραν Μοντανά.
Οι συνομιλίες στο Κραν Μοντανά διεξήχθησαν σε δύο τραπέζια. Στο ένα πραγματοποιήθηκε η Διάσκεψη με τη μορφή που είχε και στη Γενεύη και στο δεύτερο, γίνονταν οι συνομιλίες ανάμεσα στις δύο κοινότητες για τα εναπομείναντα βασικά εσωτερικά ζητήματα. Η συναντίληψη που υπήρχε ήταν ότι η διεξαγωγή των συνομιλιών στα δύο τραπέζια θα ήταν ταυτόχρονη και άρα πακετοποιημένη. Οι συνομιλίες στο Κραν Μοντανά που ξεκίνησαν στις 29 Ιουνίου, έληξαν με ανακοίνωση για τον τερματισμό τους από το Γ.Γ. του ΟΗΕ στις 6 Ιουλίου, μετά από ένα πολύωρο και επεισοδιακό δείπνο. Αναφορικά με τον τερματισμό τους, έχουμε ενώπιόν μας δύο διαμετρικά αντίθετα αφηγήματα. Αυτό του Ν. Αναστασιάδη που υποστηρίζει ότι η τελική θέση της Τουρκίας ήταν η συνέχιση της Συνθήκης Εγγύησης και των επεμβατικών δικαιωμάτων. Από την άλλη, ο Γ.Γ. του ΟΗΕ στην Έκθεση του Σεπτεμβρίου 2017 υποστηρίζει ότι στο Κραν Μοντανά χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία για να καταλήξουν οι πλευρές σε στρατηγική συναντίληψη. Την ίδια ώρα αποενοχοποιεί την Τουρκία καταγράφοντας ότι όλες οι εγγυήτριες δυνάμεις πήγαν στην Ελβετία έτοιμες να εξεύρουν αμοιβαία αποδεκτές λύσεις στα ζητήματα ασφάλειας και εγγυήσεων. Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ επιρρίπτει τις ευθύνες στους ηγέτες των δύο κοινοτήτων.
Για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων:
Στην ίδια Έκθεση ο Γ.Γ. του ΟΗΕ δείχνει το δρόμο για να επιτευχθεί η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Ζητά από τους δύο ηγέτες να αποφασίσουν από κοινού ότι θα προχωρήσουν σε μια διαδικασία που να έχει νόημα, καθορίζοντας και τι εννοεί: να συνεχιστεί η προσπάθεια από εκεί που είχε μείνει στο Κραν Μοντανά. Στο ουσιαστικό της μέρος, να επαναβεβαιωθούν οι συγκλίσεις που είχαν επιτευχθεί όλα αυτά τα χρόνια και το Πλαίσιο Γκουτέρες. Στο δε διαδικαστικό μέρος, να συνεχιστεί η πακετοποιημένη διαπραγμάτευση των έξι εκκρεμούντων θεμάτων.
Στο Πλαίσιο Γκουτέρες εκείνο που γέρνει την πλάστιγγα είναι η ξεκάθαρη θέση του Γ.Γ. για κατάργηση των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων, η αποχώρηση όλων των κατοχικών στρατευμάτων σε μικρό χρονικό διάστημα και με μόνο θέμα να εκκρεμεί, τα αγήματα της ΕΛΔΥΚ και της ΤΟΥΡΔΥΚ. Όσον αφορά τα θέματα της εσωτερικής πτυχής, ο ίδιος διαπιστώνει ότι είχαμε φτάσει πολύ κοντά σε επίλυσή τους.
Πέραν του Πλαισίου των έξι σημείων, κατά τη διάρκεια του καταληκτικού δείπνου στο Κραν Μοντανά, ο Γ.Γ. παρουσίασε άτυπο έγγραφο για τον μηχανισμό εφαρμογής της λύσης. Ένα μηχανισμό, που αναθέτει την ευθύνη εφαρμογής στον ΟΗΕ και δίνει μόνο συμβουλευτικό ρόλο στους εγγυητές. Γεγονός που εξηγεί και τη θετική στάση της ελληνικής πλευράς για αυτό το έγγραφο.
Μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά, το οποίο συνοδεύθηκε με αποενοχοποίηση της Τουρκίας, ακολούθησε η πλήρης αποθράσυνση της Άγκυρας, με αποκορύφωμα τις προκλητικές και παράνομες δραστηριότητές της στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και τις έκνομες μεθοδεύσεις στην Αμμόχωστο. Δυστυχώς, το ναυάγιο του Κραν Μοντανά είχε και άλλες παρενέργειες. Χάθηκε πλήρως η εμπιστοσύνη μεταξύ των ηγετών των δύο κοινοτήτων, οι οποίοι στη συνέχεια επιδόθηκαν σε αρνητική ρητορική και προσπάθεια επίρριψης ευθυνών. Επιπρόσθετα, πλήγηκε η πίστη τόσο των Ελληνοκυπρίων όσο και των Τουρκοκυπρίων ότι είναι εφικτή η λύση. Και στις δύο κοινότητες, αυτή η κατάσταση ευνοεί την ενίσχυση του εθνικισμού και των δυνάμεων που φλερτάρουν ολοένα και περισσότερο με την ιδέα της οριστικής διχοτόμησης.
Οι «όροι αναφοράς»:
Μετά την αποτυχία της Διάσκεψης στο Κραν Μοντανά, ο Ν. Αναστασιάδης δήλωσε πρόθεση για κατάθεση «νέων ιδεών» και όπως ήταν αναμενόμενο ο Γ.Γ. του ΟΗΕ απάντησε ότι αν υπάρχουν τέτοιες ιδέες θα πρέπει προηγουμένως να συμφωνηθούν από τους δύο ηγέτες, με την αίσθηση του επείγοντος, και ακολούθως να απευθυνθούν στον ίδιο για τα περαιτέρω. Ταυτόχρονα, αυτό επέτρεψε στην Τουρκία να ζητά από την ελληνοκυπριακή πλευρά να τοποθετηθεί ως προς το κατά πόσο θέλει λύση ομοσπονδίας, συνομοσπονδίας ή δύο χωριστών κρατών. Έτσι προέκυψαν οι «όροι αναφοράς» και οι προσπάθειες της κ. Λουτ για κατάληξη σε αυτούς, οι οποίες δεν κατέληξαν σε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Η εκλογή Τατάρ:
Η μακρά περίοδος του αδιεξόδου και του διαπραγματευτικού κενού είχε τις παρενέργειές της. Προέκυψαν νέα παράνομα τετελεσμένα, επιβαρυντικά για τις προοπτικές επίτευξης λύσης, τα οποία προκάλεσε η Τουρκία τόσο στην κυπριακή ΑΟΖ όσο και στην Αμμόχωστο ανοίγοντας ένα μέρος της περίκλειστης περιοχής. Επιπρόσθετα αυτών των αρνητικών εξελίξεων αποτέλεσε η εκλογή του Ερσίν Τατάρ στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας, ο οποίος είναι οπαδός της διχοτόμησης και της λύσης των δύο κρατών.
Για την πρόκληση νέων τετελεσμένων, η Τουρκία εκμεταλλεύτηκε την αποενοχοποίησή της από τον διεθνή παράγοντα για το αδιέξοδο. Εκμεταλλεύτηκε επίσης τις αστοχίες και τα λάθη του Προέδρου της Δημοκρατίας στη διαχείριση του Κυπριακού όλο αυτό το διάστημα. Ο Ν. Αναστασιάδης, αντί να μείνει προσηλωμένος στη συμφωνημένη βάση λύσης, ερωτοτροπούσε με τη λύση των δύο κρατών. Επιπρόσθετα, εμφανίστηκε αντιφατικός και αναξιόπιστος. Ενώ διακήρυσσε την ετοιμότητά του για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν διαφυλάσσοντας τις επιτευχθείσες συγκλίσεις, την ίδια ώρα ακύρωνε συγκλίσεις με τις λεγόμενες «νέες ιδέες» τόσο στο θέμα της πολιτικής ισότητας όσο και στα ζητήματα του πολιτεύματος και της αποκεντρωμένης ομοσπονδίας.
Η άτυπη Συνάντηση 5+1:
Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ θέτει ως στόχο της άτυπης Συνάντησης την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων με προοπτική επιτυχούς κατάληξης σε ορατό χρονικό ορίζοντα. Μέσα στο επιβαρυμένο από τις αρνητικές εξελίξεις σκηνικό, στην άτυπη Συνάντηση θα κριθούν δύο βασικά διακυβεύματα:
Το πρώτο διακύβευμα έχει να κάνει με τη βάση λύσης του Κυπριακού. Η τουρκική πλευρά επίσημα πλέον απορρίπτει τη δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία και προκρίνει τη λύση των δύο κρατών. Ενώπιον αυτής της στάσης, η ελληνοκυπριακή πλευρά πρέπει να είναι συνεπής στη συμφωνημένη βάση λύσης και να απορρίπτει κατηγορηματικά κάθε αναφορά σε άλλη λύση. Ο Ν. Αναστασιάδης πρέπει οριστικά και αμετάκλητα να τερματίσει τις όποιες βολιδοσκοπήσεις για λύση δύο κρατών.
Το δεύτερο διακύβευμα έχει να κάνει με το πώς και από πού θα επανεκκινήσουν οι διαπραγματεύσεις. Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ προκρίνει τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν στο Κραν Μοντανά, τη διαφύλαξη των επιτευχθεισών συγκλίσεων και τη συζήτηση στη βάση του πλαισίου των έξι σημείων που έχει καταθέσει.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δηλώνει ότι υιοθετεί αυτή τη θέση του κ. Γκουτέρες και καλά κάνει. Για να γίνει όμως πειστικός χρειάζεται με σαφήνεια να ξεκαθαρίσει ότι αποδέχεται την πολιτική ισότητα και τις συγκλίσεις σχετικά με την αποτελεσματική συμμετοχή των δύο κοινοτήτων στο Υπουργικό Συμβούλιο και, ειδικά, την εκ περιτροπής προεδρία με διασταυρούμενη ψήφο καθώς και τη μία θετική ψήφο των Τουρκοκυπρίων. Αν ο Ν. Αναστασιάδης συνεχίσει να μην τα αποδέχεται, τότε δεν θα υπάρξει συμφωνία για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και θα φορτωθεί την ευθύνη για τη συνέχιση του αδιεξόδου.
Η ίδια αρνητική εξέλιξη θα προκύψει αν ο Ν. Αναστασιάδης επιμένει να βάλει στο τραπέζι της άτυπης συνάντησης την αποκεντρωμένη ομοσπονδία. Τη στιγμή που η άλλη πλευρά εμφανίζεται αποφασισμένη να αμφισβητήσει τη συμφωνημένη βάση λύσης η δική μας πλευρά επέλεξε να ανοίξει το συμφωνημένο θέμα των αρμοδιοτήτων της κεντρικής κυβέρνησης συζητώντας για αποκεντρωμένη ομοσπονδία. Ενώ δεν είναι θέμα αρχής κατά πόσο η ομοσπονδία θα είναι συγκεντρωτική ή αποκεντρωμένη, φτάνει βέβαια ο Πρόεδρος επιτέλους να ξεκαθαρίσει τι θέλει να αποκεντρώσει, το μείζον είναι να διασφαλιστεί η βάση λύσης.
Ο πιο αποτελεσματικός και ασφαλής τρόπος να αντιμετωπιστούν οι όποιες μεθοδεύσεις για διχοτόμηση είναι να μην επανανοίγουμε συγκλίσεις και να επιμένουμε σε συνέχιση των διαπραγματεύσεων όπως επιθυμεί ο Γ.Γ. Έτσι δεν θα αφεθεί κανένας χώρος στην τουρκική πλευρά να κινηθεί προς την κατεύθυνση της διχοτόμησης. Κι αν το κάνει, θα είναι ξεκάθαρο ότι θα έχει την ευθύνη για την αποτυχία. Αν όμως τελικά αποφασίσει να υιοθετήσει τις θέσεις του Γ.Γ. τότε θα έχουμε επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων συνεχίζοντας απ’ εκεί που διακόπηκαν.
Το φυσικό αέριο και η λύση του Κυπριακού:
Ενώπιον των εξελίξεων και της επιτακτικής ανάγκης για επίτευξη λύσης, το ΑΚΕΛ κατάθεσε τον Δεκέμβρη 2020 στον Πρόεδρο Αναστασιάδη ολοκληρωμένη πρόταση.
Η πρόταση περιλαμβάνει δύο αλληλένδετες εισηγήσεις οι οποίες περιέχουν τους χειρισμούς που πιστεύουμε ότι χρειάζεται να γίνουν. Ο πρώτος πυλώνας της πρότασης αφορά στο τι πρέπει να γίνει για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και ο δεύτερος εξηγεί το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί το φυσικό αέριο για να καταστεί κίνητρο για τη λύση του Κυπριακού.
Α. Πρόταση για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων
- Εμμένουμε χωρίς όρους και προϋποθέσεις στο συμφωνημένο πλαίσιο λύσης, τη δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
- Εκφράζουμε την ετοιμότητά μας να συνεχίσουμε τη διαπραγμάτευση στη βάση της Κοινής Διακήρυξης του 2014, το Πλαίσιο του ΓΓ του ΟΗΕ όπως κατατέθηκε στο Κραν Μοντανά και τις μέχρι σήμερα συγκλίσεις.
- Επαναβεβαιώνουμε την ισχύ των συγκλίσεων που αφορούν στην πολιτική ισότητα και ειδικότερα την αποτελεσματική συμμετοχή, περιλαμβανομένης της εκ περιτροπής προεδρίας με διασταυρούμενη και σταθμισμένη ψήφο, καθώς και της μίας θετικής τουρκοκυπριακής ψήφου για λήψη οποιασδήποτε απόφασης από το Υπουργικό Συμβούλιο. Για την επίλυση τυχόν προβλημάτων θα πρέπει να επαναβεβαιωθεί η σύγκλιση για τον μηχανισμό επίλυσης αδιεξόδων.
- Εκφράζουμε ετοιμότητα ως Ελληνοκυπριακή πλευρά να υποβάλουμε στον κατάλληλο χρόνο γεφυρωτικές προτάσεις για τα εκκρεμούντα θέματα του Πλαισίου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ με στόχο τη σύντομη κατάληξη σε στρατηγική συναντίληψη.
Β. Πρόταση για το φυσικό αέριο και τις θαλάσσιες ζώνες
- Επαναβεβαιώνονται οι συγκλίσεις όπως αυτές καταγράφονται στο έγγραφο του ΟΗΕ «Συγκλίσεις 2008-2012»: για τις θαλάσσιες ζώνες ως ομοσπονδιακή αρμοδιότητα (συνεπώς, ως θέμα το οποίο θα συνδιαχειρίζονται οι δύο κοινότητες), τους φυσικούς πόρους επίσης ως ομοσπονδιακή αρμοδιότητα (στους οποίους εξ ορισμού περιλαμβάνεται το φυσικό αέριο), και για την κατανομή των ομοσπονδιακών εσόδων (στα οποία θα περιλαμβάνονται τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες). Οι συγκεκριμένες συγκλίσεις συνιστούν ολοκληρωμένο πλαίσιο, το οποίο με τη λύση του Κυπριακού ρυθμίζει συνολικά τα ζητήματα των θαλάσσιων ζωνών στη βάση του διεθνούς δικαίου, της διαχείρισης του θέματος των υδρογονανθράκων και της κατανομής των εσόδων από αυτούς.
- Με την κατάληξη σε στρατηγική συναντίληψη θα μπορεί να συζητηθεί το ζήτημα της εμπλοκής των Τουρκοκυπρίων στα θέματα του φυσικού αερίου.
- Με τη λύση του Κυπριακού θα δημιουργηθεί Ομοσπονδιακό Ταμείο Υδρογονανθράκων, το οποίο θα διαδεχθεί το ήδη υφιστάμενο Ταμείο, από το οποίο δεν επιτρέπονται εκταμιεύσεις.
- Μετά τη συνολική διευθέτηση του Κυπριακού, η Ενωμένη Δημοκρατία της Κύπρου και η Τουρκία θα αρχίσουν διαπραγμάτευση με στόχο την οριοθέτηση της ΑΟΖ στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.
- Ανεξαρτήτως της πορείας των διαπραγματεύσεων για οριοθέτηση, μετά την έναρξη σε ισχύ της συμφωνίας για συνολική διευθέτηση του Κυπριακού η Ενωμένη Δημοκρατία της Κύπρου και η Τουρκία θα αρχίσουν συνομιλίες για σύναψη αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας αναφορικά με την όδευση αγωγού φυσικού αερίου προς την Τουρκία, εφόσον υπάρχει πρόσφορο έδαφος από οικονομικής και τεχνικής σκοπιάς (είτε αφορά δική της χρήση είτε μεταφορά προς άλλους προορισμούς).
- Με τη συνολική διευθέτηση του Κυπριακού η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία δεν θα φέρει οποιαδήποτε προσκόμματα στη συμμετοχή της Τουρκίας στους ευρύτερους ενεργειακούς σχεδιασμούς στην περιοχή.
Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι αν ακολουθηθούν αυτές οι εισηγήσεις η Τουρκία και ο κ. Τατάρ θα συνεργαστούν για να επαναρχίσουν οι ουσιαστικές διαπραγματεύσεις και να καταλήξουμε σε λύση εντός του συμφωνημένου πλαισίου. Είναι, όμως, ένας αποτελεσματικός τρόπος για να πείσουμε τα Ηνωμένα Έθνη και τη διεθνή κοινότητα γενικότερα, για τη δική μας ειλικρινή πρόθεση. Έτσι θα ενισχυθεί η προσπάθειά μας για αποτροπή περαιτέρω διχοτομικών ενεργειών και τουρκικών μεθοδεύσεων για λύση δύο κρατών ή και συνομοσπονδίας.
Θεωρούμε ότι με την υποβολή μιας τέτοιας πρότασης θα μπορούσαμε να βρεθούμε ως ελληνοκυπριακή πλευρά ένα βήμα μπροστά αποδεικνύοντας στον κυπριακό λαό και στη διεθνή κοινότητα ότι είμαστε έτοιμοι να πράξουμε καθετί δυνατό για να αποτρέψουμε την οριστική διχοτόμηση και για να απελευθερώσουμε και να επανενώσουμε τον τόπο μας.