Τα πραγματικά γεγονότα τους διαψεύδουν, της Μαρίνας Σάββα

Στη χθεσινή της έκδοση η εϕημερίδα Σημερινή προκαλεί την ηγεσία του ΑΚΕΛ να απαντήσει γιατί επιμένει στο «ψευδοδιάλογο» για επίλυση του Κυπριακού. Προκαλεί να της απαντήσει ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, ακόμα και αν αποσύρει τα πολεμικά πλοία η Τουρκία, σε τι ελπίζει αν επιστρέψουμε στο τραπέζι του ψευδεπίγραϕου διαλόγου. Η πιο εύκολη απάντηση σε αυτή την αντίληψη, είναι η αντιστροϕή του ερωτήματος. Όλοι όσοι λένε να εγκαταλείψουμε το τραπέζι των συνομιλιών, να εγκαταλείψουμε και τους στρατηγικούς μας στόχους, τι ακριβώς προτείνουν;

Διερωτάται η Σημερινή γιατί αδυνατεί να κατανοήσει το ΑΚΕΛ ότι εξέπνευσε ο διάλογος και δεν είναι σε θέση να δώσει τίποτε εκτός από αδιέξοδα και επιμένει να θέλει να συνεχιστούν οι συνομιλίες. Σίγουρα όχι για «το βίτσιο». Άλλοι είναι που έκτισαν καριέρες και περιουσίες πάνω στο Κυπριακό. Ίσως επειδή δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να λυθεί το Κυπριακό; Εκτός αν όπως είχε πει κάποτε ο Δ. Χριστόϕιας, έχουμε παρατεταγμένα τα στρατεύματα μας στα κράσπεδα της Άγκυρας και είμαστε έτοιμοι να εισβάλουμε. Ή αν είμαστε όλοι σύμϕωνοι πως θα παραδοθούμε στις συνέπειες της τουρκικής εισβολής και θα χαρίσουμε με την υπογραϕή μας, τη μισή Κύπρο στην Τουρκία.

Το σημαντικότερο που θέτει η εϕημερίδα Σημερινή είναι το εξής: να μας πει ο ΔΗΣΥ: δέκα χρόνια κυβερνούσε ο ηγέτης του, έκαμψε την τουρκική αδιαλλαξία, που μας οδήγησε ο διάλογος Κληρίδη- Ντενκτάς; Να μας πει το ΑΚΕΛ: συνομιλούσε ο Χριστόϕιας με το Ταλάτ; Τι πέτυχε; Παραμονή εποίκων, εναλλακτική προεδρία, ιθαγένεια σε τούρκους έποικους και αδιέξοδο με τις υποχωρήσεις του.

Είναι όντως βολικότατο να τα ρίχνουμε όλα στο μπλέντερ και να τα πολτοποιούμε. Με αυτή τη μέθοδο λέμε πολλά, αλλά όχι την αλήθεια. Αλλιώς χειρίστηκε το Κυπριακό ο Γλ. Κληρίδης και αλλιώς ο Δ. Χριστόϕιας.

Η ανασκόπηση είναι χρήσιμη και αν τη συγκρίνουμε με το σήμερα, διδακτική. Την περίοδο πριν από τις Προεδρικές του 1993 τα δεδομένα ήταν ευνοϊκά σε ότι αϕορούσε τα δίκαια αιτήματα μας. Ήταν η στάση πολιτικών κομμάτων και ιδιαίτερα του ΔΗΣΥ που στήριζε τον Πρόεδρο Βασιλείου και μετά άλλαξε τη στάση του χάριν προεκλογικών σκοπιμοτήτων, που έδωσε την ευκαιρία στην τουρκική πλευρά να ξεϕύγει από τη δύσκολη θέση. Για να πούμε και ακόμα μια αλήθεια, η Σημερινή είχε υποδεχθεί μετά βαΐων και κλάδων την εκλογή Κληρίδη στην Προεδρία με το χαρακτηριστικό τίτλο «Έπεσαν Βασιλείου- ΑΚΕΛ- Γκάλι» και τίτλο πρωτοσέλιδης στήλης «η δικαίωση πέντε χρόνων!».

Μετά τις Προεδρικές του 1993 και την εκλογή του κ. Κληρίδη στην Προεδρία της Δημοκρατίας, ο Γ.Γ. του ΟΗΕ είχε ζητήσει να συνεχιστεί η διαδικασία, αρχίζοντας ακριβώς από τα ζητήματα πάνω στα οποία έπρεπε να μετακινηθεί ριζικά η τουρκοκυπριακή πλευρά. Όμως ο κ. Κληρίδης που εξελέγη με τη δέσμευση για ενταϕιασμό των Ιδεών Γκάλι, έθεσε ως προτεραιότητα την έναρξη συζήτησης των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Δεσμεύθηκε μάλιστα ως ελληνοκυπριακή πλευρά, να μη συζητά και να μη θέτει όρους επί της ουσίας του προβλήματος. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Βρεθήκαμε αργότερα να συζητούμε θέμα εσωτερικής κυριαρχίας, ϕτάσαμε σε αδιέξοδο, με τις ευθύνες να ϕορτώνονται στη δική μας πλευρά, στα μέσα του 1997. Εν όψει των επικείμενων προεδρικών εκλογών το Φλεβάρη του 1998 η τότε κυβέρνηση και ο ΔΗΣΥ επιδόθηκαν στη δογματολογία, την ηϕαιστειολογία και την πυραυλολογία που έληξε άδοξα, ταπεινωτικά και πολυδάπανα για την Κύπρο. Και σαν επιστέγασμα μας ήρθε έπειτα από το Ντενκτάς επίσημη εξαγγελία της θέσης της τουρκικής πλευράς για συνομοσπονδία και έπειτα από τις G-8 το όλα στο τραπέζι. Εκεί λοιπόν μας οδήγησε ο διάλογος Κληρίδη- Ντενκτάς.

Οδήγησε ο Δ. Χριστόϕιας σε αδιέξοδο το Κυπριακό; Ούτε και σε μία περίπτωση δεν μπορεί κανένας να το ισχυριστεί αυτό. Γιατί θυμούνται όλοι πολύ καλά ότι ήταν κ. Έρογλου που εγκατέλειψε της συνομιλίες με αϕορμή την ανάληψη της Προεδρίας της ΕΕ από την Κυπριακή Δημοκρατία. Σε ότι αϕορά το ερώτημα της εϕημερίδας αν συνομιλούσε ο Δ. Χριστόϕιας με τον Ταλάτ η απάντηση είναι ναι. Στο αν πέτυχε κάτι η απάντηση είναι και πάλι ναι. Ονομάζονται συγκλίσεις. Όσο για τις περιβόητες «υποχωρήσεις», ας δοκιμάσουμε να απαντήσουν άλλοι, αϕού όσες ϕορές απάντησε το ΑΚΕΛ δεν έπεισε τους επικριτές των προτάσεων Χριστόϕια.

Για την εκ περιτροπής Προεδρία, στις 10 Νοεμβρίου 2008, είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά του Εθνικού Συμβουλίου η τοποθέτηση του αείμνηστου Τ. Παπαδόπουλου: «υπάρχει έγγραϕο δικό μας γι’ αυτό το θέμα, από το 1972..αν μου επιτρέπετε να το πω, χωρίς να προσπαθώ να πατρονάρω, είναι βελτίωση η δική σας πρόταση… Είναι καλύτερο από αυτό που είχε προταθεί προηγουμένως». Για την παραμονή εποίκων, ο κ. Λυσσαρίδης τον Ιούλιο του 2008 ανέϕερε στο Εθνικό Συμβούλιο, «ξέρουμε όλοι πως θα μείνουν. Δεν είμαι αϕελής να πιστεύω ότι θα τσουβαλιάζουμε 180-200 χιλιάδες εποίκων και θα ϕύγουν. Μακάρι να τα καταϕέρουμε να ϕύγει ένας αριθμός..».

Όμως δυστυχώς, την ώρα που ο Δ. Χριστόϕιας κέρδιζε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το καλό της Κύπρου, των ελληνοκυπρίων και των τουρκοκυπρίων άλλοι είχαν στο μυαλό τους τα δικά τους βίτσια. Γι΄αυτό και πολέμησαν τους χειρισμούς του στο Κυπριακό, όσο περισσότερο μπορούσαν. Για τα βίτσια.

Μαρίνα Σάββα