Το ιδεολογικό μέτωπο στις σύγχρονες συνθήκες
Η ιδεολογία διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη λειτουργία του όποιου πολιτικού ή και κοινωνικού συστήματος εξουσίας για την επίτευξη επιδιωκόμενων στόχων. Η κυρίαρχη τάξη ασκεί την ηγεμονία της μέσα στη δοσμένη κοινωνία, διατηρώντας έναν συνασπισμό, τις πλείστες φορές, ετερόκλητων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, έχοντας όμως ως συνδετικό κρίκο ένα συγκεκριμένο ιδεολόγημα.
Στις σημερινές κυπριακές συνθήκες, το ιδεολόγημα αυτό, εκφράζεται ως ένα κράμα νεοφιλελευθερισμού, ατομικισμού, εθνικισμού, σωβινισμού και ξενοφοβίας, το οποίο αναπαραγόμενο με πολλαπλούς τρόπους και προωθούμενο από ποικιλόμορφα διαπλεκόμενα και δεσπόζοντα ΜΜΕ, χειραγωγεί λαϊκά και μικρο-μεσαία στρώματα. Το ιδεολόγημα αυτό εκδηλώνεται στα πιο απλά ζητήματα της κοινωνικο-οικονομικής ζωής μέχρι και στα θέματα ευρύτερων στόχων και προσανατολισμών, συμπεριλαμβανομένου και του Κυπριακού, έχοντας ως αιχμή του δόρατος, ιδιαίτερα τη δράση της φασίζουσας ακροδεξιάς και το αυταρχικό κατεστημένο.
Ο νεοφιλελευθερισμός, ταυτόχρονα, με την επέλαση του στην οικονομία και την πολιτική, προωθείται και διεισδύει σ’ όλους τους τομείς του ιδεολογικού μετώπου, στοχεύοντας στη δημιουργία τέτοιων συλλογικών αντιλήψεων, που να αποπροσανατολίζουν από τα κύρια και βασικά προβλήματα της κοινωνίας, αλλά και να δημιουργούν προϋποθέσεις αδιαφορίας, απαξίωσης, ισοπέδωσης, σχολαστικότητας και αποποίησης συλλογικών δράσεων. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να υποτιμούνται ούτε η μεθοδευμένη εκλεπτυσμένη προώθηση του εθνικισμού, ούτε και η προσπάθεια προώθησης μιας, δήθεν, επαναστατικής φρασεολογίας. Αυτή η φρασεολογία, απευθυνόμενη σε διαφορετικές ομάδες αριστερών ψηφοφόρων, στοχεύει ουσιαστικά στην απομόνωση και περιθωριοποίηση του Κόμματος και στην απαξίωση της διαχρονικής πολιτικής και ιδεολογίας του, διευκολύνοντας την εδραίωση του νεοφιλελεύθερου ιδεολογήματος στην ευρύτερη κοινωνική συνείδηση.
Επομένως, το ιδεολογικό μέτωπο έχει μεγάλη σημασία στην προσπάθεια μας να καλλιεργούμε και να αναβαθμίζουμε συνεχώς την ταξική συνειδητοποίηση, τις αξίες της κοινωνικής αλληλεγγύης, της ενεργούς συμμετοχής, του διεθνισμού, του απαλλαγμένου από τα εθνικιστικά βαρίδια πατριωτισμού, του σεβασμού στον κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, θρησκείας ή διαφορετικότητας. Είναι ένα δύσκολο και πολυσύνθετο καθήκον.
Όσα οφέλη και να επιτευχθούν στους οικονομικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες, από τη στιγμή που ευρύτερες λαϊκές μάζες είναι υποταγμένες στην αστική ιδεολογία και το κυρίαρχο ιδεολόγημα, δεν μπορούν να δημιουργηθούν πραγματικές προϋποθέσεις για να επιτευχθεί το αναγκαίο πολιτικό και κοινωνικό άλμα προς την πρόοδο. Είναι σημαντική, λοιπόν, η σφυρηλάτηση ενός αρραγούς ιδεολογικού μετώπου, που να συσπειρώνει κοινωνικές δυνάμεις, ενδιαφερόμενες για την προώθηση καθοριστικών πολιτικών για τη δημιουργία των αναγκαίων δομών και θεσμών μέσα στην κοινωνία. Απαιτείται η αναθέρμανση του οράματος μας για το σοσιαλισμό, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, που στοχευμένα, η παγκόσμια άρχουσα τάξη και οι παντός είδους εκπρόσωποι της, προσπαθούν με κάθε τρόπο να αμαυρώσουν και ακυρώσουν, στηριζόμενοι όχι στην πειθώ, αλλά σε εκβιαστικά διλήμματα, φοβικά σύνδρομα, στην τρομοκράτηση της κοινής γνώμης, στην παραχάραξη και διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας.
Ο δικός μας λόγος προς την κοινωνία δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο σε θεωρητικές αναλύσεις και σε απλή διαφώτιση – που και θέση και ρόλο έχουν να διαδραματίσουν. Πρέπει να συνοδεύεται με πρακτικές πολιτικές δράσεις και πρωτοβουλίες (ιδιαίτερα σε επίπεδο βάσης), που να καταδεικνύουν ακριβώς τη διαφορετική μας αντίληψη, να διαπαιδαγωγούν στις αξίες της κοσμοθεωρίας μας και να σηματοδοτούν δρόμους κοινής καθημερινής πάλης στο επίπεδο της κοινωνίας.
Η συνεχής ενίσχυση της ιδεολογικο-πολιτικής δουλειάς μας πρέπει να αποτελεί αντικείμενο συλλογικής δράσης. Ο διαχωρισμός της οργανωτικής δουλειάς από την ιδεολογικο-πολιτική αποβαίνει σε βάρος της συνολικής δράσης του Κόμματος. Είναι λάθος ο διαχωρισμός, δήθεν, σε οργανωτικά και θεωρητικά στελέχη μέσα στις σημερινές συνθήκες της κομματικής δουλειάς και δράσης, όπου κυρίαρχο όπλο στα χέρια των πολιτικών και ιδεολογικών μας αντιπάλων είναι η εικόνα (τις πλείστες φορές επίπλαστη) και οι ψευδείς ειδήσεις (fake news). Χωρίς τούτο να σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει εξειδίκευση στην ανάθεση, ανάλυση ιδεολογικών ζητημάτων.
Το στέλεχος, σήμερα, δεν είναι, ούτε και πρέπει να είναι, απλός κομιστής ειδήσεων ή ανακοινώσεων στην κομματική βάση και κατ’ επέκταση στην ευρύτερη κοινωνία. Αντίθετα, πρέπει να είναι σε θέση να διαμορφώνει άποψη, να διαπαιδαγωγεί και να αναβαθμίζει τον κριτικό τρόπο σκέψης και αντίληψης των κομματικών μελών, ώστε να δύνανται να διυλίζουν το πλήθος των ειδήσεων, που διοχετεύονται από τα κυρίαρχα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και αναπαράγονται σε πολλούς διαδικτυακούς χώρους.
Για να κερδίσουμε τη μάχη στο ιδεολογικό μέτωπο πρέπει να συνδεθεί η οργανωτική με την ιδεολογική δουλειά. Η συνεχής ιδεολογικο-πολιτική μόρφωση και επιμόρφωση των στελεχών του Κόμματος, όλων των βαθμίδων, μέχρι και την κομματική βάση, αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση και για αποδοτικότερη οργανωτική δουλειά, αλλά και για προώθηση των άμεσων και μακροπρόθεσμων στόχων του Κόμματος, που εξυπηρετούν το συμφέρον ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων και εν τέλει, του συνόλου του Κυπριακού λαού.
Είναι επιτακτική ανάγκη να συστηματοποιηθεί η ιδεολογικο-πολιτική δουλειά, διαμορφώνοντας ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα απόκτησης, κατανόησης και εμπέδωσης της μαρξιστικής παιδείας, απευθυνόμενο τόσο στα στελέχη, που απαρτίζουν καθοδηγητικά σώματα, όσο και σε επίπεδο τοπικών στελεχών. Ιδιαίτερη σημασία θα πρέπει να δοθεί στα νεαρά σε ηλικία κομματικά μέλη με τη διεξαγωγή σε συστηματική βάση διαλέξεων, σχολών και σεμιναρίων.
Η αποδοτικότητα της ιδεολογικο-πολιτικής δουλειάς πρέπει να απασχολεί, συνεχώς, τα καθοδηγητικά σώματα και, ταυτόχρονα, να εμπλουτίζεται σε περιεχόμενο, να εκσυγχρονίζεται σε μεθόδους και να αξιοποιεί τις δυνατότητες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Θα πρέπει, ακόμη, να μας απασχολήσει, στο πλαίσιο αυτό, και η δημιουργία διαδικτυακής πλατφόρμας, για αναπαραγωγή ιδεολογικών και ιστορικών κειμένων, που δημοσιεύονται στο “Νέο Δημοκράτη” ή και υλικό που έχει συσσωρευθεί, εδώ και δεκαετίες. Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα, ιδιαίτερα στη νέα γενιά, να αυτομορφώνεται από δικές μας πηγές για σωστό ιδεολογικοπολιτικό προανατολισμό και κατάρτιση.
Σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια διαμόρφωσης και ενίσχυσης του ιδεολογικού μας μετώπου έχουν να διαδραματίσουν τα ΜΜΕ, μέσω των οποίων παρεμβαίνουμε ως Κόμμα και στα οποία πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή. Τα ΜΜΕ αποτελούν, όχι απλώς μίαν άλλη φωνή, αλλά μέσο μαζικής μεταφοράς των ιδεών και των οραμάτων της Αριστεράς, αλλά και της διαπαιδαγώγησης και αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας.
