Παγκόσμια οικονομική κρίση
Η παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία αποτελεί δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, εξακολουθεί να ταλανίζει τον πλανήτη. Η επιβολή του νεοφιλελευθερισμού σε παγκόσμια κλίμακα ως του βασικού μοντέλου και εργαλείου ανάπτυξης έχει ως αποτέλεσμα η οικονομική κρίση να προσλάβει πρωτόγνωρες διαστάσεις τόσο ως προς την ένταση όσο και ως προς το εύρος της. Τα αποτελέσματα είναι δραματικά για τους λαούς του κόσμου και οξύνουν τις κοινωνικοοικονομικές αντιθέσεις μεταξύ περιφερειών και κρατών και προπαντός στο εσωτερικό των χωρών. Η έξοδος από την κρίση πραγματοποιείται με αργά και βασανιστικά βήματα.
Ο καπιταλισμός ενώ από τη μια κοινωνικοποιεί στο έπακρο την παραγωγή, συγκεντρώνει τον πλούτο που παράγει ολόκληρη η κοινωνία στα χέρια μιας χούφτας πολυεθνικών επιχειρήσεων από την άλλη. Αυτό αποτελεί τη βαθύτερη αιτία των οικονομικών κρίσεων, αλλά και τη βασική αντίθεση του καπιταλισμού.
Το κεφάλαιο, ελλείψει αντίπαλου δέους και με πρόσχημα την αντιμετώπιση της κρίσης, επιτίθεται ενάντια στις εργασιακές σχέσεις και στις κατακτήσεις των εργαζομένων. Αναζητώντας τρόπους εξόδου από την κρίση επιχειρείται βίαιη αναδιανομή του πλούτου υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, με τις αστικές κυβερνήσεις να φορτώνουν ολοένα και μεγαλύτερο βάρος στους εργαζόμενους, οι οποίοι πληρώνουν ουσιαστικά το πιο βαρύ τίμημα κατά τη διάρκεια της κρίσης. Ως αποτέλεσμα της κρίσης χάνονται εκατομμύρια θέσεις εργασίας και οι λαοί οδηγούνται στη φτωχοποίηση.
Οι απολογητές του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και της ασύδοτης αγοράς, οι οποίοι μίλησαν για το τέλος της ιστορίας και το τέλος της ταξικής πάλης διαψεύδονται πανηγυρικά. Ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης είναι αναγκαία η ένταση της ταξικής πάλης ενάντια στη φιλοσοφία και το περιεχόμενο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ακολουθούνται με πρόσχημα την έξοδο από την κρίση.
Ο νεοφιλελευθερισμός ως η πιο ακραία μορφή, αλλά και εργαλείο ανάπτυξης του καπιταλισμού έχει κυριαρχήσει και στις πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη, με πιο βίαιη έκφραση τις πολιτικές που επιβάλλονται στους λαούς των χωρών, οι οποίες έχουν υπογράψει Μνημόνιο Συναντίληψης με την Τρόικα. Πολιτικές που επικεντρώνονται στη συρρίκνωση του δημοσίου τομέα, στο ξήλωμα του κοινωνικού κράτους και στην επίθεση ενάντια στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις των εργαζομένων.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση οδηγεί στην ένταση και τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τις νέες περιφερειακές δυνάμεις για επικράτηση στην παγκόσμια αγορά, ιδιαίτερα την ενεργειακή, με αποτέλεσμα την πρόκληση νέων πολέμων στην περιφέρεια.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση επαναφέρει στο προσκήνιο ακόμα πιο επιτακτικά τα ιδεώδη του σοσιαλισμού και την ανάγκη οικοδόμησης μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση, μιας κοινωνίας της ευημερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
