Ομιλία Προέδρου του Κόμματος Ενωμένη Κύπρος, Ιζέτ Ιζτζιάν στο 22ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ
Αγαπητοί Σύντροφοι,
Απευθύνω τους πιο θερμούς επαναστατικούς χαιρετισμούς στο 22ο Συνέδριο σας.
Εύχομαι κάθε επιτυχία στο Συνέδριο του ΑΚΕΛ, ενός κόμματος το οποίο από την αρχή της ίδρυσης του αγωνίζεται για την ενότητα του κυπριακού λαού και για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, έχοντας πληρώσει βαρύ τίμημα. Με αυτή την ευκαιρία θα ήθελα επίσης να τιμήσω τη μνήμη συντρόφων μας που έχουν θυσιάσει τη ζωή τους σε αυτό τον αγώνα. Ο Ντερβίς Αλί Καβάζογλου, Κώστας Μισιαούλης, Σάββας Μένοικος, Οζγκιέρ Οζγκιούρ, Κουτλού Ανταλί, Αϊχάν Χικμέτ, Μουζαφέρ Γκιουργκάν είναι μερικά φωτινά παραδείγματα. Με τη θυσία τους φώτισαν και το δικό μας δρόμο. Η πατρίδα μας είναι ακόμα διχοτομημένη, οι άνθρωποι αυτού του τόπου ακόμα πονούν. Ακόμα ψάχνουμε αγνοούμενους σε πηγάδια και ομαδικούς τάφους.
Ο ιμπεριαλισμός και οι εδώ εθνικιστές εντολοδόχοι του, συνεχίζουν να μας δίνουν μαθήματα και να πουλούν τον ψευδοπατριωτισμό τους. Μόνο ένα έχουμε να τους πούμε. Θα πρέπει να ντρέπεστε με το δημιούργημά σας, θα πρέπει να κοιτάξετε την κυπριακή τραγωδία και να σιωπήσετε. Δεν έχουμε καμιά ανάγκη των δικών σας συμβουλών.
Ο Αγγλο-αμερικανικό ιμπεριαλισμός δεν κατέστρεψε μόνο την Κύπρο. Έριξε τους αδελφούς λαούς της Μέσης Ανατολής σε μια ατέλειωτη φωτιά. Το Ιράκ, η Συρία, η Παλαιστίνη, το Κουρδιστάν, το Αφγανιστάν και τόσες άλλες χώρες καταστρέφονται από τη πυρκαγιά. Και χωρίς να ντρέπονται ακόμα μιλούν για αραβική άνοιξη. Όπως πριν χρόνια εφάρμοσαν στην Κύπρο την πολιτική του διαίρει και βασίλευε έτσι και τώρα συνεχίζουν να την εφαρμόζουν στη Μέση Ανατολή.
Η καρδιά όλων που βρισκόμαστε εδώ στο συνέδριο σας πάλλεται μαζί με όλους τους λαούς που αγωνίζονται για ανεξαρτησία και ελευθερία. Ο δικός μας αγώνας για μια ελέυθερη και ενωμένη πατρίδα δεν έχει καμιά διαφορά από το δικό τους. Ο δικός μας εχθρός είναι και δικός τους εχθρός.
Αγαπητοί Σύντροφοι,
Ένα από τα πιο άξια παιδιά που ανάθρεψε η Κύπρος, ο Οζγκιέρ Οζγκιούρ, λίγο διάστημα πριν από το θάνατό του μας είχε πει τα εξής: “Πάντα πίστευα και πάντα θα πιστέυω στην ενότητα της εργατικής τάξης, στην ενότητα της πατρίδας μας, στην αδελφοσύνη των κοινοτήτων μας, στην ομοσπονδιακή λύση που θα βασίζεται στην πολιτική ισότητα”. Με αυτά τα λόγια μας είχε αποχαιρετήσει.
Η τελευταία του επιθυμία είναι να φυτέψουμε μια ελιά στη μνήμη όλων των πατριωτών που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για την ειρήνη, εκεί στη περιοχή που σήμερα είναι η νεκρή ζώνη αμέσως μετά τη λύση του Κυπριακού και την ελευθερία της Κύπρου. Εμείς δεν ξεχάσαμε. Είναι καθήκον μας να ικανοποιήσουμε την παρακαταθήκη του. Εμείς οι κομμουνιστές, οι πατριώτες και όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι έχουμε καθήκον να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για μια κοινή πατρίδα, έτσι που να υλοποιήσουμε αυτή την επιθυμία του Οζγκιούρ.
Σας χαιρετώ με σεβασμό
