Ομιλία Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, σε εκδήλωση προς τιμή του Κυριάκου Πίσση

Ομιλία Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, σε εκδήλωση προς τιμή του Κυριάκου Πίσση

24 Νοεμβρίου 2014, Παρνασσός Στροβόλου

 

Είναι με ιδιαίτερη χαρά που βρίσκομαι σήμερα εδώ για να τιμήσω μαζί με όλους εσάς ένα πολύ αγαπητό σύντροφο και φίλο. Τον Κυριάκο Πίσση. Όλοι μας και εγώ προσωπικά, έχουμε συνδέσει το όνομα του με το λαϊκό κίνημα του Στροβόλου. Ο Κυριάκος είναι από τους συντρόφους που ήταν πάντα παρών. Πάντα μπροστάρης στους αγώνες που αφορούσαν το λαϊκό κίνημα και τον Παρνασσό Στροβόλου. Το όνομα του συνδέθηκε με την ανιδιοτέλεια, τη συνεχή προσφορά και την εντιμότητα που πρέπει να διακρίνει κάθε στέλεχος της Αριστεράς.

Ο Κυριάκος γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1943 στο Παλαιχώρι Μόρφου. Ήταν παιδί φτωχής οικογένειας. Όταν ο Κυριάκος συμπλήρωνε τα 5 του χρόνια, οι γονείς του, Χριστοφής και Αργυρή αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Στρόβολο. Έτσι ο Κυριάκος και οι δύο αδερφές του, Νίκη και Γεωργία, έζησαν τα παιδικά τους χρόνια στο Στρόβολο. Στην ίδια γειτονιά που μεγάλωσα κι εγώ. Ο Κυριάκος φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο στην περιοχή Χρυσελέουσας  και ακολούθως στην Τεχνική Σχολή κοντά στην Πύλη Κερύνειας. Ήταν από τους πρώτους κληρωτούς του κυπριακού στρατού και υπηρέτησε στα Κόκκινα Τυλληρίας.

Όσο ήταν ακόμα στρατιώτης γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του. Τη Γιαννούλα, η οποία επίσης ήταν από το Παλαιχώρι. Την παντρεύτηκε και μαζί της απέκτησε τρία παιδιά: τον Χριστάκη, τον Ανδρέα και το Νικόλα. Εκείνα τα δύσκολα χρόνια δεν υπήρχαν πολλές επιλογές: δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ και λίγα τετραγωνικά για να στεγάσουν ολόκληρη την οικογένεια. Η Γιαννούλα που δούλευε στη Λευκωσία από τα 17 της είχε καταφέρει να αγοράσει μαζί με την αδελφή της ένα οικόπεδο στο Στρόβολο. Εκεί έκτισαν το μικρό τους σπίτι, στο οποίο μετακόμισε μαζί με τον Κυριάκο, μετά το γάμο τους τον Αύγουστο του 1965.

Εκείνα τα χρόνια ήταν τα πιο όμορφα, όμως και τα πιο δύσκολα. Ο Κυριάκος και η Γιαννούλα αποφάσισαν να ενοικιάσουν το σπίτι τους και να μείνουν μαζί με τους γονείς του σε ένα μικρό πλινθόκτιστο σπίτι. Αργότερα, έκτισαν το νέο τους σπίτι κοντά στο πατρικό του Κυριάκου. Έτσι ήταν κοντά τους και μπορούσαν οι παππούδες να τους βοηθούν με τα παιδιά αφού και οι δύο δούλευαν.

Ο Ιούλιος του 1974 έστειλε τον Κυριάκο, όπως χιλιάδες άλλους νέους, στο στρατό. Η Γιαννούλα μαζί με τα παιδιά έμειναν πίσω. Το μισοκτισμένο σπίτι τους έγινε καταφύγιο για περίπου 30 οικογένειες κατά την πρώτη περίοδο της εισβολής. Όταν ολόκληρη η γειτονιά κτυπήθηκε από βλήματα αναγκάστηκαν να φύγουν για τα Πέρα Ορεινής. Τότε ο Κυριάκος υπηρετούσε με το τάγμα του στο αεροδρόμιο Λευκωσίας. Όταν επέστρεψε στον Στρόβολο, βρήκε το σπίτι του χτυπημένο από τα βλήματα ενώ δεν μπορούσε να εντοπίσει πουθενά την  οικογένεια του, αφού δεν γνώριζε για τη μετακίνηση της. Περιπλανήθηκε για κάποιο διάστημα στο μοναστήρι του Μαχαιρά, έπειτα στο Παλαιχώρι και ξανά στον Στρόβολο όπου και  βρήκε  τελικά την οικογένεια του.

Πριν το 1974 ο Κυριάκος εργαζόταν στο Ατελιέ Αβερκίου, από όπου έμαθε μεταξύ άλλων και την τέχνη της επιγραφοποιίας. Αμέσως μετά την εισβολή έστησε ένα μικρό εργαστήρι σε ένα παράπηγμα δίπλα από το σπίτι του και ξεκίνησε να δουλεύει. Μαζί με τη Γιαννούλα τα βράδια έφτιαχναν τις επιγραφές και την ημέρα τις τοποθετούσε. Σιγά σιγά κατάφεραν να δημιουργήσουν μια μικρή βιοτεχνία η οποία με τα χρόνια αναπτύχθηκε. Σήμερα εργοδοτεί 40 υπαλλήλους.

Ο Κυριάκος δεν ήταν απλώς ένας καλός οικογενειάρχης. Κουβαλούσε μέσα του αξίες πλατύτερες και βαθύτερες από το να είναι απλώς καλά εκείνος και η οικογένεια του. Γνοιαζόταν για το συνάνθρωπο του, όχι από φιλανθρωπία αλλά από αλληλεγγύη. Αγωνιζόταν για να γίνει η ζωή καλύτερη όχι μόνο για τον εαυτό του, μα για όλους όσοι είχαν την ίδια ζωή μαζί του∙ ζωή στο  μεροκάματο και στη βιοπάλη.

Από πότε είναι στέλεχος του Λαϊκού Κινήματος ο Κυριάκος; Από τότε που θυμάται τον εαυτό του, απαντά ο ίδιος. Στα 15 του χρόνια, το 1958,  έγινε μέλος της ΕΔΟΝ. Το 1966 έγινε μέλος του ΑΚΕΛ και το 1985 γραμματέας της συμπλεγματικής του ΑΚΕΛ στο Στρόβολο. Νιώθω μεγάλη τιμή γιατί εκείνα τα χρόνια υπηρέτησα μαζί του τόσο στη Συμπλεγματική Επιτροπή όσο και στο Λαϊκό Κίνημα του Στροβόλου γενικότερα. Η έντονη του παρουσία στο τοπικό Κίνημα τον καταξίωσε να εκλεγεί και μέλος του Συμβουλίου του Παρνασσού Στροβόλου και αργότερα Πρόεδρος. Στον Παρνασσό εξακολουθεί να προσφέρει μέχρι και σήμερα, παρόλο που παρέδωσε τη σκυτάλη του Προέδρου το 2013.

Για 30 σχεδόν χρόνια, ο Παρνασσός είναι το σπίτι του Κυριάκου. Μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους κατάφεραν να στήσουν και αναστήσουν το σύλλογο, δίνοντας διέξοδο μορφωτικής, πολιτιστικής και αθλητικής δραστηριότητας στον κόσμο του Στροβόλου. Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στην περίοδο του 1974. Τότε οι πραξικοπηματίες επιτέθηκαν και προκάλεσαν μεγάλες ζημιές στο οίκημα του Παρνασσού. Τότε μια χούφτα ανθρώπων με πολλή προσπάθεια και θυσίες κρατήσαμε όρθιο το σωματείο. Ήταν τότε που και ο Κυριάκος άρχισε να δραστηριοποιείται στο Σύλλογο. Ο Κυριάκος μαζί με όλους όσοι έκαναν τον Παρνασσό Στροβόλου αυτό που είναι σήμερα, είναι οι θεμελιωτές και οι συνεχιστές μιας πορείας που ξεκίνησε από τη δεκαετία του 1940 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Της δημιουργικής πορείας των Μορφωτικών και Αθλητικών Συλλόγων. Της ριζοσπαστικής εκείνης πρωτοβουλίας που ανέλαβε το Λαϊκό Κίνημα σε μια εποχή πλήρους αδιαφορίας από πλευράς των αποικιοκρατών για την πολιτιστική και μορφωτική ανέλιξη του κυπριακού λαού. Μιας πρωτοβουλίας που κατάφερε να ανάψει την φλόγα για να φωτίσει τη συνείδηση της εργατιάς και της αγροτιάς. Σε μια εποχή παντελούς απουσίας μαζικής πολιτιστικής δραστηριότητας το ΑΚΕΛ και η ευρύτερη Αριστερά ανέλαβαν την πρωτοβουλία για την ίδρυση μορφωτικών και αθλητικών συλλόγων. Η Αριστερά συνειδητοποίησε την ανάγκη ο ίδιος ο λαός να πάρει στα χέρια του τα θέματα του πολιτισμού και του αθλητισμού. Πίστεψε στις αστείρευτες δημιουργικές δυνατότητες του λαού μας και τόλμησε το μεγάλο βήμα. Τα στελέχη της Αριστεράς ρίχθηκαν στη δουλειά και άρχισαν τότε να ξεφυτρώνουν σ’ ολόκληρη την Κύπρο μορφωτικοί και αθλητικοί σύλλογοι. Τα υλικά  μέσα που διέθεταν οι σύντροφοι μας εκείνο τον καιρό ήταν περισσότερο από φτωχά. Δούλεψαν όμως με ενθουσιασμό, με αυταπάρνηση, και πίστη στο έργο που επιτελούσαν. Και πέτυχαν. Απόδειξαν για ακόμα μια φορά ότι ο λαός είναι ο μεγάλος δημιουργός του πολιτισμού.

Στους συλλόγους του Λαϊκού Κινήματος στήθηκαν χορευτικά συγκροτήματα, θεατρικές ομάδες, χορωδίες, αθλητικές ομάδες, βιβλιοθήκες. Οργανώνονταν διαλέξεις, συζητήσεις, ομαδικές μελέτες λογοτεχνικών και άλλων βιβλίων και θεατρικές παραστάσεις. Γιορτάζονταν εθνικές και εργατικές γιορτές με την αξιοποίηση όλων αυτών των ερασιτεχνικών συγκροτημάτων.  Οι σύλλογοι του Λαϊκού Κινήματος είχαν τεράστια συμβολή στην ανάπτυξη του πνευματικού και πολιτιστικού επιπέδου του λαού μας. Έδωσαν υγιή διέξοδο στις ανησυχίες των νέων. Σ΄ αυτούς δούλεψαν μεγάλα ονόματα όπως οι ποιητές μας Θεοδόσης Πιερίδης και Τεύκρος Ανθίας και ο θεατράνθρωπος Βλαδίμηρος Καυκαρίδης. Με όλη αυτή τη δραστηριότητα και την πλειάδα των φωτισμένων ανθρώπων που δούλεψαν σ’  αυτούς δεν είναι τυχαίο που οι σύλλογοι του Λαϊκού Κινήματος γέννησαν σπουδαίες μορφές των γραμμάτων, των τεχνών και του αθλητισμού, οι οποίοι με το έργο τους τίμησαν την Κύπρο. Η Ένωση Νέων Στροβόλου και κατόπιν ο Παρνασσός Στροβόλου είναι ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της προσπάθειας του Λαϊκού Κινήματος.

Πολλοί διερωτούνται σήμερα αν οι Συλλόγοι έχουν συμπληρώσει τον κύκλο της προσφοράς τους. Κάθε άλλο. Σήμερα είναι πιο αναγκαίοι από ποτέ. Σήμερα που οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες οξύνονται οι Σύλλογοι μπορούν και πρέπει να δώσουν διέξοδο σε χιλιάδες κόσμου που χρειάζονται καταρχήν την αλληλεγγύη. Που χρειάζονται διέξοδο από την απομόνωση. Που μπορούν να ζυμωθούν με τα πολιτικά μηνύματα της ελπίδας και της προοπτικής. Που χρειάζεται να απαντήσουν στα πιεστικά προβλήματα με την πολιτιστική δημιουργία και την αθλητική ενασχόληση. Ο “Παρνασσός” Στροβόλου με την πολύπλευρη δραστηριότητα του αποτελεί πολύ καλό παράδειγμα που στέλλει το μήνυμα ότι οι Συλλόγοι μας έχουν ρόλο να διαδραματίσουν και το διαδραματίζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Σε κάθε περίπτωση όμως, έχουμε όλοι μας χρέος να αναβαθμίζουμε συνέχεια την παρουσία και τη δράση των Συλλόγων μας. Να εμπλουτίσουμε σε ποσότητα και ποιότητα τη δουλειά που γίνεται. Να προσφέρουν οι Σύλλογοι, όπως ήδη προσφέρει ο Παρνασσός και άλλες επιλογές για άθληση, εκτός από το ποδόσφαιρο. Να δώσουμε ξανά βάρος στην μορφωτική και πολιτιστική δραστηριότητα, με τολμηρές τομές και πρωτοβουλίες.

Είμαι βέβαιος ότι ούτε από αυτό το κάλεσμα θα απουσιάσει ο Κυριάκος. Ο οποίος στα 71 του χρόνια παραμένει πάντα το ίδιο δραστήριος, ενθουσιώδης και δημιουργικός όπως τότε, στα 15 του που συνδέθηκε με το Λαϊκό Κίνημα. Του εύχομαι να είναι πάντα καλά, να χαίρεται την οικογένεια του, τα παιδιά και τα εγγόνια του και όλα τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Κυριάκο σε ευχαριστούμε για όλα όσα πρόσφερες στο ΑΚΕΛ, το Λαϊκό Κίνημα και τον Παρνασσό. Σε ευχαριστούμε ιδιαίτερα γιατί υπήρξες παράδειγμα για μίμηση για μας τους νεότερους, με την ποιότητα του χαρακτήρα, τη συμπεριφορά και την ανιδιοτελή προσφορά σου.