Ομιλία Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού στη Συνάντηση της Ομάδας Εργασίας της Διεθνούς Συνάντησης Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων

21/6/2014, Περβόλια

Από μέρους της Κεντρικής Επιτροπής ΑΚΕΛ σας καλωσορίζω στην Κύπρο και σας εύχομαι καλή, ευχάριστη και παραγωγική διαμονή. Εύχομαι η προπαρασκευή της συνάντησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων να στεϕθεί με επιτυχία. Κάτι τέτοιο είναι ιδιαίτερα σημαντικό στις δύσκολες συνθήκες που διέρχονται οι λαοί στις διάϕορες χώρες· ο πλανήτης ολόκληρος. Αυτό που χαρακτηρίζει το σύγχρονο κόσμο είναι οι συχνές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, οι παρεμβάσεις στο εσωτερικό κυρίαρχων κρατών και η προσπάθεια επιβολής της άποψης των ιμπεριαλιστών σε πολλές γωνιές του πλανήτη με αποτέλεσμα ολόκληρες χώρες να οδηγούνται σε εμϕύλιο πόλεμο και ασταμάτητο αιματοκύλισμα. Ταυτόχρονα, με πρόσχημα την παγκόσμια οικονομική κρίση, προωθούνται αντιλαϊκές πολιτικές που χαρακτηρίζονται από λιτότητα, περικοπές των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων και των συνταξιούχων και ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.

Μπροστά σ’ αυτή τη λαίλαπα των αντιλαϊκών επιθέσεων η Αριστερά έχει υποχρέωση να αντισταθεί. Να οργανωθεί, να συνεργαστεί και να τεθεί επικεϕαλής των αγώνων των λαών για αντίσταση, αξιοπρέπεια και προοπτική.

Εύχομαι η Σύνοδος που διοργανώνεται στην Κύπρο να συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση. Το ΑΚΕΛ θεωρεί ότι πρέπει να επιδειχθεί η μέγιστη δυνατή κατανόηση και ετοιμότητα για συζήτηση και κοινή δράση. Μας ενώνει η ιδεολογία μας καθώς και η πάλη πλάι στην εργατική τάξη και στους λαούς μας. Μας συνδέει η διεθνιστική αλληλεγγύη σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Θεωρούμε ότι δεν έχει ξεπεραστεί η αναγκαιότητα συντονισμού της δράσης, κοινής ανάλυσης ακόμα και με τη διαϕορετικότητα που μπορεί να διακρίνει τα κόμματα μας. Οϕείλουμε κατά την άποψη μας να εργαστούμε σκληρά μέσα σε πνεύμα αλληλοκατανόησης, για να ενισχύσουμε, στο βαθμό που είναι αυτό εϕικτό, τη συνεργασία ακόμα και την κοινή μας παρέμβαση στις διεθνείς εξελίξεις.

Η Ομάδα Εργασίας συνέρχεται ένα μήνα σχεδόν μετά τις Ευρωπαϊκές Εκλογές. Αυτές αποτελούν σημαντικό δείκτη για την πολιτική κατάσταση και τις κοινωνικοπολιτικές τάσεις στα κράτη-μέλη της ΕΕ. Επισημαίνω από την αρχή το κρίσιμο στοιχείο της αποχής των πολιτών της ΕΕ από τις ευρωεκλογές, η οποία έϕτασε κοντά στο 57%. Αυτή δεν έχει μονοσήμαντη ούτε και απλή εξήγηση.

Οι κυρίαρχες δυνάμεις του συστήματος –Δεξιά και Σοσιαλδημοκράτες- έχουν υποστεί μικρή συρρίκνωση. Αυτό όμως δεν έχει οδηγήσει σε ριζική ανατροπή των συσχετισμών δυνάμεων. Άκρως ανησυχητική είναι η άνοδος ξενοϕοβικών εθνικιστικών κομμάτων σε μεγάλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία υπό το μανδύα του ευρωσκεπτικισμού, ουσιαστικά προτείνουν ακόμα πιο αντιδραστική συνταγή διαχείρισης του καπιταλισμού. Τρομακτικό σημείο των καιρών, αποτελεί επίσης το γεγονός ότι στο Ευρωκοινοβούλιο έχουν εισέλθει για πρώτη ϕορά σεσημασμένα νεοναζιστικά ϕασιστικά κόμματα.

Όσον αϕορά τη δική μας ταξική όχθη, τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, σε γενικές γραμμές, διατήρησαν τις δυνάμεις τους. Παράλληλα, καταγράϕηκε άνοδος στις δυνάμεις των κομμάτων που συμμετέχουν στην Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Βόρειας Πράσινης Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο. Σ΄αυτή βέβαια, πέρα από τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, συμμετέχουν και κόμματα της ευρύτερης αλλά και της οικολογικής αριστεράς.

Η δική μας εκτίμηση είναι ότι η ύπαρξη της Ομάδας της Αριστεράς, παρά τις σοβαρές δυσκολίες που αντιμετωπίζει, αποτέλεσε μέχρι σήμερα έπαλξη αγώνα για το εργατικό κίνημα της Ευρώπης. Για όλα αυτά τα χρόνια ήταν η μοναδική ϕωνή μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο υπέρ των συμϕερόντων των εργαζομένων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης· η μοναδική ϕωνή υπέρ των αγωνιζόμενων λαών του κόσμου, της ειρήνης και της διεθνούς αλληλεγγύης. Πιστεύουμε ότι αν διασϕαλίζεται η αυτοτέλεια των κομμάτων που συμμετέχουν σε αυτή, ο μεταξύ τους αλληλοσεβασμός και ο σεβασμός στο συνομοσπονδιακό χαρακτήρα της Ομάδας, μπορεί να συνεχίσει να διαδραματίζει, στο μέτρο των δυνάμεων της, θετικό ρόλο στο ευρωκοινοβουλευτικό γίγνεσθαι.

Οι εξελίξεις που προβλέπονται στην Ευρώπη απαιτούν ισχυρή απάντηση από τους λαούς της Ευρώπης. Στο αμέσως επόμενο διάστημα τίθεται σε εϕαρμογή το Νέο Πλαίσιο Οικονομικής Διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέτει σε ασϕυκτικό έλεγχο τις οικονομίες των κρατών-μελών, προκειμένου να συμπιεστούν περαιτέρω τα εργατικά κεκτημένα προς όϕελος του κεϕαλαίου. Η οικονομική ανάκαμψη που ετοιμάζουν τα διευθυντήρια των Βρυξελλών και οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών, θα περάσει πάνω από τα ερείπια των λαϊκών και των κοινωνικών κατακτήσεων. Ταυτόχρονα, στρατιωτικοποιείται η ήπειρος μας με ξένες βάσεις και πυρηνικά όπλα. Παράλληλα ξεδιπλώνεται ο μιλιταριστικός και οικονομικοπολιτικός επεμβατισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανά το παγκόσμιο, όπως βλέπουμε άλλωστε και στις δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία. Ο αντικομμουνισμός θεσμοποιείται και ο ϕασισμός σηκώνει κεϕάλι. Οι δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα συρρικνώνονται μπροστά στις πολιτικές αστυνομοκρατίας και ϕακελώματος.

Μπροστά σε αυτά, τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα της ηπείρου μας επιϕορτιζόμαστε με τεράστιες ευθύνες για να εμπνεύσουμε ξανά και να οργανώσουμε την αντίσταση και τους αγώνες. Πέραν του πρωτοπόρου ρόλου που πρέπει να έχουν τα Κομμουνιστικά Κόμματα, όταν βέβαια καταξιώνονται στη συνείδηση των εργαζομένων, οϕείλουμε να ενώνουμε τα πλατιά εργατικά,λαϊκά στρώματα. Να συσπειρώνουμε ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις, σε γραμμή που συνδέει την πάλη για τα άμεσα και καθημερινά προβλήματα των λαών της Ευρώπης, την πάλη ενάντια στο ϕασισμό και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, μαζί με την προοπτική για βαθύτερες, προοδευτικές, ακόμα και επαναστατικές αλλαγές στην ήπειρό μας.

Ως ΑΚΕΛ εμπνεόμαστε από την ένδοξη ιστορία του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος της Ευρώπης και επιδιώκουμε να ενσωματώνουμε στην πολιτική μας τα διδάγματα από τη θετική και αρνητική εμπειρία του ευρωπαϊκού επαναστατικού κινήματος. Από τις αγωνιστικές παρακαταθήκες των λαών της ηπείρου μας αλλά και του κόσμου ολόκληρου.

Όπως όλοι γνωρίζετε ϕέτος συμπληρώνονται τέσσερις δεκαετίες στρατιωτικής Τουρκικής κατοχής της Κύπρου. Τέσσερις δεκαετίες από το διπλό, προδοτικό έγκλημα του ιμπεριαλισμού και της Τουρκίας, σε βάρος της Κύπρου και του λαού της, του προδοτικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής οι Κύπριοι ακόμα παλεύουμε για τη δικαίωση.

Εδώ και μερικές μέρες οι διακοινοτικές συνομιλίες για λύση του Κυπριακού υπό την αιγίδα του ΟΗΕ έχουν εισέλθει σε ουσιαστική ϕάση. Η προσπάθεια χρονολογείται από τις αρχές του 2008, αμέσως μετά την εκλογή του Δημήτρη Χριστόϕια στο προεδρικό αξίωμα και ουσιαστικά αναστάληκε με ευθύνη της Τουρκικής πλευράς στις αρχές του 2012.

Μεταξύ του 2008 – 2010, όταν διαπραγματευτές ήταν οι Δημήτρης Χριστόϕιας και Μεχμέτ Αλί Ταλάτ,είχε επιτευχθεί σημαντική πρόοδος σε τρία από τα έξι κεϕάλαια του Κυπριακού: Διακυβέρνηση και Διαμοιρασμός Εξουσιών (πρόκειται για το μεγαλύτερο, ιδιαίτερα σημαντικό και πολύπλοκο κεϕάλαιο), Θέματα Ευρωπαϊκής Ένωσης και Θέματα Οικονομίας. Στα υπόλοιπα τρία κεϕάλαια (Περιουσιακό, Εδαϕικό, Ασϕάλεια και Εγγυήσεις) δεν επιτεύχθηκε σημαντική πρόοδος. Ένας από τους λόγους της έλλειψης προόδου στα συγκεκριμένα ζητήματα ήταν ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά ήταν απρόθυμη να συζητήσει πριν από το τελικό στάδιο το κεϕάλαιο του εδαϕικού, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το περιουσιακό και ως εκ τούτου ήταν εκ των πραγμάτων εξαιρετικά δύσκολο να μην επηρεαστεί αρνητικά και αυτό το κεϕάλαιο.

Όσον αϕορά το θέμα της ασϕάλειας και των εγγυήσεων, σε αυτό εμπλέκονται με συμβατικό τρόπο τρίτα κράτη (Ελλάδα, Τουρκία, Ηνωμένο Βασίλειο) και μόνο με τη συμμετοχή τους σε μια ευρύτερη διεθνή διάσκεψη μπορεί να επιλυθεί οριστικά. Αυτό, όμως, δεν αποκλείει τη συζήτηση του στις διακοινοτικές διαπραγματεύσεις. Αντιθέτως, κάτι τέτοιο προετοιμάζει το έδαϕος για επιτυχή κατάληξη της διάσκεψης, που μπορεί να συγκληθεί μόνο μετά την επίλυση των εσωτερικών πτυχών του Κυπριακού. Και αυτό δυστυχώς αρνήθηκε να το πράξει η Τουρκική πλευρά.

Τον Απρίλιο του 2010 ο κ. Έρογλου ανέλαβε την ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Ακολούθησε συνάντηση των δύο ηγετών με τον Γ.Γ. του ΟΗΕ στη Γενεύη, όπου αναλήϕθηκε δέσμευση τους να συνεχίσουν τη διαπραγμάτευση από εκεί που είχε μείνει με τις συγκλίσεις. Δυστυχώς, ο κ. Έρογλου δεν σεβάστηκε τη δέσμευση και στην πορεία απέρριψε τις πιο ουσιαστικές από αυτές τις συγκλίσεις. Όπως ήταν ϕυσιολογικό, τόσο ο τέως Πρόεδρος Χριστόϕιας  όσο και η  ομάδα των Ηνωμένων Εθνών επέμεναν σε σεβασμό των συγκλίσεων. Δεχόμενος αυτή την πίεση και ως εκ τούτου ο κ. Έρογλου σταδιακά εγκατέλειψε την τράπεζα των διαπραγματεύσεων προϕασιζόμενος την κυπριακή προεδρία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Μετά την εκλογή του κ. Αναστασιάδη στην προεδρία της Δημοκρατίας, τον Μάρτιο του 2013, η ομάδα των Ηνωμένων Εθνών υπέβαλε έγγραϕο με καταγραϕή των συγκλίσεων 2008 -2012. Παρά τις επιμέρους παρατηρήσεις μας, θεωρούμε ότι οι συγκλίσεις καταγράϕονται αντικειμενικά. Θέση του ΑΚΕΛ ήταν και παραμένει ότι οι συγκλίσεις πρέπει να γίνουν σεβαστές και να συνεχιστεί η συζήτηση των εκκρεμούντων κεϕαλαιωδών θεμάτων. Πιστεύουμε ότι τυχόν διαπραγμάτευση από την αρχή θα ήταν χρονοβόρα και δεν θα οδηγούσε σε συγκλίσεις.

Δυστυχώς, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν εισακουστήκαμε. Μετά από μια λογική περίοδο χάριτος, που είχε δοθεί για να αντιμετωπιστούν τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που δημιούργησε η πρωτοϕανής και εντελώς παράλογη απόϕαση του Eurogroup της 15ης Μαρτίου 2013 για κούρεμα καταθέσεων, άρχισε μια αχρείαστη περιπέτεια αναζήτησης κοινού ανακοινωθέντος. Δεν συνέτρεχε κανένας λόγος να γίνει αυτό αϕού προϋπήρχαν δύο κοινά ανακοινωθέντα των Χριστόϕια – Ταλάτ που καθόριζαν τη βάση της διαπραγμάτευσης. Ως αποτέλεσμα, χάθηκε πολύτιμος χρόνος και η κατάληξη ήταν ένα κοινό ανακοινωθέν που υστερούσε ποιοτικά από τα προηγούμενα, κυρίως στο θέμα της αδιαίρετης κυριαρχίας του ομοσπονδιακού κράτους. Ακολούθησε ένα στάδιο ανίχνευσης των θέσεων της κάθε πλευράς (screening). Για το ΑΚΕΛ δεν ήταν έκπληξη το γεγονός ότι με την αποπεράτωση αυτής της διαδικασίας διαπιστώθηκε σημαντική διεύρυνση του χάσματος μεταξύ των θέσεων των δύο πλευρών.

Όπως έχω προαναϕέρει, η διαπραγμάτευση μόλις έχει εισέλθει στο δεύτερο και ουσιαστικό της στάδιο. Παρόλο που δεν μπορούν ακόμα να εξαχθούν ασϕαλή συμπεράσματα αναϕορικά με τις προοπτικές της διαπραγματευτικής διαδικασίας, δεν σας κρύβω ότι ανησυχούμε. Ο κ. Έρογλου ως εκ θαύματος παρουσιάζεται αίϕνης ως ϕανατικός υποστηρικτής και διαπρύσιος κήρυκας των συγκλίσεων.Κατηγορεί μάλιστα την ελληνοκυπριακή πλευρά ότι θέλει εξυπαρχής διαπραγμάτευση. Είναι προϕανές ότι ο κ. Έρογλου αξιοποιεί προς δημιουργία εντυπώσεων την αδυναμία του Προέδρου Αναστασιάδη να δηλώσει ευθαρσώς ότι δεσμεύεται με τη συνέχιση των συνομιλιών από εκεί που είχαν μείνει.

Το ΑΚΕΛ στηρίζει τη διαπραγματευτική διαδικασία γιατί είναι ο μόνος προσϕερόμενος τρόπος για λύση του Κυπριακού. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ανησυχούμε. Ούτε σημαίνει ότι παρέχουμε λευκή επιταγή στον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Τον ενθαρρύνουμε να διαϕυλάξει τα όσα έχουν ήδη συμϕωνηθεί και να προχωρήσει αποϕασιστικά στη βάση αρχών επιδιώκοντας συγκλίσεις στα εναπομείναντα κεϕαλαιώδη θέματα. Την ίδια στιγμή δεν διστάζουμε να τον επικρίνουμε στις περιπτώσεις που ξεϕεύγει από αυτή την προσέγγιση.

Η συνολική διευθέτηση του πολιτικού μας προβλήματος είναι σήμερα περισσότερο αναγκαία από ποτέ. Αγωνιζόμαστε για λύση βασισμένη στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου,στις αρχές επί των οποίων εδράζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση και στις συμϕωνίες Υψηλού Επιπέδου του 1977 και του 1979. Λύση που να κατοχυρώνει τη μία και μόνη κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια της ενωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας. Λύση δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηϕίσματα του Συμβουλίου Ασϕαλείας. Λύση που να διασϕαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες, περιλαμβανομένου του δικαιώματος των προσϕύγων για επιστροϕή στα σπίτια και τις περιουσίες τους. Λύση που να προνοεί για αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων, ο αριθμός των οποίων ήδη υπερβαίνει εκείνο των Τουρκοκυπρίων.

Θέλω να κάνω ιδιαίτερη αναϕορά σε ορισμένες καινοϕανείς αντιλήψεις στην ελληνοκυπριακή πλευρά για εγκατάλειψη της αρχής της αποστρατιωτικοποίησης και ένταξη στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη ή ακόμα και στο ίδιο το ΝΑΤΟ. Το επιχείρημα ότι αυτό επιβάλλεται για να μπορούμε να συμμετέχουμε στην κοινή πολιτική ασϕάλειας και άμυνας και πιο συγκεκριμένα σε στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι ψευδεπίγραϕο. Έχουμε πλήρη συμμετοχή σε όλους τους τομείς αρμοδιότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μόνο σε επιχειρήσεις τύπου  Berlin+, δηλαδή εκεί που χρησιμοποιούνται υποδομές του ΝΑΤΟ, που είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας,  δεν μπορούμε να συμμετέχουμε.

Δεν μπορούμε να ξεχνούμε τον αρνητικό ρόλο που διαδραμάτισε το ΝΑΤΟ στην τραγωδία της Κύπρου αλλά και σήμερα σε αρκετές περιοχές του πλανήτη μας.  Ούτε και μπορούμε να παραγνωρίζουμε ότι αν θα έχουμε στρατό, αυτό θα ενίσχυε την πάγια επιδίωξη της Τουρκίας να διατηρήσει και δικά της στρατεύματα στο νησί. Επιπλέον, αν θα έχουμε στρατό αυτός θα είναι ομοσπονδιακός και, συνεπώς, μικτός, με ορατό τον κίνδυνο αξιοποίησης του από εξωτερικούς παράγοντες με στόχο την αποσταθεροποίηση, κάτι που συνέβηκε κατ’ επανάληψη στο παρελθόν.

Δραττόμενος της ευκαιρίας και έχοντας υπόψη συντονισμένες μεθοδεύσεις, θέλω να στείλω ξεκάθαρο μήνυμα προς πολλούς αποδέκτες τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό: Το ΑΚΕΛ, ως γνήσια και συνεπής πατριωτική αριστερή πολιτική δύναμη, δεν πρόκειται να συναινέσει σε λύση που να περιλαμβάνει ένταξη στο ΝΑΤΟ ή/και απόκλιση από την αρχή της αποστρατιωτικοποίησης. Ας μετρήσουν τις δυνάμεις τους όσοι απεργάζονται τέτοιες μεθοδεύσεις, γιατί θα πρέπει να περάσουν τη λύση χωρίς εμάς. Θα ήταν πραγματικά κρίμα να διακυβευθεί η υπόθεση της λύσης μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν οι ιδεολογικές αγκυλώσεις κάποιων.

Με δεδομένες τις μεγάλες δυσκολίες, θεωρούμε ότι, δέκα χρόνια από τα δημοψηϕίσματα του 2004, μέσα στα σημερινά δεδομένα προβάλλει νέα αντικειμενική συγκυρία προς αξιοποίηση προς την κατεύθυνση της λύσης του Κυπριακού. Τότε ήταν η επικείμενη ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε συνδυασμό με την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Εκείνη η συγκυρία έχει ξεθωριάσει. Η Τουρκία αντιλαμβάνεται πλέον ότι το Κυπριακό δεν είναι το μοναδικό εμπόδια στις ευρωπαϊκές της ϕιλοδοξίες ενώ η πρωτόγνωρη οικονομική κρίση που πλήττει την ευρωζώνη καθιστά λιγότερο ελκυστική την ενταξιακή προοπτική της χώρας. Επιπρόσθετα, ο Ερντογάν χρησιμοποίησε την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας ως ασπίδα προστασίας του ίδιου και του κόμματος του από το βαθύ κράτος και το στρατιωτικό κατεστημένο. Τώρα πλέον έχει κερδίσει τη μάχη και οι όποιες αντιδράσεις προέρχονται από τον τουρκικό λαό και σίγουρα όχι από το βαθύ κράτος. Έτσι, επιβεβαιώθηκε για πολλοστή ϕορά ότι οι συγκυρίες έρχονται και παρέρχονται και καθήκον της πολιτικής ηγεσίας είναι να τις αντιλαμβάνεται και να προσπαθεί να τις αξιοποιεί έγκαιρα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Σήμερα η συγκυρία δεν είναι άλλη από τον εντοπισμό σημαντικών κοιτασμάτων ϕυσικού αερίου στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας ενώ ρεαλιστική είναι και η προοπτική για πολύ μεγαλύτερες ποσότητες. Αυτή η πραγματικότητα ταράζει τα λιμνάζοντα νερά σε ολόκληρη την περιοχή. Η Τουρκία αποκτά σημαντικό κίνητρο για λύση του Κυπριακού αϕού γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτός είναι ο μόνος προσϕερόμενος ειρηνικός τρόπος για να επωϕεληθούν τόσο οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας όσο και η ίδια από αυτό το πολύτιμο προϊόν. Γνωρίζουμε όμως και εμείς ότι η απρόσκοπτη αξιοποίηση του ϕυσικού αερίου απαιτεί συνθήκες ειρήνης, σταθερότητας και συνεργασίας.

Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι λύση του Κυπριακού και η άρση του διχοτομικού και επικίνδυνου στάτους κβο συνιστά ύψιστη προτεραιότητα για το ΑΚΕΛ. Η συγκυρία που προσϕέρεται δεν πρέπει να χαθεί. Είμαι βέβαιος ότι σε αυτή μας την τιτάνια προσπάθεια, η επιτυχής κατάληξη της οποίας δεν εξαρτάται μόνο από εμάς, θα βρούμε αρωγό και συμπαραστάτη τη διεθνή κοινότητα. Η αλληλεγγύη σας σε αυτό τον ευγενικό στόχο είναι πολύτιμη και τη θεωρούμε δεδομένη.