Ομιλία Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, στο μνημόσυνο του Χριστόδουλου Μαζαράκη

28 Ιουνίου 2015, Μεσόγη

Τιμούμε σήμερα τη μνήμη ενός ακόμα ήρωα της Κύπρου. Του Χριστόδουλου Μαζαράκη. Θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί πως σε αυτό τον τόπο εύκολα αποδίδουμε τον τίτλο «ήρωας». Όμως σε ανθρώπους όπως ο Χριστόδουλος αυτός ο τίτλος δε χαρίστηκε. Κερδήθηκε με φόρο αίματος στο πεδίο της τιμής. Τι είναι αυτό που κάνει τους ήρωες; Γεννιούνται οι άνθρωποι με τη στόφα του ήρωα;

Οι ήρωες είναι αυτοί που παίρνουν την απόφαση την κρίσιμη στιγμή. Εκεί που κρίνεται η ζωή τους, αυτοί κάνουν το μεγάλο άλμα προς την αθανασία. Βάζουν τα αθάνατα ιδανικά της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας πάνω από τον εαυτό τους. Και συνήθως είναι άνθρωποι απλοί, που παλεύουν για να κερδίσουν τη ζωή. Που κάνουν όνειρα για το μέλλον. Είναι άνθρωποι που ξέρουν πόσο δύσκολα κερδίζονται στη βιοπάλη οι αξίες που δίνουν νόημα στη ζωή του ανθρώπου γι΄αυτό και είναι έτοιμοι ακόμα και να δώσουν τη ζωή τους προκειμένου να τις υπερασπιστούν.

Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και ο Χρίστος Μαζαράκης. Ο πρωτότοκος γιος του Αρέστη και της Σοφίας που γεννήθηκε το 1951 στη Φιλούσα. Μόλις στα 20 του χρόνια, όταν τέλειωσε τη στρατιωτική του θητεία, ξεκίνησε να εργάζεται, προκειμένου να συνεισφέρει στον οικογενειακό προϋπολογισμό παρόλο που ήθελε να σπουδάσει. Έτσι μετακόμισε από την Αργάκα στη Λευκωσία για να εργαστεί στην τουριστική βιομηχανία.

Εκείνος ο Ιούλης του 1974 θρυμμάτισε τα όνειρα που έκανε ο Χριστόδουλος και η οικογένεια του. Θρυμμάτισε τα όνειρα και τις προσδοκίες ολόκληρου του λαού μας. Το πραξικόπημα άνοιξε την πόρτα στην τουρκική εισβολή. Χιλιάδες νέοι έτρεξαν να υπερασπιστούν την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου. Ανάμεσα τους και ο Χριστόδουλος. Ήταν από τους πρώτους έφεδρους που έτρεξαν να καταταγούν. Παρουσιάστηκε στη μονάδα του, την 187η μοίρα πεδινού πυροβολικού που έδρευε στην Αθαλάσσα. Την ίδια μέρα η μονάδα του έλαβε διαταγή να μεταβεί στο Γερόλακκο για να αντισταθεί στους Τούρκους εισβολείς. Στόχος ήταν να μην καταληφθεί το αεροδρόμιο Λευκωσίας.

Ο Χριστόδουλος και οι συμπολεμιστές του πολεμούσαν για τρείς ολόκληρες μέρες. Τα εφόδια εξαντλούνταν όμως οι ίδιοι επέμεναν.

Στις 23 Ιουλίου το μεσημέρι διατάχτηκε εκεχειρία. Πήραν εντολή να μεταφερθούν στην Αθαλάσσα για να μεταφέρουν πυρομαχικά και άλλα εφόδια στο χώρο του αεροδρομίου. Στην επιστροφή τους προς το αεροδρόμιο βρέθηκαν μπροστά σε τουρκικό μπλόκο. Δέχτηκαν πυροβολισμούς. Σύμφωνα με μαρτυρίες ο Χριστόδουλος και οι συμπολεμιστές του βγήκαν από το αυτοκίνητο και πήραν θέσεις μάχης. Πολεμούσαν για μια ώρα. Λίγοι απέναντι στους πολλούς· με λιγοστά μέσα απέναντι σε πάνοπλους. Μόνοι, χωρίς κάλυψη και χωρίς βοήθεια.

Μέχρι πριν από δεκαπέντε χρόνια η οικογένεια του Χριστόδουλου δεν γνώριζε τι είχε απογίνει. Για εικοσιέξι ολόκληρα χρόνια αναζητούσαν έστω ένα ίχνος του, μια κουβέντα, μια πληροφορία για να μη βαδίζουν στα τυφλά. Τελικά εντόπισαν τα λείψανα του που ταυτοποιήθηκαν όταν ξεκίνησαν οι εκταφές πεσόντων από το κοιμητήριο της Λακατάμιας.  Σύμφωνα με το μόνο επιζώντα από εκείνη τη μάχη, ο Χριστόδουλος Μαζαράκης χτυπήθηκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού και ο θάνατος του ήταν ακαριαίος.

Η θυσία του Χριστόδουλου Μαζαράκη και χιλιάδων άλλων ηρώων που έδωσαν τη ζωή τους για τον τόπο μας, δεν αξίζει την πληρωμή της κατοχής, του ξεριζωμού, του εφιάλτη της διχοτόμησης. Αξίζει τη δικαίωση της επανένωσης του τόπου μας και του λαού μας. Το χρέος μας είναι να εργαστούμε για την άρση της κατοχής και την επανένωση της πατρίδας μας.

Αυτό το χρέος είναι που ωθεί εμάς τουλάχιστον να στηρίζουμε με συνέπεια το στρατηγικό στόχο για επανένωση της Κύπρου με λύση δικοινοτικής,  διζωνικής ομοσπονδίας. Λύση που να βασίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ, τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου, το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Λύση που να στρατιωτικοποιεί την Κύπρο και να αποκλείει τα όποια εγγυητικά αλλά και δικαιώματα επέμβασης από ξένες δυνάμεις. Λύση που να επανενώνει το έδαφος, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία. Για εμάς η δίκαιη λύση του Κυπριακού είναι στόχος αμετάθετος. Γι΄αυτό και παρά τις όποιες τεράστιες διαφωνίες μας με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη σχεδόν σε όλα τα ζητήματα, στηρίζουμε τη διαπραγματευτική διαδικασία. Τη στηρίζουμε νοουμένου ότι ο Πρόεδρος θα ακολουθήσει την πολιτική του Εθνικού Συμβουλίου, με συνέπεια και δίχως παλινδρομήσεις. Ότι θα διαπραγματευτεί με σοβαρότητα και προσήλωση σε αρχές ώστε να θέσει ενώπιον του λαού μια συμφωνημένη, δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση.

Ελπίζουμε ότι τώρα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα ακούσει και θα συμμεριστεί τις λογικές εισηγήσεις μας. Ότι θα ξεφύγει από τις προεκλογικές εξάρσεις που μόνο πίσω κράτησαν την υπόθεση της Κύπρου τα τελευταία δύο χρόνια. Ελπίζουμε ότι η παρούσα διαδικασία θα φέρει επιτέλους τον πολυπόθητο μας στόχο πιο κοντά. Ότι θα μας επιτρέψει να μιλήσουμε για πραγματική προοπτική λύσης του Κυπριακού.

Δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος δίχως να μπαίνουμε σε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις. Η παρουσία του κ. Ακιντζί στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας αναπτερώνει τις ελπίδες μας. Είναι γνωστές οι διαχρονικές του θέσεις και η υποστήριξη του για λύση του Κυπριακού στη βάση της δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας. Προσδοκούμε ότι αυτό θα αποδειχθεί και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Όπως θα αναμένουμε να δούμε και κατά πόσον η Τουρκία είναι διατεθειμένη να κάνει βήματα καλής θέλησης στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια.

Είναι όμως σημαντικό να συμπεριφερθούμε όλοι με σοβαρότητα. Δίχως να προτρέχουμε νομίζοντας πως το Κυπριακό έχει ήδη λυθεί επειδή προηγήθηκαν ορισμένες συναντήσεις κοινωνικού χαρακτήρα. Δίχως όμως και να ακυρώνουμε τις όποιες θετικές εξελίξεις. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως είναι εντιμότερο να ειπωθεί καθαρά, όπως ειπώθηκε από κάποιους τελευταίως, πως διαφωνούν με τη βάση λύσης του Κυπριακού παρά να μπαίνει ο δημόσιος διάλογος στη δίνη της παραπληροφόρησης και του κρυφτού πίσω από τις λέξεις.

Μόνο που θα πρέπει όσοι μας καλούν να εγκαταλείψουμε το στόχο τον οποίο επιδιώκουμε εδώ και τριάντα οχτώ χρόνια, να μας πουν ποιος στόχος θα τον αντικαταστήσει. Πώς θα λένε αυτή τη λύση που θέλουν να προτείνουν, ποιο θα είναι το περιεχόμενο της και κυρίως πώς θα την πετύχουμε. Γιατί αν πρόκειται να βάλουμε ξανά το λαό μας στην περιπέτεια του ευκταίου δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτή τη φορά οι συζητήσεις θα τελειώσουν εδώ και θα μας μείνει η διχοτόμηση. Αν εγκαταλείψουμε σήμερα τα όσα συμφωνήσαμε με τη διεθνή και την τουρκοκυπριακή κοινότητα και όσα επιδιώκουμε εδώ και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες δεν πρέπει να έχει κανένας τη ψευδαίσθηση πως θα βρούμε κατανόηση. Ούτε πρέπει να αιθεροβατεί οποιοσδήποτε πως την επομένη μιας τέτοιας κίνησης οι προσπάθειες εξεύρεσης λύσης θα συνεχιστούν.

Εμείς το είπαμε και το επαναλαμβάνουμε: πρέπει να σταθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων. Να πάψουμε να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε μικροκομματικά και μικροπολιτικά για ένα ζήτημα που αφορά το μέλλον του τόπου μας· το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών μας. Έχουμε μακρύ και δύσκολο δρόμο μπροστά μας. Πρέπει να κερδίσουμε με  τις θέσεις μας το χαμένο χρόνο και να παλέψουμε με την Τουρκική αδιαλλαξία. Όλα αυτά θα πρέπει να τα πετύχουμε μέσα σε ένα ευρύτερο περιβάλλον που καλλιεργεί την αστάθεια και τις συγκρούσεις στην περιοχή μας αλλά και τιμωρεί τους λαούς απλώς και μόνο επειδή διεκδικούν το δίκαιο τους.

Έχουμε λοιπόν μεγάλη ανηφόρα μπροστά μας. Οφείλουμε να την ανέβουμε για να χαρίσουμε στις επόμενες γενιές το μέλλον που τους αξίζει. Γι΄αυτό το μέλλον σε μια Κύπρο ελεύθερη, ανεξάρτητη και κυρίαρχη έπεσε πολεμώντας ηρωικά ο Χριστόδουλος. Μόνο η επανένωση του τόπου μας θα δικαιώσει τη θυσία του και τη θυσία των άλλων ηρώων.