Ομιλία Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, στην επέτειο της απόφασης της 16ης Ιουνίου 1943
Τιμούμε και φέτος την ιστορική απόφαση της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ να καλέσει τα μέλη του Κόμματος να στρατευτούν εθελοντικά ενάντια στον χιτλεροφασισμό. Τιμούμε τους εθελοντές στρατιώτες της 16ης Ιουνίου 1943 είτε αυτοί βρίσκονται σήμερα ανάμεσα μας, ως βετεράνοι του μεγάλου πολέμου, είτε έπεσαν στο πεδίο της αντιφασιστικής μάχης. Τιμούμε όλους τους Κύπριους μαχητές, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, που τίμησαν το όνομα της Κύπρου με τη συμμετοχή τους στον αγώνα ενάντια στους ναζιστές.
Η συνδιάσκεψη του ΑΚΕΛ στο ιστορικό θέατρο Ριάλτο ενέκρινε τον κατάλογο των 730 εθελοντών του ΑΚΕΛ. Ανάμεσα τους, βρίσκονταν έντεκα από τα δεκαεφτά μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος. Όλοι ήθελαν να καταταγούν στο στρατό, όμως κρίθηκε πως κάποιοι έπρεπε να μείνουν πίσω. Στην πλατεία Ηρώων, στην καρδιά της πόλης, θεμελιώθηκε από το τότε εκλεγμένο Λαϊκό Δημοτικό Συμβούλιο και με εθελοντική εργασία των Αθλητικών Μορφωτικών Συλλόγων, Μνημείο Ηρώων για τους ήρωες της επανάστασης του 1821 και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να επιλεγεί άλλη πόλη για να πραγματοποιήσουμε αυτή την τιμητική εκδήλωση.
Η εθελοντική κατάταξη της πλειοψηφίας της ηγεσίας του Κόμματος στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν πράξη αντιφασιστική. Ταυτόχρονα έδειξε με το παράδειγμα της, πως οι ηγεσίες δεν αρκεί να αποφασίζουν. Πώς πρέπει να ανοίγουν οι ίδιες το δρόμο για την εφαρμογή των αποφάσεων.
Η απόφαση της 16ης Ιουνίου ήταν το αποκορύφωμα της αντιφασιστικής δράσης που ανέπτυξε το ΑΚΕΛ από τα πρώτα του βήματα. Από την ίδρυση του το Κόμμα μας αυτοπροσδιορίστηκε ως Κόμμα αντιχιτλερικό και αντιφασιστικό. Δεν έμεινε στα λόγια. Ξεκίνησε αμέσως να διαφωτίζει το λαό για το τι σημαίνει φασισμός και γιατί ήταν ζωτικής σημασίας για την ανθρωπότητα να του αντισταθεί. Ταυτόχρονα το ΑΚΕΛ κατέθεσε στην αποικιακή κυβέρνηση προτάσεις για την ενεργότερη έμπρακτη συμβολή του κυπριακού λαού στην αντιφασιστική πάλη, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να τερματιστεί η Παλμεροκρατία. Ζήτησε επίσης από τους αποικιοκράτες να δεσμευτούν για το μέλλον της Κύπρου μετά τον πόλεμο. Για την παραχώρηση ανεξαρτησίας.
Το ΑΚΕΛ δεν έμεινε μέχρι εκεί. Οργάνωσε εκστρατεία με σύνθημα «μια μέρα δουλειάς για την άμυνα της Κύπρου». Κάλεσε τους εργαζόμενους να δουλέψουν μια μέρα αμισθί ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα για την άμυνα της Κύπρου, σε περίπτωση που ο Χίτλερ στρεφόταν ενάντια στην πατρίδα μας. Γνωρίζουμε όλοι πόσο σημαντικό ήταν το μεροκάματο τότε, όπως είναι και σήμερα. Και όμως. Χιλιάδες Κύπριοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΑΚΕΛ και συμμετείχαν στην εκστρατεία.
Εξετάζοντας κάποιος την ιστορική εκείνη περίοδο διαπιστώνει πως καμία από όλες αυτές τις πρωτοβουλίες δεν ήταν εύκολο να αναληφθεί, ούτε και να υλοποιηθεί. Πέραν από τα εμπόδια που έθετε η Παλμεροκρατία υπήρχε και η μεγάλη δυσκολία να πεισθούν οι κύπριοι να συστρατευθούν στον αντιχιτλερικό αγώνα με τους αποικιοκράτες. Με αυτούς που αρνούνταν πεισματικά να παραχωρήσουν δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες στον κυπριακό λαό. Όμως, η συνειδητοποίηση του υπέρτερου αντιφασιστικού καθήκοντος οδήγησε τους ΑΚΕΛιστές να πάρουν σωστές αποφάσεις. Αυτό ακριβώς αποδεικνύει τη δύναμη της φιλοσοφίας που καθοδηγεί το ΑΚΕΛ. Φιλοσοφία η οποία θέτει το πατριωτικό συμφέρον πάνω από το ατομικό και τα όποια συναισθήματα.
Η απόφαση της 16ης του Ιούνη δεν έπεσε από τον ουρανό. Το ΑΚΕΛ, παίρνοντας τη σκυτάλη από το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου είχε, ανάμεσα σε άλλα, και την πείρα της πάλης ενάντια στο φασισμό, με την εθελοντική συμμετοχή στο αντιφασιστικό μέτωπο της Ισπανίας. Με την ίδρυση του πήρε θέση ενάντια στον πόλεμο. Κατανόησε σωστά τις συνθήκες και το ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο ο κυπριακός λαός καλείτο να δώσει τη δική του μάχη για την ελευθερία της πατρίδας του. Η πολιτική του πράξη να καλέσει τα στελέχη και μέλη του σε εθελοντική στράτευση, συνδύαζε τον αντιφασιστικό πόλεμο με το αντιαποικιακό απελευθερωτικό κίνημα, το οποίο με πρωτοβουλία του ΑΚΕΛ πήρε μεγάλες διαστάσεις μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Είναι λοιπόν απόρροια του χαρακτήρα και της φυσιογνωμίας του ΑΚΕΛ η απόφαση της 16ης του Ιούνη. Απόφαση ιστορικής σημασίας για το Κόμμα αλλά και την Κύπρο. Σήμανε την πάλη του κυπριακού λαού όχι μόνο ενάντια στο φασισμό, αλλά όπως έλεγε και το ίδιο το κείμενο της απόφασης, για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τη χιτλερική τυρρανία, την απελευθέρωση των υπόδουλων χωρών και την εξασφάλιση του εθνικού, πολιτικού και κοινωνικού μέλλοντος του τόπου. Απόφαση που τίμησε και τιμά την Κύπρο, το λαό και το ΑΚΕΛ. Το μετάλλιο Πούτιν προς τον τέως Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ. Χριστόφια, με αφορμή τα 70χρονα της αντιφασιστικής νίκης, αυτή την έννοια είχε. Την τιμή στη συμβολή της Κύπρου και ιδιαίτερα του ΑΚΕΛ στον αντιφασιστικό αγώνα.
Οι ΑΚΕΛιστές εθελοντές δεν αρκέστηκαν στο να πολεμήσουν τον χιτλεροφασισμό όταν βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Διαφώτιζαν επίσης τους συμπατριώτες τους. Καλλιέργησαν στους συν-στρατιώτες τους την αντιφασιστική συνείδηση. Πρωτοστάτησαν για να έχουν οι στρατιώτες αξιοπρεπή αντιμετώπιση και σεβασμό από τους ανώτερους τους. Διοργάνωναν μορφωτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις και έχτισαν γέφυρες επικοινωνίας με το διεθνές αντιφασιστικό Κίνημα. Έκαναν έτσι τον πόλεμο σχολείο από το οποίο αποφοίτησαν πολλά στελέχη τα οποία ηγήθηκαν στα χρόνια που ακολούθησαν, του αντιαποικιακού αγώνα της Κύπρου αλλά και των μεγάλων κοινωνικών και ταξικών αναμετρήσεων. Με τη λήξη του πολέμου οι Βρετανοί αρνήθηκαν να αποστρατεύσουν τους κύπριους εθελοντές. Προσέκρουσαν όμως στο δυναμικό κίνημα της αποστράτευσης το οποίο συνέταξαν οι ΑΚΕΛιστές. Αντιδρώντας σκότωσαν τον Τάκη Κυθραιώτη και έκλεισαν εκατοντάδες συντρόφους μας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Αιγύπτου. Ωστόσο δεν κατάφεραν να κάμψουν την αποφασιστικότητα των ΑΚΕΛιστών.
Είμαστε περήφανοι που το Κόμμα μας είχε τη δική του συμβολή στη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών. Είμαστε περήφανοι που το ΑΚΕΛ τίμησε και τιμά στην πράξη το χαρακτήρα του και τότε και το 1974 και σήμερα. Είμαστε περήφανοι αλλά και αποφασισμένοι να επιβεβαιώνουμε κάθε μέρα στην πράξη ότι είμαστε το μεγαλύτερο ανάχωμα στο νεοφασισμό, τον εθνικισμό και το σοβινισμό. Δεν πρέπει όμως να εφησυχάζουμε. Οι δύσκολες συνθήκες που δημιουργεί η οικονομική κρίση προσφέρουν πεδίο δράσης στο νεοφασισμό. Η είσοδος της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό κοινοβούλιο είναι η πιο τρανή και τραγική επιβεβαίωση του φαινομένου. Χρειάζεται εγρήγορση από όλους. Γιατί ο φασισμός μπορεί πρώτα να βάζει στο στόχαστρο τους κομμουνιστές, αλλά τελικά επιτίθεται σε όλους όσοι δεν ασπάζονται την κτηνώδη ιδεολογία του. Ως ΑΚΕΛ τιμούμε τέτοιες ιστορικές αποφάσεις του Κόμματος μας, για να μας θυμίζουν την υποχρέωση που έχουμε να καλλιεργούμε την ενότητα του λαού απέναντι στα ιδεολογήματα του μίσους. Για να μας θυμίζουν πως πρέπει να εντείνουμε την αντιφασιστική πάλη του λαού μας, στα πλαίσια ενός πλατιού λαϊκού μετώπου ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων.
Θα είναι διπλή ντροπή για το λαό μας αν επιτρέψει στο νεοφασισμό να επιστρέψει. Γιατί από τους πολιτικούς του πρόγονους υποφέραμε πάρα πολύ ως χώρα και ως λαός. Λόγω των εγκλημάτων τους το 1974, πληρώνουμε μέχρι σήμερα βαρύ τίμημα. Δεν πρέπει τώρα να του επιτρέψουμε να εμποδίσει τον αγώνα μας για επανένωση του τόπου μας. Η ανάδειξη του κ. Ακκιντζί στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας δημιούργησε θετικό κλίμα και αισιοδοξία για τη διαδικασία που ξεκινά. Ως ΑΚΕΛ επαναλάβαμε πολλές φορές πως τα πάντα θα κριθούν στο τραπέζι των συνομιλιών. Θα κριθούν από τις θέσεις που θα κατατεθούν στις διαπραγματεύσεις. Έχουμε μπροστά μας μακρύ και δύσκολο δρόμο. Είναι σημαντικό να το βαδίσουμε με συνέπεια και προσήλωση στις αρχές λύσης. Είναι εξίσου σημαντικό για την επίτευξη του στόχους μας να υπάρχει ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο. Αυτή όμως δεν μπορεί να χτιστεί στην άμμο. Δεν μπορεί να γίνεται επίκληση σε ενότητα έτσι αόριστα, αλλά να χτίζεται πάνω σε κοινούς στόχους. Η βάση πάνω στην οποία ο Πρόεδρος καλείται να λειτουργήσει για να οικοδομήσει την ενότητα είναι το συμφωνημένο πλαίσιο λύσης. Είναι όλα όσα συμφωνήσαμε διαχρονικά με τη διεθνή και την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Τυχόν εγκατάλειψη αυτής της θέσης τους μόνους που θα ευκολύνει είναι την τουρκική πλευρά. Τυχόν τέτοια προσέγγιση θα μας φέρει πιο κοντά στην οριστική διχοτόμηση του νησιού.
Η υπόσχεση που δίνουμε από μέρους του ΑΚΕΛ στον Κυπριακό λαό είναι ότι αν ο κ. Αναστασιάδης λειτουργήσει σε αυτή τη βάση θα στηρίξουμε τη διαδικασία με όλες μας τις δυνάμεις. Θα συμβάλουμε όσο μπορούμε στην επίτευξη δίκαιης, λειτουργικής και βιώσιμης λύσης. Δηλώνουμε απερίφραστα ότι το ΑΚΕΛ είναι Κόμμα πατριωτικό και έτσι θα λειτουργήσει. Αν όλοι νοιαζόμαστε για το μέλλον και την προοπτική της Κύπρου έτσι θα λειτουργήσουμε.
Ασκήθηκε κριτική για τα όσα λέχθηκαν κατά την έναρξη του 22ου Συνεδρίου του ΑΚΕΛ και το κατά πόσον έπρεπε, αφού το ΑΚΕΛ στηρίζει τη διαδικασία των συνομιλιών, να ψέξει τον Πρόεδρο και την Κυβέρνηση για την οικονομική πολιτική που ακολουθούν. Απαντήσαμε σε αυτή την κριτική με το αυτονόητο: κρίναμε πολιτικά τα πεπραγμένα του Προέδρου και της Κυβέρνησης. Θίξαμε γεγονότα∙ δεν αναλωθήκαμε ούτε σε χαρακτηρισμούς, ούτε κατασκευάσαμε μύθους. Υποδείξαμε πως το ΑΚΕΛ είναι Κόμμα πατριωτικό και ως τέτοιο δεν πρόκειται να λειτουργήσει ρεβανσιστικά, συμπεριφερόμενο όπως η αντιπολίτευση επί διακυβέρνησης Χριστόφια. Επαναλάβαμε το εξίσου αυτονόητο πως δε δίνουμε λευκή επιταγή στον Πρόεδρο Αναστασιάδη στους χειρισμούς του στο Κυπριακό.
Το ΑΚΕΛ εργάζεται και θα εργαστεί με όλες του τις δυνάμεις ώστε να αξιοποιήσει τα περιθώρια που υπάρχουν για να γίνει το παράθυρο ευκαιρίας μεγάλη πόρτα που θα ανοίξει για την επανένωση του τόπου μας. Μιλώντας για λύση, σίγουρα δεν εννοούμε την όποια λύση. Εννοούμε λύση που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό. Που θα αποκαθιστά την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Λύση βασισμένη στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου, στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Λύση που να αποστρατιωτικοποιεί πλήρως την Κύπρο και θα αποκλείει τα εγγυητικά και τα όποια δικαιώματα επέμβασης στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας από ξένες δυνάμεις. Λύση που θα επανενώνει το έδαφος, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία στο πλαίσιο δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως αυτή περιγράφεται στα κείμενα των Ηνωμένων Εθνών. Μια λύση με αυτά τα χαρακτηριστικά που αφού πρώτα συμφωνηθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα τεθεί σε Δημοψήφισμα.
Όμως σε καμία περίπτωση η Κυβέρνηση Αναστασιάδη- Συναγερμού δεν πρέπει να αναμένει ότι θα έχει τη στήριξη μας στα θέματα της οικονομίας. Πολύ απλά γιατί η αντιλαϊκή οικονομική της πολιτική έχει τραγικές συνέπειες για το λαό και τους εργαζόμενους. Συνέπειες που δεν μπορούν να ανατραπούν όσο η Κυβέρνηση εξακολουθεί να βαδίζει στο μονόδρομο του μνημονίου και της λιτότητας.
Οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει τις 70 χιλιάδες με το ποσοστό ανεργίας είναι στο 16%. Στους νέους η ανεργία βρίσκεται στο 35% την ώρα που αρκετοί νέοι επιλέγουν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά. Η μετανάστευση από την Κύπρο προς το εξωτερικό έχει αυξηθεί δραστικά ενώ για πρώτη φορά η εκροή εργατικού δυναμικού προς το εξωτερικό ξεπερνά την κάθοδο μεταναστών στην Κύπρο. Οι μισθοί και οι συντάξεις μειώθηκαν, σε κάποιες περιπτώσεις πάνω από 30% ενώ η φτώχεια είναι στο 29%. Το βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων μειώθηκε πέραν του 30%.
Θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα όπως το δικαίωμα στη στέγαση κινδυνεύουν από τις νομοθεσίες, που εγκρίθηκαν και με τη συνέργια κομμάτων της αντιπολίτευσης, όπως αυτές για τις εκποιήσεις και το πλαίσιο αφερεγγυότητας. Την ίδια στιγμή προωθούνται ιδιωτικοποιήσεις, με το ξεπούλημα, ημικρατικών οργανισμών που είναι στρατηγικής σημασίας για την Κυπριακή οικονομία και κερδοφόροι.
Ταυτόχρονα, η Κυβέρνηση επιδίδεται σε επικοινωνιακό αγώνα δρόμου για να «συμμαζέψει την εικόνα». Επαναλαμβάνει μονότονα πως όλα εξελίσσονται καλά. Αποσιωπά όμως το προφανές. Την κατάσταση στην πραγματική οικονομία και τα βάρη που συνεχώς επωμίζεται η κοινωνία. Μονολογεί πως χρειάζεται λίγη ακόμα υπομονή και θα φύγουμε από το Μνημόνιο. Αποσιωπά όμως την άλλη μισή αλήθεια. Θα απαλλαγούμε από το Μνημόνιο αλλά όχι από τη δανειακή σύμβαση. Θα απαλλαγούμε από τις πρόνοιες του Μνημονίου, όχι όμως από τις πολιτικές της λιτότητας τις οποίες ο Υπουργός Οικονομικών αποκαλεί Μανιφέστο για τον ίδιο, το κόμμα και την Κυβέρνηση του.
Τόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όσο και τα μέλη της Κυβέρνησης λένε ότι για να ευημερεί η κοινωνία πρέπει να ευημερούν πρώτα οι αριθμοί. Υποστηρίζουν ότι όταν οι αριθμοί ευημερούν θα ευημερεί και η κοινωνία. Εύηχο σύνθημα, η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Ας δούμε το παράδειγμα της Γκάνα. Η Γκάνα έχει εμπειρία στα «σχέδια διάσωσης» από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Από το 1966 έχει πάει πέντε φορές στο ΔΝΤ, για «στήριξη» με πιο πρόσφατη το 2009 για 602 εκατομμύρια δολάρια. Η κυβέρνηση της, πιστή στις υποδείξεις του ΔΝΤ προχώρησε σε συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, απελευθέρωση της αγοράς και ιδιωτικοποιήσεις. Έκανε δηλαδή αυτά που απαιτεί το ΔΝΤ και η Τρόϊκα σε κάθε χώρα που παρέχουν «βοήθεια». Μάλιστα η περίπτωση της Γκάνας για το ΔΝΤ είναι παράδειγμα προς μίμηση μιας και η χώρα έπιασε τους αριθμητικούς στόχους που είχαν τεθεί και συγκαταλέγεται ανάμεσα στις 20 ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες του κόσμου ενώ είναι πρώτη στην Αφρική.
Την ίδια στιγμή όμως, 4.000 σχολεία δεν έχουν κτίρια και οι μαθητές κάνουν μάθημα κάτω από τα δέντρα. Στις κλινικές στα βόρεια της χώρας αντιστοιχεί ένας γιατρός για 161.000 κατοίκους. Οι μικροκαλλιεργητές, χωρίς καμιά υποστήριξη από το κράτος, έχουν αφεθεί να λιμοκτονούν. Είναι η Γκάνα μια περίπτωση «οικονομικής αναγέννησης» την οποία θέλει η Κυβέρνηση μας να έχει ως πρότυπο;
Αυτό μας υπενθύμισε γλαφυρά το περιστατικό που έγινε πριν λίγες μέρες στην Πάφο. Μια 60χρονη κυρία ήθελε να μιλήσει στον Πρόεδρο για να του μεταφέρει τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Να «ζητήσει λίγα ψίχουλα» όπως είπε η ίδια. Όχι μόνο δεν της επιτράπηκε να του μιλήσει, αλλά τη συνέλαβαν κιόλας. Όλα αυτά στο περιθώριο των εξαγγελιών του για έργα 60 εκατομμυρίων ευρώ στην επαρχία της Πάφου. Εμείς εδώ και καιρό είχαμε υποδείξει ότι η Κυβέρνηση ακολουθεί πολιτική φτωχοποίησης του λαού. Παίρνει από τους φτωχούς για να δώσει στους φτωχότερους, αφήνοντας αλώβητους τους πλούσιους. Υποδείξαμε επίσης ότι το πετσόκομμα του κοινωνικού κράτους θα επέφερε εξοικονομήσεις∙ σε βάρος ποιου και υπέρ ποιών όμως;
Είναι αυτό το όραμα μας για την Κύπρο του μέλλοντος; Ως ΑΚΕΛ επιμένουμε πως στο επίκεντρο πρέπει να βρεθεί ο άνθρωπος και όχι οι αριθμοί. Στο επίκεντρο πρέπει να βρεθεί η πολιτική για ανάπτυξη∙ ανάπτυξη όμως προς όφελος του λαού. Ανάπτυξη που θα επιφέρει συνολική βελτίωση των όρων παραγωγής, είτε αυτό αφορά μισθούς, είτε κέρδη, είτε απόδοση κεφαλαίου. Ανάπτυξη που θα δώσει τη δυνατότητα να αντιμετωπιστεί η ανεργία, ιδιαίτερα στους νέους και τα αυξανόμενα ποσοστά φτώχιας. Πραγματική αναπτυξιακή πολιτική είναι αυτή που θα βελτιώνει το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και όχι τα κέρδη των λίγων.
Είναι για όλους αυτούς τους λόγους που πρέπει το Κόμμα μας να τιμά όχι μόνο τις ιστορικές του αποφάσεις αλλά και στην πράξη τον χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία του. Να αγωνίζεται κάθε μέρα για τη δικαίωση του τόπου και την πρόοδο του λαού μας. Το 22ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ και οι αποφάσεις του δεν πρέπει να μείνουν στο χτες και στα χαρτιά. Πρέπει να γίνουν πράξη από τον καθένα από εμάς. Να νιώσει ο λαός ότι υπάρχει μια δύναμη που είχε κάποτε την τόλμη, αν και στα πρώτα της βήματα, να ξεπεράσει τον εαυτό της για να υπερασπιστεί ολόκληρη την ανθρωπότητα από το ιδεολόγημα του μίσους. Να νιώσει ο λαός ότι αυτή η δύναμη είναι σήμερα πολλαπλάσια και είναι στο πλευρό του. Να νιώσει ο λαός ότι υπάρχει αυτή η δύναμη που μπορεί μαζί της να αντισταθεί και να παλέψει! Αυτή η δύναμη είναι το ΑΚΕΛ. Το οποίο με τους αγώνες του θα φέρει ξανά την προοπτική και την ελπίδα στο λαό μας.
