Δήλωση Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. ΑΚΕΛ Α. Κυπριανού για την καταδίκη του ψευδοκράτους
Η πανδημία μάς υποχρέωσε να ακυρώσουμε την εκδήλωση μας για καταδίκη του ψευδοκράτους. Έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, έστω και έτσι νιώθουμε την ανάγκη να στείλουμε ξανά το μήνυμα ότι καταδικάζουμε την ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Φωνάζουμε ξανά όχι στη διχοτόμηση. Όχι στις προκλητικές ενέργειες του Ερντογάν. Όχι στον εποικισμό της Αμμοχώστου. Διατρανώνουμε τη θέληση μας να αγωνιστούμε για λύση του Κυπριακού. Για απελευθέρωση και επανένωση της Κύπρου.
Καταδικάζουμε, για ακόμα μια φορά την εισβολή του Αττίλα που σκόρπισε το θάνατο και έκοψε την Κύπρο στη μέση. Καταγγέλλουμε το έγκλημα της συνεχιζόμενης κατοχής και τις συνέπειες της. Τις τουρκικές προκλήσεις στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Καταγγέλλουμε την τουρκική πολιτική που επιμένει να ναρκοθετεί το μέλλον ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων στη γη που τους γέννησε. Που θέλει να επιβάλει τα συμφέροντα της σε μια γη που δεν της ανήκει. Σε ένα λαό που πλήρωσε και πληρώνει τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού και του τουρκικού επεκτατισμού με βαρύ φόρο αίματος, προσφυγιάς και ξεριζωμού.
Το προδοτικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή του 1974 αποτέλεσαν το πρώτο μέρος των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Η μονιμοποίηση των αποτελεσμάτων του δίδυμου εγκλήματος του 1974, που αποτέλεσε διαχρονικό στόχο για την Τουρκία, άρχισε να προωθείται αρκετό καιρό πριν. Η αποστολή της «ενσωμάτωσης» του κατεχόμενου τμήματος της Κύπρου στην Τουρκία, ανατέθηκε στον τότε εκλεκτό της Άγκυρας, Ραούφ Ντενκτάς.
Ο Ντενκτάς προετοίμαζε για καιρό το αποκορύφωμα των αποσχιστικών ενεργειών. Με το δικαιολογητικό της στασιμότητας στο Κυπριακό, φίμωσε κάθε προοδευτική φωνή αντίστασης στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Διάβρωσε κάθε δύναμη που θα μπορούσε να αντισταθεί στους σχεδιασμούς του. Σε πλήρη συντονισμό με το στρατιωτικό κατεστημένο της Άγκυρας, δρομολόγησε τη γέννηση της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου». Παρόλο που από τις αρχές του 1983, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ είχε εγκρίνει Ψήφισμα το οποίο απαιτούσε την απόσυρση όλων των κατοχικών στρατευμάτων και διακήρυττε την πλήρη κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Άγκυρα προχώρησε στην υλοποίηση των στόχων της, αγνοώντας προκλητικά τα κελεύσματα του διεθνούς οργανισμού.
Λίγες μέρες πριν τη 15η Νοεμβρίου 1983 οι δυνάμεις της κατοχής, διέκοψαν όλες τις επικοινωνίες στα κατεχόμενα. Ο Ντενκτάς προχώρησε στην αποσχιστική ενέργεια. Όταν έλαβε τη γραπτή εντολή της Άγκυρας να ανακηρύξει την «ανεξαρτησία» το βράδυ της 14ης Νοεμβρίου.
Το ΑΚΕΛ αντέδρασε άμεσα στην αποσχιστική ενέργεια του τουρκικού κατεστημένου, καλώντας τον κυπριακό λαό σε πατριωτική ενότητα δράσης. Για το ΑΚΕΛ η ανακήρυξη του ψευδοκράτους αποσκοπούσε στη διχοτόμηση της Κύπρου μέσω της προώθησης της διπλής Ένωσης που θα μετέτρεπε την πατρίδα μας σε βάση του Αμερικανό – νατοϊκού ιμπεριαλισμού. Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους, καταδικάστηκε από ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα. Ο ΟΗΕ ζήτησε την ανάκληση της και κάλεσε τα μέλη του να μην αναγνωρίσουν το κατοχικό μόρφωμα.
Μέχρι σήμερα μόνο η Τουρκία αναγνωρίζει το ψευδοκράτος. Ωστόσο η ανακήρυξη του έκανε την προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού ακόμα πιο δύσκολη. Η ντε φάκτο ύπαρξη του και οι προσπάθειες διεθνούς αναβάθμισης αντιστρατεύονται και δυσκολεύουν αφάνταστα τον αγώνα για ειρηνική επίλυση του κυπριακού και επανένωση της πατρίδας μας όλα αυτά τα χρόνια. Είναι γεγονός ότι η διχοτομική ενέργεια της ανακήρυξης του ψευδοκράτους δεν έγινε αποδεχτή από τους προοδευτικούς τουρκοκύπριους. Ωστόσο η πίεση του Ντενκτάς και της Τουρκίας αλλά και το πέρασμα του χρόνου «έθισαν», κάποιους απ΄αυτούς στις δομές του παράνομου κράτους.
Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν εκείνες οι δυνάμεις των τουρκοκύπριων συμπατριωτών μας που επιμένουν να αντιστέκονται. Που αντιλαμβάνονται την Κύπρο ως τη κοινή μας πατρίδα. Την Κυπριακή Δημοκρατία ως το κοινό μας σπίτι. Ήταν αυτοί που κατέκλυσαν τους δρόμους της Λευκωσίας το βράδυ της Τρίτης και φώναζαν στην Άγκυρα να κατεβάσει τα χέρια της από πάνω τους.
Σε αυτές τις δυνάμεις απλώνουμε το χέρι ως ΑΚΕΛ και παλεύουμε μαζί τους, σε κοινό πατριωτικό, αντικατοχικό, αντι-ιμπεριαλιστικό μέτωπο για την επανένωση και την ειρήνη.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όσοι παλεύουν όλα αυτά τα χρόνια για τη λύση του Κυπριακού νιώθουν σήμερα απογοητευμένοι και απελπισμένοι. Η στασιμότητα στο Κυπριακό όλο αυτό το διάστημα αλλά και η εκλογή Τατάρ στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας, συρρίκνωσαν την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, ότι η Κύπρος μπορεί να σωθεί. Σε αυτά προστίθεται και η συνεχιζόμενη τουρκική προκλητικότητα.
Παρόλα τα μεγάλα λόγια και τις διακηρύξεις ο κ. Αναστασιάδης και η κυβέρνηση του δεν κατάφεραν να φέρουν απτά αποτελέσματα που να δημιουργούν προοπτική για το Κυπριακό.
Αν το κριτήριο για την επιτυχία μιας πολιτικής είναι τα αποτελέσματα της, τότε με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι ο κ. Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ απέτυχαν. Στα οχτώ περίπου χρόνια που χειρίζονται το Κυπριακό φάνηκε ότι δεν έχουν σαφή τακτική για το πώς θα φτάσουμε στο συμφωνημένο στόχο. Αυτοσχεδιάζουν, βλέποντας και κάνοντας.
Δεν έφεραν το Κυπριακό πιο κοντά σε λύση. Αντιθέτως.
Δεν έπεισαν τη διεθνή κοινότητα πως δεν έχουμε ευθύνες ως ελληνοκυπριακή πλευρά για το παρατεταμένο αδιέξοδο.
Δεν προστάτευσαν αποτελεσματικά τα συμφέροντα και τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Δεν καταδέχτηκαν να λάβουν σοβαρά υπόψιν τις προειδοποιήσεις του ΑΚΕΛ, που προέβλεψε τις εξελίξεις με μαθηματική ακρίβεια.
Μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά προειδοποιούσαμε ότι το παρατεταμένο αδιέξοδο εγκυμονούσε κινδύνους για νέα σοβαρά τετελεσμένα σε βάρος της Κύπρου και του λαού μας. Δεν εισακουστήκαμε. Τελικά αυτά για τα οποία η Τουρκία απειλούσε, υλοποιούνται βήμα-βήμα, αρχής γενομένης από το άνοιγμα του παραλιακού μετώπου και όχι μόνο της Αμμοχώστου.
Προειδοποιήσαμε ότι το διαπραγματευτικό κενό θα έδινε χώρο στην τουρκική επιθετικότητα. Δεν εισακουστήκαμε. Φρόντιζαν μόνο να φλομώνουν τον κόσμο ότι έχουν θωρακίσει την ΑΟΖ μας. Τελικά έγιναν πλέον ρουτίνα οι παραβιάσεις της κυπριακής ΑΟΖ από την Τουρκία.
Προσπαθούσαμε να πείσουμε τον κ. Αναστασιάδη να επιδείξει βούληση και εποικοδομητικό πνεύμα για όσο στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας βρισκόταν ο κ. Ακκιντζί, ένας ηγέτης που ήθελε να εργαστεί για ομοσπονδιακή λύση. Τελικά ο χρόνος πέρασε, τις εκλογές τις κέρδισε ο κ. Τατάρ και μείναμε να διερωτούμαστε τι μπορούμε να συμφωνήσουμε μαζί του. Αυτό γιατί ο κ. Αναστασιάδης άφησε να τον χρόνο να περνά αμφισβητώντας συγκλίσεις, συζητώντας για το δήθεν πλαίσιο της 4ης Ιουλίου και πηγαινοφέρνοντας δήθεν νέες ιδέες για το κυπριακό.
Ποιο το αποτέλεσμα όλων αυτών των αψυχολόγητων και ανεδαφικών ενεργειών; Κανένα. Σήμερα αποδεικνύεται με το χειρότερο τρόπο ότι το μοναδικό πραγματικό δίλημμα που έχουμε ενώπιον μας είναι ομοσπονδία ή διχοτόμηση. Αυτό είναι και μια απάντηση προς όσους θέτουν θέμα εγκατάλειψης της ομοσπονδίας, νέων ιδεών όπως η χαλαρή ομοσπονδία, ή ακόμα και να βάλουμε στο τραπέζι την πρόταση για ενιαίο κράτος.
Μήπως άκουσε κανείς από όλους αυτούς οποιονδήποτε να συζητά κάποιο από αυτά τα σενάρια; Αντιθέτως όποιος δεν συζητά για ομοσπονδία, συζητά για διχοτόμηση, για λύση δύο κρατών. Αυτό είναι που θέλουμε για την Κύπρο; Για το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας; Αν αυτό είναι που θέλουν ορισμένοι στην ελληνοκυπριακή πλευρά να βγουν να το πουν ευθαρσώς. Να βγουν να πουν ότι θέλουν δύο κράτη στην Κύπρο. Να βγουν να πουν ότι μοιράζονται το ίδιο όραμα με τον Ερντογάν και τον Τατάρ, ότι έχουν τον ίδιο στόχο που είχε και ο Αττίλας το ΄74: διχοτόμηση, σύνορα με την Τουρκία μες την ίδια την πατρίδα μας, συνεχή εποικισμό μέχρι να εξαφανιστούν οι Κύπριοι από το νησί. Αυτές θα είναι οι συνέπειες της διχοτόμησης.
Γι΄αυτό επιμένουμε ως ΑΚΕΛ να λέμε ότι η μόνη εφικτή λύση είναι η δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία.
Λύση στην οποία θα κατοχυρώνονται και θα διασφαλίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες όλων των κυπρίων πολιτών.
Λύση βασισμένη στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου, στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο.
Λύση που θα αποστρατιωτικοποιεί την Κύπρο και θα αποκλείει τα όποια εγγυητικά ή δικαιώματα επέμβασης στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας από ξένες δυνάμεις.
Λύση που θα επανενώνει το έδαφος, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία στο πλαίσιο δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με μία κυριαρχία, ιθαγένεια, διεθνή προσωπικότητα και με πολιτική ισότητα όπως αυτή περιγράφεται στα κείμενα των Ηνωμένων Εθνών.
Λύση που θα οδηγεί σε ενωμένο κράτος, συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Πολλοί διερωτούνται δικαιολογημένα πώς θα συζητήσουμε «με αυτή την επιθετική Τουρκία, πώς θα συζητήσουμε για λύση»; Είτε το θέλουμε, είτε όχι με την Τουρκία έχουμε το πρόβλημα και με την Τουρκία πρέπει να το λύσουμε. Η τουρκική επιθετικότητα απειλεί ευθέως την Κύπρο και την επιβίωση του λαού μας. Γι΄αυτό πρέπει να διερωτηθούμε: θα σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και θα παραδώσουμε την πατρίδα μας στην Τουρκία ή θα παλέψουμε για να τη σώσουμε;
Τα πράγματα είναι σήμερα ακόμα πιο δύσκολα. Στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας βρέθηκε ο Ερσίν Τατάρ, ένας άνθρωπος εκφραστής των επιδιώξεων του Ερντογάν για λύση δύο κρατών. Γι΄αυτό επιβάλλεται η ελληνοκυπριακή πλευρά να επιδείξει βούληση και να βρεθεί βήματα μπροστά. Να θυμίσει σε όλους τα συμφωνηθέντα με την τουρκοκυπριακή και διεθνή κοινότητα, τα όσα προνοούν τα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, να απαιτήσει τερματισμό των τουρκικών προκλήσεων και απόσυρση των απαράδεκτων τουρκικών θέσεων. Να θυμίσει ότι έχουμε μπροστά μας όσα συμφωνήθηκαν μέχρι το Κρανς Μοντανά και το πλαίσιο του Γενικού Γραμματέα. Πάνω από όλα να συνειδητοποιήσουν ο κ. Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ ότι είμαστε στο παρα ένα. Δεν υπάρχει χρόνος για άλλες παλινδρομήσεις, δεν θα υπάρχουν άλλα περιθώρια για να θυσιαστεί η Κύπρος στο βωμό μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων.
Ας αναλογιστούμε όλοι τι υπέφερε αυτός ο τόπος. Πόσο πάλεψε για να κρατηθεί όρθιος. Ας αναλογιστούμε τι διακυβεύεται. Αν η διχοτόμηση επικρατήσει, δεν θα χαθεί απλώς η μισή Κύπρος. Θα χαθεί η Κύπρος ολόκληρη.
Δέκα χιλιάδες μέλισσες στέλνουν η Μόρφου, η Καρπασία, η Κερύνεια, η Αμμόχωστος, κατά τον ποιητή. Εμείς δεν θα επιτρέψουμε να ψοφήσουν πάνω στο παχύ δέρμα όσων αποφάσισαν ότι βολεύονται με Κύπρο μισή.
Εμείς αγωνιζόμαστε γιατί τη θέλουμε ολόκληρη.
