Αυτός δεν είναι διάλογος αλλά κοροϊδία, του Χάρη Καράμανου

Δύο χρόνια τώρα και οι κυβερνώντες δεν γνωρίζουν ακόμα τη λέξη «διάλογος». Εφαρμόζουν με τον καλύτερο τρόπο «το διαίρει και βασίλευε» υλοποιώντας με τον πιο σκληρό τρόπο τις αντινεανικές τους πολιτικές.

Είμαστε στο παρά πέντε, όχι να χάσουμε μια γενιά, αλλά να χάσουμε και δεύτερη, θέτοντας στο στόχαστρο το κίνημα της νεολαίας. Έθεσαν το πιστόλι στον κρόταφο τώρα στους φοιτητές, απειλώντας τους από τη μια να καταργήσουν το φοιτητικό πακέτο και από την άλλη, να πετσοκόψουν τη φοιτητική χορηγία.

Ο Υπουργός Παιδείας είπε mea culpa για το διάλογο που δεν διεξήχθη ποτέ. Γιατί άραγε; Μήπως μετά τις έντονες αντιδράσεις του οργανωμένου Φοιτητικού Κινήματος προσμέτρησε το πολιτικό κόστος και τώρα θυμήθηκε το διάλογο;

Αυτό το παραμύθι το έχουμε ξαναδεί με τα κόμιστρα στα λεωφορεία, με την κατάργηση της φοιτητικής ταυτότητας, της δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος.

Η τακτική τους, τους έχει προδώσει. Καταθέτουν ένα νομοσχέδιο στη Βουλή και ανάλογα με τις αντιδράσεις, το προωθούν ή το αποσύρουν, δηλώνοντας ότι θα κάνουν διάλογο και ο διάλογος αυτός πραγματοποιείται κατόπιν εορτής.

Επικαλούνται μνημονιακές δεσμεύσεις, διαρθρωτικές αλλαγές, μεταρρυθμίσεις και οτιδήποτε ηχεί ωραίο στα αυτιά του κόσμου, το επικαλούνται. Έτσι και τώρα, ο Υπουργός Παιδείας εγκαινιάζει τάχατες διάλογο με τους φοιτητές για να τους δηλώσει ότι, το πακέτο θα καταργηθεί και η φοιτητική χορηγία θα κουτσουρευτεί.

Με όλο τον σεβασμό κύριε Υπουργέ, αυτός δεν είναι διάλογος, αλλά κοροϊδία. Αν θέλετε πραγματικά να στηρίξετε τους φοιτητές μας, τότε ο διάλογος θα πρέπει να ξεκινά από μια ολοκληρωμένη και κοινωνική βάση. Καμία αποκοπή της χορηγίας δεν πρόκειται να γίνει ανεκτή, ούτε επίσης η κατάργηση του φοιτητικού πακέτου. Κι  αυτό εξάλλου, ως καθηγητής ιδιωτικού πανεπιστημίου που διετελέσατε, θα έπρεπε να σας καθιστά πολύ πιο ευαίσθητο γι αυτά τα ζητήματα, αφού γνωρίζετε πολύ καλά ότι αυτά τα φοιτητικά κεκτημένα αποτελούν ουσιαστικό στήριγμα απέναντι στην οικονομική δυσπραγία που βιώνουν σήμερα οι φοιτητές, για να μπορούν να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.

Είναι λυπηρό να ακούμε από τα επίσημα χείλη του Υπουργού ότι, «υπάρχουν πολιτικές σκοπιμότητες πίσω από τις αντιδράσεις». Είναι διπλά λυπηρό, να το ακούμε από έναν ακαδημαϊκό, που όπως δηλώνει του αρέσει η νέα γενιά να είναι στο προσκήνιο και να αγωνίζεται. Και το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι: όταν οι φοιτητές μας διεκδικούν, αγωνίζονται και παλεύουν για τα κεκτημένα τους, υπάρχει ίχνος σκοπιμότητας; Αποτελεί σκοπιμότητα όταν ο άνεργος, ο μαθητής, ο φοιτητής, ο συνταξιούχος παλεύει για ένα κομμάτι ψωμί, που η δική σας κυβέρνηση τους το κλέβει; Σκοπιμότητα, αλλά και υποκρισία κ. Υπουργέ, είναι να καταθέτετε ένα νομοσχέδιο χωρίς διάλογο, να υλοποιείτε αποφάσεις πίσω από τις πλάτες των φοιτητών, να κουρεύετε καταθέσεις – συντάξεις, ακολούθως να μας μιλάτε για επανεκκίνηση και για ανάπτυξη, καθιστώντας την ίδια ώρα τον εαυτό σας μια μαριονέτα της Τρόικα και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Οι φοιτητές μας ποτέ δεν ήταν σκυφτοί, υποταγμένοι και πιονάκια του οποιουδήποτε. Απλά για χάριν της ιστορίας, καλά θα ήταν να το γνωρίζετε πως από την ίδρυση της ΠΟΦΝΕ και μετέπειτα ΠΟΦΕΝ, μια ζωή οι φοιτητές ήταν στους αγώνες και στην πάλη προς εξυπηρέτηση των καλώς νοούμενων συμφερόντων τους.

Οφείλετε ως Υπουργός Παιδείας, το λιγότερο να σεβαστείτε αυτή την ένδοξη και λαμπρή ιστορία και να αντιληφθείτε έστω και στην υστάτη, τα προβλήματα που δημιουργούν για τους σημερινούς φοιτητές και αυριανούς νέους επιστήμονες οι πολιτικές που προωθείτε.