Η Κυπριακή οικονομία σήμερα
Μετά από την περίοδο της συστημικής κρίσης και της επιβολής του κουρέματος καταθέσεων που κατέστρεψε την οικονομία και δραστικά μετέφερε τον πλούτο από τους πολλούς στους λίγους και των μνημονιακών πολιτικών, η Κυπριακή οικονομία βρίσκεται σε περίοδο ανάκαμψης.
Παρότι η οικονομική δραστηριότητα βρίσκεται σε ανάκαμψη, η συνολική παραγωγή βρίσκεται στο ψηλότερο διαχρονικά σημείο, η ανεργία σημειώνει καθοδική πορεία και τα δημόσια οικονομικά είναι πλεονασματικά, εντούτοις αυτές οι εξελίξεις δεν έχουν ουσιαστικό θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία και την ευημερία της. Αυτό συμβαίνει γιατί η κυβέρνηση παραμένει δογματικά προσκολλημένη στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, με κύρια χαρακτηριστικά τη μείωση των δημόσιων επενδύσεων, την απορρύθμιση της εργασίας, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους.
Η πορεία που ακολουθεί η κυπριακή οικονομία δεν μπορεί να στηρίξει τις ανάγκες της κοινωνίας και δημιουργεί σημαντικούς κινδύνους για το μέλλον. Η προσανατολισμένη προς την εξυπηρέτηση μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων ανάπτυξη, η διαρθρωτική επιδείνωση στην εργασία και στο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών με την ανακατανομή του πλούτου και των εισοδημάτων προς όφελος των λίγων, καθώς και η απουσία ολοκληρωμένης κοινωνικής πολιτικής, έχουν φορτώσει το βάρος της κρίσης στον λαό και συνεχίζουν να κρατούν την κοινωνία καθηλωμένη.
Από το προηγούμενο Συνέδριο μέχρι σήμερα μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό πλήγμα ήταν η διάλυση του Συνεργατισμού από την κυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ, γεγονός που τροφοδότησε την ασυδοσία των τραπεζών και επέτεινε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.
Η πλειοψηφία της κοινωνίας συνεχίζει να αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες, αβεβαιότητα και κοινωνική ανασφάλεια. Οι εισοδηματικές και κοινωνικές ανισότητες παραμένουν υψηλές, ιδιαίτερα σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και το ένα τέταρτο του πληθυσμού βρίσκεται στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Το κόστος διαβίωσης έχει αυξηθεί σημαντικά, ιδιαίτερα στον τομέα της στέγασης, ενώ βασικά αγαθά (ηλεκτρικό ρεύμα, ψωμί, γάλα κ.λπ.) είναι από τα πιο ακριβά στην ΕΕ, απότοκο και της κατεύθυνσης που έχει δώσει η Κυβέρνηση στο αναπτυξιακό μοντέλο.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η οικονομία χρειάζεται νέο όραμα που να στοχεύει στη δικαιότερη κατανομή του παραγόμενου πλούτου, στη σμίκρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού δημιουργώντας συνθήκες αύξησης της παραγωγής, ενίσχυσης του εισοδήματος και αξιοπρεπούς εργασίας.