60 χρόνια ΕΕ: Οι διακηρύξεις διαψεύστηκαν

Στις 25 Μαρτίου συμπληρώνονται 60 χρόνια από την υπογραφή των Συνθηκών της Ρώμης, που αποτέλεσαν το θεμέλιο της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ηγέτες των 27 κρατών-μελών της ΕΕ διοργανώνουν πανηγυρική Σύνοδο Κορυφής στη Ρώμη προκειμένου να γιορτάσουν τα επιτεύγματα του οικοδομήματος της ΕΕ. Όμως, αυτή τη φορά, οι πανηγυρισμοί δεν μπορούν να κρύψουν τα υπαρξιακά αδιέξοδα με τα οποία είναι αντιμέτωπη η ΕΕ. Το Brexit, η κλιμάκωση της κοινωνικής δυσαρέσκειας απέναντι στην ΕΕ, οι αγεφύρωτες αντιθέσεις στο εσωτερικό της Ένωσης και η άνοδος των εθνικισμών και της ξενοφοβίας είναι σημεία των καιρών που φανερώνουν ότι η συνοχή και το μέλλον της ΕΕ δεν είναι πλέον δεδομένα. Εξήντα χρόνια μετά είναι φανερό ότι οι διακηρύξεις και οι υποσχέσεις των ιδρυτών της ΕΕ όχι μόνο δεν επιβεβαιώθηκαν, αλλά καθημερινά διαψεύδονται.

• Αντί «ευημερίας», οι λαοί της Ευρώπης μετρούν τους άνεργους, τους άστεγους και τους φτωχούς κατά εκατομμύρια, ενώ διοχετεύονται δισεκατομμύρια για τη διάσωση των τραπεζών.

• Αντί «ειρήνης», η ΕΕ στρατιωτικοποιείται διαρκώς, μετατρέπεται σε σιαμαίο του ΝΑΤΟ, επιδίδεται σε εμπόριο όπλων με την εμπόλεμη Μέση Ανατολή και διακηρύσσει «επενδυτική στροφή» στην πολεμική βιομηχανία. Αναπτύσσει στρατιωτικές αποστολές σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, δημιουργεί ευρωστρατηγεία, εμπλέκεται σε πολεμικές επιδρομές και επεμβάσεις. Έχει τα χέρια της βαμμένα με το αίμα της Γιουγκοσλαβίας, της Λιβύης, του Ιράκ, του Αφγανιστάν και της Συρίας ενώ συνέργησε στη νεκρανάσταση του φασισμού στην Ουκρανία.

• Αντί «αλληλεγγύης», οι ταγοί της ΕΕ υψώνουν τείχη και ηλεκτροφόρους φράκτες, εξαπολύουν περιπολίες και επιχειρήσεις για να κρατήσουν έξω από την «Ευρώπη-φρούριο» τους πρόσφυγες που πνίγονται στα νερά της Μεσογείου.

• Αντί «δημοκρατίας», το έλλειμμα δημοκρατίας στην λειτουργία της ΕΕ συνεχώς ενισχύεται και οι ανισότητες ανάμεσα στα κράτη και τις περιφέρειές της αναπαράγονται ενώ την ίδια ώρα θεσμοθετεί τον αντικομμουνισμό και την παραχάραξη της ιστορίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αυτή η δραματική πραγματικότητα δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι προϊόν του ίδιου του καπιταλιστικού χαρακτήρα της ΕΕ και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που κυριάρχησαν εδώ και δεκαετίες. Η ευρωπαϊκή δεξιά και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ήταν οι δυνάμεις που, από κοινού, οδήγησαν την πορεία των πραγμάτων ως εδώ. Μάλιστα επιμένουν ότι οι λύσεις θα βρεθούν με τις ίδιες συνταγές που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Χαρακτηριστικό δείγμα της φιλοσοφίας τους είναι η «Λευκή Βίβλος για το μέλλον της ΕΕ» που περιγράφει τα πέντε σενάρια για μια ΕΕ πολλαπλών ταχυτήτων. Και στα πέντε σενάρια κοινός παρονομαστής είναι η εμβάθυνση της στρατιωτικής ενοποίησης της ΕΕ. Προφανώς, οι ηγεσίες της ΕΕ θεωρούν ότι αυτό που έχουν ανάγκη οι λαοί είναι περισσότερους πολέμους και περισσότερους εξοπλισμούς. Από τη άλλη, ο «ευρωσκεπτικισμός» που προβάλλουν διάφορες εθνικιστικές και ακροδεξιές δυνάμεις σε πολλά κράτη-μέλη, είναι εξίσου επικίνδυνος και αντιλαϊκός, αφού καθοδηγείται από τα πιο αντιδραστικά τμήματα του μεγάλου κεφαλαίου και παραπέμπει σε ορισμένες από τις πιο σκοτεινές στιγμές της ιστορίας της Ευρώπης.

Στην Κύπρο, μέχρι πριν μερικά χρόνια, όλες οι πολιτικές δυνάμεις πλην του ΑΚΕΛ αντιδρούσαν ακόμα και στην παραμικρή κριτική προς την ΕΟΚ/ΕΕ. Το ΑΚΕΛ που αποκάλυψε και αποκαλύπτει τις πραγματικότητες για την ΕΕ, ήταν επί δεκαετίες κατηγορούμενο ως δήθεν «ευρωφοβικό» και «οπισθοδρομικό», πρώτιστα βέβαια από το ΔΗΣΥ ο οποίος παραμένει πρόθυμος απολογητής όλων των αντιλαϊκών πολιτικών της ΕΕ. Το ΑΚΕΛ όμως, ακόμα και όταν συνηγόρησε -υπό προϋποθέσεις και με γνώμονα την υπόθεση του Κυπριακού- στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, διακήρυξε ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα της δραματικής αλλαγής των διεθνών συνθηκών και όχι αλλαγής του χαρακτήρα της ΕΕ. Στη συνέχεια, κατά τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Κύπρου, το ΑΚΕΛ έδωσε μάχες απέναντι στην τότε κυβέρνηση ΔΗΣΥ για να διαφυλαχθούν τα πιο προοδευτικά και φιλολαϊκά στοιχεία της κυπριακής νομοθεσίας. Από το 2004 και μετά, το ΑΚΕΛ είναι το μόνο κυπριακό κόμμα που αντιτάχθηκε σε όλα όσα εξέλιξαν την ΕΕ στη σημερινή της μορφή. Μόνο το ΑΚΕΛ καταψήφισε και στη Βουλή και στο Ευρωκοινοβούλιο το Ευρωσύνταγμα και τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισσαβόνας, τη Στρατηγική «Ευρώπη 2020», το Νέο Πλαίσιο Οικονομικής Διακυβέρνησης, την «Τραπεζική Ένωση», τις Συμφωνίες ενοποίησης αγορών με τις ΗΠΑ και τον Καναδά (TTIP και CETA)^. όλα αυτά δηλαδή που θεσμοθέτησαν και εξελίσσουν συνεχώς ένα ασφυκτικό πλαίσιο ελέγχου των οικονομιών των κρατών-μελών, επιβάλλοντας ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποιήσεις, φιλελευθεροποιήσεις, λιτότητα για τους εργαζόμενους και «κίνητρα» για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Είναι άλλωστε η ίδια φιλοσοφία που επέβαλε στην Κύπρο, με τη συνέργεια της κυβέρνησης Αναστασιάδη, το καταστροφικό κούρεμα καταθέσεων και το μνημόνιο του 2013. Επιπρόσθετα, το ΑΚΕΛ είναι το μόνο κυπριακό κόμμα που αντιτάσσεται στο μιλιταριστικό και επεμβατικό χαρακτήρα της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της ΕΕ αλλά και στους «αντιτρομοκρατικούς» νόμους καταστολής και φακελώματος.

Την ίδια ώρα, το ΑΚΕΛ δεν μένει στην άρνηση. Μαζί με τους αγώνες ενάντια στη σημερινή ΕΕ της ανεργίας, των μονοπωλίων και του ΝΑΤΟ, προτάσσουμε ένα διαφορετικό δρόμο και ένα διαφορετικό όραμα για το μέλλον της ηπείρου μας. Αξιοποιούμε το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου και τις δυνατότητες για κοινή πανευρωπαϊκή δράση των προοδευτικών δυνάμεων και εργαζομένων. Η Ευρώπη των Λαών για την οποία παλεύουν οι δυνάμεις της Αριστεράς στην ήπειρό μας θα οικοδομηθεί από τους λαούς και όχι από τις ελίτ και τους τραπεζίτες.  Ευρώπη των Λαών σημαίνει δημοκρατική ένωση κυρίαρχων και ισότιμων κρατών, κοινωνική και περιβαλλοντική ανάπτυξη προς όφελος των πολλών, εξωτερική πολιτική ειρήνης και αλληλεγγύης, πολιτιστική πολυμορφία, ισοτιμία των φύλων και σεβασμός στη διαφορετικότητα.

Το μέλλον της Ευρώπης δεν βρίσκεται στα διευθυντήρια των Βρυξελλών και στις φιέστες της Ρώμης. Το μέλλον της Ευρώπης βρίσκεται στους αγώνες των λαών, των εργαζομένων και της νεολαίας, που αποτελούν συνέχεια της ένδοξης επαναστατικής ιστορίας της ευρωπαϊκής ηπείρου.

 

24/03/2017